ការទទួលប្រយោជន៍ពីសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
«បើអ្នកណាមានប្រាជ្ញា នោះនឹង . . . ពិចារណាពីសេចក្ដីសប្បុរស[«សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ», ព.ថ.]របស់ព្រះយេហូវ៉ា។—ទំនុកដំកើង ១០៧:៤៣
១. តើពេលណាដែលព្រះគម្ពីរប្រើពាក្យភាសាហេព្រើរដែលត្រូវបកប្រែថា«សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ»ជាលើកទីមួយនោះ? ហើយតើយើងនឹងពិចារណាសំនួរអ្វីខ្លះដែលទាក់ទងនឹងគុណសម្បត្ដិនេះ?
ជិត៤.០០០ឆ្នាំមុន លោកឡុតដែលត្រូវជាក្មួយរបស់លោកអ័ប្រាហាំ បានពោលអំពីព្រះយេហូវ៉ាថាទ្រង់បាន៖ «ចំរើនសេចក្ដីមេត្ដាករុណា[«សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ», ព.ថ.]របស់[ទ្រង់]»។ (លោកុប្បត្តិ ១៩:១៩) នេះជាលើកទីមួយដែលពាក្យភាសាហេព្រើរដែលត្រូវបកប្រែថា «សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ» បានលេចឡើងក្នុងព្រះគម្ពីរឯកសារដើម។ យ៉ាកុប ន៉ាអូមី ដាវីឌ និងអ្នកឯទៀតដែលបំរើព្រះ ក៏បាននិយាយអំពីគុណសម្បត្ដិមួយនេះរបស់ព្រះដែរ។ (លោកុប្បត្តិ ៣២:១០; នាងរស់ ១:៨; សាំយូអែលទី២ ២:៦) ការពិត ពាក្យភាសាហេព្រើរដែលត្រូវបកប្រែថា «សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ» គឺមានប្រមាណ២៥០ដងក្នុងឯកសារដើមនៃបទគម្ពីរភាសាហេព្រើរ។ ប៉ុន្តែ តើសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្វី? តើព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះចំពោះអ្នកណាខ្លះនៅសម័យបុរាណ? ហើយសព្វថ្ងៃនេះ តើយើងទទួលប្រយោជន៍ដូចម្ដេចពីសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះនោះ?
២. ហេតុអ្វីបានជាពាក្យភាសាហេព្រើរដែលត្រូវបកប្រែថា«សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ» គឺពិបាកបកស្រាយម្ល៉េះ? ហើយតើ«សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ»អាចត្រូវបកប្រែយ៉ាងត្រឹមត្រូវជាពាក្យអ្វីទៀត?
២ ក្នុងបទគម្ពីរពាក្យដែលថា «សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ» គឺជាការបកប្រែពាក្យមួយជាភាសាហេព្រើរដែលមានខ្លឹមសារជ្រាលជ្រៅដល់ម្ល៉េះ បានជាភាសាភាគច្រើនគ្មានពាក្យចំៗណាមួយដែលអាចបញ្ជាក់អត្ថន័យពាក្យនោះឲ្យបានពេញសេចក្ដីនោះទេ។ ហេតុនេះហើយបានជា ការបកប្រែថា «សេចក្ដីស្រឡាញ់» «សេចក្ដីមេត្ដាករុណា» និង«សេចក្ដីស្មោះត្រង់»ជាដើម មិនអាចបញ្ជាក់យ៉ាងត្រឹមត្រូវនូវខ្លឹមសារដ៏ទូលំទូលាយនៃពាក្យភាសាហេព្រើរនេះបានទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ពាក្យ«សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ» គឺមានន័យទូលំទូលាយហើយក៏ស្ទើរតែមានន័យជិតស្មើនឹងខ្លឹមសារទាំងមូលនៃពាក្យដើមជាភាសាហេព្រើរនោះដែរ។ សេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីនៃបទគម្ពីរបរិសុទ្ធ ដែលមានឯកសារយោងបញ្ជាក់យ៉ាងត្រឹមត្រូវថា ពាក្យ«សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ»ជាភាសាហេព្រើរនោះ ក៏អាចត្រូវបកប្រែថា «សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់»ផងដែរ។—និក្ខមនំ ១៥:១៣; ទំនុកដំកើង ៥:៧, ព.ថ. សម្គាល់ហេតុ
ខុសគ្នាពីសេចក្ដីស្រឡាញ់និងសេចក្ដីស្មោះត្រង់
