ការទុកចិត្តអ្នកដទៃគឺចាំបាច់ដើម្បីឲ្យជីវិតបានសប្បាយ
ការពុលអាហារជាអ្វីដែលមនុស្សមិនចង់ជួបទាល់តែសោះ។ មនុស្សដែលពុលអាហារជាញឹកញាប់ គួរតែប្រុងប្រយ័ត្ននឹងអាហារ។ ប៉ុន្តែ បើគាត់តមអាហារទាំងអស់ដើម្បីកុំឲ្យពុលទៀត នោះគឺមិនសមហេតុផលទេ ពីព្រោះការតមអាហារទាំងអស់នឹងនាំឲ្យមានបញ្ហាច្រើនថែមទៀត។ គ្មានអ្នកណាអាចរស់បានយូរបើគ្មានអាហារទេ។
ស្រដៀងគ្នាដែរ ពេលមនុស្សដែលយើងទុកចិត្តបែរជាក្បត់ នោះយើងឈឺចាប់ណាស់។ ពេលអ្នកដែលយើងទុកចិត្តបានក្បត់យើងម្ដងហើយក្បត់ទៀត នេះប្រហែលជាធ្វើឲ្យយើងចាប់ផ្ដើមប្រុងប្រយ័ត្នពេលរើសមនុស្សយកមកធ្វើជាគ្នា។ ប៉ុន្តែ ការមិនទាក់ទងមនុស្សឯទៀតសោះក្រែងត្រូវគេក្បត់នាំឲ្យយើងខកចិត្តថែមទៀត នេះមិនមែនជាផ្លូវដោះស្រាយទេ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះការមិនចេះទុកចិត្តអ្នកដទៃធ្វើឲ្យយើងលែងមានសុភមង្គលដែរ។ ដើម្បីឲ្យមានជីវិតដ៏គាប់ចិត្ត យើងត្រូវការចំណងមិត្តភាពដែលមានមូលដ្ឋានលើការទុកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក។
សៀវភៅយូជិន ឆ្នាំ២០០២ កត់សម្គាល់ថា៖«ការទុកចិត្តអ្នកដទៃគឺជាតម្រូវការបឋមសំរាប់ទំនាក់ទំនងប្រចាំថ្ងៃជាមួយអ្នកឯទៀត»។ កាសែតមួយបានសរសេរថា៖«ការទុកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមកជាអ្វីដែលមនុស្សចង់បានណាស់»។ (Neue Zürcher Zeitung) «ការទុកចិត្តគ្នាជួយលើកស្ទួយជីវភាព»ខ្លាំងណាស់រហូតធ្វើឲ្យ«ការទុកចិត្តគ្នាជាកត្ដាចាំបាច់មួយសំរាប់ការរស់នៅ»។ ពិតណាស់ កាសែតនោះបន្តដោយថា បើមិនចេះទុកចិត្តអ្នកដទៃ«មនុស្សម្នាក់មិនអាចតស៊ូក្នុងជីវិតបានទេ»។
ដោយសារសេចក្ដីត្រូវការដ៏ចាំបាច់របស់មនុស្ស គឺជាទុកចិត្តលើអ្នកឯទៀត នោះតើមានអ្នកណាដែលយើងអាចទុកចិត្តដោយមិនបាច់ខ្លាចថាយើងនឹងត្រូវខកចិត្តនោះ?
ចូរទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីចិត្តចុះ!
