ការរង់ចាំដោយ«សេចក្ដីទន្ទឹង»
«ដ្បិតសេចក្ដីទន្ទឹងរបស់ជីវិតទាំងឡាយ នោះរង់ចាំតែពួកកូនរបស់ព្រះលេចមកឲ្យឃើញប៉ុណ្ណោះទេ»។—រ៉ូម ៨:១៩
១. តើមានស្ថានការណ៍ស្រដៀងគ្នាយ៉ាងណារវាងពួកគ្រីស្ទានសព្វថ្ងៃនេះ និងពួកគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយនោះ?
ស្ថានការណ៍នៃពួកគ្រីស្ទានពិតសព្វថ្ងៃនេះ មានសភាពដូចនឹងពួកគ្រីស្ទានសតវត្សទីមួយដែរ។ ទំនាយមួយបានជួយអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យនោះ ឲ្យសម្គាល់នៅពេលដែលព្រះមេស្ស៊ីនឹងបានដល់កំណត់លេចមក។ (ដានីយ៉ែល ៩:២៤-២៦) ទំនាយដដែលនេះបានប្រាប់អំពីសេចក្ដីហិនវិនាសនៃក្រុងយេរូសាឡិម ប៉ុន្តែឥតមានលក្ខណៈអ្វីដែលជួយពួកគ្រីស្ទានឲ្យដឹងទុកជាមុន ថានៅពេលណាដែលទីក្រុងនោះនឹងកំទេចចោលនោះទេ។ (ដានីយ៉ែល ៩:២៦ខ, ២៧) ស្រដៀងគ្នានេះ ទំនាយមួយដែលព្រះបានបណ្ដាលមក បានជំរុញឲ្យពួកសិស្សព្រះគម្ពីរនៅសតវត្សទី១៩ដែលមានចិត្តស្មោះ ឲ្យទន្ទឹងចាំដែរ។ ដោយភ្ជាប់«ប្រាំពីរខួប»នៃដានីយ៉ែល ៤:២៥ ជាមួយនឹង«គ្រារបស់សាសន៍ដទៃ» នោះគេបានសង្ឃឹមទុកជាមុនថា ព្រះគ្រីស្ទនឹងទទួលអំណាចក្នុងព្រះរាជាណាចក្រនៅឆ្នាំ១៩១៤។ (លូកា ២១:២៤; អេសេគាល ២១:២៥-២៧) ថ្វីបើសៀវភៅព្រះគម្ពីរដានីយ៉ែល មានទំនាយជាច្រើនក៏ដោយ គ្មានទំនាយណាមួយអាចជួយឲ្យពួកសិស្សព្រះគម្ពីរនៅសម័យនេះ ឲ្យត្រិះរិះថានៅពេលណា ដែលរបបលោកីយ៍របស់សាតាំងទាំងមូលនឹងត្រូវកំទេចចោលបាននោះទេ។ (ដានីយ៉ែល ២:៣១-៤៤; ៨:២៣-២៥; ១១:៣៦, ៤៤, ៤៥) ប៉ុន្តែ គេដឹងថានេះនឹងកើតឡើងនៅបន្ដិចទៀត ដ្បិតយើងកំពុងតែរស់នៅក្នុង«គ្រាចុងបំផុត»។—ដានីយ៉ែល ១២:៤a
ភាពប្រុងស្មារតីក្នុងកំឡុងវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទ
២, ៣. (ក) តើអ្វីដែលជាភស្តុតាងដ៏ធំ ដែលបង្ហាញថាយើងកំពុងរស់នៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលទ្រង់កាន់អំណាចជាស្តេច? (ខ) តើអ្វីដែលបង្ហាញថា ពួកគ្រីស្ទានត្រូវតែចាំយាម ក្នុងកំឡុងគ្រាវត្តមានរបស់គ្រីស្ទ?
