ជំពូកទី៥៦
តើអ្វីដែលធ្វើឲ្យមនុស្សស្មោកគ្រោក?
ការជំទាស់ប្រឆាំងនឹងព្រះយេស៊ូមានកាន់តែខ្លាំងឡើង។ មិនគ្រាន់តែមានសិស្សជាច្រើនចាកចេញនោះទេ តែពួកសាសន៍យូដាក៏រិះរកវិធីធ្វើគុតទ្រង់ដែរ ដូចកាលដែលគេធ្លាប់ធ្វើចំពោះទ្រង់នៅក្រុងយេរូសាឡិម ក្នុងកំឡុងពេលបុណ្យរំលងនៅឆ្នាំ៣១ ស.យ.នោះដែរ។
ឥឡូវនេះ ជាបុណ្យរំលងនៃឆ្នាំ៣២ ស.យ.។ ប្រហែលសមស្របតាមសេចក្ដីតម្រូវរបស់ព្រះឲ្យទៅធ្វើបុណ្យ នោះព្រះយេស៊ូយាងទៅក្រុងយេរូសាឡិមដើម្បីធ្វើបុណ្យរំលង។ ក៏ប៉ុន្តែ ទ្រង់យាងទៅដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ដ្បិតអាចមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់។ ក្រោយមក ទ្រង់ក៏ត្រឡប់ទៅស្រុកកាលីឡេវិញ។
ពេលដែលពួកផារីស៊ីនិងពួកស្ក្រែបដែលមកពីក្រុងយេរូសាឡិមមកគាល់ទ្រង់ នោះព្រះយេស៊ូប្រហែលជានៅក្រុងកាពើណិមរួចទៅហើយ។ ពួកគេរកហេតុដែលអាចចាប់កំហុសទ្រង់ចំពោះការបំពានច្បាប់ខាងសាសនា។ ពួកគេទូលសួរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាពួកសិស្សលោកធ្វើខុសនឹងទំនៀមទំលាប់ ដែលពួកចាស់ទុំបានតាំងទុកពីបុរាណមកដូច្នេះ ដ្បិតកាលណាបរិភោគ នោះគេមិនលាងដៃសោះ»។ នេះមិនមែនជាអ្វីដែលព្រះតម្រូវនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែពួកផារីស៊ីចាត់ទុកនេះជាទោសដ៏ធ្ងន់ បើមិនធ្វើតាមក្បួនរីតិ៍ទំនៀមទម្លាប់ ដែលរួមបញ្ចូលការលាងពីកែងដៃរហូតដល់ម្រាម។
ជាជាងតបឆ្លើយនឹងការចោទរបស់ពួកគេ ព្រះយេស៊ូលើកបញ្ជាក់ទៅលើអំពើដ៏អាក្រក់និងការបំពានលើច្បាប់របស់ព្រះដោយចេតនាវិញ។ ដោយទ្រង់មានព្រះទ័យចង់ដឹងក៏សួរថា៖ «ឯអ្នករាល់គ្នាវិញ តើហេតុអ្វីបានជាធ្វើខុសនឹងបញ្ញត្តព្រះ ដោយកាន់តាមទំនៀមទំលាប់បុរាណរបស់អ្នករាល់គ្នាដូច្នេះដែរ ដ្បិតព្រះទ្រង់បានបង្គាប់ថា‹ចូរគោរពប្រតិបត្ដិដល់ឪពុកម្ដាយឯង› ហើយថា‹អ្នកណាដែលនិយាយអាក្រក់ពីឪពុកម្ដាយ នោះនឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន› តែអ្នករាល់គ្នានិយាយដូច្នេះវិញ បើអ្នកណានឹងនិយាយទៅឪពុកម្ដាយថា របស់អ្វីដែលខ្ញុំអាចនឹងជួយម៉ែឪបាន នោះបានថ្វាយជាដង្វាយហើយ យ៉ាងនោះមិនចាំបាច់ឲ្យអ្នកនោះគោរពប្រតិបត្ដិដល់ឪពុកម្ដាយទៀតទេ»។