ព្រះគម្ពីរចែងថា៖«ចូរទីពឹង[ឬ«ទុកចិត្ត», ខ.ស.]ដល់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់អំពីចិត្ត»។ (សុភាសិត ៣:៥) ពិតណាស់ដែលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះលើកទឹកចិត្តយើងម្ដងហើយម្ដងទៀតឲ្យទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកបង្កើតយើង។
ហេតុអ្វីបានជាយើងអាចទុកចិត្តព្រះបាន? ហេតុទីមួយ ដោយព្រោះព្រះយេហូវ៉ាគឺបរិសុទ្ធ។ ព្យាការីអេសាយបានសរសេរថា៖«បរិសុទ្ធ បរិសុទ្ធ គឺព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវារទ្រង់បរិសុទ្ធ»។ (អេសាយ ៦:៣) តើភាពបរិសុទ្ធមិនទាក់ទាញទឹកចិត្តរបស់អ្នកទេឬ? ការពិត ភាពបរិសុទ្ធគួរទាក់ទាញទឹកចិត្តអ្នកមែន ពីព្រោះភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានន័យថា ទ្រង់វិសុទ្ធ គឺនៅដាច់ដោយឡែកពីសេចក្ដីអាក្រក់ទាំងអស់ និងជាបុគ្គលដែលគួរឲ្យទុកចិត្តទាំងស្រុង។ ទ្រង់មិនអាចក្លាយទៅជាបុគ្គលខូចអាក្រក់ ហើយក៏មិនអាចក្បត់យើងដែលជាអ្នកទុកចិត្តទ្រង់បានដែរ។
ម្យ៉ាងទៀត យើងអាចទុកចិត្តព្រះបាន ដោយព្រោះទ្រង់មានសមត្ថភាពនិងចង់គាំទ្រអ្នកដែលបំរើទ្រង់។ ជាឧទាហរណ៍ តេជានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុតរបស់ទ្រង់ផ្ដល់សមត្ថភាពឲ្យទ្រង់ធ្វើអ្វីមួយ។ យុត្ដិធម៌និងប្រាជ្ញាគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់ទ្រង់ដឹកនាទ្រង់ពេលធ្វើអ្វីមួយ។ ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលប្រៀបផ្ទឹមពុំបានរបស់ទ្រង់ជំរុញព្រះទ័យទ្រង់ឲ្យធ្វើអ្វីមួយ។ សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរថា៖«ព្រះទ្រង់ជាសេចក្ដីស្រឡាញ់»។ (យ៉ូហានទី១ ៤:៨) សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះមានឥទ្ធិពលទៅលើអ្វីៗទាំងអស់ដែលទ្រង់ធ្វើ។ ភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងគុណសម្បត្ដិអស្ចារ្យឯទៀតរបស់ទ្រង់ ធ្វើឲ្យទ្រង់ជាព្រះវរបិតាដ៏ល្អបំផុត ហើយជាបុគ្គលដែលយើងអាចទុកចិត្តទាំងស្រុងបាន។ គ្មានអ្វីណាមួយឬអ្នកណាម្នាក់ដែលគួរឲ្យទុកចិត្តជាងព្រះយេហូវ៉ាទេ។
ចូរទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ានិងមានសុភមង្គលចុះ!
មានហេតុត្រឹមត្រូវមួយទៀតដែលយើងគួរទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ា គឺពីព្រោះទ្រង់ស្គាល់យើងច្បាស់ជាងអ្នកឯទៀតស្គាល់យើង។ ទ្រង់ជ្រាបថា មនុស្សម្នាក់ៗត្រូវការនូវចំណងមិត្តភាពដ៏រឹងមាំហើយស្ថិតស្ថេរ ដែលមានមូលដ្ឋានលើការទុកចិត្តជាមួយនឹងព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត។ អស់អ្នកដែលមានចំណងមិត្តភាពបែបនេះមានទំនុកចិត្តជាង។ ស្តេចដាវីឌបានសន្និដ្ឋានថា៖«មានពរហើយ អ្នកណាដែលយកព្រះយេហូវ៉ាជាទីពឹង[ឬ«ទីទុកចិត្ត», ព.ថ.]»។ (ទំនុកដំកើង ៤០:៤) រាប់លាននាក់សព្វថ្ងៃនេះមានទឹកចិត្តដូចដាវីឌទាំងស្រុង។