២ ពិតមែន ទំនាយមួយបានធ្វើឲ្យពួកគ្រីស្ទានទន្ទឹងចាំ មុននឹងព្រះគ្រីស្ទបានទទួលអំណាចក្នុងព្រះរាជាណាចក្រនៅឆ្នាំ១៩១៤។ ប៉ុន្តែ «ទីសំគាល់»ដែលព្រះគ្រីស្ទបានប្រទានឲ្យអំពីវត្តមានរបស់ទ្រង់ និងអំពីគ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍នេះ បានសម្ដែងអំពីព្រឹត្ដិការណ៍។ ហើយព្រឹត្ដិការណ៍នេះភាគច្រើននឹងបានត្រូវឃើញ ក្រោយពីវត្តមានរបស់ទ្រង់បានចាប់ផ្ដើម។ ព្រឹត្ដិការណ៍បែបនេះ ដូចជាសង្គ្រាម ការខ្វះអាហារ កក្រើកផែនដី រោគរាតត្បាត ការគ្មានច្បាប់ទម្លាប់កាន់តែច្រើនឡើង ការបៀតបៀនពួកគ្រីស្ទាន ហើយនិងការផ្សាយដំណឹងព្រះរាជាណាចក្រទូទាំងពិភពលោក ទាំងនេះជាភស្តុតាងដ៏ធំថា យើងឥឡូវនេះកំពុងតែរស់នៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលទ្រង់កំពុងកាន់អំណាចជាស្តេច។—ម៉ាថាយ ២៤:៣-១៤; លូកា ២១:១០, ១១
៣ ប៉ុន្តែ ន័យទាំងមូលនៃដំបូន្មានរបស់ព្រះយេស៊ូជូនពួកសិស្ស មុននឹងទ្រង់បែកពីគេ នោះគឺដើម្បីឲ្យគេ៖ «ប្រុងប្រយ័ត ឲ្យចាំយាម . . . គឺថា ចូរចាំយាមចុះ»។ (ម៉ាកុស ១៣:៣៣, ៣៧; លូកា ២១:៣៦) ការអានឲ្យបានដិតដល់ក្នុងបរិបទនៃការដាស់តឿនឲ្យប្រុងស្មារតីនេះ បង្ហាញថាព្រះគ្រីស្ទមិនបានគ្រាន់តែនិយាយអំពីការចាំយាម មើលទីសម្គាល់នៃការចាប់ផ្ដើមនៃវត្តមានរបស់ទ្រង់នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានបង្គាប់ពួកសិស្សពិតរបស់ទ្រង់ឲ្យចាំយាមក្នុងកំឡុងវត្តមានរបស់ទ្រង់។ តើចំពោះអ្វីដែលពួកគ្រីស្ទានពិតត្រូវរក្សាការចាំយាមនោះ?
៤. តើអ្វីជាគោលបំណងនៃសញ្ញាដែលព្រះយេស៊ូបានប្រទានឲ្យមកនោះ?
៤ ព្រះយេស៊ូបានប្រទានឲ្យទំនាយដ៏ធំរបស់ទ្រង់ក្នុងការតបឆ្លើយនូវសំនួរ ដែលថា៖ «តើការទាំងនេះកាលណានឹងមកដល់[ព្រឹត្ដិការណ៍ដែលនាំទៅដល់សេចក្ដីហិនវិនាសនៃរបបលោកីយ៍យូដា] តើមានទីសម្គាល់ណាពីទ្រង់យាងមក ហើយពីបំផុតកល្ប»? (ម៉ាថាយ ២៤:៣) សញ្ញាដែលបានទាយប្រាប់ នឹងសម្គាល់មិនគ្រាន់តែវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែអំពីព្រឹត្ដិការណ៍ដែលនឹងមានរហូតដល់ទីបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍បច្ចុប្បន្ននេះដែរ។
៥. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេស៊ូបង្ហាញថា ថ្វីបើទ្រង់មានវត្តមានខាងវិញ្ញាណ តែទ្រង់នឹង«យាងមក»នៅឡើយ?
៥ ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញថា នៅក្នុងកំឡុង‹វត្តមាន›របស់ទ្រង់ (ភាសាក្រិក, ផារូសៀ) នោះទ្រង់នឹងយាងមកក្នុងអំណាចនិងសិរីរុងរឿង។ ស្តីអំពី«ការយាងមក»បែបនេះ (ដែលបានបញ្ជាក់ដោយន័យពាក្យក្រិក អើខូម៉ៃ នោះទ្រង់បានប្រកាសថា៖ «នោះទីសំគាល់របស់កូនមនុស្សនឹងលេចមកនៅលើមេឃ គ្រប់ទាំងពូជមនុស្សនៅផែនដីនឹងគក់ទ្រូងយំ ក៏នឹងឃើញកូនមនុស្ស មកលើពពកនៅលើមេឃ មានទាំងព្រះចេស្ដា នឹងសិរីល្អជាខ្លាំង ប៉ុន្តែ ចូររៀនសេចក្ដីប្រៀបប្រដូចពីដើមល្វា កាលណាមែកវាត្រឡប់ជាទន់ ហើយស្លឹកក៏ប៊ិចឡើង នោះអ្នករាល់គ្នាដឹងថា រដូវក្ដៅជិតដល់ហើយ ដំណើរនេះក៏បែបដូច្នោះដែរ កាលណាឃើញការទាំងនេះកើតមក ត្រូវដឹងថា លោក[ព្រះគ្រីស្ទ]ជិតមកដល់ហើយ ក៏នៅមាត់ទ្វារផង ដូច្នេះ ឲ្យចាំយាម ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងជាពេលណា ដែលព្រះអម្ចាស់នៃអ្នករាល់គ្នានឹងយាងមកទេ ដូច្នេះ ឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រុងប្រៀបខ្លួនជាស្រេចដែរ ដ្បិតកូនមនុស្សនឹងមកនៅវេលាដែលអ្នករាល់គ្នាមិនគិត»។—ម៉ាថាយ ២៤:៣០, ៣២, ៣៣, ៤២, ៤៤
ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទយាងមក?