ប្រាកដហើយ ពួកផារីស៊ីបង្រៀនថា លុយ ទ្រព្យសម្បត្ដិ ឬអ្វីដែលបានថ្វាយជាអំណោយចំពោះព្រះគឺជារបស់ព្រះវិហារ ហើយមិនអាចយកមកប្រើសំរាប់គោលបំណងអ្វីទៀតឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ តាមការពិត អំណោយដែលបានថ្វាយនេះ គឺត្រូវរក្សាទុកដោយបុគ្គលដែលបានថ្វាយរបស់នោះទៅវិញ។ តាមរបៀបនេះ កូនប្រុសម្នាក់ដែលនិយាយថា លុយឬទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់គាត់ទុកសំរាប់«គ័របាន់»ដែលជាដង្វាយថ្វាយព្រះឬថ្វាយព្រះវិហារ គឺអាចរួចផុតពីភារកិច្ចមើលថែរក្សាឪពុកម្ដាយចាស់ជរារបស់ខ្លួន ដែលប្រហែលជាក្រខ្សត់យ៉ាងខ្លាំង។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះទ័យខ្ញាល់យ៉ាងត្រឹមត្រូវនឹងពួកផារីស៊ីដែលបានបង្វែរច្បាប់របស់ព្រះ នោះទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «អ្នករាល់គ្នាលើកបញ្ញត្តនៃព្រះចោលហើយដោយសារទំនៀមទំលាប់ពីបុរាណរបស់អ្នករាល់គ្នា ឱពួកមនុស្សកំពុតអើយ! ហោរាអេសាយបានទាយពីអ្នករាល់គ្នាត្រូវណាស់ថា ‹បណ្ដាជននេះ គេគោរពប្រតិបត្ដិដល់អញតែបបូរមាត់ទេ ឯចិត្តគេ នោះនៅឆ្ងាយពីអញណាស់ គេថ្វាយបង្គំអញជាឥតប្រយោជន៍ទេ ព្រោះគេបង្រៀនសេចក្ដីដែលជាបញ្ញត្តរបស់មនុស្សវិញ›»។
ប្រហែលជាហ្វូងមនុស្សបានថយទៅក្រោយ ដើម្បីឲ្យពួកផារីស៊ីសួរសំនួរព្រះយេស៊ូ។ ឥឡូវនេះ ពេលដែលពួកផារីស៊ីមិនអាចតបឆ្លើយនឹងការស្តីបន្ទោសដ៏ខ្លាំងរបស់ព្រះយេស៊ូបាន នោះទ្រង់ហៅហ្វូងមនុស្សទាំងអស់មក ទាំងមានបន្ទូលទៅគេថា៖ «ចូរអ្នកទាំងអស់គ្នាស្ដាប់ខ្ញុំសិន ហើយឲ្យយល់ចុះ! គ្មានអ្វីពីខាងក្រៅ ចូលទៅក្នុងខ្លួនមនុស្ស ដែលអាចនឹងធ្វើឲ្យស្មោកគ្រោកបានទេ គឺជាសេចក្ដីដែលចេញពីមនុស្សមកទេតើ ដែលធ្វើឲ្យស្មោកគ្រោកវិញ»។
ក្រោយមក នៅពេលទ្រង់និងពួកសាវ័កចូលផ្ទះណាមួយ នោះពួកសិស្សក៏មកទូលថា៖ «តើទ្រង់ជ្រាបថា ពួកផារិស៊ី គេអន់ចិត្ត ដោយឮសេចក្ដីនោះឬទេ?»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលតបថា៖ «អស់ទាំងដើមណាដែលព្រះវរបិតាខ្ញុំនៅស្ថានសួគ៌មិនបានដាំ នោះនឹងត្រូវរំលើងចោល តាមតែគេចុះ! គេជាមនុស្សខ្វាក់ដែលនាំមនុស្សខ្វាក់ បើមនុស្សខ្វាក់នាំមនុស្សខ្វាក់ដូច្នេះ នោះទាំង២នាក់នឹងធ្លាក់ទៅក្នុងរណ្ដៅហើយ»។
