តម្លៃលោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ—ជាផ្លូវរបស់ព្រះឲ្យបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ
«ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោក ដល់ម្ល៉េះបានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែ១ ដើម្បីឲ្យអ្នកណាដែលជឿដល់ព្រះរាជបុត្រានោះ មិនត្រូវវិនាសឡើយ គឺឲ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចវិញ»។—យ៉ូហាន ៣:១៦
១, ២. សូមរៀបរាប់នូវស្ថានការណ៍ដ៏លំបាក ដែលបានកើតឡើងស្តីអំពីមនុស្សលោក។
សូមស្រមៃគិតថាអ្នកមានជម្ងឺ ដែលនឹងធ្វើឲ្យបាត់បង់ជីវិតរបស់អ្នក បើសិនជាអ្នកមិនព្យាបាលដោយការវះកាត់នោះ។ តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងម៉េចដែរ បើតម្លៃនៃការវះកាត់នេះគឺច្រើនហួសជាងអ្វីដែលអ្នកអាចផ្ដល់ឲ្យនោះ? តើយ៉ាងណាវិញ បើប្រាក់របស់គ្រួសារអ្នកនិងរបស់មិត្តអ្នកដែលបានត្រូវបញ្ចូលគ្នា ក៏នៅតែមិនអាចបង់ឈ្នួលគ្រប់នោះ? ការជួបប្រទះនឹងស្ថានការណ៍ដ៏ពិបាកនេះដែលគំរាមកំហែងដល់ជីវិត នោះច្បាស់ជាធ្វើឲ្យអន្ទះអន្ទែងចិត្តមែន!
២ នេះគឺបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់នូវស្ថានការណ៍ដែលបានកើតឡើង ស្តីអំពីមនុស្សជាតិ។ ឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើង អ័ដាមនិងអេវ៉ា បានត្រូវបង្កើតមកយ៉ាងល្អគ្រប់ល័ក្ខណ៍។ (ចោទិយកថា ៣២:៤) ពួកគេមានការទន្ទឹងចាំថានឹងរស់នៅជារៀងរហូត ហើយនិងបំពេញតាមគោលបំណងរបស់ព្រះ ដែលថា៖ «ចូរបង្កើតកូនឲ្យចំរើនជាច្រើនឡើង ឲ្យមានពេញពាសលើផែនដីចុះ ត្រូវបង្ក្រាបផែនដី»។ (លោកុប្បត្តិ ១:២៨) ក៏ប៉ុន្តែ អ័ដាមនិងអេវ៉ាបានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះអាទិទេពរបស់គេ។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១-៦) ការមិនស្ដាប់បង្គាប់នេះបាននាំឲ្យមានបាប មិនគ្រាន់តែលើអ័ដាមនិងអេវ៉ាប៉ុណ្ណោះ តែក៏មានមកលើកូនចៅរបស់គេ ដែលមិនទាន់កើតនោះដែរ។ យ៉ូបដែលជាបុរសដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់ បានមានប្រសាសន៍ក្រោយមកថា៖ «តើអ្នកណាអាចនឹងដកយករបស់ស្អាតចេញពីរបស់ស្មោកគ្រោកបាន? គ្មានអ្នកណាធ្វើបានឡើយ»។—យ៉ូប ១៤:៤
៣. តើសេចក្ដីស្លាប់បានឆ្លងរាលដាលដល់មនុស្សទាំងអស់យ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ ដូច្នេះ បាបគឺដូចជារោគមួយ ដែលបានត្រូវឆ្លងដល់យើងម្នាក់ៗ ដ្បិតព្រះគម្ពីរចែងថា «គ្រប់គ្នាបានធ្វើបាប»។ ស្ថានភាពនេះមានលទ្ធផលដែលគំរាមកំហែងដល់ជីវិត។ ប្រាកដហើយ «ឈ្នួលរបស់អំពើបាប នោះជាសេចក្ដីស្លាប់»។ (រ៉ូម ៣:២៣; ៦:២៣) គ្មាននរណាម្នាក់អាចជៀសរួចខ្លួនបានឡើយ។ មនុស្សលោកទាំងអស់ធ្វើអំពើបាប ដូច្នេះហើយបានជាមនុស្សលោកទាំងអស់ត្រូវស្លាប់នោះ។ ជាកូនចៅរបស់អ័ដាម យើងបានត្រូវកើតមកក្នុងស្ថានការណ៍ដ៏លំបាកនេះ។ (ទំនុកដំកើង ៥១:៥) ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «បាបបានចូលមកក្នុងលោកីយ ដោយសារមនុស្សតែម្នាក់ ហើយក៏មានសេចក្ដីស្លាប់ចូលមកដែរ ដោយសារអំពើបាបនោះជាយ៉ាងណា នោះសេចក្ដីស្លាប់បានឆ្លងរាលដាល ដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាយ៉ាងនោះដែរ ដ្បិតគ្រប់គ្នាបានធ្វើបាបហើយ»។ (រ៉ូម ៥:១២) ប៉ុន្តែនេះឥតមានសេចក្ដីថា យើងពុំមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឲ្យបានសង្គ្រោះនោះឡើយ។
ការកំចាត់ចោលបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់
៤. ហេតុអ្វីក៏មនុស្សលោកមិនអាចកំចាត់ចោលជម្ងឺនិងសេចក្ដីស្លាប់ដោយខ្លួនគេ?