៦. តើតាមរបៀបណាដែលសេចក្ដីហិនវិនាសនៃ«បាប៊ីឡូនដ៏ធំ»នឹងកើតឡើង?
៦ ទោះជាមានវត្តមានជាស្តេចតាំងពីឆ្នាំ១៩១៤មកម្ល៉េះក្ដី ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទត្រូវតែជំនុំជំរះរបបផ្សេងៗនិងមនុស្សម្នាក់ៗនៅឡើយ មុននឹងប្រហារសេចក្ដីជំនុំជំរះលើពួកដែលទ្រង់ឃើញថាអាក្រក់នោះ។ (ប្រៀបធៀប កូរិនថូសទី២ ៥:១០) មិនយូរប៉ុន្មានទៀត ព្រះយេហូវ៉ានឹងដាក់ទៅក្នុងសតិរបស់ពួកមេដឹកនាំខាងនយោបាយ ឲ្យកំទេចចោល‹បាប៊ីឡូនដ៏ធំ› ដែលជាចក្រភពទូទៅនៃសាសនាមិនពិត។ (វិវរណៈ ១៧:៤, ៥, ១៦, ១៧) សាវ័កប៉ុលបានថ្លែងចំៗថា ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទនឹងកំទេចចោល‹មនុស្សទទឹងច្បាប់› ឬក៏ពួកបព្វជិតរបស់ពិភពគ្រីស្ទសាសនា ដែលបានក្បត់ជំនឿពិត ដែលមានចំណែកដ៏ធំក្នុង‹បាប៊ីឡូនដ៏ធំ›។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «អាទទឹងច្បាប់នោះ នឹងលេចមក ដែលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវនឹងបំផ្លាញ ដោយខ្យល់ពីព្រះឱស្ឋទ្រង់ ហើយធ្វើឲ្យវិនាស ដោយរស្មីពន្លឺពីដំណើរទ្រង់យាងមក»។—ថែស្សាឡូនីចទី២ ២:៣, ៨
៧. នៅពេលដែលកូនមនុស្សមកក្នុងសិរីរុងរឿងរបស់ទ្រង់ តើទ្រង់នឹងធ្វើសេចក្ដីជំនុំជំរះអ្វី?
៧ នៅនាអនាគតនេះ ព្រះគ្រីស្ទនឹងជំនុំជំរះមនុស្សនៅប្រទេសនានា ដោយមានមូលដ្ឋានទៅលើរបៀបដែលគេបានប្រព្រឹត្តមកលើបងប្អូនរបស់ទ្រង់ ដែលនៅលើផែនដីនៅឡើយ។ យើងអានថា៖ «តែកាលណាកូនមនុស្សនឹងមក ក្នុងសិរីល្អរបស់លោក មានទាំងពួកទេវតាបរិសុទ្ធទាំងអស់គ្នា មកជាមួយ នោះលោកនឹងឡើងគង់លើបល្ល័ង្ករុងរឿងឧត្តមរបស់លោក រួចគ្រប់ទាំងសាសន៍នឹងត្រូវប្រមូលគ្នា នៅចំពោះលោក ហើយលោកនឹងញែកគេចេញពីគ្នា ដូចជាអ្នកគង្វាល ដែលញែកចៀមចេញពីពពែដែរ រួចនឹងដាក់ចៀមនៅខាងស្ដាំ ហើយពពែនៅខាងឆ្វេង . . . នោះស្តេចនឹងឆ្លើយទៅ[ពួកចៀម]ថាយើងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ដែលអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើការទាំងនោះ ដល់អ្នកតូចបំផុតក្នុងពួកបងប្អូនយើងនេះ នោះឈ្មោះថា បានធ្វើដល់យើងដែរ . . . ឯពួក[ពពែ]នឹងថយទៅ មានទោសអស់កល្បជានិច្ច តែពួកសុចរិតនឹងចូលទៅក្នុងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចវិញ»។—ម៉ាថាយ ២៥:៣១-៤៦
៨. តើតាមរបៀបណាដែលប៉ុលរៀបរាប់អំពីការយាងមករបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីជំនុំជំរះលើពួកមនុស្សទមិលល្មើសនេះ?
