ចូររក្សាភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ដោយការពារចិត្ត
ចូររក្សាចិត្ត ដោយអស់ពីព្យាយាម ដ្បិតអស់ទាំងផលនៃជីវិត សុទ្ធតែចេញពីក្នុងចិត្តមក»។—សុភាសិត ៤:២៣
១-៣. (ក) តើមនុស្សតែងតែបង្ហាញយ៉ាងណាថា ពួកគេមិនបានអបអរនូវភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌នោះ? សូមពន្យល់។ (ខ) ហេតុអ្វីក៏សំខាន់ដែលយើងពិនិត្យមើលនូវតម្លៃនៃភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌?
មានគំនូរមួយដែលមើលទៅហាក់ដូចជាហួសសម័យហើយ។ បើយកទៅតាំងក្នុងផ្ទះ ក៏ប្រហែលជាមិនសមនឹងរបៀបតុបតែងដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ម្ចាស់គំនូរមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនមិនត្រូវការគំនូរនោះទេ។ គំនូរនោះឃើញតាំងនៅកន្លែងលក់វត្ថុចាស់ៗក្នុងតម្លៃតែ២៩ដុល្លារអាមេរិកប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក ម្ចាស់ថ្មីបានដឹងថា គំនូរនេះមានតម្លៃជិតមួយលានដុល្លារអាមេរិកឯណោះ! ប្រាកដហើយ តាមពិតគំនូរនោះជាស្នាដៃឯកមួយដែលមានតម្លៃក្រៃលែង។ ចូរគិតនូវអារម្មណ៍របស់ម្ចាស់ដើមដែលបានប៉ាន់ស្មានតម្លៃគំនូរនេះ!
២ ចំពោះភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ឬភាពវិសុទ្ធរបស់មនុស្សម្នាក់ ក៏ដូចគ្នានឹងគំនូរនោះដែរ។ មនុស្សជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះចាត់ទុកភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌របស់ខ្លួនថាគ្មានតម្លៃប៉ុន្មាននោះទេ។ មនុស្សខ្លះចាត់ទុកភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ជាអ្វីដែលហួសសម័យ គឺមិនសមនឹងជីវភាពរស់នៅក្នុងសម័យទំនើបនេះទេ។ ហេតុនេះហើយ ពួកគេក៏លះបង់ចោលភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌របស់ខ្លួន ដើម្បីទទួលសំណងតែបន្ដិចបន្តួច។ អ្នកខ្លះលះបង់ភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ដើម្បីចំអែតការស្រេកឃ្លានខាងកាមដែលមានរយៈតែមួយភ្លែតប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកខ្លះទៀតលះបង់ភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ដោយសង្ឃឹមថានឹងទទួលបានឋានៈធំដុំពីមិត្តភក្ដិឬដើម្បីផ្គាប់ចិត្តមនុស្សភេទផ្ទុយ។—សុភាសិត ១៣:២០
៣ ប៉ុន្តែ ក្រោយមកមនុស្សជាច្រើនយល់ឃើញថា ភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌របស់គេគឺមានតម្លៃណាស់ តែវាហួសពេលបាត់ទៅហើយ។ ការបាត់បង់ភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌នេះរមែងនាំឲ្យមានក្ដីអន្តរាយ។ ដូចព្រះគម្ពីរចែងមក នោះផលនៃអំពើអសីលធម៌គឺប្រៀបនឹងជាតិពុលដែល«ល្វីងដូចជាស្លែង»។ (សុភាសិត ៥:៣, ៤) ដោយដឹងអំពីស្ថានភាពដ៏អាក្រក់ខាងសីលធម៌នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើអ្នកអាចអបអរនិងរក្សាភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌របស់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងនឹងពិនិត្យមើលនូវជំហានបីយ៉ាងដែលយើងអាចធ្វើ។
ចូរការពារចិត្តរបស់អ្នក
៤. តើចិត្តសំដៅទៅលើអ្វី? ហើយហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវការពារចិត្ត?