៤ តើត្រូវការអ្វី ដើម្បីកំចាត់ចោលបាបនិងផលកម្មអាក្រក់របស់វា ដែលជាសេចក្ដីស្លាប់នោះ? យ៉ាងច្បាស់ណាស់ នេះគឺហួសពីសមត្ថភាពនៃមនុស្សណាម្នាក់អាចប្រទានឲ្យបាន។ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានថ្លែងទុក្ខ ដោយថា៖ «ដ្បិតដំឡៃលោះព្រលឹងគេ នោះថ្លៃពេកណាស់ ឥតដែលអាចនឹងលោះបានឡើយ នឹងឲ្យគេរស់នៅជាដរាប ឥតឃើញសេចក្ដីពុករលួយមិនបានទេ»។ (ទំនុកដំកើង ៤៩:៨, ៩) ពិតមែន យើងប្រហែលជាអាចធ្វើឲ្យអាយុយើងបានវែងពីរបីឆ្នាំ តាមរយៈការតមអាហារសំរាប់សុខភាព និងតាមរយៈការព្យាបាលពេទ្យ។ ប៉ុន្តែ គ្មានយើងណាម្នាក់ អាចធ្វើឲ្យជាពីស្ថានភាពដ៏មានបាប ដែលបានទទួលជាមរតកនោះទេ។ គ្មានយើងណាម្នាក់ដែលអាចប្ដូរបញ្ច្រាសទៅវិញ នូវឥទ្ធិពលដ៏អាក្រក់នៃដំណើរចាស់ជរា និងស្ដាររូបកាយរបស់យើងឲ្យបានគ្រប់ល័ក្ខណ៍ឡើងវិញ ដូចដែលព្រះបានមានបំណងកាលពីដំបូងនោះឡើយ។ ប៉ុលច្បាស់ជាមិនបាននិយាយពន្លើសទេ ពេលដែលគាត់បានសរសេរថា ដោយព្រោះបាបរបស់អ័ដាម មនុស្សទាំងអស់«បានត្រូវចុះចូលនឹងសេចក្ដីឥតប្រយោជន៍» ឬដូចព្រះគម្ពីរយេរូសាឡិម បកស្រាយថា «បានត្រូវគ្មានសមត្ថភាពនឹងសម្រេចគោលបំណងរបស់ខ្លួន»។ (រ៉ូម ៨:២០) ប៉ុន្តែ គួរឲ្យសប្បាយណាស់ ដែលព្រះអាទិទេពមិនបានលះចោលយើងនោះទេ។ ទ្រង់បានរៀបសំវិធានការ ដើម្បីដកចេញនូវបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់ជាស្ថាពរ។ តើតាមរបៀបណាទៅ?
៥. តើតាមរបៀបណាដែលក្រិត្យវិន័យដែលបានផ្ដល់ឲ្យសាសន៍អ៊ីស្រាអែល បង្ហាញឲ្យឃើញនូវការគោរពដ៏ខ្នះខ្នែងចំពោះសេចក្ដីយុត្ដិធម៌?
៥ ព្រះយេហូវ៉ាគឺ«ស្រឡាញ់សេចក្ដីសុចរិត នឹងសេចក្ដីយុត្ដិធម៌»។ (ទំនុកដំកើង ៣៣:៥) ក្រិត្យវិន័យដែលទ្រង់បានប្រទានឲ្យសាសន៍អ៊ីស្រាអែល បង្ហាញឲ្យឃើញនូវការគោរពដ៏ខ្នះខ្នែង ចំពោះតុល្យភាពនិងសេចក្ដីយុត្ដិធម៌ដែលមិនលំអៀង។ ឧទាហរណ៍ នៅក្នុងគណៈនៃក្រិត្យវិន័យនេះ យើងអានថា«ត្រូវសងជីវិតឲ្យធួននឹងជីវិត»។ បើនិយាយឲ្យចំទៅ បើសិនជាជនអ៊ីស្រាអែលម្នាក់បានសម្លាប់អ្នកណាម្នាក់ នោះជីវិតរបស់គាត់នឹងត្រូវបាត់បង់ជំនួសបុគ្គល ដែលគាត់បានសម្លាប់នោះ។ (និក្ខមនំ ២១:២៣; ជនគណនា ៣៥:២១) ដូច្នេះហើយ ជញ្ជីងនៃសេចក្ដីយុត្ដិធម៌របស់ព្រះនឹងបានត្រូវសម្រេច។—ប្រៀបមើល និក្ខមនំ ២១:៣០
៦. (ក) តើក្នុងន័យណា ដែលអ័ដាមអាចបានត្រូវហៅជាឃាតករម្នាក់? (ខ) តើអ័ដាមបានបាត់បង់ជីវិតប្រភេទណា ហើយតើយញ្ញបូជាប្រភេទណា ដែលត្រូវការចាំបាច់ ដើម្បីធ្វើឲ្យជញ្ជីងនៃសេចក្ដីយុត្ដិធម៌មានតុល្យភាពនោះ?