៨ ដូចបានបង្ហាញក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនៃចៀមនិងពពែ ព្រះយេស៊ូធ្វើសេចក្ដីជំនុំជំរះនៅចុងបំផុតលើពួកទមិលល្មើសទាំងអស់។ ប៉ុលបានធានារ៉ាប់រងពួកអ្នកជឿគ្នីគ្នាដែលកំពុងតែរងទុក្ខ អំពីការ«សំរាកជាមួយនឹងយើងខ្ញុំវិញ ក្នុងកាលដែលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ទ្រង់លេចមកពីស្ថានសួគ៌ ជាមួយនឹងពួកទេវតានៃព្រះចេស្ដាទ្រង់ នៅក្នុងអណ្ដាតភ្លើង ទាំងសងសឹកនឹងពួកអ្នកដែលមិនស្គាល់ព្រះ ហើយនឹងពួកអ្នកដែលមិនស្ដាប់តាមដំណឹងល្អពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះអម្ចាស់នៃយើង គេនឹងរងទុក្ខទោស ជាសេចក្ដីហិនវិនាសអស់កល្បជានិច្ច ឃ្លាតពីព្រះភក្ដ្រនៃព្រះអម្ចាស់ហើយពីសិរីល្អនៃព្រះចេស្ដាទ្រង់ ក្នុងកាលដែលទ្រង់យាងមក ដើម្បីឲ្យបានដំកើងឡើងក្នុងពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់»។ (ថែស្សាឡូនីចទី២ ១:៧-១០) ដោយមានព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏ធ្វើឲ្យរំភើបចិត្តទាំងនេះនៅពីមុខយើង តើយើងមិនគួរអនុវត្តជំនឿនិងរង់ចាំនូវការយាងមករបស់ព្រះគ្រីស្ទនោះទេឬ?
ការរង់ចាំដោយខ្នះខ្នែងចំពោះការលេចមករបស់ព្រះគ្រីស្ទ
៩, ១០. ហេតុអ្វីក៏ពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំងដែលនៅលើផែនដីនៅឡើយ រង់ចាំយ៉ាងខ្នះខ្នែងនឹងការលេចមករបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ?
៩ «កាលដែលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ទ្រង់លេចមកពីស្ថានសួគ៌» នោះមិនគ្រាន់តែនឹងនាំឲ្យមានការហិនវិនាសដល់មនុស្សអាក្រក់ទេ ប៉ុន្តែនឹងប្រទានរង្វាន់ដល់មនុស្សសុចរិតដែរ។ ពួកសំណល់នៃបងប្អូនចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះគ្រីស្ទដែលនៅលើផែនដីនៅឡើយ ប្រហែលជានឹងនៅរងទុក្ខវេទនា មុននឹងព្រះគ្រីស្ទលេចមក ប៉ុន្តែគេអរសប្បាយវិញ ក្នុងសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏រុងរឿងរបស់គេខាងស្ថានសួគ៌។ ចំពោះពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំង នោះសាវ័កពេត្រុសបានសរសេរថា៖ «ត្រូវអរសប្បាយវិញដោយព្រោះមានចំណែកក្នុងការរងទុក្ខរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានត្រេកអររីករាយជាខ្លាំង ក្នុងកាលដែលសិរីល្អទ្រង់លេចមក»។—ពេត្រុសទី១ ៤:១៣
១០ ពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងបានតាំងចិត្តក្នុងការឲ្យបាននៅស្មោះត្រង់ រហូតដល់ព្រះគ្រីស្ទ‹ប្រមូលពួកគេទៅនៅចំពោះទ្រង់› ដើម្បីឲ្យសេចក្ដីជំនឿរបស់គេ ដ៏មានគុណភាពដែលបាន«សាកល» អាច«បានឃើញសំរាប់ជាសេចក្ដីសរសើរ កេរ្ដិ៍ឈ្មោះ នឹងសិរីល្អ ក្នុងកាលដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រង់លេចមក»។ (ថែស្សាឡូនីចទី២ ២:១; ពេត្រុសទី១ ១:៧) ស្តីអំពីពួកគ្រីស្ទានដែលបាននាំមកដោយវិញ្ញាណ នោះអាចនិយាយបានថា៖ «សេចក្ដីបន្ទាល់ពីព្រះគ្រីស្ទបានបញ្ជាក់ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា ដល់ម្ល៉េះបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនចាញ់គេ ខាងឯអំណោយទានណាមួយឡើយ ទាំងចាំទំរាំព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា ទ្រង់លេចមកផង»។—កូរិនថូសទី១ ១:៦, ៧
១១. កាលដែលរង់ចាំការលេចមករបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ តើពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងធ្វើអ្វី?