៣. តើសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះគឺខុសគ្នាពីសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះឬក៏សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់គឺប្រៀបដូចជាវេញជាប់គ្នានឹងគុណសម្បត្ដិពីរឯទៀត ពោលគឺ សេចក្ដីស្រឡាញ់និងសេចក្ដីស្មោះត្រង់។ ប៉ុន្តែ សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះមានលក្ខណៈសំខាន់ៗដែលខុសគ្នាពីគុណសម្បត្ដិទាំងនោះដែរ។ យើងសូមពិចារណានូវហេតុដែលសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់គឺខុសគ្នា។ បុគ្គលមួយរូបអាចមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះរបស់អ្វីមួយឬក៏ស្រឡាញ់គោលការណ៍ផ្សេងៗបាន។ ព្រះគម្ពីរចែងអំពីការ«ស្រឡាញ់ប្រាក់» និងការ«ស្រឡាញ់ដល់ប្រាជ្ញា»។ (សាស្ដា ៥:១០; សុភាសិត ២៩:៣) ប៉ុន្តែ សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះត្រូវសម្ដែងចំពោះមនុស្សវិញ មិនមែនចំពោះគោលការណ៍ឬក៏របស់ណាដែលគ្មានជីវិតនោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលនៅនិក្ខមនំ ២០:៦ថា៖ «អញផ្ដល់សេចក្ដីសប្បុរស[«ដ៏ស្មោះ», ព.ថ.]ដល់ទាំងពាន់ដំណ» នោះសំដៅទៅលើមនុស្ស។
៤. ពាក្យភាសាហេព្រើរដែលត្រូវបកប្រែថា «សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ» តើពាក្យនោះគឺខុសគ្នាពីសេចក្ដីស្មោះត្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច?
៤ ពាក្យភាសាហេព្រើរដែលត្រូវបកប្រែថា «សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ» គឺជាពាក្យដែលមានអត្ថន័យទូលំទូលាយជាងពាក្យ«សេចក្ដីស្មោះត្រង់»ទៅទៀត។ ក្នុងភាសាខ្លះ ពាក្យ«សេចក្ដីស្មោះត្រង់»ច្រើនតែត្រូវប្រើដើម្បីសំដៅទៅលើទឹកចិត្តរបស់បុគ្គលដែលស្ថិតក្រោមបង្គាប់ចៅហ្វាយមួយរូបត្រូវមាន ចំពោះចៅហ្វាយរបស់ខ្លួន។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកស្រាវជ្រាវមួយរូបបានកត់សម្គាល់ថា ក្នុងព្រះគម្ពីរពាក្យសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ«ច្រើនតែសំដៅទៅលើទំនាក់ទំនងផ្ទុយពីនោះទាំងស្រុង គឺថាចៅហ្វាយបង្ហាញសេចក្ដីស្មោះត្រង់ចំពោះអ្នកខ្សោយ អ្នកដែលខ្វះខាត ឬអ្នកដែលកំពុងតែពឹងពាក់ទៅលើគាត់»។ ដូច្នេះ ស្តេចដាវីឌអាចទូលអង្វរព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «សូមឲ្យព្រះភក្ដ្រទ្រង់ភ្លឺមកលើអ្នកបំរើទ្រង់។ សូមជួយសង្គ្រោះទូលបង្គំ ដោយសេចក្ដីសប្បុរស[«ដ៏ស្មោះ», ព.ថ.]នៃទ្រង់»។ (ទំនុកដំកើង ៣១:១៦) ព្រះយេហូវ៉ាដែលមានព្រះចេស្ដានោះ ត្រូវដាវីឌសុំអង្វរទ្រង់ឲ្យសម្ដែងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ ឬក៏សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះអ្នកដែលកំពុងតែពឹងពាក់ទៅលើទ្រង់ ពោលគឺដាវីឌអង្គទ្រង់ផ្ទាល់តែម្ដង។ ក្នុងករណីនេះ សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះត្រូវបង្ហាញដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត មិនដោយសារមានការបង្ខិតបង្ខំទេ ពីព្រោះអ្នកតូចដែលត្រូវការទីពឹងពំនាក់នោះ គ្មានសមត្ថភាពបង្ខិតបង្ខំអ្នកធំឡើយ។
៥. (ក) ក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះស្តីពីសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ទ្រង់តើលក្ខណៈអ្វីខ្លះលេចធ្លោជាងគេ?(ខ) តើយើងនឹងពិចារណាកំណត់ហេតុអ្វីខ្លះស្តីពីការសម្ដែងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
