១០៩
ពេត្រុសមកជួបកូនេលាស
បុរសដែលកំពុងតែឈរនៅទីនោះ គឺជាសាវកពេត្រុស ហើយពួកអ្នកដែលនៅខាងក្រោយជាមិត្តរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីបានជាបុរសនេះកំពុងតែលុតជង្គង់នៅចំពោះពេត្រុសដូច្នេះ? តើគាត់ត្រូវធ្វើដូច្នេះឬ? តើអ្នកដឹងថាគាត់ ជាអ្នកណាទេ?
បុរសនេះឈ្មោះកូនេលាស។ គាត់ជានាយទាហានសាសន៍រ៉ូម។ កូនេលាសមិនស្គាល់ពេត្រុសទេ ប៉ុន្តែ គាត់ត្រូវបានប្រាប់ឲ្យអញ្ជើញពេត្រុសមកឯផ្ទះរបស់គាត់។ សូមឲ្យយើងមើលនូវរបៀបដែលរឿងនេះកើតឡើង។
អ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូវដំបូងជាសាសន៍យូដា ប៉ុន្តែកូនេលាសមិនមែនជាសាសន៍យូដាទេ។ តែគាត់ស្រឡាញ់ព្រះហើយអធិស្ឋានទៅព្រះ ហើយគាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើដ៏ល្អជាច្រើនដល់មនុស្ស។ នៅថ្ងៃរសៀលមួយ ទេវតាម្នាក់បានលេចឡើងទៅគាត់ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ព្រះពេញព្រះហឫទ័យនឹងអ្នកណាស់ ហើយទ្រង់នឹងឆ្លើយតបនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់អ្នក។ ចូរចាត់បុរសខ្លះឲ្យទៅនាំបុរសម្នាក់ឈ្មោះពេត្រុសមក។ គាត់កំពុងតែស្នាក់នៅក្រុងយ៉ុបប៉េ នៅឯផ្ទះរបស់ស៊ីម៉ូន ដែលរស់នៅជិតសមុទ្រ›។
ភ្លាមនោះ កូនេលាសក៏ចាត់បុរសខ្លះឲ្យទៅរកពេត្រុស។ ថ្ងៃស្អែកឡើង កាលដែលពួកបុរសទៅជិតក្រុងយ៉ុបប៉េហើយ ពេត្រុសកំពុងតែនៅលើដំបូលផ្ទះរបស់ស៊ីម៉ូន។ នៅលើដំបូលនោះ ព្រះធ្វើឲ្យពេត្រុសគិតថា គាត់ឃើញសំពត់ដ៏ធំមួយធ្លាក់មកពីស្ថានសួគ៌។ នៅក្នុងសំពត់នោះ មានសត្វគ្រប់ប្រភេទទាំងអស់។ យោងទៅតាមច្បាប់របស់ព្រះ សត្វទាំងនោះមិនជាស្អាតសំរាប់បរិភោគជាអាហារទេ តែសម្លេងនោះបន្លឺឡើងថា៖ ‹ពេត្រុសអើយ ចូរក្រោកឡើង ហើយសម្លាប់សត្វនោះបរិភោគទៅ›។
ពេត្រុសឆ្លើយថា៖ ‹ទេ! ទូលបង្គំមិនដែលទទួលទានអ្វីដែលមិនស្អាតនោះទេ›។ ប៉ុន្តែសម្លេងនោះប្រាប់ពេត្រុសថា៖ ‹របស់អ្វីដែលព្រះមានបន្ទូលថាស្អាតហើយ នោះកុំឲ្យអ្នករាប់ថាមិនស្អាតឡើយ›។ ការណ៍នេះបានកើតឡើងគ្រប់បីដង។ កាលដែលពេត្រុសកំពុងតែងឿងឆ្ងល់នឹងន័យនោះ ពួកបុរសដែលកូនេលាសបានបញ្ជូនទៅ ក៏មកដល់ផ្ទះ ហើយសួររកពេត្រុស។
ពេត្រុសចុះទៅក្រោម ហើយនិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំនេះហើយ ជាបុរសដែលអ្នករកនោះ។ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមករកខ្ញុំដូច្នេះ›? នៅពេលដែលពួកបុរសពន្យល់ថា ទេវតាបានប្រាប់កូនេលាសឲ្យអញ្ជើញពេត្រុសទៅផ្ទះរបស់គាត់ ពេត្រុសក៏សុខចិត្តទៅជាមួយគេ។ ថ្ងៃស្អែកឡើង ពេត្រុសហើយនិងមិត្តក៏ចាកចេញទៅជួបកូនេលាសដែលរស់នៅក្រុងសេសារា។
កូនេលាសបានប្រមូលពួកញាតិសន្ដាននិងមិត្តស្និទ្ធស្នាលទាំងអស់គ្នាមក។ នៅពេលដែលពេត្រុសមកដល់ កូនេលាសក៏មករាក់ទាក់ទទួលដោយលុតជង្គង់នៅទាបនឹងជើងរបស់ពេត្រុស ដូចជាអ្នកឃើញនៅទីនេះ។ ប៉ុន្តែ ពេត្រុសនិយាយថា៖ ‹សូមក្រោកឡើង ខ្ញុំគ្រាន់តែជាមនុស្សទេ›។ ត្រូវហើយ ព្រះគម្ពីរបានបង្ហាញថា ការលុតជង្គង់ហើយថ្វាយបង្គំមនុស្ស នោះមិនជាការត្រឹមត្រូវទេ។ យើងគួរតែថ្វាយបង្គំដល់ព្រះយេហូវ៉ាតែប៉ុណ្ណោះ។
ឥឡូវនេះ ពេត្រុសក៏ផ្សាយប្រាប់ដល់ពួកអ្នកដែលបានផ្ដុំគ្នានោះ។ ពេត្រុសនិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំយល់ឃើញថា ព្រះយល់ព្រមទទួលមនុស្សគ្រប់សាសន៍ដែលចង់បំរើទ្រង់›។ ហើយកាលដែលគាត់កំពុងតែនិយាយនោះ ព្រះក៏បញ្ជូនវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់មក ហើយពួកមនុស្សក៏ចាប់ផ្ដើមនិយាយភាសាផ្សេងៗ។ នេះធ្វើឲ្យពួកសិស្សសាសន៍យូដាដែលមកជាមួយពេត្រុសអស្ចារ្យណាស់ ពីព្រោះគេគិតថា ព្រះសព្វព្រះហឫទ័យតែពួកសាសន៍យូដាប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ នេះបង្រៀនពួកគេថា ព្រះមិនប្រកាន់ថាមនុស្សនៃសាសន៍ណាមួយ ខ្ពស់ឬក៏សំខាន់ជាងសាសន៍ណាមួយឡើយ។ តើនេះមិនជាអ្វីដ៏សំខាន់មួយដែលយើងត្រូវចងចាំទេឬ?
កិច្ចការ ១០:១-៤៨; ១១:១-១៨; វិវរណៈ ១៩:១០