៦ នៅពេលដែលអ័ដាមបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប នោះគាត់បានក្លាយទៅជាឃាតករម្នាក់។ តើនៅក្នុងន័យយ៉ាងណា? គឺនៅក្នុងន័យថា គាត់ធ្វើឲ្យស្ថានភាពដ៏មានបាបរបស់គាត់ឆ្លងរាលដាល ម្ល៉ោះហើយក៏នាំឲ្យមានសេចក្ដីស្លាប់ដល់កូនចៅរបស់គាត់ទាំងអស់។ គឺដោយសារការឥតស្ដាប់បង្គាប់របស់អ័ដាមនោះឯង ដែលនៅបច្ចុប្បន្នកាលនេះ រូបកាយរបស់យើងកំពុងតែខូចគុណភាព ហើយកំពុងធ្វើដំណើរដោយឥតប្រែប្រួលឆ្ពោះទៅឯផ្នូរ។ (ទំនុកដំកើង ៩០:១០) បាបរបស់អ័ដាមគឺមានការជំពាក់ទាក់ទងដ៏ធ្ងន់ជាងនោះទៅទៀត។ នៅចាំទេ អ្វីដែលអ័ដាមបានបាត់បង់ចំពោះខ្លួននិងកូនចៅរបស់គាត់ នោះមិនមែនជាជីវិតធម្មតា ដែលមានរយៈពេលតែ៧០ឬ៨០ឆ្នាំនោះទេ។ គាត់បានបាត់បង់នូវជីវិតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ មែនហើយ គឺជាជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច។ ដូច្នេះបើសិនជា«ត្រូវសងជីវិតឲ្យធួននឹងជីវិត» តើជីវិតប្រភេទណាទៅ ដែលនឹងត្រូវផ្ដល់ឲ្យដើម្បីធ្វើឲ្យសេចក្ដីយុត្ដិធម៌បានសម្រេចក្នុងករណីនេះ? យ៉ាងសមហេតុផល គឺនឹងត្រូវការជីវិតមនុស្សដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍ គឺជាជីវិតមួយដូចជីវិតរបស់អ័ដាម ដែលមានលទ្ធភាពអាចបង្កើតកូនមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍។ ប្រសិនជាបានត្រូវថ្វាយជាយញ្ញបូជាមួយ នោះជីវិតមនុស្សដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍នេះ នឹងមិនគ្រាន់តែធ្វើឲ្យជញ្ជីងនៃសេចក្ដីយុត្ដិធម៌បានតុល្យភាពប៉ុណ្ណោះ ក៏ប៉ុន្តែមានលទ្ធភាពនៃការកំចាត់ចោលទាំងស្រុងនូវបាបនិងកម្មផលអាក្រក់របស់វានោះ ដែលជាសេចក្ដីស្លាប់។
ការប្រទានតម្លៃនៃបាប
៧. សូមរៀបរាប់នូវអត្ថន័យនៃពាក្យ «តម្លៃលោះ»។
៧ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ តម្លៃដែលត្រូវការដើម្បីរំដោះយើងពីបាប នោះបានសំដៅទៅជា‹តម្លៃសំរាប់លោះគេ›។ (ទំនុកដំកើង ៤៩:៧) ជាភាសាអង់គ្លេស ពាក្យនេះសំដៅទៅការបង់ថ្លៃជូនអ្នកចាប់គេដែលជំរិតយកប្រាក់មួយចំនួន ដើម្បីប្ដូរយកបុគ្គលណាម្នាក់ដែលគាត់បានចាប់នោះ។ ប្រាកដហើយ តម្លៃលោះដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យ ឥតមានទាក់ទងនឹងការចាប់មនុស្សជំរិតយកប្រាក់ទេ។ ប៉ុន្តែគំនិតនៃការបង់តម្លៃគឺនៅមានដូចគ្នា។ តាមការពិត កិរិយាសព្ទនៃពាក្យភាសាហេព្រើរ ដែលបានបកប្រែ‹តម្លៃសំរាប់លោះ› មានន័យត្រង់ៗគឺ«ដើម្បីគ្របលើ»។ ដើម្បីលោះលុបបាប នោះតម្លៃលោះគឺត្រូវតែសមត្រឹមត្រូវនឹងអ្វី ដែលវាបម្រុងនឹងគ្របលើនោះ ដែលជាជីវិតមនុស្សដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់អ័ដាម។
៨. (ក) សូមរៀបរាប់គោលការណ៍នៃការទិញមកវិញ។ (ខ) តើគោលការណ៍នៃការទិញមកវិញ ទាក់ទងនឹងយើងជាមនុស្សមានបាបយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ នេះគឺសមស្របនឹងគោលការណ៍ដែលមាននៅក្នុងក្រិត្យវិន័យម៉ូសេ ដែលជាគោលការណ៍នៃការទិញមកវិញ។ ប្រសិនបើជនអ៊ីស្រាអែលម្នាក់បានធ្លាក់ខ្លួនក្នុងភាពក្រីក្រ ហើយបានលក់ខ្លួនធ្វើជាបាវដល់បុគ្គលដែលមិនមែនជាសាសន៍អ៊ីស្រាអែល នោះញាតិសន្ដានអាចទិញគាត់មកវិញ (ឬក៏បង់តម្លៃលោះ) ដោយបង់ថ្លៃដែលបានត្រូវរាប់ទុកថាស្មើនឹងតម្លៃនៃបាវនោះ។ (លេវីវិន័យ ២៥:៤៧-៤៩) ព្រះគម្ពីរចែងថា ជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ យើង«បំរើអំពើបាប»។ (រ៉ូម ៦:៦; ៧:១៤, ២៥) តើត្រូវការអ្វីដើម្បីទិញយើងមកវិញនោះ? ដូចជាយើងបានឃើញហើយ ការបាត់បង់នូវជីវិតមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍ គឺតម្រូវឲ្យមានការបង់នូវជីវិតមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍មួយវិញ មិនលើសមិនខ្វះទេ។
៩. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យមានសំវិធានការ ដើម្បីគ្របលើបាបរបស់យើងនោះ?
