ជំពូកទី៧៤
ការទូន្មាននាងម៉ាថា និងការណែនាំពីរបៀបអធិស្ឋាន
ក្នុងកំឡុងនៃកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់ព្រះយេស៊ូនៅស្រុកយូដា នោះទ្រង់បានយាងទៅភូមិបេថានី។ នេះជាទីលំនៅរបស់នាងម៉ាថា នាងម៉ារា និងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះឡាសារ។ ប្រហែលជាព្រះយេស៊ូបានជួបបុគ្គលបីនាក់នេះនៅពេលមុនរួចមកហើយក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់ទ្រង់ ដូច្នេះទ្រង់ច្បាស់ជាមិត្តដ៏ជិតស្និទ្ធរបស់ពួកគាត់ហើយ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ឥឡូវនេះព្រះយេស៊ូយាងទៅលំនៅរបស់នាងម៉ាថា ហើយនាងមកទទួលស្វាគមន៍ទ្រង់យ៉ាងរួសរាយរាក់ទាក់។
នាងម៉ាថាមានចិត្តខ្នះខ្នែងចង់ទទួលព្រះយេស៊ូដោយអ្វីដ៏ល្អបំផុតដែលនាងមាន។ ប្រាកដហើយ គឺជាកិត្ដិយសដ៏វិសេសវិសាលក្រៃលែង ដែលមានព្រះមេស្ស៊ីមកលេងផ្ទះរបស់ខ្លួន! ដូច្នេះ ម៉ាថារវល់ញាប់ដៃញាប់ជើងដើម្បីចំអិនអាហារយ៉ាងពិសេស និងរៀបចំអ្វីផ្សេងជាច្រើនទៀត ដើម្បីឲ្យការស្នាក់នៅរបស់ព្រះយេស៊ូជាទីពេញព្រះទ័យនិងបានស្រួលចំពោះទ្រង់។
រីឯប្អូនស្រីរបស់ម៉ាថាឈ្មោះម៉ារា នាងអង្គុយស្ដាប់ព្រះយេស៊ូ នៅទៀបព្រះបាទរបស់ទ្រង់។ មួយសន្ទុះក្រោយមក នាងម៉ាថាក៏ចូលមកទូលដល់ព្រះយេស៊ូថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ! តើទ្រង់មិនគិតឃើញថា ប្អូនខ្ញុំម្ចាស់ វាទុកខ្ញុំម្ចាស់ ឲ្យខ្វល់ខ្វាយបំរើតែម្នាក់ឯងទេឬ? . . . សូមទ្រង់ប្រាប់ឲ្យវាមកជួយខ្ញុំម្ចាស់ផង»។
ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមិនព្រមមានបន្ទូលអ្វីនឹងនាងម៉ារាឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេស៊ូបែរជាទូន្មានម៉ាថាទៅវិញ ពីព្រោះនាងខ្វល់ខ្វាយហួសហេតុនឹងរបស់ខាងសាច់ឈាម។ ព្រះយេស៊ូទូន្មានប្រដៅដោយសប្បុរសថា៖ «ម៉ាថាៗអើយ! នាងព្រួយចិត្តខំប្រឹងរៀបចំធ្វើអីច្រើនម្ល៉េះ មានសេចក្ដីតែ១ទេ ដែលសំរាប់ត្រូវការ»។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា គឺមិនចាំបាច់ចំណាយពេលដើម្បីចំអិនអាហារច្រើនមុខនោះទេ។ មានតែអាហារមួយមុខឬពីរបីមុខប៉ុណ្ណោះ គឺគ្រប់គ្រាន់ទៅហើយ។
នាងម៉ាថាមានគោលបំណងល្អ នាងចង់ធ្វើជាអ្នកទទួលភ្ញៀវដ៏រាក់ទាក់។ ក៏ប៉ុន្តែ ដោយផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើតែម្ហូបអាហារ នោះនាងបាត់បង់នូវឱកាសដើម្បីទទួលសេចក្ដីបង្រៀនផ្ទាល់ខ្លួនពីព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះ! ដូច្នេះព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលសន្និដ្ឋានថា៖ «ឯម៉ារា នាងបានរើសចំណែកយ៉ាងល្អ ដែលមិនត្រូវយកចេញពីនាងឡើយ»។