៤ គន្លឹះសំខាន់ចំពោះការរក្សាភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ គឺត្រូវការពារចិត្តរបស់យើង។ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «ចូររក្សាចិត្ត ដោយអស់ពីព្យាយាម ដ្បិតអស់ទាំងផលនៃជីវិត សុទ្ធតែចេញពីក្នុងចិត្តមក»។ (សុភាសិត ៤:២៣) តើ«ចិត្ត»សំដៅទៅលើអ្វី? ចិត្តសំដៅទៅអ្វីដែលនៅខាងក្នុងមនុស្ស ដែលរួមបញ្ចូលគំនិត អារម្មណ៍ និងការជំរុញទឹកចិត្ត។ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «ត្រូវឲ្យឯងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯងឲ្យអស់ពីចិត្ត អស់ពីព្រលឹង ហើយអស់ពីកំឡាំងឯង»។ (ចោទិយកថា ៦:៥) ព្រះយេស៊ូបានចាត់ទុកបញ្ញត្ដិនេះគឺសំខាន់ជាងគេបំផុត។ (ម៉ាកុស ១២:២៩, ៣០) ពិតណាស់ ចិត្តរបស់យើងគឺមានតម្លៃក្រៃលែងដែលយើងត្រូវការពារ។
៥. តើចិត្តអាចមានតម្លៃនិងអាចនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់យើងនៅពេលដំណាលគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរក៏ចែងថា«ចិត្តជាគ្រឿងបញ្ឆោតលើសជាងទាំងអស់ ហើយក៏អាក្រក់ហួសល្បត់ផង»។ (យេរេមា ១៧:៩) តើចិត្តអាចជាគ្រឿងបញ្ឆោត ដែលនាំឲ្យយើងមានគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងដូចម្ដេច? ជាឧទាហរណ៍ រថយន្តគឺជាអ្វីមួយដែលមានតម្លៃ ហើយអាចជួយយើងឲ្យសង្គ្រោះជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់ពេលមានអាសន្នកើតឡើង។ ប៉ុន្តែ បើអ្នកបើកមិនបញ្ជារថយន្ត ដោយកាច់ចង្កូតជានិច្ចទេនោះ រថយន្តនេះអាចនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់អ្នកបើកឬមនុស្សដទៃផងដែរ។ ដូចគ្នាដែរ បើមិនការពារចិត្តទេ នោះយើងនឹងធ្វើតាមតែសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួន ហើយជីវិតយើងនឹងជួបបញ្ហាជាក់ជាពុំខាន។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះចែងថា៖ «អ្នកណាដែលទីពឹងតែចិត្តខ្លួនឯង នោះជាអ្នកល្ងីល្ងើហើយ តែអ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញាវិញ នោះនឹងបានប្រោសឲ្យរួច»។ (សុភាសិត ២៨:២៦) ប្រាកដហើយ អ្នកអាចប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញានិងគេចផុតពីបញ្ហា ប្រសិនបើអ្នកប្រើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះឲ្យណែនាំអ្នក ក៏ដូចជាអ្នកមើលផែនទីមុននឹងធ្វើដំណើរទៅកន្លែងណាមួយផងដែរ។—ទំនុកដំកើង ១១៩:១០៥
៦, ៧. (ក) តើភាពបរិសុទ្ធជាអ្វី? ហើយហេតុអ្វីក៏ភាពបរិសុទ្ធមានសារៈសំខាន់ចំពោះអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើហេតុអ្វីក៏យើងដឹងថា មនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍អាចសម្ដែងនូវភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបាន?
៦ ចិត្តរបស់យើងនឹងមិនរេទៅរកភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ដោយឯកឯងនោះទេ។ យើងត្រូវតែណែនាំចិត្តប្រៀបដូចជាយើងកាច់ចង្កូតរថយន្តដែរ។ វិធីមួយដែលយើងអាចណែនាំចិត្តបាន គឺដោយគិតនូវតម្លៃនៃភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌។ គុណសម្បត្ដិនេះគឺទាក់ទងនឹងភាពបរិសុទ្ធ ភាពស្អាត ភាពវិសុទ្ធ ដាច់ដោយឡែកពីបាប។ ភាពបរិសុទ្ធជាគុណសម្បត្ដិដ៏មានតម្លៃ ដែលជាធាតុពិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតែម្ដង។ ខគម្ពីរជាច្រើនផ្សារភ្ជាប់ភាពបរិសុទ្ធជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ តាមការពិត ព្រះគម្ពីរចែងថា«ភាពបរិសុទ្ធជារបស់ផងព្រះយេហូវ៉ា»។ (និក្ខមនំ ២៨:៣៦, ព.