ចម្រៀងលេខ៧៥
‹ខ្ញុំនៅនេះហើយ! សូមលោកចាត់ខ្ញុំ!›
(អេសាយ ៦:៨)
១. នាមព្រះដ៏សែនរុងរឿងត្រចះ
មនុស្សបង្អាប់យ៉ាងឥតអៀនខ្មាស
ខ្លះថាលោកឥតប្រណីមេត្តា
ជនខ្លៅថា៖ ‹មិនមានព្រះឡើយណា›
អ្នកណានឹងទៅជម្រះនាមព្រះ?
សរសើរលោកឲ្យគេឮយ៉ាងលះ?
(បន្ទរទី១)
‹ខ្ញុំនៅនេះហើយ! សូមលោកចាត់ខ្ញុំ!
ឲ្យសរសើរលោកគ្រប់ទីជិតជុំ
មិនមានឯកសិទ្ធិខ្ពង់ខ្ពស់ជាងនេះឡើយ
ឱសូមលោកមេត្តាចាត់ខ្ញុំ!›។
២. ខ្លះចោទថាព្រះបង្អង់រង់រេ
ហើយពួកគេមិនកោតខ្លាចព្រះទេ
ខ្លះបូជារូបព្រះឥតជីវិត
ខ្លះលើកមនុស្សខ្ពស់ជាងព្រះពិត
អ្នកណានឹងប្រាប់ជនទុច្ចរិត?
អំពីសង្គ្រាមរបស់ព្រះពិត?
(បន្ទរទី២)
‹ខ្ញុំនៅនេះហើយ! សូមលោកចាត់ខ្ញុំ!
ឲ្យព្រមានគេគ្រប់ទីជិតជុំ
មិនមានឯកសិទ្ធិខ្ពង់ខ្ពស់ជាងនេះឡើយ
ឱសូមលោកមេត្តាចាត់ខ្ញុំ!›។
៣. ឥឡូវជនរាបសាព្រួយចិន្ដា
ព្រោះឃើញការអាក្រក់ពេញលោកា
ដោយចិត្តស្មោះគេខំប្រឹងស្វះស្វែង
ក្ដីពិតដើម្បីលែងព្រួយចំបែង
អ្នកណានឹងជួយមនុស្សរាបសា?
អ្នកណានឹងជួយសម្រាលទុក្ខា?
(បន្ទរទី៣)
‹ខ្ញុំនៅនេះហើយ! សូមលោកចាត់ខ្ញុំ!
ឲ្យបង្រៀនគេគ្រប់ទីជិតជុំ
មិនមានឯកសិទ្ធិខ្ពង់ខ្ពស់ជាងនេះឡើយ
ឱសូមលោកមេត្តាចាត់ខ្ញុំ!›៕
(សូមពិនិត្យបន្ថែម ចសព. ១០:៤; អេគ. ៩:៤)