សូមពិចារណាឧទាហរណ៍ខ្លះៗ។ លោកស្រីដូរីស ធ្លាប់រស់នៅសាធារណរដ្ឋដូមីនីកាំង ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ប្រទេសក្រិច និងសហរដ្ឋអាមេរិក។ គាត់ប្រាប់ថា៖«ខ្ញុំរីករាយដោយទុកចិត្តទៅលើព្រះយេហូវ៉ាណាស់។ ទ្រង់ចេះថែរក្សាខ្ញុំខាងវិញ្ញាណ ខាងផ្លូវចិត្ត និងខាងផ្លូវកាយដែរ។ ទ្រង់ជាមិត្តល្អបំផុត»។ លោកវ៉ូលកាង ដែលជាទីប្រឹក្សាផ្នែកច្បាប់ គាត់ពន្យល់ថា៖«ជាការល្អណាស់ដែលខ្ញុំអាចទីពឹងបុគ្គលមួយអង្គដែលចង់ឲ្យយើងទទួលផលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត ជាបុគ្គលដែលមានសមត្ថភាពហើយពិតជានឹងធ្វើអ្វីដែលជាប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតដល់យើង!»។ លោកហាម ដែលកើតនៅទ្វីបអាស៊ី តែឥឡូវរស់នៅទ្វីបអឺរ៉ុបវិញប្រាប់ថា៖«ខ្ញុំជឿជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែគ្រប់គ្រងអ្វីទាំងអស់ ហើយទ្រង់មិនចេះធ្វើខុសទេ ដូច្នេះខ្ញុំសប្បាយចិត្តពឹងលើទ្រង់»។
គឺជាការពិតដែលថា យើងម្នាក់ៗមិនគ្រាន់តែត្រូវទុកចិត្តព្រះអង្គដែលជាអ្នកបង្កើតប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ត្រូវទុកចិត្តមនុស្សឯទៀតផងដែរ។ ដូច្នេះ ក្នុងនាមជាមិត្តសំឡាញ់ដែលមានប្រាជ្ញានិងពោរពេញដោយបទពិសោធន៍យ៉ាងច្រើននោះ ព្រះយេហូវ៉ាទូន្មានយើងអំពីមនុស្សបែបណាដែលយើងគួរទុកចិត្ត។ បើយើងអានព្រះគម្ពីរដោយយកចិត្តទុកដាក់ យើងអាចកត់សម្គាល់នូវឱវាទរបស់ទ្រង់ស្តីអំពីរឿងនេះ។
មនុស្សដែលយើងអាចទុកចិត្តបាន
អ្នកតែងបទទំនុកបានសរសេរថា៖«កុំឲ្យទុកចិត្តនឹងអ្នកធំ ឬនឹងពូជពង្សនៃមនុស្សណាឡើយ គេនឹងជួយឯងមិនបានទេ»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៦:៣) ពាក្យនេះដែលព្រះបណ្ដាលឲ្យសរសេរជួយយើងទទួលស្គាល់ថា មានមនុស្សជាច្រើនដែលមិនគួរឲ្យទុកចិត្តទេ។ សូម្បីតែអ្នកដែលត្រូវគេគោរពជា«អ្នកធំ»ក្នុងលោកីយ៍នេះ ដូចជាអ្នកជំនាញក្នុងវិស័យណាមួយ ក៏មិនមែនជាបុគ្គលដែលយើងគួរទុកចិត្តភ្លាមៗនោះទេ។ ជាញយៗ ការណែនាំរបស់ពួកគាត់គឺខុស ហើយការទុកចិត្ត«អ្នកធំ»ទាំងនេះ អាចប្រែក្លាយទៅជាការខកចិត្តទៅវិញយ៉ាងឆាប់រហ័ស។
ពិតណាស់ដែលនេះមិនគួរនាំឲ្យយើងលែងទុកចិត្តមនុស្សទាំងអស់នោះទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ យើងពិតជាត្រូវចេះជ្រើសរើសដោយប្រុងប្រយ័ត្ននូវអ្នកដែលយើងនឹងទុកចិត្ត។ តើយើងគួររើសដោយផ្អែកលើខ្នាតតម្រាអ្វី? គំរូរបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលពីបុរាណប្រហែលជាអាចជួយយើងបាន។ ពេលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលត្រូវតែងតាំងបុគ្គលណាម្នាក់ឲ្យកាន់មុខតំណែងសំខាន់ ម៉ូសេត្រូវបានណែនាំថា៖«រើសយកមនុស្សប៉ិនប្រសប់ ដែលមានចិត្តកោតខ្លាចដល់ព្រះក្នុងពួកជន ជាមនុស្សទៀងត្រង់ដែលស្អប់ការសំណូក»។ (និក្ខមនំ ១៨:២១) តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូនេះ?