ថ.) ក៏ប៉ុន្តែ តើគុណសម្បត្ដិដ៏ថ្លៃថ្លានេះទាក់ទងនឹងមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍យ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលប្រាប់យើងថា៖ «ចូរឲ្យឯងរាល់គ្នាបានបរិសុទ្ធ ដ្បិតអញជាបរិសុទ្ធ»។ (ពេត្រុសទី១ ១:១៦) ប្រាកដហើយ យើងអាចយកតម្រាប់តាមភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ យើងអាចមានភាពស្អាតស្អំនៅចំពោះទ្រង់ ហើយអាចការពារភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌របស់យើង។ ដូច្នេះ កាលណាយើងមិនធ្វើអ្វីដែលមិនស្អាតស្អំហើយស្មោកគ្រោក នោះយើងសង្ឃឹមទទួលនូវឱកាសដ៏អស្ចារ្យ ពោលគឺឱកាសដើម្បីសម្ដែងឲ្យឃើញនូវគុណសម្បត្ដិដ៏ថ្លៃថ្លានៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត! (អេភេសូរ ៥:១) យើងមិនគួរសន្មតថា យើងគ្មានសមត្ថភាពធ្វើដូច្នេះនោះទេ ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាប្រកបដោយប្រាជ្ញា និងជាព្រះដែលចេះយោគយល់ នោះទ្រង់មិនតម្រូវអ្វីដែលយើងធ្វើពុំកើតនោះទេ។ (ទំនុកដំកើង ១០៣:១៣, ១៤; យ៉ាកុប ៣:១៧) ពិតមែន ការរក្សាឲ្យមានភាពបរិសុទ្ធខាងវិញ្ញាណនិងខាងសីលធម៌ តម្រូវឲ្យយើងខំព្យាយាម។ សាវ័កប៉ុលបានកត់សម្គាល់ថា«ចិត្តស្មោះសរនិងចិត្តបរិសុទ្ធចំពោះព្រះគ្រីស្ត»។ (កូរិនថូសទី២ ១១:៣, ខ.ស.) យើងមានកាតព្វកិច្ចចំពោះព្រះគ្រីស្ទនិងព្រះវរបិតាទ្រង់ ឲ្យខំការពារភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌របស់យើង មែនទេ? ដ្បិតទ្រង់ទាំងពីរអង្គបានបង្ហាញនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ច្រើនជាងយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់តបចំពោះទ្រង់ទៅទៀត។ (យ៉ូហាន ៣:១៦; ១៥:១៣) គឺសមឲ្យយើងបង្ហាញនូវកតញ្ញូធម៌របស់យើង ដោយរស់នៅស្អាតស្អំខាងសីលធម៌។ ដោយចាត់ទុកការរក្សាការពារភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ជាវិធីដែលអាចបង្ហាញនូវកតញ្ញូធម៌ចំពោះទ្រង់ នោះយើងនឹងចាត់ទុកគុណសម្បត្ដិនេះជាអ្វីដែលមានតម្លៃ ហើយយើងនឹងការពារចិត្តរបស់យើង។
៨. (ក) តើយើងអាចបំប៉នចិត្តរបស់យើងដោយអ្វី? (ខ) តើការសន្ទនារបស់យើងអាចសម្ដែងឲ្យឃើញពីសន្ដានចិត្តរបស់យើងយ៉ាងណា?
៨ យើងក៏ការពារចិត្តរបស់យើង តាមរយៈម្ហូបអាហារខាងវិញ្ញាណដែលយើងទទួល។ យើងត្រូវតែបំប៉នចិត្តគំនិតដោយទទួលយកអាហារខាងវិញ្ញាណជាទៀងទាត់ផងដែរ ដោយប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើការផ្សាយដំណឹងល្អនៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ (កូល៉ុស ៣:២) យើងក៏ត្រូវបង្ហាញនូវការប្រមូលអារម្មណ៍នោះតាមរយៈការសន្ទនារបស់យើងដែរ។ បើយើងមានឈ្មោះជាអ្នកដែលនិយាយតែអំពីរឿងខាងសាច់ឈាម រឿងអសីលធម៌ នោះបង្ហាញនូវសន្ដានចិត្តរបស់យើង។ (លូកា ៦:៤៥) ផ្ទុយទៅវិញ សូមឲ្យយើងមានឈ្មោះជាអ្នកដែលនិយាយអំពីរឿងខាងវិញ្ញាណ គឺជារឿងដែលលើកទឹកចិត្ត។ (អេភេសូរ ៥:៣) យើងត្រូវជៀសវាងនូវគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរដើម្បីការពារចិត្តរបស់យើង។ ចូរពិនិត្យមើលនូវគ្រោះថ្នាក់ពីរយ៉ាង។
ចូររត់ពីការសហាយស្មន់ចេញ
៩-១១. (ក) តើហេតុអ្វីក៏អស់អ្នកដែលមិនអើពើឱវាទនៅកូរិនថូសទី១ ៦:១៨ ទំនងជានឹងប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌នោះ? សូមពន្យល់។ (ខ) ប្រសិនបើយើងចង់រត់ចេញពីការសហាយស្មន់ តើយើងត្រូវជៀសវាងពីអ្វី? (គ) តើយ៉ូបដែលជាមនុស្សស្មោះត្រង់បានទុកគំរូដ៏ល្អអស្ចារ្យយ៉ាងណា?