៥ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានពោលថា៖ «បើអ្នកណាមានប្រាជ្ញា នោះនឹង . . . ពិចារណាពីសេចក្ដីសប្បុរស[«ដ៏ស្មោះ», ព.ថ.]របស់ព្រះយេហូវ៉ា»។ (ទំនុកដំកើង ១០៧:៤៣) សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអាចផ្ដល់ជាសេចក្ដីសង្គ្រោះ ឬមួយក៏ការពារយើងកុំឲ្យបាត់បង់ជីវិត។ (ទំនុកដំកើង ៦:៤; ១១៩:៨៨, ១៥៩) សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះក៏ការពារយើង និងផ្ដល់ជាភាពធូរស្បើយពីទុក្ខលំបាកផងដែរ។ (ទំនុកដំកើង ៣១:១៦, ២១; ៤០:១១; ១៤៣:១២) ទោះបើយើងធ្វើអំពើបាបក៏ដោយ គុណសម្បត្ដិនេះអាចបើកឱកាសឲ្យយើងទទួលការអត់ឱនទោសវិញ។ (ទំនុកដំកើង ២៥:៧) តាមរយៈការមើលឡើងវិញនូវកំណត់ហេតុមួយចំនួនក្នុងបទគម្ពីរ និងដោយកត់សម្គាល់នូវខគម្ពីរឯទៀតនោះ យើងនឹងឃើញថា (១) ព្រះយេហូវ៉ាសម្ដែងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ទ្រង់ដោយការប្រព្រឹត្តដ៏ពិសេសមួយ និង(២) អ្នកបំរើស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ទទួលសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះពីទ្រង់។
សេចក្ដីសង្គ្រោះគឺជាការសម្ដែងនូវសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ
៦, ៧. (ក) ក្នុងករណីរបស់ឡុតតើព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជាក់នូវសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ទ្រង់ដោយធ្វើអ្វី? (ខ) តើឡុតបាននិយាយអំពីសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅពេលណា?
៦ វិធីល្អបំផុតដើម្បីយល់នូវទំហំនៃសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ប្រហែលជាដោយការពិនិត្យមើលកំណត់ហេតុបទគម្ពីរដែលទាក់ទងនឹងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះតែម្ដង។ នៅលោកុប្បត្តិ ១៤:១-១៦ យើងឃើញថា លោកឡុតដែលត្រូវជាក្មួយរបស់អ័ប្រាហាំ បានត្រូវកងពលសត្រូវចាប់យកគាត់ទៅធ្វើជាឈ្លើយ។ ប៉ុន្តែ អ័ប្រាហាំបានសង្គ្រោះឡុត។ ជីវិតរបស់ឡុតជិតជួបនឹងគ្រោះថ្នាក់ម្ដងទៀត ពេលព្រះយេហូវ៉ាសម្រេចព្រះទ័យកំទេចចោលទីក្រុងសូដុំមដ៏ខូចអាក្រក់នោះ ដែលជាទីលំនៅរបស់ឡុតនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។—លោកុប្បត្តិ ១៨:២០-២២; ១៩:១២, ១៣
៧ ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានមកមុនពេលនោះបន្ដិច ដើម្បីនាំឡុតនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ចេញពីទីក្រុងនេះ។ ពេលនោះឡុតបានពោលថា៖ «[ទ្រង់]បានផ្ដល់ព្រះគុណមកខ្ញុំជាអ្នកបំរើ[ទ្រង់] ហើយបានចំរើនសេចក្ដីមេត្ដាករុណា[«សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ», ព.ថ.]របស់[ទ្រង់] ឲ្យខ្ញុំឃើញ ដោយការពារជីវិតខ្ញុំ»។ (លោកុប្បត្តិ ១៩:១៦, ១៩) ពំនោលនោះបញ្ជាក់ថា ឡុតទទួលស្គាល់សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះលើសជាងធម្មតាដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសម្ដែងដោយជួយសង្គ្រោះជីវិតគាត់។ ក្នុងករណីនេះ សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះបានត្រូវសម្ដែងដោយការសង្គ្រោះនិងការការពារជីវិត។—ពេត្រុសទី២ ២:៧
សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងការណែនាំពីទ្រង់
៨, ៩. (ក) តើអ្នកបំរើរបស់អ័ប្រាហាំបានទទួលភារៈអ្វី? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាអ្នកបំរើនោះបានអធិស្ឋានឲ្យព្រះសម្ដែងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះចំពោះគាត់? ហើយខណៈដែលអ្នកបំរើនោះអធិស្ឋាន តើអ្វីបានកើតឡើង?