មុនដែលគេទុកចិត្តឲ្យកាន់តំណែងជាអ្នកទទួលខុសត្រូវ នោះបុរសទាំងនេះត្រូវជាអ្នកដែលបានបង្ហាញគុណសម្បត្ដិមួយចំនួនដូចព្រះ។ ពួកគាត់បានបង្ហាញឲ្យឃើញរួចហើយថា ជាអ្នកកោតខ្លាចនិងគោរពព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត ហើយក៏ខ្លបខ្លាចមិនចង់ធ្វើអ្វីដែលមិនសព្វព្រះហឫទ័យទ្រង់ឡើយ។ មនុស្សទាំងអស់គ្នាបានឃើញច្បាស់ថា បុរសទាំងនេះខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីកាន់តាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ។ ពួកគាត់ស្អប់សំណូកដែលជាលក្ខណៈមួយបង្ហាញថាប្រកាន់សីលធម៌យ៉ាងមុតមាំ និងជាលក្ខណៈដែលទប់មិនឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកពុករលួយដោយសារបានអំណាចនោះ។ ពួកគាត់នឹងមិនរំលោភបំពានទៅលើអ្នកដែលបានទុកចិត្តពួកគាត់ ដោយខំស្វែងរកផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឬប្រយោជន៍បងប្អូនញាតិមិត្តឬពួកម៉ាកនោះទេ។
សព្វថ្ងៃនេះ គួរគប្បីឲ្យយើងផ្អែកលើខ្នាតតម្រាដូចគ្នាពេលកំពុងសម្រេចចិត្តថា យើងនឹងទុកចិត្តអ្នកណាដែរ មែនទេ? តើយើងស្គាល់អ្នកខ្លះដែលមានកិរិយាប្រព្រឹត្តដែលបង្ហាញថា ពួកគាត់កោតខ្លាចព្រះឬ? តើពួកគាត់តាំងចិត្តកាន់តាមខ្នាតតម្រារបស់ទ្រង់ស្តីអំពីកិរិយាប្រព្រឹត្តឬទេ? តើពួកគាត់មានចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍ដើម្បីទប់ទល់មិនធ្វើអ្វីដែលខុសទេ? តើពួកគាត់ជាមនុស្សទៀងត្រង់មិនឆក់ឱកាសជញ្ជក់យកផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឬ? មនុស្សប្រុសស្រីដែលមានគុណសម្បត្ដិបែបនេះពិតជាគួរឲ្យទុកចិត្តមែន។
កុំអាលអស់សង្ឃឹមដោយសារខកចិត្តម្ដងៗ