៩ ប្រាកដហើយ យើងជាមនុស្សលោកកើតមកសុទ្ធតែឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍។ គ្មានយើងណាម្នាក់ដែលស្មើនឹងអ័ដាមបានទេ។ គ្មានយើងណាម្នាក់ដែលអាចបង់តម្លៃលោះ ដែលត្រូវការសំរាប់សេចក្ដីយុត្ដិធម៌នោះឡើយ។ ដូចជាបាននិយាយនៅដើមដំបូង នេះគឺដូចជាយើងមានរោគដែលគំរាមកំហែងជីវិត ហើយយើងមិនមានលទ្ធភាពដើម្បីបង់តម្លៃសំរាប់ការវះកាត់ ដែលអាចធ្វើឲ្យជានោះ។ នៅក្នុងស្ថានការណ៍បែបនេះ តើយើងមិនមានចិត្តដឹងគុណទេឬ បើមានបុគ្គលណាម្នាក់បានធ្វើអន្តរាគមន៍សំរាប់យើង និងបានបង្គ្រប់តម្លៃនោះ? នេះហើយជាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើយ៉ាងជាក់លាក់នោះ! ទ្រង់បានធ្វើឲ្យមានសំវិធានការ ដើម្បីរំដោះយើងពីបាបមួយដងជាសម្រេច។ ត្រូវហើយ ទ្រង់សុខព្រះទ័យប្រទានឲ្យយើងនូវអ្វី ដែលយើងមិនអាចបង់បានដោយខ្លួនយើង។ តើតាមរបៀបណា? ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «អំណោយទាននៃព្រះវិញ គឺជាជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដោយព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា»។ (រ៉ូម ៦:២៣) យ៉ូហានបានពណ៌នាព្រះយេស៊ូជា«កូនចៀមនៃព្រះ ដែលដោះបាបមនុស្សលោក»។ (យ៉ូហាន ១:២៩) ចូរឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើបុត្រាដ៏ស្ងួនភ្ងារបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យបង់តម្លៃលោះ។
«តម្លៃលោះដែលស្មើ»
១០. តើទំនាយទាំងឡាយដែលស្តីអំពី«ពូជ»មួយ បានសំដៅទៅលើយ៉ូសែបនិងម៉ារាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ ក្រោយពីការបះបោរនៅក្នុងសួនអេដែនភ្លាម នោះព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសប្រាប់អំពីគោលបំណងរបស់ទ្រង់ ដើម្បីបង្កើត«ពូជ»មួយ ឬក៏កូនមួយ ដែលនឹងលោះមនុស្សពីបាប។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១៥) តាមរយៈការលាតត្រដាងមួយចំនួនពីព្រះ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានសម្គាល់ប្រាប់នូវជួរគ្រួសារ ដែលនឹងបង្កើតពូជមួយនេះ។ នៅពេលក្រោយមក ការលាតត្រដាងនេះបានសំដៅទៅលើយ៉ូសែបនិងម៉ារា គឺគូស្រករដែលភ្ជាប់ពាក្យហើយ រស់នៅប៉ាឡេស្ទីន។ នៅក្នុងសុបិនមួយ យ៉ូសែបបានត្រូវប្រាប់ឲ្យដឹងថា នាងម៉ារាមានផ្ទៃពោះដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ទេវតានេះមានបន្ទូលថា៖ «នាងនឹងប្រសូតបុត្រា១ ហើយអ្នកត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា ‹យេស៊ូវ› ព្រោះបុត្រនោះនឹងជួយសង្គ្រោះរាស្ត្រទ្រង់ ឲ្យរួចពីបាប»។—ម៉ាថាយ ១:២០, ២១
១១. (ក) តើតាមរបៀបណា ដែលព្រះយេហូវ៉ារៀបចំឲ្យបុត្ររបស់ទ្រង់ ប្រសូតមកជាមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍នោះ? (ខ) ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេស៊ូអាចផ្ដល់«តម្លៃលោះដ៏ស្មើ»នោះ?