៩ ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យសាវ័កប៉ុលសរសេរនូវឱវាទខ្លះៗ ដែលបានជួយមនុស្សជាច្រើនឲ្យការពារចិត្ត និងរក្សាភាពបរិសុទ្ធរបស់ខ្លួន។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ចូររត់ពីការសហាយស្មន់ចេញ»។ (កូរិនថូសទី១ ៦:១៨) ចូរកត់សម្គាល់ថា សាវ័កប៉ុលមិនគ្រាន់តែនិយាយ «ចូរជៀសពីការសហាយស្មន់»តែប៉ុណ្ណោះទេ។ ពួកគ្រីស្ទានត្រូវតែធ្វើច្រើនជាងទៀត។ ពួកគេគួរតែរត់ចេញពីការប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌ ក៏ដូចជាពួកគេរត់ចេញពីគ្រោះថ្នាក់ដែលអាចគំរាមកំហែងជីវិតដែរ។ ប្រសិនបើមិនអើពើនឹងឱវាទនោះ យើងនឹងបង្កើនលទ្ធភាពប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌ច្រើនជាង ហើយលែងមានព្រះគុណរបស់ព្រះទៀត។
១០ ជាឧទាហរណ៍ ម្ដាយម្នាក់បានបោកខោអាវឲ្យកូនប្រុសតូចរបស់គាត់ស្លៀកពាក់សំរាប់ពិធីដ៏សំខាន់មួយ។ កូននេះសុំម្ដាយលេងនៅខាងក្រៅមុននឹងគ្រួសារចេញដំណើរទៅ ហើយម្ដាយក៏យល់ស្រប តែគាត់បានដាក់លក្ខខណ្ឌមួយ។ ម្ដាយពោលថា៖ «កុំទៅលេងជិតគ្រលុកទឹកឡើយ។ បើកូនប្រឡាក់ភក់ កូននឹងទទួលពិន័យ»។ ប៉ុន្តែប៉ុន្មាននាទីក្រោយមក គាត់ឃើញកូនប្រុសកំពុងតែអង្គុយចោងហោងនៅជិតគ្រលុកនោះតែម្ដង។ កូននោះមិនទាន់ប្រឡាក់ភក់ទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏កូននោះមិនបានស្ដាប់ការព្រមានរបស់ម្ដាយដែលហាមទៅជិតគ្រលុកនោះ ហើយកូននោះនឹងត្រូវប្រឡាក់ភក់ជាពុំខាន។ (សុភាសិត ២២:១៥) យុវវ័យនិងមនុស្សពេញវ័យជាច្រើនដែលមិនប្រយ័ត្នខ្លួន ក៏ធ្វើខុសដូចកូនប្រុសក្នុងឧទាហរណ៍នេះដែរ។ តើយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ?
១១ ក្នុងសម័យនេះ មនុស្សជាច្រើនជក់«ងប់នឹងតណ្ហាថោកទាប» ហើយក៏មានពាណិជ្ជកម្មថ្មីដែលផ្សាយអំពីការរួមភេទខុសច្បាប់ទម្លាប់។ (រ៉ូម ១:២៦, ២៧, ខ.ស.) រូបអាសអាភាសមានពាសពេញក្នុងទស្សនាវដ្ដី សៀវភៅ វីដេអូនិងតាមប្រព័ន្ធអ៊ិនថឺណិត។ អស់អ្នកដែលមើលរូបទាំងនោះ គឺមិនមែនរត់ចេញពីការសហាយស្មន់ឡើយ។ ពួកគេលលេងនឹងអំពើសហាយស្មន់ដោយប្រៀបដូចកូនក្មេងនោះអង្គុយចោងហោងនៅជិតគ្រលុក ហើយមិនអើពើការព្រមានក្នុងព្រះគម្ពីរទេ។ ជាជាងការពារចិត្ត នោះពួកគេបំពុលចិត្តដោយមើលរូបអាសអាភាស ដែលអាចនឹងស្ថិតជាប់ក្នុងគំនិតគេយ៉ាងយូរ។ (សុភាសិត ៦:២៧) សូមឲ្យយើងរៀនពីគំរូរបស់លោកយ៉ូប ដែលបានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងនឹងភ្នែករបស់គាត់ ដោយមិនមើលអ្វីដែលអាចល្បួងគាត់ឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ (យ៉ូប ៣១:១) ត្រូវហើយ យើងគួរតែយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់យ៉ូបមែន!
១២. តើគូគ្រីស្ទានអាច«រត់ពីការសហាយស្មន់ចេញ»ក្នុងកំឡុងដើរលេងជាគូយ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ ក្នុងកំឡុងពេលដើរលេងជាគូ នោះយើងចាំបាច់ត្រូវ«រត់ពីការសហាយស្មន់ចេញ»។ ក្នុងកំឡុងពេលដើរលេងជាគូ នេះគួរជាគ្រាដ៏សប្បាយរីករាយដែលពេញដោយក្ដីសង្ឃឹម។ ប៉ុន្តែ គូខ្លះដែលនៅវ័យក្មេងបានធ្វើឲ្យគ្រានេះទៅជាមិនសប្បាយវិញ ដោយលលេងនឹងអំពើអសីលធម៌។ ដោយសារតែដូច្នេះ ពួកគេមិនបានបង្កើតឲ្យមានមូលដ្ឋានដ៏ប្រសើរចំពោះអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏ល្អ ដែលជាចំណងមេត្រីដែលផ្អែកលើសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះ ការចេះទប់ចិត្តនិងការស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ បុរសនិងស្ត្រីមួយគូបានប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌ក្នុងកំឡុងដើរលេងជាគូ។ ក្រោយពីពួកគាត់បានរៀបការ ភរិយានេះបានសារភាពថា មនសិការបានធ្វើទុក្ខគាត់រហូតដល់ធ្វើឲ្យគាត់មិនសប្បាយចិត្តនៅថ្ងៃរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍។ គាត់បានសារភាពថា៖ «ខ្ញុំបានសុំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសជាច្រើនដង ប៉ុន្តែទោះជាពេលវេលាបានកន្លងអស់ប្រាំពីរឆ្នាំហើយក៏មនសិការនៅតែធ្វើទុក្ខដល់ខ្ញុំដែរ»។ ពួកអ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបទាំងនេះ គួរស្វែងរកជំនួយពីអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទាន។ (យ៉ាកុប ៥:១៤, ១៥) ទោះជាយ៉ាងណាក៏គូស្វាមីភរិយាជាច្រើនគូបានប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញា និងជៀសវាងនូវគ្រោះថ្នាក់ទាំងនេះក្នុងកាលដើរលេងជាគូ។ (សុភាសិត ២២:៣) ពួកគេបានដាក់កំរិតចំពោះការសម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ពេលនៅជាមួយគ្នា នោះពួកគាត់មានបុគ្គលម្នាក់ទៀតមកជាមួយដែរ ហើយជៀសវាងពីការនៅជាមួយគ្នាតែពីរនាក់នៅកន្លែងស្ងាត់។
១៣. ហេតុអ្វីគ្រីស្ទានមិនគួរដើរលេងជាគូជាមួយបុគ្គលដែលមិនបំរើព្រះយេហូវ៉ា?
១៣ ចំពោះគ្រីស្ទានណាដែលចាប់អារម្មណ៍ដើរលេងជាគូជាមួយនឹងបុគ្គលមិនបំរើព្រះយេហូវ៉ា នោះនឹងប្រឈមមុខបញ្ហាយ៉ាងធំ។ ជាឧទាហរណ៍ តើអ្នកអាចរៀបការជាមួយបុគ្គលដែលមិនស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេចកើត? គឺសំខាន់ចាំបាច់ដែលគ្រីស្ទានរៀបការជាមួយតែបុគ្គលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា និងគោរពខ្នាតតម្រានៃភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌។ បន្ទូលរបស់ព្រះប្រាប់យើងថា៖ «កុំឲ្យទឹមនឹមស្រៀកជា១នឹងមនុស្សមិនជឿឡើយ ដ្បិតឯសេចក្ដីសុចរិតនឹងសេចក្ដីទទឹងច្បាប់ តើមានការប្រកបអ្វីនឹងគ្នា ឬពន្លឺនឹងងងឹតលាយឡំគ្នាដូចម្ដេចបាន?»។—កូរិនថូសទី២ ៦:១៤
១៤, ១៥. (ក) តើមនុស្សខ្លះយល់ខុសយ៉ាងណាស្តីអំពីអត្ថន័យនៃ«ការសហាយស្មន់»? (ខ) តើពាក្យ«សហាយស្មន់»រួមបញ្ចូលការប្រព្រឹត្តណាខ្លះ? ហើយតើពួកគ្រីស្ទានអាច«រត់ពីការសហាយស្មន់ចេញ»យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ យើងក៏ត្រូវការចាំបាច់នូវចំណេះដែរ។ យើងមិនអាចរត់ចេញពីការសហាយស្មន់បានទេ ប្រសិនបើយើងមិនដឹងពិតពីអ្វីដែលហៅថាការសហាយស្មន់នោះ។ មនុស្សខ្លះក្នុងលោកីយ៍នេះបានគិតខុសចំពោះអត្ថន័យនៃ«ការសហាយស្មន់»។ ពួកគេគិតថាអាចចំអែតការស្រេកឃ្លានខាងកាមដោយឥតរៀបការ ឲ្យតែពួកគេជៀសវាងពីការរួមភេទនោះ។ សូម្បីតែស្ថាប័នខ្លះផ្នែកសុខភាពដែលសង្គមមនុស្សគោរព បានរកមធ្យោបាយដើម្បីកាត់បន្ថយចំនួននៃការមានផ្ទៃពោះរបស់ពួកយុវវ័យ ហើយបានលើកទឹកចិត្តយុវវ័យឲ្យរួមភេទខុសពីធម្មតាដែលថានេះជាវិធីបង្ការមិនឲ្យមានផ្ទៃពោះ។ ឱវាទបែបនេះគឺមិនត្រឹមត្រូវសោះឡើយ។ ការបង្ការមិនឲ្យមានផ្ទៃពោះដោយឥតរៀបការ គឺមិនដូចគ្នានឹងការការពារភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ទេ ហើយន័យពិតប្រាកដនៃ«ការសហាយស្មន់»គឺមិនមានន័យតែប៉ុណ្ណឹងនោះឡើយ។
១៥ ពាក្យក្រិចភរនៀរ ដែលត្រូវបកប្រែថា«សហាយស្មន់» មានន័យទូលំទូលាយ។ ពាក្យភរនៀរទាក់ទងនឹងការរួមភេទរវាងមនុស្សដែលមិនបានរៀបការនឹងគ្នា និងសំដៅទៅការប្រើកេរខ្មាសតាមរបៀបមិនត្រឹមត្រូវ។ ពាក្យភរនៀររួមបញ្ចូលការរួមភេទតាមមាត់ ការរួមភេទតាមផ្លូវបាទ និងការស្ទាបអង្អែលនូវសរីរាង្គភេទរបស់អ្នកឯទៀត ហើយនេះជាការប្រព្រឹត្តដែលគេនិយមធ្វើនៅតាមផ្ទះបន។ មនុស្សណាដែលគិតថាការប្រព្រឹត្តទាំងនេះមិនមែនជា«ការសហាយស្មន់» គឺបញ្ឆោតខ្លួនឯងហើយនិងក៏ជាប់អន្ទាក់មួយរបស់សាតាំងដែរ។ (ធីម៉ូថេទី២ ២:២៦) ម្យ៉ាងទៀត ការរក្សាភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌រួមបញ្ចូលច្រើនទៀត មិនមែនគ្រាន់តែជៀសពីការប្រព្រឹត្តណាដែលហៅថាអំពើសហាយស្មន់នោះទេ។ ដើម្បី«រត់ពីការសហាយស្មន់ចេញ» យើងត្រូវតែបដិសេធការប្រព្រឹត្តស្មោកគ្រោកខាងកាម និងការប្រព្រឹត្តអាសអាភាស ដែលអាចនាំឲ្យយើងទៅប្រព្រឹត្តអំពើបាបដ៏លាមក ពោលគឺការប្រព្រឹត្តអំពើភរនៀរ។ (អេភេសូរ ៤:១៩) តាមរបៀបនេះ យើងរក្សាភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌។
កុំធ្លាក់ចូលក្នុងអន្ទាក់នៃការចែចង់
១៦. តើការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ខាងស្នេហាជាមួយនឹងគ្នាគឺសមរម្យក្នុងកាលៈទេសៈណា? ហើយតើឧទាហរណ៍ក្នុងព្រះគម្ពីរបង្ហាញឲ្យឃើញយ៉ាងណា?
១៦ ប្រសិនបើយើងចង់រក្សាភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ នោះគ្រោះថ្នាក់ទីពីរដែលយើងត្រូវប្រយ័ត្នគឺការចែចង់។ អ្នកខ្លះប្រហែលជានិយាយថាការចែចង់គឺមិនខុសអ្វីទេ ជាការលេងសើចរវាងមនុស្សភេទផ្ទុយ។ មែនហើយ គឺមានពេលនិងកន្លែងចំពោះការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ខាងស្នេហា។ មានគេដែលបានសង្កេតឃើញអ៊ីសាកនិងរេបិកា«កំពុងប្រឡែង»ជាមួយនឹងគ្នា ហើយគេឃើញជាក់ស្តែងថា ពួកគាត់មិនមែនជាបងប្អូនប្រុសស្រីគ្នានោះទេ។ (លោកុប្បត្តិ ២៦:៧-៩) ពួកគេជាគូស្វាមីភរិយា។ ការប្រឡែងគ្នាដោយក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះពួកគាត់គឺសមត្រឹមត្រូវ។ ប៉ុន្តែ ការចែចង់គឺខុសគ្នា។
១៧. តើការចែចង់ជាអ្វី? ហើយតើយើងអាចជៀសវាងពីការចែចង់នេះបានយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ ការចែចង់ត្រូវបកស្រាយថា ជាការបង្ហាញឲ្យបុគ្គលម្នាក់ទៀតនឹកស្មានថា យើងចាប់ចិត្តស្រឡាញ់គេ តែតាមពិតយើងគ្មានបំណងចង់រៀបការជាមួយអ្នកនោះឡើយ។ មនុស្សជាតិគឺមានភាពស្មុគស្មាញណាស់ ដូច្នេះប្រាកដជាមានវិធីច្រើនចំពោះការចែចង់ ហើយវិធីខ្លះពុំអាចកត់សម្គាល់បានឡើយ។ (សុភាសិត ៣០:១៨, ១៩) យើងពុំអាចដោះស្រាយបញ្ហានេះ ដោយប្រើច្បាប់តឹងរ៉ឹងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គឺត្រូវការនូវអ្វីដែលប្រសើរជាងច្បាប់នោះទៅទៀត។ យើងត្រូវតែចេះគិតពិចារណាអំពីខ្លួនឯងដោយចិត្តស្មោះនិងខំប្រឹងអស់ពីសមត្ថភាពធ្វើតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ។
១៨. តើអ្វីដែលជំរុញឲ្យអ្នកខ្លះចែចង់នោះ? ហើយហេតុអ្វីក៏ការចែចង់នេះនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់?
១៨ បើគិតពិចារណាអំពីអារម្មណ៍របស់យើងដោយចិត្តស្មោះ យើងភាគច្រើននឹងត្រូវសារភាពថា ពេលដឹងថាមនុស្សភេទផ្ទុយចាប់ចិត្តស្រឡាញ់យើង នោះយើងរំភើបចិត្តណាស់។ ហើយនេះជាអារម្មណ៍ធម្មតា។ ប៉ុន្តែ តើយើងចែចង់ដើម្បីឲ្យអ្នកដទៃចាប់អារម្មណ៍ក្នុងបំណងឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ស្រួលជាមួយគេឬដើម្បីឲ្យគេចាប់អារម្មណ៍នឹងយើងនោះ? បើដូច្នេះមែន តើយើងបានគិតពីការឈឺចាប់ដែលយើងកំពុងតែធ្វើចំពោះគេទេ? ជាឧទាហរណ៍ សុភាសិត ១៣:១២ ចែងថា៖ «សេចក្ដីសង្ឃឹមដែលចេះតែបន្ថយទៅ នោះនាំឲ្យរអាចិត្ត»។ ប្រសិនបើយើងមានចេតនាចែចង់ជាមួយនឹងបុគ្គលណាម្នាក់ នោះយើងប្រហែលជាពុំដឹងថាបុគ្គលនោះមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាទេ។ គាត់ប្រហែលជាសង្ឃឹមអំពីការដើរលេងជាគូ និងក្រោយមកគិតអំពីការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ទៀតផង។ ការខកចិត្តនោះគឺធ្វើឲ្យគាត់ខូចចិត្តខ្លាំងណាស់។ (សុភាសិត ១៨:១៤) ការលលេងនឹងអារម្មណ៍របស់អ្នកដទៃដោយចេតនាគឺជាការគ្មានក្ដីមេត្ដាឡើយ។
១៩. តើការចែចង់អាចធ្វើឲ្យអាពាហ៍ពិពាហ៍មានគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងណា?
១៩ គឺសំខាន់ចាំបាច់ណាស់ដែលយើងត្រូវជៀសវាងចែចង់ជាមួយនឹងបុគ្គលដែលរៀបការហើយ។ ការបង្ហាញឲ្យមនុស្សរៀបការហើយដឹងថាយើងចាប់ចិត្តស្រឡាញ់គេ ឬអ្នកដែលរៀបការហើយបង្ហាញការចាប់អារម្មណ៍ស្រឡាញ់បុគ្គលម្នាក់ទៀត នោះគឺជាការខុសទាំងស្រុង។ គួរឲ្យស្ដាយមែន គ្រីស្ទានខ្លះបានយល់ខុសថា ការបណ្ដុះអារម្មណ៍ស្រឡាញ់មនុស្សភេទផ្ទុយដែលមិនមែនជាគូអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្លួន គឺមិនខុសនោះទេ។ មនុស្សខ្លះដែលរៀបការហើយបានប្រាប់នូវកង្វល់ផ្ទាល់ខ្លួនដល់មិត្តម្នាក់ គឺមនុស្សភេទផ្ទុយដែលគេមានអារម្មណ៍ស្រឡាញ់នោះ ព្រមទាំងប្រាប់រឿងសម្ងាត់ដល់គាត់តែពុំប្រាប់គូរបស់ខ្លួននោះទេ។ ជាលទ្ធផល ក៏មានការចាប់ចិត្តស្រឡាញ់ ទាំងពឹងលើបុគ្គលម្នាក់នោះខាងផ្លូវចិត្ត ហើយក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគេនោះ គឺពួកគេនឹងលែងមានភាពស្និទ្ធស្នាលគ្នាទៀតឬបំផ្លាញចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍តែម្ដង។ យកល្អគ្រីស្ទានដែលរៀបការហើយត្រូវចងចាំការព្រមានដែលមានប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេស៊ូអំពីការផិតគ្នា ដែលបានចាប់ផ្ដើមក្នុងចិត្ត។ (ម៉ាថាយ ៥:២៨) ដូច្នេះហើយ សូមឲ្យយើងការពារចិត្តនិងជៀសពីស្ថានការណ៍ដែលអាចនាំឲ្យមានលទ្ធផលអាក្រក់។
២០. តើយើងគួរប្ដេជ្ញាចិត្តយ៉ាងណាចំពោះភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌?
២០ ប្រាកដហើយ ការរក្សាភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ក្នុងពិភពលោកដែលពេញដោយអំពើអសីលធម៌ គឺមិនមែនជាការស្រួលនោះទេ។ ប៉ុន្តែ ចូរចងចាំថា ការរក្សាភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌គឺស្រួលជាងការខំស្ដារឡើងវិញចំពោះអ្វីដែលបានបាត់បង់។ មែនហើយ ព្រះយេហូវ៉ាអាច«អត់ទោសឲ្យជាបរិបូរ» ហើយអាចសំអាតអស់អ្នកដែលពិតជាប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់ខ្លួន។ (អេសាយ ៥៥:៧) យ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាមិនការពារអស់អ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌ ឲ្យពួកគេរួចពីផលនៃការប្រព្រឹត្តរបស់គេនោះទេ។ ផលនៃការប្រព្រឹត្តនោះគឺអាចមានជាយូរ ជួនកាលអាចមានអស់មួយជីវិតផង។ (សាំយូអែលទី២ ១២:៩-១២) ដូច្នេះហើយ សូមយើងរក្សាភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ដោយការពារចិត្តរបស់យើង។ ចូរចាត់ទុកជំហរដ៏ស្អាតស្អំខាងសីលធម៌របស់អ្នកចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ជារតនៈសម្បត្ដិដ៏មានតម្លៃចុះ! ហើយកុំឲ្យបាត់បង់នូវភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ឲ្យសោះ!
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ជាអ្វី? ហើយហេតុអ្វីក៏សំខាន់ម្ល៉េះ?
• តើយើងត្រូវការពារចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើការរត់ចេញពីការសហាយស្មន់រួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
• ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវបដិសេធការចែចង់?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]
រថយន្តមួយអាចមានគ្រោះថ្នាក់ បើមិនកាច់ចង្កូតឲ្យបានស្រួលបួល
[រូបភាពនៅទំព័រ២៤]
តើអាចមានអ្វីកើតឡើងបើយើងមិនអើពើនឹងការព្រមាន?