នៅពេលកំពុងសម្រេចចិត្តថា គួរនឹងទុកចិត្តអ្នកណាទៅ នោះយើងត្រូវចេះអត់ធ្មត់ ដ្បិតត្រូវការរយៈពេលយូរទើបអាចដឹងថា គួរទុកចិត្តឬយ៉ាងណា។ យកល្អឲ្យយើងចាប់ផ្ដើមទុកចិត្តអ្នកណាម្នាក់បន្ដិចម្ដងៗសិន។ តើយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងប្រហែលជាមើលការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់អស់មួយរយៈ ដោយកត់សម្គាល់ទង្វើរបស់គាត់ក្នុងកាលៈទេសៈផ្សេងៗ។ តើគាត់គួរឲ្យទុកចិត្តក្នុងរឿងតូចតាចឬទេ? ជាឧទាហរណ៍ នៅពេលគាត់ខ្ចីអ្វីៗ តើគាត់ឲ្យវិញតាមពាក្យសន្យាទេ? ហើយនៅពេលគាត់ណាត់ជួបជាមួយគេ តើគាត់មកទាន់ពេលឬទេ? បើដូច្នេះ យើងប្រហែលជាអាចគិតថា យើងអាចទុកចិត្តគាត់ក្នុងរឿងសំខាន់ជាងដែរ។ នេះគឺសមស្របទៅតាមគោលការណ៍ថា៖«អ្នកណាដែលស្មោះត្រង់ក្នុងការតូចបំផុត នោះក៏ឈ្មោះថា ស្មោះត្រង់ក្នុងការធំ»។ (លូកា ១៦:១០) បើជ្រើសរើសដោយប្រុងប្រយ័ត្ននិងដោយអត់ធ្មត់ នោះជួយកុំឲ្យយើងខកចិត្តខ្លាំង។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ចុះបើអ្នកណាម្នាក់ធ្វើឲ្យយើងខកចិត្ត? សិស្សព្រះគម្ពីរនឹកចាំថា នៅរាត្រីដែលព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទត្រូវគេចាប់ទ្រង់ នោះសាវ័ករបស់ទ្រង់ធ្វើឲ្យទ្រង់ខកព្រះទ័យយ៉ាងខ្លាំង។ យូដាស អ៊ីស្ការីយ៉ុតបានក្បត់ទ្រង់ ហើយសាវ័កឯទៀតក៏ភ័យខ្លាចនិងរត់ចោលទ្រង់។ ពេត្រុសក៏បានបដិសេធបីដងថា មិនស្គាល់ព្រះយេស៊ូទេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូបានវិនិច្ឆ័យយល់ថា មានតែយូដាសទេដែលមានចេតនាក្បត់ទ្រង់។ ទោះជាពួកសាវ័កបានធ្វើឲ្យទ្រង់ខកព្រះទ័យនៅគ្រាសំខាន់នោះក៏ដោយ គ្រាន់តែប៉ុន្មានសប្ដាហ៍ក្រោយមកទៀត នោះទ្រង់នៅតែបានបញ្ជាក់ថា ទ្រង់ទុកចិត្តសាវកទាំង១១នាក់ដែលនៅសល់។ (ម៉ាថាយ ២៦:៤៥-៤៧, ៥៦, ៦៩-៧៥; ២៨:១៦-២០) ស្រដៀងគ្នាដែរ បើយើងមានអារម្មណ៍ថា មនុស្សដែលយើងទុកចិត្តបានក្បត់យើង នោះយកល្អឲ្យយើងពិចារណាថា ទង្វើរបស់គាត់ដែលយើងចាត់ទុកជាការក្បត់នោះ តើគាត់បានធ្វើដោយសារខ្លួនជាមនុស្សមិនគួរឲ្យទុកចិត្តឬក៏គ្រាន់តែជាការជ្រុលធ្វើខុសម្ដង?
តើខ្ញុំជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្តឬ?