៨ នៅលោកុប្បត្តិជំពូកទី២៤ យើងអានអំពីការសម្ដែងម្យ៉ាងទៀតនូវសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ ឬក៏សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះ។ កំណត់ហេតុនេះចែងថា អ័ប្រាហាំបានបង្គាប់អ្នកបំរើរបស់គាត់ឲ្យធ្វើដំណើរទៅស្រុករបស់ញាតិសន្ដានអ័ប្រាហាំ ដើម្បីរកភរិយាមួយសំរាប់អ៊ីសាកជាកូនប្រុសរបស់អ័ប្រាហាំ។ (ខ២-៤) ភារៈនេះពិបាកណាស់ ប៉ុន្តែអ្នកបំរើនោះត្រូវបានធានាថា ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងនាំផ្លូវរបស់គាត់។ (ខ៧) នៅទីបំផុត អ្នកបំរើនោះបានទៅដល់អណ្ដូងនៅក្រៅ«ទីក្រុងរបស់ណាឃរ» (ប្រហែលជាស្រុកខារ៉ានឬក៏កន្លែងនៅជិតស្រុកខារ៉ាន) នៅចំពេលដែលពួកស្ត្រីនាំគ្នាចេញមកដងទឹក។ (ខ១០, ១១) ពេលអ្នកបំរើនោះឃើញពួកស្ត្រីកំពុងតែដើរឆ្ពោះមកកាន់តែជិត គាត់ដឹងថា ពេលនោះឯងជាពេលសម្រេចភារៈរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ តើគាត់អាចជ្រើសរើសស្ត្រីត្រឹមត្រូវយ៉ាងដូចម្ដេចបាន?
៩ ដោយព្រោះអ្នកបំរើរបស់អ័ប្រាហាំដឹងថា គាត់ត្រូវការជំនួយពីព្រះ នោះគាត់អធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ័ប្រាហាំ ចៅហ្វាយទូលបង្គំអើយ! នៅថ្ងៃនេះសូមប្រោសមេត្ដាដល់ទូលបង្គំ សូមសំដែងសេចក្ដីសប្បុរស[«ដ៏ស្មោះ», ព.ថ.]ដល់អ័ប្រាហាំ ជាចៅហ្វាយទូលបង្គំផង»។ (ខ១២) តើព្រះយេហូវ៉ានឹងសម្ដែងនូវសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច? អ្នកបំរើនោះបានសុំទីសម្គាល់ជាក់ច្បាស់មួយ ដែលនឹងជួយគាត់សម្គាល់ស្ត្រីដែលព្រះបានជ្រើសរើស។ (ខ១៣, ១៤) ស្ត្រីម្នាក់បានធ្វើចំតាមអ្វីដែលអ្នកបំរើរបស់អ័ប្រាហាំបានសុំពីព្រះយេហូវ៉ា ដល់ម្ល៉េះបានជាមើលទៅហាក់ដូចជានាងបានឮសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់គាត់តែម្ដង! (ខ១៥-២០) អ្នកបំរើនោះបាន«សំឡឹងមើលនាងទាំងមានសេចក្ដីអស្ចារ្យ»។ ប៉ុន្តែ នៅមានពត៌មានសំខាន់ដែលគាត់ត្រូវការ។ តើស្ត្រីស្អាតនេះជាសមាជិកក្រុមគ្រួសារអ័ប្រាហាំឬទេ? តើនាងនៅក្រមុំទេ? ដូច្នេះ អ្នកបំរើនេះបាននៅ«ស្ងៀម ដោយចង់ដឹង បើព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឲ្យដំណើរគាត់ដើរមកនោះបានសំរេចការឬទេ»។—ខ១៦, ២១
១០. អ្នកបំរើរបស់អ័ប្រាហាំបានសន្និដ្ឋានថាព្រះយេហូវ៉ាបានសម្ដែងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះចំពោះអ័ប្រាហាំជាម្ចាស់គាត់ ដោយព្រោះអ្វី?
១០ មិនយូរក្រោយមក ក្រមុំនេះបានបញ្ជាក់អត្តសញ្ញាណរបស់នាងជា «កូនបេធូអែល គឺជាចៅណាឃរ[ជាប្អូនប្រុសអ័ប្រាហាំ]នឹងមីលកា»។ (លោកុប្បត្តិ ១១:២៦; ២៤:២៤) រំពេចនោះ អ្នកបំរើរបស់អ័ប្រាហាំបានទទួលស្គាល់ថា ព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់គាត់។ ដោយមានអារម្មណ៍រំភើបពន់ពេក គាត់ឱនខ្លួននិងពោលថា៖ «សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ័ប្រាហាំចៅហ្វាយទូលបង្គំ ដែលទ្រង់មិនបានខាននឹងផ្ដល់សេចក្ដីសប្បុរស[«ដ៏ស្មោះ», ព.ថ.] នឹងសេចក្ដីស្មោះត្រង់ ដល់ចៅហ្វាយទូលបង្គំបានប្រកបដោយព្រះពរ។ ឯទូលបង្គំសោត ក៏ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បាននាំផ្លូវមកដល់ផ្ទះពួកបងប្អូនរបស់ចៅហ្វាយទូលបង្គំហើយ»។ (ខ២៧) ព្រះបានបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះចំពោះអ័ប្រាហាំជាម្ចាស់នៃអ្នកបំរើនោះ ដោយផ្ដល់ការណែនាំ។
សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះផ្ដល់ជាភាពធូរស្បើយនិងការការពារ
១១, ១២. (ក) យ៉ូសែបបានទទួលនូវសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះពីព្រះយេហូវ៉ាពេលគាត់មានទុក្ខលំបាកអ្វីខ្លះ? (ខ) តើសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះបានត្រូវសម្ដែងយ៉ាងណាចំពោះយ៉ូសែប?