១១ ដំណើរមានគភ៌នេះមិនមែនធម្មតាទេ ដ្បិតព្រះយេស៊ូធ្លាប់មានអត្ថិភាពនៅស្ថានសួគ៌ មុនមានកំណើតជាមនុស្ស។ (សុភាសិត ៨:២២-៣១; កូល៉ុស ១:១៥) ដោយព្រះចេស្ដាដ៏អព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះព្រះជន្មរបស់ទ្រង់បានត្រូវផ្ទេរទៅក្នុងផ្ទៃរបស់នាងម៉ារា ដែលអាចធ្វើឲ្យបុត្រស្ងួនភ្ងារបស់ព្រះ ប្រសូតមកជាមនុស្សម្នាក់។ (យ៉ូហាន ១:១-៣, ១៤; ភីលីព ២:៦, ៧) ព្រះយេហូវ៉ាបានដឹកនាំរឿងទាំងនេះ ដើម្បីកុំឲ្យព្រះយេស៊ូជាប់ប្រឡាក់នឹងបាបរបស់អ័ដាម។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេស៊ូបានប្រសូតជាមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍។ ដូច្នេះទ្រង់មានអ្វីដែលអ័ដាមបានបាត់បង់ គឺជីវិតមនុស្សដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍។ នៅទីបំផុត មានមនុស្សម្នាក់ដែលអាចបង្គ្រប់តម្លៃនៃបាប! ហើយព្រះយេស៊ូបានសម្រេចការនេះយ៉ាងជាក់លាក់នៅថ្ងៃទី១៤ ខែណែសាន ឆ្នាំ៣៣ ស.យ.។ នៅក្នុងថ្ងៃដ៏សំខាន់នោះខាងប្រវត្ដិសាស្ត្រ ព្រះយេស៊ូបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យពួកប្រឆាំងទ្រង់ ធ្វើគុតដល់ទ្រង់។ ដោយធ្វើអីចឹង ទ្រង់ក៏ផ្ដល់នូវ«តម្លៃលោះដែលស្មើ»នេះ។—ធីម៉ូថេទី១ ២:៦, ព.ថ.
តម្លៃនៃជីវិតមនុស្សដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍
១២. (ក) សូមពណ៌នានូវភាពទីទៃពីគ្នារវាងការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះយេស៊ូ និងសេចក្ដីស្លាប់របស់អ័ដាម។ (ខ) តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេស៊ូ ក្លាយទៅជា«ព្រះវរបិតាដ៏គង់នៅអស់កល្ប»ចំពោះមនុស្សលោកដ៏ចេះស្ដាប់បង្គាប់?
១២ គឺមានភាពទីទៃពីគ្នារវាងការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះយេស៊ូ និងសេចក្ដីស្លាប់របស់អ័ដាម គឺភាពទីទៃពីគ្នាដែលបញ្ជាក់លើតម្លៃនៃការលោះ។ សេចក្ដីស្លាប់របស់អ័ដាមបានសមនឹងទទួល ពីព្រោះដោយចេតនានោះ គាត់មិនបានស្ដាប់បង្គាប់តាមព្រះអាទិទេពរបស់គាត់។ (លោកុប្បត្តិ ២:១៦, ១៧) ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេស៊ូមិនសមទទួលការសោយទិវង្គតឡើយ ព្រោះ«ទ្រង់មិនបានធ្វើបាបអ្វីសោះ»។ (ពេត្រុសទី១ ២:២២) ដូច្នេះ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គតទៅ នោះទ្រង់មានអ្វីមួយដ៏មានតម្លៃថ្លៃបំផុត ដែលអ័ដាមជាមនុស្សមានបាបឥតមានសោះ ក្នុងកាលដែលគាត់ស្លាប់ទៅ គឺសិទ្ធិឲ្យបានជីវិតជាមនុស្សដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍។ ដូច្នេះ ការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះយេស៊ូ មានតម្លៃជាយញ្ញបូជា។ នៅពេលដែលយាងទៅស្ថានសួគ៌ជាបុគ្គលវិញ្ញាណ នោះទ្រង់បានថ្វាយជូនតម្លៃនៃយញ្ញបូជារបស់ទ្រង់ដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ហេព្រើរ ៩:២៤) ដោយធ្វើបែបនេះ នោះព្រះយេស៊ូបានទិញមនុស្សមានបាបមកវិញ ហើយបានក្លាយទៅជាបិតាថ្មីរបស់គេ គឺជាបុគ្គលដែលជំនួសអ័ដាម។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៤៥) ដោយមានមូលហេតុប្រាកដប្រជា ព្រះយេស៊ូបានត្រូវហៅជា«ព្រះវរបិតាដ៏គង់នៅអស់កល្ប»។ (អេសាយ ៩:៦) ចូរគិតមើលនេះមានន័យយ៉ាងណាទៅហ្ន៎! អ័ដាមជាឪពុកដែលមានបាប បានធ្វើឲ្យសេចក្ដីស្លាប់ឆ្លងរាលដាលដល់កូនចៅគាត់ទាំងអស់។ រីឯព្រះយេស៊ូជាព្រះវរបិតាដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍ ប្រើតម្លៃនៃយញ្ញបូជារបស់ទ្រង់ ដើម្បីប្រទានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្សលោកដែលស្ដាប់បង្គាប់នោះ។
១៣. (ក) សូមពន្យល់នូវរបៀបដែលព្រះយេស៊ូបានលុបចោលបំណុល ដែលអ័ដាមបានបណ្ដាលឲ្យមាននោះ។ (ខ) ហេតុអ្វីក៏យញ្ញបូជារបស់ព្រះយេស៊ូ មិនគ្របលើបាបរបស់ឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើងនោះ?