១១ ពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំងដែលនៅសល់មានអារម្មណ៍ដូចប៉ុលដែរ ដែលបានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំរាប់អស់ទាំងសេចក្ដីទុក្ខលំបាកនៅជាន់នេះ ថាជាសេចក្ដីមិនគួរប្រៀបផ្ទឹមនឹងសិរីល្អ ដែលនឹងបើកសំដែងមកឲ្យយើងរាល់គ្នាឃើញនោះទេ»។ (រ៉ូម ៨:១៨) ជំនឿរបស់គេមិនត្រូវបានទ្រទ្រង់ដោយគិតពីកំណត់ពេលផ្សេងៗនោះទេ។ គេនៅជាប់រវល់នឹងកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលផ្ដល់នូវគំរូដ៏អស្ចារ្យសំរាប់គូកនរបស់គេ គឺពួក«ចៀមឯទៀត»។ (យ៉ូហាន ១០:១៦) ពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំងទាំងនេះដឹងថា ប្រព័ន្ធសម័យដ៏អាក្រក់នេះ គឺជិតមកដល់ហើយ ហើយគេធ្វើតាមការដាស់តឿនរបស់ពេត្រុស ដែលថា៖ «ចូរក្រវាត់គំនិតអ្នករាល់គ្នាឲ្យមាំមួនចុះ ទាំងដឹងខ្លួនហើយឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹមគ្រប់ជំពូក ដល់ព្រះគុណដែលត្រូវផ្ដល់មកដល់អ្នករាល់គ្នា ក្នុងកាលដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រង់លេចមកផង»។—ពេត្រុសទី១ ១:១៣
«សេចក្ដីទន្ទឹងរបស់ជីវិតទាំងឡាយ»
១២, ១៣. តើតាមរបៀបណាដែលជីវិតជាមនុស្ស«បានត្រូវចុះចូលនឹងសេចក្ដីឥតប្រយោជន៍» ហើយតើពួកចៀមឯទៀតរង់ចាំអ្វី?
១២ តើពួកចៀមឯទៀតមានអ្វីមួយ ដែលគេរស់នៅទន្ទឹងចាំនោះទេ? គឺប្រាកដជាមានមែនហើយ។ ក្រោយពីបានមានប្រសាសន៍អំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏រុងរឿងនៃពួកកូនៗដែលព្រះយេហូវ៉ាបានយកមកចិញ្ចឹម ជា«ពួកកូន»ដែលបាននាំមកដោយវិញ្ញាណទ្រង់ និង«ជាអ្នកគ្រងមរដកនៃព្រះជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ»ក្នុងព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌ នោះប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «សេចក្ដីទន្ទឹងរបស់ជីវិតទាំងឡាយ នោះរង់ចាំតែពួកកូនរបស់ព្រះលេចមកឲ្យឃើញប៉ុណ្ណោះទេ ពីព្រោះជីវិតទាំងឡាយបានត្រូវចុះចូលនឹងសេចក្ដីឥតប្រយោជន៍ តែមិនមែនដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត គឺដោយព្រោះព្រះអង្គ ដែលទ្រង់បញ្ចុះបញ្ចូលវិញ ដោយសង្ឃឹមថា ជីវិតទាំងនោះឯង នឹងបានរួចពីចំណងនៃសេចក្ដីពុករលួយ ឲ្យបានសេរីភាពនៃសិរីល្អរបស់ពួកកូនព្រះវិញ»។—រ៉ូម ៨:១៤-២១; ធីម៉ូថេទី២ ២:១០-១២
១៣ តាមរយៈសេចក្ដីបាបរបស់អ័ដាម នោះកូនចៅរបស់គាត់ទាំងអស់ «បានត្រូវចុះចូលនឹងសេចក្ដីឥតប្រយោជន៍» ឬក៏បានកើតមកឲ្យជាប់នឹងសេចក្ដីបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់។ ពួកគេឥតបានរំដោះខ្លួនឲ្យរួចពីសេវកភាពបែបនេះបានឡើយ។ (ទំនុកដំកើង ៤៩:៧; រ៉ូម ៥:១២, ២១) ពួកចៀមឯទៀតច្បាស់ជារង់ចាំឲ្យបាន«រួចពីចំណងនៃសេចក្ដីពុករលួយ»! ប៉ុន្តែ មុននឹងរឿងនេះកើតឡើង នោះមានអ្វីណាខ្លះដែលត្រូវនឹងកើតឡើង