១១ ឥឡូវយើងសូមពិចារណាលោកុប្បត្តិជំពូកទី៣៩ជាបន្តបន្ទាប់នេះ។ ជំពូកនេះជាកំណត់ហេតុអំពីយ៉ូសែប ចៅទួតប្រុសរបស់អ័ប្រាហាំដែលបានត្រូវគេលក់ជាខ្ញុំកញ្ជះនៅស្រុកអេស៊ីប។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយនោះ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ ក៏គង់នៅជាមួយនឹងយ៉ូសែប»។ (ខ១, ២) ការពិត សូម្បីតែលោកប៉ូទីផារជាបុរសជនជាតិអេស៊ីបម្នាក់ដែលត្រូវជាម្ចាស់របស់យ៉ូសែបក៏ដោយ ក៏លោកបានសន្និដ្ឋានដែរថាព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងយ៉ូសែប។ (ខ៣) ប៉ុន្តែ យ៉ូសែបបានត្រូវល្បងលយ៉ាងខ្លាំង។ យ៉ូសែបបានត្រូវគេចោទប្រកាន់ដោយមិនពិតថា គាត់បានប៉ុនប៉ងចាប់រំលោភភរិយារបស់លោកប៉ូទីផារ រួចមកគេក៏ចាប់យ៉ូសែបដាក់គុក។ (ខ៧-២០) គឺនៅ«ក្នុងគុកជ្រៅ»នេះឯង ដែល«ជើង[យ៉ូសែប]ត្រូវរឹតរួតជាប់ដោយចំណង ហើយមានច្រវាក់ដែកជាប់នៅប្រាណ»។—លោកុប្បត្តិ ៤០:១៥; ទំនុកដំកើង ១០៥:១៨
១២ តើអ្វីបានកើតឡើងក្នុងគ្រាដែលគាត់មានការពិសោធន៍ដ៏លំបាកនេះ? «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់ជាមួយនឹងយ៉ូសែប ហើយក៏ផ្ដល់សេចក្ដីសប្បុរស[«ដ៏ស្មោះ», ព.ថ.]ដល់គាត់»។ (ខ២១ក) ការប្រព្រឹត្តដ៏ពិសេសមួយដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះនោះ បាននាំឲ្យមានព្រឹត្ដិការណ៍ជាច្រើនផ្ទួនៗគ្នាដែលក្រោយមកផ្ដល់ជាភាពធូរស្បើយពីទុក្ខលំបាកដែលយ៉ូសែបកំពុងតែពិសោធនោះ។ ព្រះយេហូវ៉ាបាន«ធ្វើឲ្យមេភូឃុំ អាណិតមេត្ដាដល់»យ៉ូសែប។ (ខ២១ខ) ជាលទ្ធផលនោះ មេឃុំបានដំឡើងយ៉ូសែបឲ្យមានឋានៈជាអ្នកទទួលខុសត្រូវម្នាក់។ (ខ២២) ជាបន្តបន្ទាប់ យ៉ូសែបបានជួយបុរសម្នាក់ដែលក្រោយៗមកបានលើកឈ្មោះគាត់ទូលប្រាប់ដល់ផារ៉ោន ជាអ្នកគ្រប់គ្រងស្រុកអេស៊ីបឲ្យស្គាល់គាត់។ (លោកុប្បត្តិ ៤០:១-៤, ៩-១៥; ៤១:៩-១៤) ជាលទ្ធផល ស្តេចនោះបានលើកយ៉ូសែបឲ្យធ្វើជាអ្នកគ្រប់គ្រងទីពីរក្នុងស្រុកអេស៊ីប ហើយយ៉ូសែបបានធ្វើកិច្ចការមួយដែលបានសង្គ្រោះជីវិតរបស់សាសន៍អេស៊ីបដែលនឹងត្រូវមានទុរ្ភិក្សនោះ។ (លោកុប្បត្តិ ៤១:៣៧-៥៥) ទុក្ខលំបាករបស់យ៉ូសែបបានចាប់ផ្ដើមពេលគាត់មានអាយុតែ១៧ឆ្នាំហើយបានអូសបន្លាយជាង១២ឆ្នាំ! (លោកុប្បត្តិ ៣៧:២, ៤; ៤១:៤៦) ប៉ុន្តែ ក្នុងកំឡុងឆ្នាំទាំងប៉ុន្មានដែលមានពេញដោយសេចក្ដីទុក្ខវេទនានិងការលំបាកលំបិននោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានសម្ដែងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះចំពោះយ៉ូសែបដោយការពារគាត់ពីអន្តរាយ និងដោយការពារជីវិតគាត់ដើម្បីឲ្យគាត់បំពេញឯកសិទ្ធិមួយដែលជាប់ទាក់ទិននឹងការសម្រេចនូវគោលបំណងរបស់ព្រះ។
សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះមិនដែលសាបសូន្យឡើយ
១៣. (ក) តើមានការសម្ដែងយ៉ាងណាអំពីសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅទំនុកដំកើងទំនុកទី១៣៦? (ខ) តាមពិត តើសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះជាអ្វី?