១៣ ប៉ុន្តែ តើការសោយទិវង្គតនៃបុរសតែម្នាក់ អាចគ្របលើបាបរបស់មនុស្សជាច្រើនយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ? (ម៉ាថាយ ២០:២៨) នៅក្នុងអត្ថបទមួយជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅនេះ យើងបានពន្យល់អំពីតម្លៃលោះតាមពាក្យប្រៀបប្រដូចនេះថា៖ «ចូរគិតអំពីរោងចក្រធំមួយ ដែលមាននិយោជិតរាប់រយនាក់។ ចៅហ្វាយម្នាក់ដ៏ឥតស្មោះត្រង់ក្នុងរោងចក្រធ្វើឲ្យរលំក្រុមហ៊ុននេះ ហើយរោងចក្រក៏លែងមានអាជីវកម្មទៀត។ មនុស្សរាប់រយនាក់ឥឡូវឥតមានការធ្វើ ព្រមទាំងមិនអាចបង់សោហ៊ុយរបស់គេផង។ គូអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងកូនរបស់គេ ព្រមទាំងអ្នកម្ចាស់បំណុលរងគ្រោះទាំងអស់គ្នា ដោយសារតែសេចក្ដីពុករលួយរបស់បុគ្គលម្នាក់នេះ! រួចមក សប្បុរសជនដ៏មានម្នាក់បានបង់លុយជំពាក់របស់ក្រុមហ៊ុន ហើយក៏បានបើករោងចក្រនេះម្ដងទៀត។ ជាលទ្ធផលនោះ ការលុបចោលនៃបំណុលមួយនេះ ក៏នាំឲ្យមានការធូរស្រាលដ៏ពេញលេញដល់និយោជិតជាច្រើននាក់ និងដល់គ្រួសាររបស់គេ ព្រមទាំងពួកអ្នកម្ចាស់បំណុលនោះផង។ ប៉ុន្តែ តើចៅហ្វាយដើមទទួលចំណែកនៅក្នុងការរីកចំរើនថ្មីនេះទេ? គឺអត់ទេ គាត់នៅជាប់គុក ហើយនិងឥតមានការធ្វើដូចដើមនោះជាអចិន្ត្រៃយ៍! ស្រដៀងនេះដែរ ការលុបចោលនូវបំណុលមួយរបស់អ័ដាម ក៏នាំឲ្យមានផលប្រយោជន៍ដល់កូនចៅរបស់គាត់ជាច្រើនលាននាក់ ប៉ុន្តែអ័ដាមឥតបានទទួលប្រយោជន៍ទេ»។
១៤, ១៥. ហេតុអ្វីក៏អ័ដាមនិងអេវ៉ាអាចបានត្រូវហៅជាអ្នកធ្វើបាបដោយចេតនា ហើយតើស្ថានការណ៍របស់យើងខុសពីស្ថានការណ៍របស់គេយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ នេះគឺប្រកបដោយយុត្ដិធម៌។ នៅចាំទេ អ័ដាមនិងអេវ៉ាជាអ្នកធ្វើបាបដោយចេតនា។ ពួកគេបានរើសផ្លូវមិនស្ដាប់បង្គាប់តាមព្រះ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងបានត្រូវកើតមកដោយមានបាប។ យើងឥតមានការជ្រើសរើសទេ។ ទោះជាយើងខំប្រឹងយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងមិនអាចជៀសវាងទាំងស្រុងពីបាបបានឡើយ។ (យ៉ូហានទី១ ១:៨) នៅពេលខ្លះយើងក៏អាចមានអារម្មណ៍ដូចប៉ុលដែរ ដែលបានសរសេរថា៖ «ឯខ្ញុំដែលចង់ប្រព្រឹត្តតែសេចក្ដីល្អ នោះចេះតែមានសេចក្ដីអាក្រក់ជាប់នៅនឹងខ្ញុំជានិច្ច ដ្បិតតាមប៉ែកខាងក្នុង ខ្ញុំត្រេកអរចំពោះក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ តែខ្ញុំឃើញមានអំណាច១ទៀត ក្នុងអស់ទាំងអវយវៈរបស់រូបកាយខ្ញុំ ដែលច្បាំងនឹងអំណាចនៃគំនិតខ្ញុំ ទាំងចាប់នាំខ្ញុំទៅជាប់ក្រោមអំណាចអំពើបាប ដែលនៅក្នុងអវយវៈនៃខ្លួនខ្ញុំទាំងប៉ុន្មានផង វេទនាណាស់ខ្ញុំ»!—រ៉ូម ៧:២១-២៤
១៥ ប៉ុន្តែ ដោយព្រោះតម្លៃលោះ នោះយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមវិញ! ព្រះយេស៊ូគឺជាពូជ ដែលតាមរយៈទ្រង់ ដូចព្រះបានសន្យានោះមក «គ្រប់ទាំងសាសន៍នៅផែនដីនឹងបានពរ»។ (លោកុប្បត្តិ ២២:១៨; រ៉ូម ៨:២០) យញ្ញបូជារបស់ព្រះយេស៊ូបើកទ្វារដល់ឱកាសដ៏អស្ចារ្យ ចំពោះអស់អ្នកដែលអនុវត្តជំនឿលើទ្រង់។ ចូរឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវឱកាសទាំងនេះខ្លះ។
ការទទួលប្រយោជន៍ពីតម្លៃលោះរបស់ព្រះយេស៊ូ
១៦. ថ្វីបើយើងមានស្ថានភាពដ៏មានបាបក៏ដោយ តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះឥឡូវនេះ ដោយព្រោះតម្លៃលោះរបស់ព្រះយេស៊ូ?