យោងតាមពេលវេលានិងរដូវកាលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១៤. តើការដែលឲ្យ«ពួកកូនរបស់ព្រះលេចមកឲ្យឃើញ»នោះ នឹងទាក់ទងអ្វីខ្លះ ហើយតើនេះនឹងឲ្យមនុស្សលោកបាន«រួចពីចំណងនៃសេចក្ដីពុករលួយ»យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ ពួកអ្នកសំណល់នៃ«ពួកកូនរបស់ព្រះ»ដែលបានចាក់ប្រេងតាំង នឹងត្រូវ«លេចមក»ជាមុនសិន។ តើនេះនឹងទាក់ទងអ្វីខ្លះ? ក្នុងគ្រាកំណត់របស់ព្រះ នោះពួកចៀមឯទៀតនឹងឃើញច្បាស់ថា ពួកចាក់ប្រេងតាំងនឹងបាន‹បោះត្រា›នៅទីបំផុត ហើយបានសិរីរុងរឿងធ្វើការគ្រប់គ្រងជាមួយព្រះគ្រីស្ទ។ (វិវរណៈ ៧:២-៤) «ពួកកូនរបស់ព្រះ»ដែលបានប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ក៏នឹងបាន«លេចមក»ដែរ នៅពេលដែលគេចូលរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ទ ក្នុងការកំទេចចោលរបបលោកីយ៍ដ៏អាក្រក់នេះរបស់សាតាំង។ (វិវរណៈ ២:២៦, ២៧; ១៩:១៤, ១៥) រួចមក ក្នុងកំឡុងការសោយរាជ្យមួយពាន់ឆ្នាំរបស់ព្រះគ្រីស្ទ នោះពួកគេនឹងបាន«លេចមក»ថែមទៀត ជាខ្សែរយៈជាសង្ឃសំរាប់ការចែកចាយប្រយោជន៍ ពីយញ្ញបូជាលោះរបស់ព្រះយេស៊ូដល់មនុស្ស«ទាំងឡាយ»។ ជាលទ្ធផល នេះនឹងនាំឲ្យមនុស្សលោក«រួចពីចំណងនៃសេចក្ដីពុករលួយ» ហើយជាទីបំផុត នឹងបានចូលទៅក្នុង«សេរីភាពនៃសិរីល្អរបស់ពួកកូនព្រះវិញ»។ (រ៉ូម ៨:២១; វិវរណៈ ២០:៥; ២២:១, ២) ដោយមានការទន្ទឹងចាំដ៏អស្ចារ្យបែបនេះ តើជាការគួរឲ្យឆ្ងល់ទេ ដែលពួកចៀមឯទៀត «រង់ចាំតែពួកកូនរបស់ព្រះលេចមកឲ្យឃើញ»ដោយ«សេចក្ដីទន្ទឹង»នោះ?—រ៉ូម ៨:១៩
ការអត់ធ្មត់របស់ព្រះយេហូវ៉ានាំឲ្យមានសេចក្ដីសង្គ្រោះ
១៥. តើយើងមិនត្រូវភ្លេចអ្វីដែលស្តីអំពី ការកំណត់ពេលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាខាងឯព្រឹត្ដិការណ៍ផ្សេងៗ?
១៥ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដ៏ឧត្តមខាងការរក្សាពេលទៀងទាត់។ ការកំណត់ពេលនៃព្រឹត្ដិការណ៍នឹងបង្ហាញឲ្យឃើញថាគ្រប់ល័ក្ខណ៍មែន។ អ្វីមួយប្រហែលជាមើលទៅមិនដូចនឹងកើតឡើងតាមរបៀបដែលយើងសង្ឃឹមនោះទេ។ ប៉ុន្តែ យើងអាចមានជំនឿដ៏មុតមាំថា សេចក្ដីសន្យាទាំងឡាយរបស់ព្រះ នឹងបានសម្រេចជាមិនខាន។ (យ៉ូស្វេ ២៣:១៤) ទ្រង់ប្រហែលជាបណ្ដោយឲ្យរឿងទាំងនេះមានបន្តជាយូរជាង នឹងច្រើនអ្នកបានគិតទៅទៀត។ ប៉ុន្តែ សូមឲ្យយើងរកយល់នូវរបៀបរបស់ទ្រង់ ហើយឲ្យសរសើរដល់ប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់ដែរ។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «អើហ្ន៎ ប្រាជ្ញា នឹងចំណេះដ៏បរិបូររបស់ព្រះជ្រៅណាស់តើ ឯព្រះដំរិះរបស់ទ្រង់ តើមានអ្នកណានឹងស្ទង់បាន ហើយផ្លូវទ្រង់ តើមានអ្នកណានឹងរកតាមបាន តើអ្នកណាបានស្គាល់គំនិតនៃព្រះអម្ចាស់ ឬធ្វើជាអ្នកជួយគំនិតទ្រង់បាន»។—រ៉ូម ១១:៣៣, ៣៤
១៦. តើអ្នកណានឹងទទួលបានប្រយោជន៍ពីការអត់ធ្មត់របស់ព្រះយេហូវ៉ានោះ?