១៣ ម្ដងហើយម្ដងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបានសម្ដែងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះចំពោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងមូល។ ទំនុកដំកើងទំនុកទី១៣៦រៀបរាប់ថា ដោយសារសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះទ្រង់បានជួយសង្គ្រោះគេ (ខ១០-១៥) ទ្រង់បានណែនាំគេ (១៦) និងទ្រង់បានការពារគេដែរ។ (ខ១៧-២០) ព្រះទ្រង់ក៏បានសម្ដែងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះចំពោះបុគ្គលនិមួយៗផងដែរ។ បុគ្គលម្នាក់ដែលសម្ដែងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះចំពោះបុគ្គលម្នាក់ទៀតនោះ បង្ហាញឲ្យឃើញថានេះជាការប្រព្រឹត្តស្មោះស្ម័គ្រពីចិត្ត ដើម្បីបំពេញសេចក្ដីត្រូវការរបស់អ្នកនោះ។ ឯកសារយោងមួយច្បាប់អំពីព្រះគម្ពីរ បញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះថា៖ «នេះជាការប្រព្រឹត្តដែលការពារជីវិត ឬក៏បណ្ដាលឲ្យជីវិតរីកចំរើនឡើង។ សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះគឺជាការធ្វើអន្តរាគមន៍ប្រយោជន៍ដល់អ្នកណាដែលកំពុងតែរងទុក្ខវេទនាឬក៏មានទុក្ខលំបាក»។ បណ្ឌិតមួយរូបពណ៌នាអំពីសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះជា«សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលសម្ដែងចេញជាកិរិយាប្រព្រឹត្ត»។
១៤, ១៥. ហេតុអ្វីបានជាយើងអាចដឹងជាក់ច្បាស់ថា ឡុតជាអ្នកបំរើព្រះដែលបានសព្វព្រះហឫទ័យទ្រង់នោះ?
១៤ កំណត់ហេតុក្នុងសៀវភៅលោកុប្បត្តិដែលយើងបានពិនិត្យមើលហើយបង្ហាញថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនដែលអាក់ខានសម្ដែងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះចំពោះអស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ទ្រង់ឡើយ។ ឡុត អ័ប្រាហាំ និងយ៉ូសែបបានស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈខុសៗពីគ្នា និងបានប្រឈមមុខនិងបញ្ហាផ្សេងៗក៏ខុសស្រឡះពីគ្នាដែរ។ ពួកគាត់ជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់ជាអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ាដែលបានសព្វព្រះហឫទ័យទ្រង់ ហើយពួកគាត់ក៏ត្រូវការជំនួយពីព្រះដែរ។ ការដឹងថា ព្រះវរបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់សម្ដែងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះចំពោះបុគ្គលនិមួយៗនោះ ជាដំណឹងដែលសម្រាលទុក្ខយើងណាស់។