១៦ យ៉ាកុបជាអ្នកសរសេរព្រះគម្ពីរ ទទួលស្គាល់ថា«យើងទាំងអស់គ្នាក៏ជំពប់ជាញយៗដែរ»។ (យ៉ាកុប ៣:២) ប៉ុន្តែ ដោយព្រោះតម្លៃលោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ នោះកំហុសរបស់យើងបានត្រូវអត់ឱនទោសឲ្យ។ យ៉ូហានសរសេរថា៖ «បើសិនជាអ្នកណាភ្លាត់ធ្វើបាបវិញ នោះយើងមានព្រះដ៏ជាជំនួយ១អង្គហើយ ដែលទ្រង់គង់នៅចំពោះព្រះវរបិតា គឺជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះដ៏សុចរិត ដែលទ្រង់ជាដង្វាយធួននឹងបាបយើងរាល់គ្នា»។ (យ៉ូហានទី១ ២:១, ២) ប្រាកដហើយ យើងមិនត្រូវមានទស្សនៈដ៏កន្តើយអំពីបាបនោះឡើយ។ (យូដាស ៤; ប្រៀបមើល កូរិនថូសទី១ ៩:២៧) ប៉ុន្តែ បើសិនជាយើងធ្វើខុស យើងអាចបើកចំហចិត្តយើងដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយទុកចិត្តថាទ្រង់គឺ«បំរុងតែនឹងអត់ទោស»។ (ទំនុកដំកើង ៨៦:៥; ១៣០:៣, ៤; អេសាយ ១:១៨; ៥៥:៧; កិច្ចការ ៣:១៩) ដូច្នេះ តម្លៃលោះជួយយើងឲ្យបំរើដោយមានមនសិការជ្រះថ្លា និងធ្វើឲ្យយើងអាចមកឯទ្រង់ដោយសេចក្ដីអធិស្ឋាន តាមរយៈព្រះនាមព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។—យ៉ូហាន ១៤:១៣, ១៤; ហេព្រើរ ៩:១៤
១៧. ដោយព្រោះមានតម្លៃលោះ តើអាចមានពរនៅអនាគតយ៉ាងណាខ្លះ?
១៧ តម្លៃលោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទបើកផ្លូវឲ្យគោលបំណងរបស់ព្រះ នឹងបានត្រូវសម្រេច៖ ថាមនុស្សដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់រស់នៅជានិរន្តរ៍លើផែនដីមនោរម្យ។ (ទំនុកដំកើង ៣៧:២៩) ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ដ្បិតទោះបើមានសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏នៅសុទ្ធតែជា‹បាទ›ក្នុងទ្រង់[ព្រះយេស៊ូ]»។ (កូរិនថូសទី២ ១:២០) ពិតហើយ សេចក្ដីស្លាប់«បានសោយរាជ្យ»។ (រ៉ូម ៥:១៧) តម្លៃលោះផ្ដល់នូវមូលដ្ឋាន ដើម្បីឲ្យព្រះបំផ្លាញចោល«សត្រូវក្រោយបង្អស់»នេះ។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:២៦; វិវរណៈ ២១:៤) តម្លៃលោះរបស់ព្រះយេស៊ូក៏អាចមានប្រយោជន៍ដល់អស់អ្នកដែលបានស្លាប់នោះដែរ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «ដ្បិតមានពេលវេលាមក ដែលអស់ទាំងខ្មោចនៅក្នុងផ្នូរ នឹងឮសំឡេងទ្រង់[ព្រះយេស៊ូ] ហើយនឹងចេញមក»។—យ៉ូហាន ៥:២៨, ២៩; កូរិនថូសទី១ ១៥:២០-២២
១៨. តើឥទ្ធិពលជាទីសោកស្ដាយអ្វីដែលបាបមានលើមនុស្សលោក ហើយតើនេះនឹងបានត្រូវស្ដារឡើងយ៉ាងណានៅក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ?
១៨ ចូរគិតពីការពិសោធន៍ជីវិតដ៏សប្បាយរីករាយ ដូចបានបម្រុងនៅដើមនោះ គឺការរួចផុតពីសេចក្ដីទុក្ខព្រួយទាំងឡាយ ដែលធ្វើឲ្យយើងបារម្ភសព្វថ្ងៃនេះ! អំពើបាបបានធ្វើឲ្យយើងមិនចុះសម្រុងនឹងព្រះ ព្រមទាំងមិនចុះសម្រុងនឹងចិត្តគំនិត និងរូបកាយយើងទៀតផង។ ប៉ុន្តែព្រះគម្ពីរសន្យាថា នៅក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ «ពួកអ្នកដែលនៅក្នុងក្រុងគេនឹងមិនថា៖ ‹ខ្ញុំឈឺ› ទៀតឡើយ»។ ត្រូវហើយ ជម្ងឺខាងរូបកាយនិងខាងចិត្ត នឹងលែងរុកគួនមនុស្សលោកទៀតហើយ។ តើហេតុអ្វី? អេសាយឆ្លើយថា៖ «ព្រះទ្រង់នឹងអត់ទោសចំពោះអំពើទុច្ចរិតរបស់ប្រជាជនផង»។—អេសាយ ៣៣:២៤
តម្លៃលោះ—ជាការសម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់
១៩. តើយើងម្នាក់ៗត្រូវតបយ៉ាងណាចំពោះតម្លៃលោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ?