១៦ ពេត្រុសបានសរសេរថា៖ «ឱពួកស្ងួនភ្ងាអើយ ដែលទន្ទឹងចាំសេចក្ដីទាំងនោះ [សេចក្ដីហិនវិនាសនៃ«ផ្ទៃមេឃ»និង«ផែនដី»ចាស់ ដែលនឹងត្រូវជំនួសដោយ«ផ្ទៃមេឃថ្មី»និង«ផែនដីថ្មី»ដែលព្រះបានសន្យាមក] ចូរមានចិត្តឧស្សាហ៍ ឲ្យទ្រង់បានឃើញអ្នករាល់គ្នាជាឥតសៅហ្មង ហើយឥតកន្លែងបន្ទោសបាន ទាំងមានសេចក្ដីមេត្រីផង ហើយត្រូវរាប់សេចក្ដីអត់ធ្មត់របស់ព្រះអម្ចាស់នៃយើង ទុកជាសេចក្ដីសង្គ្រោះ»។ ដោយការអត់ធ្មត់របស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះមនុស្សជាច្រើនលាននាក់បានត្រូវទទួលនូវឱកាសដើម្បីឲ្យបានសង្គ្រោះ ឆ្លងកាត់‹ថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ា› ដែលនឹងមកដល់ដោយមិនបានទន្ទឹងចាំ«ដូចជាចោរប្លន់»អញ្ចឹង។ (ពេត្រុសទី២ ៣:៩-១៥) ការអត់ធ្មត់របស់ទ្រង់ក៏នាំឲ្យមានយើងម្នាក់ៗ បន្តក្នុងការ‹បង្ហើយសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើង ដោយកោតខ្លាច ហើយញាប់ញ័រចុះ›។ (ភីលីព ២:១២) ព្រះយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា យើងត្រូវតែ«ប្រយ័តខ្លួន» ហើយ«ចាំយាម» ប្រសិនបើយើងចង់ឲ្យព្រះព្រមទទួលយើង ហើយបានជ័យជំនះក្នុងការ«ឈរនៅមុខកូនមនុស្ស» ក្នុងគ្រាដែលទ្រង់នឹងមកជំនុំជំរះ។—លូកា ២១:៣៤-៣៦; ម៉ាថាយ ២៥:៣១-៣៣
ចូរខំរង់ចាំដោយការស៊ូទ្រាំ
១៧. តើពាក្យអ្វីរបស់សាវ័កប៉ុលដែលយើងត្រូវធ្វើតាមនោះ?
១៧ ប៉ុលបានដាស់តឿនបងប្អូនខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់ ឲ្យរក្សាភ្នែករបស់គេ«មិនរាប់អានរបស់ដែលមើលឃើញឡើយ គឺរាប់អានតែរបស់ដែលមើលមិនឃើញវិញ»។ (កូរិនថូសទី២ ៤:១៦-១៨) គាត់មិនចង់ឲ្យអ្វីមួយមកបាំងនូវការសម្លឹងមើលរង្វាន់ខាងស្ថានសួគ៌ ដែលមាននៅពីមុខគេនោះទេ។ មិនថាយើងជាពួកគ្រីស្ទានដែលបានចាក់ប្រេងតាំង ឬក៏យើងជាពួកចៀមឯទៀតក្ដី ចូរឲ្យយើងចាំក្នុងចិត្តអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យ ដែលមាននៅមុខយើងរាល់គ្នា ហើយមិនឲ្យយើងនឿយណាយឡើយ។ ចូរឲ្យយើង‹រង់ចាំដោយអំណត់› ដោយបង្ហាញថា«យើងរាល់គ្នាមិនមែនជាពួកអ្នក ដែលថយទៅវិញ ឲ្យត្រូវវិនាសនោះឡើយ គឺជាពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីជំនឿសំរាប់ឲ្យព្រលឹងបានសង្គ្រោះវិញ»។—រ៉ូម ៨:២៥; ហេព្រើរ ១០:៣៩
១៨. ហេតុអ្វីក៏យើងអាចទុកពេលវេលានិងរដូវកាលក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
១៨ យើងអាចទុករឿងពេលវេលានិងរដូវកាលក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ សេចក្ដីសម្រេចនៃសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់នឹង«ឥតរារង់ឡើយ» ស្របតាមគម្រោងការណ៍ពេលវេលារបស់ទ្រង់។ (ហាបាគុក ២:៣) នៅពេលចន្លោះនោះ ការដាស់តឿនរបស់ប៉ុលទៅធីម៉ូថេ មានន័យបន្ថែមសំរាប់យើងរាល់គ្នា។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំផ្ដាំមកអ្នកយ៉ាងអស់ពីចិត្ត នៅចំពោះព្រះនឹងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ ដែលទ្រង់រៀបនឹងជំនុំជំរះ ទាំងមនុស្សរស់ នឹងមនុស្សស្លាប់ផង គឺផ្ដាំដោយអាងដំណើរទ្រង់យាងមក នឹងនគរទ្រង់ថា ចូរឲ្យអ្នកផ្សាយព្រះបន្ទូលចុះ ហើយទទូចជំរុញផង ទោះត្រូវពេល ឬខុសក្ដី . . . ចូរឲ្យអ្នកធ្វើការជាគ្រូផ្សាយដំណឹងល្អចុះ ព្រមទាំងបំពេញការងាររបស់ខ្លួនគ្រប់ជំពូកផង»។—ធីម៉ូថេទី២ ៤:១-៥