ក្រោយមក នៅគ្រាមួយទៀត នោះសិស្សម្នាក់ទូលព្រះយេស៊ូថា៖ «សូមទ្រង់បង្រៀនយើងខ្ញុំ ឲ្យចេះអធិស្ឋានផង ដូចជាលោកយ៉ូហានបានបង្រៀនដល់សិស្សលោកដែរ»។ ប្រហែលជាសិស្សម្នាក់នេះឥតមានវត្តមានកាលដែលព្រះយេស៊ូបង្រៀនសេចក្ដីអធិស្ឋានគំរូក្នុងធម្មទានរបស់ទ្រង់នៅលើភ្នំកាលពីមួយឆ្នាំកន្លះមុននេះទេមើលទៅ។ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូក៏មានបន្ទូលម្ដងទៀត តែទ្រង់ពន្យល់ជារឿងប្រៀបប្រដូច ដើម្បីបញ្ជាក់នូវតម្រូវការឲ្យព្យាយាមអធិស្ឋាន។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា បើអ្នកណាមានមិត្រសំឡាញ់ម្នាក់ ហើយទៅនិយាយនឹងអ្នកនោះ ទាំងពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រថា‹សំឡាញ់អើយ! សូមឲ្យអញខ្ចីនំប៉័ង៣ដុំសិន ដ្បិតមានសំឡាញ់អញម្នាក់ មានដំណើរមកឯផ្ទះ អញគ្មានអ្វីទទួលគេសោះ›។ តែអ្នកនោះនឹងឆ្លើយពីក្នុងផ្ទះមកថា ‹កុំមករំខានចិត្តអញអី! ព្រោះទ្វារបិទហើយ កូនអញក៏ដេកនៅគ្រែជាមួយនឹងអញផង អញក្រោកទៅយកឲ្យឯងពុំបានទេ›។ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ទោះបើអ្នកនោះមិនក្រោកឡើង យកទៅឲ្យ ដោយព្រោះជាសំឡាញ់ក៏ដោយ គង់តែនឹងក្រោកឡើងយកឲ្យ តាមអ្នកនោះត្រូវការជាមិនខាន ដោយព្រោះអ្នកនោះចេះតែទទូចអង្វរជានិច្ច»។
តាមរយៈការប្រៀបធៀបនេះ ព្រះយេស៊ូមិនចង់មានន័យថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនសុខព្រះហឫទ័យតបឆ្លើយនឹងសេចក្ដីអង្វរ ដូចជាសំឡាញ់នៅក្នុងរឿងនេះឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ទ្រង់ពន្យល់ថា ប្រសិនបើមិត្តដែលមិនសុខចិត្តធ្វើនេះ តបឆ្លើយតាមសេចក្ដីស្នើសុំម្ដងហើយម្ដងទៀតឥតឈប់ឈរយ៉ាងណា នោះព្រះវរបិតានៅស្ថានសួគ៌ដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ក៏នឹងធ្វើជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត! ដូច្នេះព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលបន្តថា៖ «បានជាខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ចូរសូម នោះតែងនឹងឲ្យមកអ្នក ចូររក នោះតែងនឹងឃើញ ចូរគោះ នោះតែងនឹងបើកឲ្យអ្នក ដ្បិតអស់អ្នកដែលសូម នោះរមែងបាន អ្នកណាដែលរក នោះរមែងឃើញ ក៏បើកឲ្យអ្នកណាដែលគោះដែរ»។
រួចមក ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលសំដៅទៅឪពុកដែលមានបាបដោយភាពឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ថា៖ «ឯអ្នករាល់គ្នាដែលជាឪពុក បើកូនសូមនំប៉័ង តើអ្នកណានឹងឲ្យថ្មទៅវា? ឬបើសូមត្រី តើនឹងឲ្យពស់វិញឬ? បើវាសូមពងមាន់ តើនឹងឲ្យខ្យាដំរីឬ . . . បើអ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្សអាក្រក់ អ្នកចេះឲ្យរបស់ល្អទៅកូនយ៉ាងដូច្នេះ នោះចំណង់បើព្រះវរបិតា ដែលគង់ស្ថានសួគ៌ តើទ្រង់នឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ មកអស់អ្នកដែលសូម ជាជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត»។ ប្រាកដហើយ នេះជាការលើកទឹកចិត្តដែលព្រះយេស៊ូប្រទានមក ដើម្បីជំរុញចិត្តយើងឲ្យខំព្យាយាមអធិស្ឋាន។ លូកា ១០:៣៨–១១:១៣
▪ ហេតុអ្វីបានជានាងម៉ាថាខំខ្នះខ្នែងរៀបចំច្រើនម្ល៉េះសំរាប់ទទួលព្រះយេស៊ូ?
▪ តើនាងម៉ារាធ្វើអ្វី? ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូសរសើរនាងម៉ារា តែឥតសរសើរនាងម៉ាថាទៅវិញ?
▪ តើអ្វីដែលធ្វើឲ្យព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលម្ដងទៀតចំពោះសេចក្ដីបង្គាប់ខាងការអធិស្ឋាន?
▪ តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេស៊ូពន្យល់ឲ្យយើងត្រូវខំព្យាយាមអធិស្ឋាន?