ព្រះយេស៊ូទំនងដូចជាភ្ញាក់ផ្អើលពេលពេត្រុសសួរជំនួសពួកសិស្សៗឯទៀត ឲ្យទ្រង់ជួយពន្យល់បញ្ជាក់ឲ្យច្បាស់លាស់ថែមទៀតស្តីអំពីអ្វីដែលធ្វើឲ្យមនុស្សស្មោកគ្រោកនោះ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលតបថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នានៅតែមិនយល់ទៀតឬអី? តើមិនទាន់ឃើញទេឬអីថា របស់អ្វីដែលចូលតាមមាត់ នោះតែងចុះទៅក្នុងពោះ រួចចេញទៅក្នុងបង្គន់ តែឯសេចក្ដីដែលចេញពីមាត់មក នោះមកអំពីចិត្តវិញ គឺសេចក្ដីទាំងនោះហើយ ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សស្មោកគ្រោក ដ្បិតគឺពីក្នុងចិត្តនោះឯងដែលចេញអស់ទាំងគំនិតអាក្រក់ គឺការកាប់សំឡាប់គេ ផិតគ្នា សហាយស្មន់ លួចប្លន់ ធ្វើបន្ទាល់ក្លែងក្លាយ ហើយនឹងជេរប្រមាថ សេចក្ដីទាំងនេះទើបធ្វើឲ្យមនុស្សស្មោកគ្រោកមែន តែដែលបរិភោគឥតលាងដៃ នោះមិនមែនធ្វើឲ្យស្មោកគ្រោកទេ»។
ព្រះយេស៊ូមិនចង់មានបន្ទូលថា ពួកគេមិនត្រូវមានអនាម័យនោះទេ។ ទ្រង់ក៏មិនបានប្រកែកថា បុគ្គលម្នាក់មិនចាំបាច់លាងដៃ មុននឹងរៀបចំឬបរិភោគអាហារនោះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេស៊ូផ្ដន្ទាទោសនូវការលាក់ពុតនៃពួកមេដឹកនាំសាសនា ដែលប្រើឧបាយកលដើម្បីយកលេសមិនធ្វើតាមក្រិត្យវិន័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះ ដោយទទូចធ្វើតាមទំនៀមទម្លាប់ដែលគ្មានមូលដ្ឋានក្នុងព្រះគម្ពីរប៉ុណ្ណោះ។ ត្រូវហើយ គឺជាអំពើដ៏អាក្រក់ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សម្នាក់ស្មោកគ្រោក ហើយព្រះយេស៊ូបង្ហាញថាអំពើទាំងនេះ បានចេញពីចិត្តរបស់បុគ្គលនោះ។ យ៉ូហាន ៧:១; ចោទិយកថា ១៦:១៦; ម៉ាថាយ ១៥:១-២០; ម៉ាកុស ៧:១-២៣; និក្ខមនំ ២០:១២; ២១:១៧; អេសាយ ២៩:១៣
▪ ឥឡូវនេះ តើព្រះយេស៊ូប្រឈមមុខនឹងការប្រឆាំងអ្វី?
▪ តើពួកផារីស៊ីបានចោទប្រកាន់យ៉ាងណា? ប៉ុន្តែយោងទៅតាមព្រះយេស៊ូ តើពួកផារីស៊ីបំពានដោយចេតនាលើក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
▪ តើព្រះយេស៊ូបង្ហាញយ៉ាងណា អំពីអ្វីដែលធ្វើមនុស្សម្នាក់ស្មោកគ្រោកនោះ?