របាយការណ៍ពីពួកអ្នកប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រ
ការពង្រីកខាងព្រះធិបតេយ្យនៅក្នុងប្រទេសណាមីប៊ី
ដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ នោះមុនដំបូងបានមកដល់ប្រទេសណាមីប៊ីនៅចុងទសវត្សនៃឆ្នាំ១៩២០។ តាំងពីពេលនោះមក មនុស្សរាប់រយនាក់ដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ បានស្ដាប់តាមសារស្តីអំពីសេចក្ដីសង្គ្រោះ។ បទពិសោធន៍ជាបន្តបន្ទាប់ទៅនេះ នឹងបង្ហាញនូវរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ា កំពុងតែប្រមូលពួកអ្នកដែលមានតម្លៃឲ្យចូលក្នុងហ្វូងរបស់ទ្រង់។—ហាកាយ ២:៧
◻ ប៉ុលឡុស ដែលជាកម្មករម្នាក់ដែលមានល្មមគ្រប់គ្រាន់តែចិញ្ចឹមជីវិត ដែលរស់នៅក្នុងប្រទេសណាមីប៊ីទិសខាងជើងឈៀងខាងកើត នៅមុនដំបូងបានជួបស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ពេលដែលគាត់បានទៅលេងទីក្រុងវិនហុក ដែលជារដ្ឋធានី។ ប៉ុលឡុសបានរហ័សនិងជឿថា គាត់បានរកឃើញសេចក្ដីពិតហើយ។ គាត់បានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ដោយមានសៀវភៅ អ្នកអាចរស់នៅជានិរន្តរ៍ក្នុងសួនមនោរម្យនៅលើផែនដី។ រួចមក ពេលធ្វើដំណើរទៅរ៉ុនឌូ ដែលជាទីក្រុងជិតជាងគេដែលមានសាលព្រះរាជាណាចក្រ នោះប៉ុលឡុសក៏បានរកឃើញស្មរបន្ទាល់ ហើយបានអង្វរគេឲ្យមកលេងគាត់។
ប៉ុន្តែ គឺមានចម្ងាយឆ្ងាយណាស់ ដើម្បីឲ្យស្មរបន្ទាល់មកសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងប៉ុលឡុសរាល់អាទិត្យនោះ។ ដោយមិននឿយណាយ នោះប៉ុលឡុសបានចាប់ផ្ដើមសិក្សាព្រះគម្ពីរដោយខ្លួនឯង។ ម្យ៉ាងទៀត គាត់បានផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែងដល់អ្នកដទៃទៀត អំពីអ្វីដែលគាត់កំពុងតែរៀន។ នៅពេលក្រោយមក ក្រុមសិក្សាព្រះគម្ពីរក៏បានចាប់ផ្ដើមឡើង។ នៅពេលដែលក្រុមតូចនេះបានស្ដាប់ការផ្សាយតាមវិទ្យុឮថា នឹងមានសន្និបាតនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅក្នុងទីក្រុងរ៉ុនឌូ នោះគេប្រមូលប្រាក់ខែដ៏តិចតួចរបស់គេ ហើយក៏បានរៀបចំសំរាប់ធ្វើដំណើរទៅចូលរួម។
នេះគឺជាបទពិសោធន៍ដ៏រំភើបមែនចំពោះគេឲ្យចូលរួម ជាមួយនឹងស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាលើកដំបូង! មិនយូរប៉ុន្មានក៏មានការរៀបចំសំរាប់ឲ្យបងប្អូនដែលមានសមត្ថភាព ឲ្យទៅលេងក្រុមនេះជាទៀងទាត់។ សព្វថ្ងៃនេះ គឺមានពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយប្រាំមួយនាក់នៅក្នុងភូមិនេះ ជាកន្លែងដែលប៉ុលឡុសរស់នៅ។
◻ ការចាប់អារម្មណ៍របស់យ៉ូហាណាលើព្រះនាមរបស់ព្រះ បានត្រូវជំរុញឡើង ពេលដែលនាងបានឮបុគ្គលម្នាក់កំពុងតែនិយាយមើលងាយអំពីស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ នាងបាននឹកចាំថា៖ «ពេលដំបូងដែលខ្ញុំបានឮអំពីព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា នោះក៏បានជាប់ក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏ចាប់ផ្ដើមឆ្ងល់ថាតើព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកណា។ ខ្ញុំបានរស់នៅជាមួយប្ដីរបស់ខ្ញុំនៅជិតមាត់សមុទ្រវ៉ាលវ៉ីស នៃប្រទេសណាមីប៊ី។ នៅពេលមួយ យើងបានទៅទីក្រុងហើយខ្ញុំបានឃើញស្មរបន្ទាល់ខ្លះ កំពុងតែចែកចាយទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម នៅតាមផ្លូវ។ ខ្ញុំក៏បានទទួលមួយក្បាលហើយក៏សុំរៀនព្រះគម្ពីរ ដោយព្រោះខ្ញុំមានសំនួរជាច្រើននោះ។ ខ្ញុំបានយំពេលដែលគេបានប្រាប់ខ្ញុំថា គេមិនអាចមកបានពីព្រោះរថយន្តរបស់គេបានខូច។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក ប្ដីរបស់ខ្ញុំក៏បានទទួលមរណភាព ហើយខ្ញុំក៏បានទៅរស់នៅឯខីត្មនហ្សូប។ អ្នកត្រួសត្រាយពិសេសម្នាក់ (អ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អពេញពេល) បានត្រូវចាត់ចែងឲ្យទៅនៅទីនោះ ហើយខ្ញុំក៏បានទទួលសៀវភៅ សេចក្ដីពិតដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ពីគាត់។ តាំងពីដំបូងឡើយ ខ្ញុំបានទទួលស្គាល់ទំនងជាសេចក្ដីពិតមែន។
«ជាយថាហេតុ ខ្ញុំបានត្រូវគេអញ្ជើញឲ្យចូលរួមក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ ក៏ប៉ុន្តែការខ្លាចមនុស្សបានមកសន្ធប់លើខ្ញុំ។ កាលដែលខ្ញុំកំពុងតែដើរពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានដល់ព្រះយេហូវ៉ាថា សូមទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំស្លាប់ចុះ ជាជាងឲ្យខ្ញុំទៅផ្សព្វផ្សាយ។ ពេលដំបូង ដែលខ្ញុំបានចូលទៅផ្សព្វផ្សាយតាមផ្លូវ នោះខ្ញុំបានពួនតាមច្រកចង្អៀតមួយ ដោយសង្ឃឹមថានឹងគ្មានអ្នកណាមួយនឹងឃើញខ្ញុំឡើយ។ នៅចុងបំផុត នោះខ្ញុំក៏ខំធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីក្លាហាន ដើម្បីកាន់ទស្សនាវដ្ដីផ្ដល់ដល់ពួកអ្នកដែលដើរកាត់ ហើយដោយធ្វើអ៊ីចឹងខ្ញុំក៏អាចនិយាយអ្វីមួយបាន។ នៅថ្ងៃនោះ ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលមានមូលដ្ឋានលើព្រះគម្ពីរ ជាមួយមនុស្សជាច្រើននាក់។
«សព្វថ្ងៃនេះ១២ឆ្នាំមកហើយ ទោះជាក្រីក្រក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែចាត់ទុកនូវឯកសិទ្ធិជាអ្នកត្រួសត្រាយ ហើយបន្តទទួលនូវអំណរជាអតិបរិមា ពីការចែកចាយនូវសេចក្ដីពិតអំពីព្រះរាជាណាចក្រជាមួយនឹងពួកអ្នកដទៃ»។