១៩. តើនេះនៅតែជាវេលា ឲ្យរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើអ្វី ហើយហេតុអ្វី?
១៩ គឺទាក់ទងជីវិតស្លាប់រស់ ដែលជាជីវិតរបស់យើងនិងអស់អ្នកជិតខាងរបស់យើងដែរ។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ចូរប្រុងប្រយ័តនឹងខ្លួនអ្នក ហើយនឹងសេចក្ដីបង្រៀន ចូរកាន់ខ្ជាប់តាមសេចក្ដីទាំងនេះ ដ្បិតដែលធ្វើដូច្នោះ នោះអ្នកនឹងសង្គ្រោះខ្លួនអ្នកបាន ព្រមទាំងពួកអ្នកដែលស្ដាប់អ្នកផង»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៤:១៦) ពេលវេលាគឺមានខ្លីណាស់ចំពោះប្រព័ន្ធលោកីយ៍ដ៏អាក្រក់ជួជាតិនេះ។ កាលដែលយើងរង់ចាំដោយសេចក្ដីទន្ទឹងនូវព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏រំភើបនៅខាងមុខយើងនេះ ចូរឲ្យយើងភ្ញាក់រឭកជានិច្ចថា នេះហើយ នៅតែជាពេលវេលានិងរដូវកាលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា សំរាប់ឲ្យរាស្ត្រទ្រង់ ដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជាណាចក្រ។ កិច្ចការនោះត្រូវតែឲ្យបានសម្រេចរហូតដល់ទ្រង់ស្កប់ព្រះហឫទ័យ។ «នោះ» ដូចព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលមក «ទើបនឹងបានដល់ចុងបំផុត»។—ម៉ាថាយ ២៤:១៤
[កំណត់សម្គាល់]
a សូមមើលជំពូក១០ និង១១នៃសៀវភៅ ចំណេះដែលនាំទៅជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដែលបានបោះពុម្ពដោយសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក។
ការពិនិត្យមើលសាឡើងវិញ
◻ ស្តីអំពីការត្រិះរិះពេលវេលា តើតាមរបៀបណាដែលស្ថានការណ៍របស់យើងមានសភាពដូចនឹងពួកគ្រីស្ទានសតវត្សទីមួយ?
◻ ហេតុអ្វីក៏ពួកគ្រីស្ទានត្រូវតែ«ចាំយាម» ព្រមទាំងក្នុងកំឡុងវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទនោះ?
◻ ហេតុអ្វីក៏ជីវិតជាមនុស្សរង់ចាំដោយសេចក្ដីទន្ទឹងឲ្យ«ពួកកូនរបស់ព្រះលេចមកឲ្យឃើញ»នោះ?
◻ ហេតុអ្វីក៏យើងអាចទុកពេលវេលានិងរដូវកាលក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទាំងស្រុងបាន?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
ពួកគ្រីស្ទានត្រូវចាំយាមដោយសេចក្ដីទន្ទឹង នូវការយាងមករបស់ព្រះគ្រីស្ទ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
ពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំងដែលនៅសល់ បន្តជាប់រវល់ក្នុងកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយមិនមែនដាក់ជំនឿរបស់គេទៅលើមូលដ្ឋានជាការត្រិះរិះពេលវេលានោះទេ