១៥ ឡុតបានធ្វើការសម្រេចចិត្តខ្លះដែលមិនប្រកបដោយប្រាជ្ញាទេ ហើយនាំឲ្យមានទុក្ខផងដែរ។ (លោកុប្បត្តិ ១៣:១២, ១៣; ១៤:១១, ១២) ប៉ុន្តែ គាត់ក៏បានសម្ដែងគុណសម្បត្ដិដ៏ល្អដែរ។ ពេលទេវតាពីររូបរបស់ព្រះបានមកដល់ទីក្រុងសូដុំម គាត់បានទទួលទេវតានោះយ៉ាងរាក់ទាក់។ (លោកុប្បត្តិ ១៩:១-៣) គាត់បានបង្ហាញជំនឿដោយព្រមានគូរដណ្ដឹងរបស់កូនស្រីពីរនាក់របស់គាត់អំពីសេចក្ដីហិនវិនាសដែលជិតដល់ទីក្រុងសូដុំមហើយ។ (លោកុប្បត្តិ ១៩:១៤) ទស្សនៈរបស់ព្រះចំពោះរូបគាត់ គឺជាក់ស្តែងនៅពេត្រុសទី២ ២:៧-៩ ដែលចែងថា៖ «[ព្រះយេហូវ៉ា]បានប្រោសលោកឡុត ជាអ្នកសុចរិតឲ្យរួចវិញ ដែលលោកមានចិត្តព្រួយលំបាក ដោយព្រោះកិរិយាខូចអាក្រក់របស់មនុស្សទទឹងច្បាប់ទាំងនោះ ដ្បិតអ្នកសុចរិតនោះ ដែលនៅជាមួយនឹងគេ ក៏កើតទុក្ខក្នុងចិត្តសុចរិតរបស់លោករាល់តែថ្ងៃ ដោយបានឮ ហើយឃើញការទទឹងច្បាប់ ដែលគេប្រព្រឹត្តធ្វើ បើដូច្នេះឃើញថា ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ចេះប្រោសមនុស្សដែលគោរពប្រតិបត្ដិដល់ទ្រង់ ឲ្យរួចពីសេចក្ដីល្បួង»។ ត្រូវហើយ ឡុតជាបុរសដ៏សុចរិតម្នាក់ ហើយបន្ទូលក្នុងខនេះក៏បញ្ជាក់ថា ឡុតជាបុគ្គលដែលគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះ។ ដូចឡុតដែរ យើងក៏ទទួលសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះពីព្រះពេលយើងប្រព្រឹត្តដោយ«កិរិយាបរិសុទ្ធ នឹងសេចក្ដីគោរពប្រតិបត្ដិ»ដល់ព្រះ។—ពេត្រុសទី២ ៣:១១, ១២
១៦. តើព្រះគម្ពីរសរសើរអ័ប្រាហាំនិងយ៉ូសែបយ៉ាងណា?
១៦ កំណត់ហេតុនៅលោកុប្បត្តិជំពូកទី២៤ក៏បង្ហាញឲ្យឃើញច្បាស់អំពីទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធរបស់អ័ប្រាហាំជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ ខទីមួយចែងថា៖«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានប្រទានពរដល់[អ័ប្រាហាំ]ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់»។ អ្នកបំរើរបស់អ័ប្រាហាំបានហៅព្រះយេហូវ៉ា ជា«ព្រះនៃអ័ប្រាហាំ ចៅហ្វាយទូលបង្គំ»។ (ខ១២, ២៧) ហើយលោកយ៉ាកុបដែលជាសិស្សព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាក់ថា អ័ប្រាហាំបានត្រូវ«រាប់ជាសុចរិត» ហើយបានត្រូវហៅជា«សំឡាញ់របស់[ព្រះយេហូវ៉ា]»។ (យ៉ាកុប ២:២១-២៣) យ៉ូសែបគឺស្រដៀងគ្នាដែរ។ លោកុប្បត្តិជំពូកទី៣៩មានបញ្ជាក់ពីទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធរវាងព្រះយេហូវ៉ានិងយ៉ូសែប។ (ខ២, ៣, ២១, ២៣) ម្យ៉ាងទៀត ស្ទេផានដែលជាសិស្សព្រះយេស៊ូនោះ បានរៀបរាប់អំពីយ៉ូសែបថា៖ «ព្រះទ្រង់គង់ជាមួយនឹង[យ៉ូសែប]»។—កិច្ចការ ៧:៩
១៧. តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះពីគំរូរបស់ឡុត អ័ប្រាហាំ និងយ៉ូសែប?