មនុស្សម្នាក់ដែលសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសដោយប្រុងប្រយ័ត្ននូវអ្នកណាដែលគាត់នឹងទុកចិត្តនោះ ក៏ត្រូវមានយុត្ដិធម៌ដែរដោយសួរខ្លួនថា៖‹តើខ្ញុំជាមនុស្សគួរឲ្យទុកចិត្តឬ? តើខ្ញុំគួរតម្រូវឲ្យខ្លួនឯងនិងអ្នកដទៃមានភាពគួរឲ្យទុកចិត្តប៉ុនណាទៅ?›។
មនុស្សម្នាក់ដែលគួរឲ្យទុកចិត្តតែងនិយាយសេចក្ដីពិតជានិច្ច។ (អេភេសូរ ៤:២៥) គាត់មិនគេចកែសំដីដើម្បីផ្គាប់ចិត្តអ្នកស្ដាប់ឲ្យខ្លួនបានផលប្រយោជន៍ទេ។ ហើយបើសន្យាអ្វីមួយ មនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្តប្រឹងអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើតាមពាក្យសន្យានោះ។ (ម៉ាថាយ ៥:៣៧) បើមនុស្សម្នាក់មកប្រាប់រឿងសម្ងាត់របស់ខ្លួនផ្ទាល់ នោះមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្តមិនធ្លាយប្រាប់អ្នកដទៃហើយក៏មិននិយាយដើមគេទេ។ មនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្តគឺស្មោះត្រង់នឹងគូអាពាហ៍ពិពាហ៍។ គាត់មិនមើលរូបអាសអាភាស មិនគិតមមៃពីរឿងភេទ ហើយក៏មិនចែចង់អ្នកដទៃដែរ។ (ម៉ាថាយ ៥:២៧,២៨) មនុស្សម្នាក់ដែលគួរឲ្យទុកចិត្តខំប្រឹងប្រែងធ្វើការចិញ្ចឹមខ្លួននិងក្រុមគ្រួសារ ហើយគាត់មិនប្រើអ្នកដទៃជាឈ្នាន់ឲ្យខ្លួនបានលុយដោយស្រួលនោះទេ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៥:៨) ការចងចាំនូវខ្នាតតម្រាបទគម្ពីរដ៏សមហេតុសមផលទាំងនេះនឹងជួយយើងយល់ដឹងថា មនុស្សណាដែលយើងអាចទុកចិត្តបាន។ ម្យ៉ាងទៀត ការកាន់តាមខ្នាតតម្រាទាំងនោះដោយខ្លួនឯងនឹងជួយយើងម្នាក់ៗឲ្យក្លាយទៅជាមនុស្សដែលអ្នកឯទៀតអាចទុកចិត្តបាន។
បើអាចរស់នៅក្នុងលោកីយ៍មួយដែលមនុស្សទាំងអស់គួរឲ្យទុកចិត្ត ហើយគ្មានការក្បត់ដែលនាំឲ្យខកចិត្តទៀត នោះពិតជាគាប់ចិត្តណាស់! តើនេះគឺជាការយល់សប្ដិប៉ុណ្ណោះឬ? ចំពោះអ្នកដែលជឿទៅលើសេចក្ដីសន្យាក្នុងព្រះគម្ពីរ នេះមិនមែនជាការយល់សប្ដិនោះទេ ដ្បិតព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះទាយអំពី«ផែនដីថ្មី»ដ៏សែនស្អាតដែលគ្មានការបោកប្រាស់ ភូតកុហក និងការជញ្ជក់ផលប្រយោជន៍ពីអ្នកដទៃ ថែមទាំងគ្មានសេចក្ដីសោកសង្រេង ការឈឺថ្កាត់ និងសេចក្ដីស្លាប់ទៀតផង! (ពេត្រុសទី២ ៣:១៣; ទំនុកដំកើង ៣៧:១១, ២៩; វិវរណៈ ២១:៣-៥) ដូច្នេះគួរគប្បីឲ្យយើងរៀនថែមទៀតអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមនេះ មែនទេ? ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយចិត្តផ្ដល់ពត៌មានថែមទៀតដល់អ្នកអំពីរឿងនេះ និងរឿងឯទៀតដែលសំខាន់ចាំបាច់។
[រូបភាពនៅទំព័រ៤]
ការមិនចេះទុកចិត្តអ្នកដទៃ ធ្វើឲ្យយើងលែងមានសុភមង្គល
[រូបភាពនៅទំព័រ៥]
ព្រះយេហូវ៉ាពិតជា គួរឲ្យទុកចិត្តបំផុត
[រូបភាពនៅទំព័រ៧]
យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការ ទំនាក់ទំនងដែលមានមូលដ្ឋាន លើការទុកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក