ចូរយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូក្នុងការចាំយាម
«ចូរចាំយាមហើយអធិដ្ឋាន»។—ម៉ាថ. ២៦:៤១
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
តើការអធិដ្ឋានរបស់យើងអាចបង្ហាញថាយើងនៅចាំយាមយ៉ាងដូចម្ដេច?
តើយើងអាចបង្ហាញថាយើងចាំយាមក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយតាមវិធីណា?
ហេតុអ្វីជាការសំខាន់ឲ្យយើងចាំយាមជានិច្ចពេលមានទុក្ខលំបាក? ហើយតើយើងអាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១, ២. (ក) តើយើងអាចមានសំណួរអ្វីខ្លះស្តីអំពីគំរូរបស់លោកយេស៊ូក្នុងការចាំយាម? (ខ) តើមនុស្សដែលមានភាពខុសឆ្គងអាចយកតម្រាប់តាមគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់លោកយេស៊ូបានឬទេ? សូមលើកឧទាហរណ៍។
អ្នកប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ‹តើយើងពិតជាអាចយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូក្នុងការចាំយាមបានដែរឬ? អ្នកប្រហែលជាគិតថាមិនអាចទេ ពីព្រោះលោកយេស៊ូជាបុគ្គលល្អឥតខ្ចោះ ហើយពេលខ្លះលោកយេស៊ូអាចដឹងអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅពេលអនាគតយ៉ាងច្បាស់ សូម្បីតែអ្វីដែលកើតឡើងរាប់ពាន់ឆ្នាំក្រោយសម័យរបស់លោកក៏ដោយ! តើលោកពិតជាចាំបាច់ចាំយាមដែរឬ?›។ (ម៉ាថ. ២៤:៣៧-៣៩; ហេ. ៤:១៥) សូមឲ្យយើងពិចារណាសំណួរទាំងនេះជាមុនសិនដើម្បីយល់ថា តើរឿងនេះសំខាន់ប៉ុណ្ណា? ហើយហេតុអ្វីយើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់អំពីរឿងនេះដោយមិនបង្អែបង្អង់?
២ តើមនុស្សដែលមានភាពខុសឆ្គងអាចយកតម្រាប់តាមគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះបានដែរឬ? ពិតជាអាច ពីព្រោះបុគ្គលម្នាក់អាចរៀនពីគំរូរបស់គ្រូល្អបាន។ ជាឧទាហរណ៍ សូមស្រមៃគិតថាបុរសម្នាក់ចាប់ផ្ដើមរៀនបាញ់ធ្នូជាលើកដំបូង។ គាត់មិនអាចបាញ់គ្រាប់ព្រួញឲ្យចំគោលដៅឡើយ ប៉ុន្តែគាត់ខំរៀនថែមទៀត ហើយព្យាយាមបាញ់ម្ដងហើយម្ដងទៀត។ ដើម្បីគាត់អាចរីកចម្រើន គាត់យកចិត្តទុកដាក់រៀនពីគំរូនៃគ្រូរបស់គាត់ដែលជាអ្នកជំនាញបាញ់ធ្នូ។ គាត់ខំមើលរបៀបដែលគ្រូរបស់គាត់ឈរ កាន់ធ្នូ និងប្រើម្រាមដៃដើម្បីយឹតខ្សែធ្នូ។ បន្ដិចម្ដងៗ គាត់រៀនឲ្យយល់ថាត្រូវយឹតខ្សែធ្នូតឹងប៉ុណ្ណា រៀនឲ្យចេះប្រមាណកម្លាំងខ្យល់ ហើយគាត់ខំព្យាយាមហាត់ជានិច្ច។ ដោយធ្វើតាមគំរូរបស់គ្រូ នៅទីបំផុត គាត់អាចតម្រង់គ្រាប់ព្រួញ ហើយបាញ់កាន់តែជិតចំណុចកណ្ដាល។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងព្យាយាមជានិច្ចដើម្បីជឿនទៅមុខជាគ្រិស្តសាសនិក ដោយធ្វើតាមការណែនាំរបស់លោកយេស៊ូ និងយកតម្រាប់តាមគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់លោក។
៣. (ក) តើលោកយេស៊ូបញ្ជាក់យ៉ាងដូចម្ដេចថាលោកត្រូវចាំយាម? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ?
៣ តើលោកយេស៊ូពិតជាត្រូវចាំយាមឬទេ? លោកពិតជាត្រូវធ្វើដូច្នេះមែន។ ជាឧទាហរណ៍ នៅយប់ចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់លោកយេស៊ូនៅផែនដី លោកបានដាស់តឿនពួកសាវ័កដែលស្មោះត្រង់ថា៖ «[ចូរ]ចាំយាមជាមួយនឹងខ្ញុំ»។ លោកបានបន្ថែមថា៖ «ចូរចាំយាមហើយអធិដ្ឋានជានិច្ច ដើម្បីកុំឲ្យចាញ់សេចក្ដីល្បួងឡើយ»។ (ម៉ាថ. ២៦:៣៨, ៤១) ពិតមែនតែលោកបានចាំយាមតាំងពីដំបូង ប៉ុន្តែនៅពេលដ៏សំខាន់នេះ លោកយេស៊ូចង់ប្រាកដថាលោកនៅចាំយាម ហើយនៅជិតស្និទ្ធបំផុតនឹងបិតារបស់លោកនៅស្ថានសួគ៌។ លោកបានដឹងថាពួកអ្នកកាន់តាមលោកត្រូវចេះចាំយាមដូចគ្នាដែរ មិនគ្រាន់តែនៅពេលនោះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏នៅពេលអនាគតដែរ។ ដូច្នេះ សូមឲ្យយើងពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលលោកយេស៊ូចង់ឲ្យយើងចាំយាមជានិច្ច។ ក្រោយមក យើងនឹងពិចារណាអំពីវិធីបីយ៉ាងដែលយើងអាចចាំយាមដូចលោកយេស៊ូក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង។
មូលហេតុដែលលោកយេស៊ូចង់ឲ្យយើងចាំយាម
៤. តើចំណុចដែលយើងមិនដឹងអំពីអនាគត និងភាពចាំបាច់នៃការចាំយាមទាក់ទងគ្នាយ៉ាងណា?
៤ បើនិយាយឲ្យចំទៅ លោកយេស៊ូចង់ឲ្យយើងនៅចាំយាម ដោយសារមានអ្វីខ្លះដែលយើងមិនដឹង និងមានអ្វីខ្លះដែលយើងដឹងរួចហើយ។ ពេលដែលលោកយេស៊ូនៅផែនដី តើលោកបានដឹងអំពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលនឹងកើតឡើងនៅពេលអនាគតឬទេ? អត់ទេ ព្រោះលោកបានទទួលស្គាល់ដោយចិត្តរាបទាបថា៖ «គ្មានអ្នកណាដឹងថ្ងៃនិងម៉ោងនោះឡើយ។ សូម្បីតែបណ្ដាទេវតានៅស្ថានសួគ៌ និងបុត្ររបស់ព្រះក៏មិនជ្រាបដែរ។ មានតែបិតាដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះដែលជ្រាប»។ (ម៉ាថ. ២៤:៣៦) នៅពេលនោះ លោកយេស៊ូដែលជា«បុត្ររបស់ព្រះ»មិនបានដឹងច្បាស់ថាទីបញ្ចប់នៃពិភពលោកដ៏អាក្រក់នេះនឹងមកដល់នៅពេលណាឡើយ។ ចុះយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះវិញ? តើយើងដឹងអ្វីៗទាំងអស់ដែលនឹងកើតឡើងនៅពេលអនាគតឬទេ? ប្រាកដជាមិនដឹងទាំងអស់ទេ! យើងមិនដឹងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងចាត់បុត្ររបស់លោកដើម្បីបំផ្លាញរបៀបរបបដ៏អាក្រក់នេះនៅពេលណាឡើយ។ បើយើងដឹងមែន តើយើងពិតជាចាំបាច់ចាំយាមឬទេ? ដូចការពន្យល់របស់លោកយេស៊ូ ទីបញ្ចប់នឹងមកនៅមួយរំពេច ដោយមិនដឹងទុកជាមុនឡើយ ដូច្នេះយើងត្រូវបន្តចាំយាមជានិច្ច។—សូមអាន ម៉ាថាយ ២៤:៤៣
៥, ៦. (ក) តើការដឹងអំពីអនាគតនិងអំពីគោលបំណងរបស់ព្រះជួយយើងឲ្យចាំយាមយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) ហេតុអ្វីការដឹងអំពីសាថានគួរធ្វើឲ្យយើងតាំងចិត្តចាំយាមកាន់តែខ្លាំង?
៥ ម្យ៉ាងទៀត លោកយេស៊ូបានដឹងអ្វីៗដ៏អស្ចារ្យជាច្រើនស្តីអំពីអនាគត ដែលមនុស្សភាគច្រើននៅជុំវិញលោកមិនបានដឹងសោះ។ ចំណេះរបស់យើងគឺមិនអាចប្រៀបស្មើនឹងលោកយេស៊ូឡើយ ប៉ុន្តែដោយសារសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោក យើងបានដឹងយ៉ាងច្រើនអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនិងអ្វីដែលរាជាណាចក្រនឹងសម្រេចនៅពេលអនាគតឆាប់ៗខាងមុខនេះ។ កាលដែលយើងមើលនៅជុំវិញខ្លួនយើង មិនថានៅសាលារៀន កន្លែងធ្វើការ ឬនៅក្នុងតំបន់ដែលយើងផ្សព្វផ្សាយ យើងពិតជាឃើញថាមនុស្សរស់នៅក្នុងស្ថានភាពដែលងងឹតសូន្យសុងស្តីអំពីសេចក្ដីពិតទាំងនោះ មែនទេ? ដូច្នេះ ត្រង់ចំណុចនេះយើងមានមូលហេតុមួយទៀតដើម្បីចាំយាម។ ដូចលោកយេស៊ូ យើងត្រូវដឹងខ្លួនជានិច្ច ដោយចាំយាមដើម្បីឆ្លៀតយកឱកាសផ្សព្វផ្សាយអ្វីដែលយើងបានដឹងអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ឱកាសនីមួយៗមានតម្លៃណាស់ ហើយយើងមិនចង់ខ្ជះខ្ជាយឱកាសនោះទេ។ មនុស្សអាចបាត់បង់ជីវិតបាន!—១ធី. ៤:១៦
៦ លោកយេស៊ូបានដឹងអំពីអ្វីផ្សេងទៀតដែលធ្វើឲ្យលោកចាំយាមជានិច្ច។ លោកបានដឹងថាសាថានបានតាំងចិត្តល្បួងលោក បៀតបៀនលោក និងបំផ្លាញចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈរបស់លោកចំពោះព្រះ។ សត្រូវដ៏សាហាវនេះតែងតែចាំយាមដើម្បីរក«ឱកាសល្អមួយទៀត»ដែលវាអាចល្បួងលោកយេស៊ូ។ (លូក. ៤:១៣) លោកយេស៊ូមិនដែលធ្វេសប្រហែសឡើយ។ លោកចង់ត្រៀមខ្លួនជានិច្ចចំពោះអ្វីក៏ដោយ ដូចជាការល្បួង ការប្រឆាំង ឬការបៀតបៀនជាដើម។ ចំពោះយើងវិញក៏ដូច្នេះដែរ មែនទេ? យើងដឹងថាសាថាននៅតែ«ដូចតោដែលកំពុងគ្រហឹមរកលេបត្របាក់អ្នកណាម្នាក់»។ ហេតុនេះហើយបានជាបណ្ដាំរបស់ព្រះដាស់តឿនគ្រិស្តសាសនិកទាំងអស់ថា៖ «ចូរដឹងខ្លួនជានិច្ច ហើយប្រុងប្រយ័ត្នចុះ»។ (១ពេ. ៥:៨) ប៉ុន្តែ តើយើងអាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
របៀបចាំយាមក្នុងការអធិដ្ឋាន
៧, ៨. ស្តីអំពីការអធិដ្ឋាន តើលោកយេស៊ូបានឲ្យឱវាទអ្វី? ហើយតើលោកបានទុកគំរូបែបណាសម្រាប់យើង?
៧ គម្ពីរបញ្ជាក់ថា ការអធិដ្ឋានគឺសំខាន់ដើម្បីជួយយើងឲ្យដឹងខ្លួន ឬចាំយាមក្នុងការការពារចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ (កូឡ. ៤:២; ១ពេ. ៤:៧) មិនយូរក្រោយពីលោកយេស៊ូប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យចាំយាមជាមួយនឹងលោក លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរចាំយាមហើយអធិដ្ឋានជានិច្ច ដើម្បីកុំឲ្យចាញ់សេចក្ដីល្បួងឡើយ»។ (ម៉ាថ. ២៦:៤១) តើឱវាទនេះគឺសម្រាប់តែកាលៈទេសៈពិបាកខ្លាំងដែលមាននៅពេលនោះតែប៉ុណ្ណោះឬ? មិនមែនទេ ឱវាទរបស់លោកគឺជាគោលការណ៍ដែលយើងត្រូវធ្វើតាមក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។
៨ លោកយេស៊ូបានទុកគំរូដ៏ល្អណាស់ក្នុងការអធិដ្ឋាន។ អ្នកប្រហែលជានឹកចាំថា នៅពេលមួយ លោកបានចំណាយពេលពេញមួយយប់ដើម្បីអធិដ្ឋានទៅបិតារបស់លោក។ សូមឲ្យយើងស្រមៃគិតអំពីទិដ្ឋភាពនោះ។ (សូមអាន លូកា ៦:១២, ១៣) នៅពេលនោះជារដូវផ្ការីក ហើយលោកយេស៊ូទំនងជានៅជិតទីក្រុងកាពើណិម។ នៅពេលល្ងាចបានឈានចូលមកដល់ លោកយេស៊ូបានឡើងទៅលើភ្នំដែលអាចមើលឃើញសមុទ្រកាលីឡេ។ កាលដែលមេឃកាន់តែងងឹតទៅៗ លោកប្រហែលជាឃើញពន្លឺចង្កៀងភ្លឹបភ្លែតៗដែលនៅក្នុងទីក្រុងកាពើណិម និងនៅភូមិជិតៗនោះ។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលលោកយេស៊ូនិយាយទៅព្រះយេហូវ៉ា លោកបានផ្ចង់ស្មារតីយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការអធិដ្ឋាន។ ច្រើនម៉ោងបានកន្លងផុតទៅ។ លោកមិនសូវចាប់អារម្មណ៍ពេលដែលភ្លើងចង្កៀងដែលនៅក្នុងទីក្រុងចាប់ផ្ដើមរលត់ម្ដងមួយៗឡើយ ឬពេលដួងចន្ទរសាត់អណ្ដែតកាត់ផ្ទៃមេឃ ឬក៏ពួកសត្វដែលរកស៊ីយប់កំពុងស្វែងរកចំណីនៅតាមគុម្ពស្មៅដែរ។ លោកទំនងជាអធិដ្ឋានអំពីការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់ដែលលោកត្រូវធ្វើ គឺជ្រើសរើសសាវ័ក១២នាក់។ យើងអាចស្រមៃឃើញថា លោកយេស៊ូបានស្លុងអារម្មណ៍ក្នុងការប្រាប់ដល់បិតានូវគំនិត និងអារម្មណ៍ទាំងអស់របស់លោកស្តីអំពីអ្នកកាន់តាមម្នាក់ៗ ថែមទាំងសុំដោយចិត្តស្មោះនូវការណែនាំនិងប្រាជ្ញាពីបិតា។
៩. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់លោកយេស៊ូពេលលោកអធិដ្ឋានពេញមួយយប់?
៩ តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់លោកយេស៊ូ? តើយើងត្រូវអធិដ្ឋានអស់ច្រើនម៉ោងឬ? មិនមែនទេ ព្រោះលោកបានទទួលស្គាល់អំពីពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ចិត្តបានប្រុងប្រៀបជាស្រេចពិតមែន ប៉ុន្តែសាច់ឈាមគឺខ្សោយណាស់»។ (ម៉ាថ. ២៦:៤១) ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ យើងអាចយកតម្រាប់តាមលោកយេស៊ូបាន។ ជាឧទាហរណ៍ តើយើងអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាមុនយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តណាមួយដែលអាចជះឥទ្ធិពលទៅលើយើង ក្រុមគ្រួសាររបស់យើង ឬបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើងឬទេ? ពេលយើងអធិដ្ឋាន តើយើងរៀបរាប់អំពីបងប្អូនប្រុសស្រីរួមជំនឿរបស់យើងឬទេ? តើយើងអធិដ្ឋានអស់ពីចិត្តជាជាងសូត្រពាក្យដដែលៗឬទេ? បន្ថែមទៅទៀត សូមកត់សម្គាល់ថាលោកយេស៊ូឲ្យតម្លៃទៅលើការនិយាយជាមួយនឹងបិតារបស់លោកដាច់ឡែកពីអ្នកឯទៀត។ ក្នុងពិភពលោកដែលរវល់វក់វីនេះជាការងាយឲ្យយើងភ្លេចអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត។ ប្រសិនបើយើងលៃពេលឲ្យបានច្រើនដើម្បីអធិដ្ឋានអស់ពីចិត្តទៅព្រះដាច់ឡែកពីអ្នកឯទៀត នេះនឹងជួយយើងឲ្យដឹងខ្លួនជានិច្ច។ (ម៉ាថ. ៦:៦, ៧) យើងនឹងជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ាជាង ដោយចង់ធ្វើឲ្យចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងលោកកាន់តែរឹងមាំ និងជៀសវាងការប្រព្រឹត្តណាដែលអាចបង្ខូចទំនាក់ទំនងល្អជាមួយលោក។—ទំនុក. ២៥:១៤
របៀបចាំយាមក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ
១០. តើឧទាហរណ៍អ្វីដែលបង្ហាញថាលោកយេស៊ូប្រុងស្មារតីជានិច្ចដើម្បីរកឱកាសផ្សព្វផ្សាយ?
១០ លោកយេស៊ូបានចាំយាមដើម្បីបំពេញកិច្ចការដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រគល់ឲ្យលោក។ មានការងារខ្លះដែលមិនតម្រូវឲ្យអ្នកធ្វើការផ្ចង់ស្មារតីរហូតទេ ហើយនោះក៏មិនធ្វើឲ្យមានបញ្ហាធំកើតឡើងដែរ។ ប៉ុន្តែ ការងារជាច្រើនតម្រូវឲ្យផ្ចង់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង និងប្រុងស្មារតី ហើយកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយប្រាកដជាការងារដែលតម្រូវឲ្យយើងធ្វើដូច្នេះ។ លោកយេស៊ូបានប្រុងស្មារតីជានិច្ចក្នុងកិច្ចការរបស់លោក ដោយចាំយាមរកឱកាសដើម្បីផ្សព្វផ្សាយ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលដែលលោកនិងពួកអ្នកកាន់តាមលោកមកដល់ទីក្រុងស៊ីខា ក្រោយពីលោកបានធ្វើដំណើរដោយថ្មើរជើងពេញមួយព្រឹកមក នោះអ្នកកាន់តាមលោកបានទៅរកទិញម្ហូបអាហារ។ លោកយេស៊ូបានសម្រាកនៅជិតអណ្ដូងទឹកមួយ ប៉ុន្តែលោកបានប្រុងស្មារតីជានិច្ច ហើយលោកឃើញថាមានឱកាសមួយដើម្បីផ្សព្វផ្សាយ។ ស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់បានមកដងទឹក។ លោកយេស៊ូអាចសម្រេចចិត្តសម្រាន្តមួយស្របក់ ឬអាចរកហេតុមិននិយាយជាមួយនាង។ ក៏ប៉ុន្តែ លោកបានចាប់ផ្ដើមសន្ទនាជាមួយនាង ហើយបានផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពដែលមានឥទ្ធិពលទៅលើមនុស្សជាច្រើននៅក្នុងទីក្រុងនោះ។ (យ៉ូន. ៤:៤-២៦, ៣៩-៤២) តើយើងអាចយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូឲ្យបានដិតដល់ ប្រហែលជាដោយខំព្យាយាមប្រុងស្មារតីឲ្យកាន់តែច្រើនដើម្បីរកឱកាសផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដល់មនុស្សដែលយើងជួបរាល់ថ្ងៃឬទេ?
១១, ១២. (ក) តើលោកយេស៊ូបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះពួកអ្នកដែលខំបំបែរអារម្មណ៍លោកពីកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ? (ខ) ស្តីអំពីកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ តើលោកយេស៊ូបានបង្ហាញយ៉ាងណាថាលោកមានតុល្យភាព?
១១ ជួនកាល មនុស្សដែលមានបំណងល្អខំបំបែរអារម្មណ៍របស់លោកយេស៊ូពីកិច្ចការរបស់លោក។ នៅទីក្រុងកាពើណិម ដោយសារលោកយេស៊ូបានធ្វើការអស្ចារ្យដើម្បីព្យាបាលបណ្ដាជន នោះពួកគេចង់ឲ្យលោកនៅជាមួយនឹងពួកគេរហូត។ យើងអាចយល់ពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេបាន។ ក៏ប៉ុន្តែ ភារកិច្ចរបស់លោកយេស៊ូគឺផ្សព្វផ្សាយដល់«ចៀមដែលវង្វេងផ្លូវក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែល» មិនគ្រាន់តែពួកអ្នកដែលនៅក្នុងទីក្រុងមួយប៉ុណ្ណោះទេ។ (ម៉ាថ. ១៥:២៤) ដូច្នេះ លោកបានប្រាប់បណ្ដាជនទាំងនោះថា៖ «ខ្ញុំត្រូវប្រកាសដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនៅក្រុងផ្សេងទៀតដែរ ពីព្រោះនេះជាមូលហេតុដែលខ្ញុំបានត្រូវចាត់ឲ្យមក»។ (លូក. ៤:៤០-៤៤) លោកយេស៊ូច្បាស់ជាបានចាត់ទុកកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត។ លោកមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្វីមកបំបែរអារម្មណ៍លោកឡើយ។