១៧ អ្នកទាំងនេះដែលបានទទួលសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះអំពីព្រះដែលយើងទើបតែពិចារណានោះ ពួកគាត់មានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយបានជួយសម្រេចគោលបំណងរបស់ទ្រង់តាមវិធីផ្សេងៗ។ អ្នកទាំងនោះបានប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គផ្សេងៗដែលគេមិនអាចឈ្នះបានម្នាក់ឯងទេ។ ជីវិតរបស់ឡុត និរន្តរភាពនៃវង្សត្រកូលរបស់អ័ប្រាហាំ និងតួនាទីរបស់យ៉ូសែបអាចបាត់បង់បាន។ មានតែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះដែលអាចបំពេញសេចក្ដីត្រូវការនៃបុរសទាំងនេះដែលគោរពព្រះ ហើយទ្រង់បានប្រព្រឹត្តដូច្នេះមែនពេលទ្រង់ធ្វើអន្តរាគមន៍ដោយផ្ដល់សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ។ ប្រសិនបើយើងចង់ទទួលសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះអំពីព្រះជានិច្ច យើងក៏ត្រូវមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយទ្រង់ដែរ ព្រមទាំងបន្តធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។—អែសរ៉ា ៧:២៨; ទំនុកដំកើង ១៨:៥០
អ្នកបំរើរបស់ព្រះទទួលព្រះគុណពីទ្រង់
១៨. តើខគម្ពីរផ្សេងៗបញ្ជាក់យ៉ាងណាអំពីសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
១៨ «ផែនដីមានពេញ»ទៅដោយសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាហេតុធ្វើឲ្យយើងមានកតញ្ញូធម៌ដ៏ជ្រាលជ្រៅណាស់! (ទំនុកដំកើង ១១៩:៦៤) យើងតបឆ្លើយអស់ពីដួងចិត្តចំពោះបទបន្ទររបស់អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងដែលថា៖ «ឱ! សូមឲ្យមនុស្សទាំងឡាយសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយព្រោះសេចក្ដីសប្បុរស[«ដ៏ស្មោះ»,ព.ថ.]របស់ទ្រង់ ហើយដោយព្រោះអស់ទាំងការអស្ចារ្យ ដែលទ្រង់បានប្រោសដល់មនុស្សជាតិ»។ (ទំនុកដំកើង ១០៧:៨, ១៥, ២១, ៣១) យើងអរសប្បាយចំពោះសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះដែលព្រះយេហូវ៉ាសម្ដែងចំពោះអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់ មិនថាជាក្រុមឬក៏បុគ្គលម្នាក់ៗក៏ដោយ។ ក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋាន ព្យាការីដានីយ៉ែលបានហៅព្រះយេហូវ៉ា ជា«ព្រះដ៏ធំ ហើយគួរស្ញែងខ្លាច ជាព្រះដែលរក្សាសេចក្ដីសញ្ញា នឹងសេចក្ដីសប្បុរស[«ដ៏ស្មោះ», ព.ថ.] ចំពោះអស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ដល់ទ្រង់ ហើយកាន់តាមបញ្ញត្តទ្រង់»។ (ដានីយ៉ែល ៩:៤) ស្តេចដាវីឌបានអធិស្ឋានថា៖ «សូមទ្រង់ចេះតែផ្ដល់សេចក្ដីសប្បុរស[«ដ៏ស្មោះ», ព.ថ.] ដល់អស់អ្នកដែលស្គាល់ទ្រង់»។ (ទំនុកដំកើង ៣៦:១០) យើងមានកតញ្ញូធម៌យ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ចំពោះអ្នកបំរើទ្រង់!—ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៨:២៣; របាក្សត្រទី១ ១៧:១៣
១៩. ក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់ តើយើងនឹងឆ្លើយសំនួរអ្វីខ្លះ?
១៩ ជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងពិតជាទទួលព្រះគុណជាច្រើនអនេកមែន! បន្ថែមទៅលើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះដែលទ្រង់សម្ដែងចំពោះមនុស្សជាតិជាទូទៅនោះ យើងក៏ទទួលពរដ៏ពិសេសទៀតដែលមកពីសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ ឬសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះនៃព្រះវរបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌។ (យ៉ូហាន ៣:១៦) ពេលយើងមានសេចក្ដីត្រូវការនោះ យើងទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងពិសេសពីគុណសម្បត្ដិដ៏វិសេសនេះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ទំនុកដំកើង ៣៦:៧) ប៉ុន្តែ តើយើងអាចយកតម្រាប់តាមសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ? តើយើងម្នាក់ៗកំពុងតែសម្ដែងគុណសម្បត្ដិដ៏អស្ចារ្យនេះទេ? សំនួរទាំងនេះនិងសំនួរឯទៀតដែលជាប់ទាក់ទងនឹងប្រធាននេះ នឹងត្រូវឆ្លើយក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់។
តើអ្នកចាំទេ?
• ក្នុងបទគម្ពីរ តើពាក្យអ្វីអាចត្រូវប្រើជំនួសពាក្យ«សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ»?
• តើសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះគឺខុសគ្នាពីសេចក្ដីស្រឡាញ់និងសេចក្ដីស្មោះត្រង់យ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ?
• តើតាមវិធីណាខ្លះ ដែលព្រះយេហូវ៉ាសម្ដែងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះចំពោះឡុត អ័ប្រាហាំ និងយ៉ូសែប?
• របៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសម្ដែងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះនៅអតីតកាលនោះ តើអាចជួយយើងឲ្យមានជំនឿជឿជាក់ទៅលើអ្វី?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
ព្រះយេហូវ៉ាបានណែនាំអ្នកបំរើរបស់អ័ប្រាហាំ ដោយសារសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ទ្រង់