១៩ សេចក្ដីស្រឡាញ់បានជំរុញព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបញ្ជូនបុត្រាដ៏ស្ងួនភ្ងារបស់ទ្រង់។ (រ៉ូម ៥:៨; យ៉ូហានទី១ ៤:៩) ជាបន្ទាប់មក សេចក្ដីស្រឡាញ់ក៏បានជំរុញព្រះយេស៊ូឲ្យ«ភ្លក់សេចក្ដីស្លាប់ជំនួសមនុស្សទាំងអស់»។ (ហេព្រើរ ២:៩; យ៉ូហាន ១៥:១៣) ដោយមានមូលហេតុល្អ នោះប៉ុលបានសរសេរថា«សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទបង្ខំយើងខ្ញុំ . . . ទ្រង់ក៏បានសុគតជំនួសមនុស្សទាំងអស់យ៉ាងនោះ គឺដើម្បីឲ្យពួកអ្នកដែលរស់នៅ មិនរស់សំរាប់តែខ្លួនឯងទៀត គឺរស់សំរាប់ព្រះអង្គ ដែលសុគតជំនួសគេ ហើយបានរស់ឡើងនោះវិញ»។ (កូរិនថូសទី២ ៥:១៤, ១៥) ប្រសិនបើយើងអបអរនឹងអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើចំពោះយើង នោះយើងនឹងធ្វើតាមទ្រង់។ ដ្បិតតម្លៃលោះនេះហើយ ដែលឲ្យយើងមានលទ្ធភាពនឹងរំដោះពីសេចក្ដីស្លាប់នោះ! យ៉ាងប្រាកដណាស់ យើងមិនចង់បញ្ជាក់ដោយសកម្មភាពរបស់យើង ថាយើងចាត់ទុកយញ្ញបូជារបស់ព្រះយេស៊ូជាតម្លៃធម្មតានោះឡើយ។—ហេព្រើរ ១០:២៩
២០. តើដោយរបៀបណាខ្លះដែលយើងធ្វើតាម«ពាក្យ»របស់ព្រះយេស៊ូ?
២០ តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចសម្ដែងនូវការអបអរដ៏ស្មោះ ចំពោះតម្លៃលោះនោះ? បន្ដិចមុនគេចាប់ទ្រង់ នោះព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «បើអ្នកណាស្រឡាញ់ខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងកាន់តាមពាក្យខ្ញុំ»។ (យ៉ូហាន ១៤:២៣) «ពាក្យ»របស់ព្រះយេស៊ូ រួមបញ្ចូលសេចក្ដីបង្គាប់របស់ទ្រង់ ដែលថាឲ្យយើងមានការចូលរួមដ៏ខ្នះខ្នែង ដើម្បីបំពេញមុខងារនេះ គឺ៖ «ចូរទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍ ព្រមទាំងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យ»។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩) ការស្ដាប់បង្គាប់តាមព្រះយេស៊ូ ក៏តម្រូវឲ្យយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់បងប្អូនខាងវិញ្ញាណរបស់យើងដែរ។—យ៉ូហាន ១៣:៣៤, ៣៥
២១. ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវទៅពិធីបុណ្យរំឭករៀងរាល់ឆ្នាំ?
២១ វិធីមួយដ៏ល្អជាងគេ ដែលយើងអាចបង្ហាញនូវការអបអរចំពោះតម្លៃលោះ នោះគឺដោយចូលរួមពិធីបុណ្យរំឭកការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលមានរៀងរាល់ឆ្នាំ។ នេះក៏ជាផ្នែកនៃ«ពាក្យ»របស់ព្រះយេស៊ូដែរ ពីព្រោះនៅពេលដែលទ្រង់បានចាប់ធ្វើពិធីបុណ្យនេះ នោះព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់ពួកសិស្សទ្រង់ថា៖ «ចូរធ្វើបុណ្យនេះ ដើម្បីរំឭកពីខ្ញុំចុះ»។ (លូកា ២២:១៩) ដោយយើងទៅធ្វើបុណ្យនេះ ដែលជាព្រឹត្ដិការណ៍សំខាន់បំផុត ហើយដោយយកចិត្តទុកដាក់ធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់ នោះយើងនឹងសម្ដែងនូវការមានជំនឿស៊ប់ ថាតម្លៃលោះរបស់ព្រះយេស៊ូ ជាផ្លូវរបស់ព្រះឲ្យបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ។ ពិតហើយ គឺ«គ្មានសេចក្ដីសង្គ្រោះ ដោយសារអ្នកណាទៀតសោះ»។—កិច្ចការ ៤:១២
តើអ្នកនៅចាំឬទេ?
◻ ហេតុអ្វីក៏មនុស្សមិនអាចរំដោះខ្លួនពីស្ថានភាពដ៏មានបាបរបស់គេ?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេស៊ូគឺជា«តម្លៃលោះដែលស្មើ»នោះ?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេស៊ូប្រើសិទ្ធិឲ្យបានជីវិតជាមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ប្រយោជន៍ឲ្យយើងនោះ?
◻ តើមនុស្សលោកនឹងទទួលពរអ្វីខ្លះ ដោយព្រោះតម្លៃលោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
មានតែមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍ទេ ដែលស្មើនឹងអ័ដាម អាចធ្វើឲ្យជញ្ជីងនៃសេចក្ដីយុត្ដិធម៌មានតុល្យភាពបាន
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
ដោយព្រោះព្រះយេស៊ូមានសិទ្ធិឲ្យបានជីវិតជាមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍ នោះការសោយទិវង្គតរបស់ទ្រង់មានតម្លៃជាយញ្ញបូជា