១២ តើលោកយេស៊ូផ្ចង់អារម្មណ៍លើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយខ្លាំងពេករហូតដល់ក្លាយជាអ្នកនិយមជ្រុលឬប្រៀបដូចជាតាបសឬ? តើលោកជក់ផ្សព្វផ្សាយពេករហូតដល់មិនគិតអំពីអ្វីដែលមនុស្សត្រូវការឬទេ? មិនមែនទេ លោកយេស៊ូបានទុកគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះស្តីអំពីការមានតុល្យភាព។ លោកចេះសប្បាយក្នុងជីវិត ចេះរកពេលសប្បាយជាមួយមិត្តភក្ដិរបស់លោក។ លោកបានឲ្យតម្លៃមនុស្សដោយយល់ច្បាស់ពីបញ្ហានិងសេចក្ដីត្រូវការរបស់ពួកគេ ថែមទាំងមិនស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះកូនក្មេងទៀតផង។—សូមអាន ម៉ាកុស ១០:១៣-១៦
១៣. តើយើងអាចយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូក្នុងការចាំយាម និងការមានតុល្យភាពក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្រយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ ពេលយើងយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូក្នុងការចាំយាម តើយើងអាចខំឲ្យមានតុល្យភាពដូចលោកយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងមិនឲ្យពិភពលោកនេះមកបំបែរអារម្មណ៍របស់យើងពីកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយទេ។ ប្រហែលជាមិត្តភក្ដិនិងញាតិសន្ដានដែលមានបំណងល្អខំជំរុញយើងឲ្យផ្សព្វផ្សាយតិចជាងមុនឬមានរបៀបរស់នៅដែលពួកគេចាត់ទុកថាជារបៀបរស់នៅធម្មតា។ ក៏ប៉ុន្តែ បើយើងយកតម្រាប់តាមលោកយេស៊ូ នោះយើងចាត់ទុកកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើងដូចជាអាហារ។ (យ៉ូន. ៤:៣៤) កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយជួយពង្រឹងចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយក៏ធ្វើឲ្យយើងសប្បាយរីករាយដែរ។ ប៉ុន្តែ យើងមិនចង់ធ្វើឲ្យជ្រុលហួសហេតុពេក ពោលគឺបង្ហាញថាខ្លួនជាមនុស្សសុចរិតឬមានចិត្តគំនិតដូចតាបសឡើយ។ ដូចលោកយេស៊ូ យើងចង់មានតុល្យភាពនិងចិត្តសប្បាយក្នុងការធ្វើជាអ្នកបម្រើរបស់«ព្រះដែលមានសេចក្ដីសប្បាយ»។—១ធី. ១:១១
របៀបចាំយាមពេលមានទុក្ខលំបាក
១៤. ពេលមានទុក្ខលំបាក តើទំនោរចិត្តអ្វីដែលយើងត្រូវជៀសវាង? ហើយហេតុអ្វី?
១៤ ដូចយើងបានដឹងរួចហើយ ការដាស់តឿនដ៏ខ្លាំងបំផុតរបស់លោកយេស៊ូស្តីអំពីការចាំយាម គឺនៅពេលដែលលោកមានទុក្ខលំបាកខ្លាំង។ (សូមអាន ម៉ាកុស ១៤:៣៧) ពេលយើងជួបនឹងទុក្ខលំបាក យើងគួរធ្វើតាមគំរូរបស់លោកជាងពេលណាៗទាំងអស់។ ពេលជួបទុក្ខលំបាកមនុស្សជាច្រើនភ្លេចសេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់មួយដែលសៀវភៅសុភាសិតបានរៀបរាប់ពីរដងថា៖ «មានផ្លូវមួយដែលមើលទៅដូចជាត្រឹមត្រូវល្អដល់មនុស្ស តែចុងបំផុតនៃផ្លូវនោះ គឺជាសេចក្ដីស្លាប់វិញ»។ (សុភ. ១៤:១២; ១៦:២៥) បើយើងពឹងផ្អែកលើគំនិតរបស់ខ្លួនជាពិសេសពេលយើងជួបនឹងបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ នោះយើងទំនងជាធ្វើឲ្យខ្លួនយើងនិងអ្នកដែលយើងស្រឡាញ់មានគ្រោះថ្នាក់។
១៥. តើបញ្ហាអ្វីដែលមេគ្រួសារអាចជួបប្រទះក្នុងអំឡុងពេលមានវិបត្ដិសេដ្ឋកិច្ច?
១៥ ជាឧទាហរណ៍ មេគ្រួសារម្នាក់ប្រហែលជាជួបប្រទះបញ្ហាយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការផ្គត់ផ្គង់«ពួកអ្នកនៅក្នុងបន្ទុកខ្លួន»។ (១ធី. ៥:៨) ការងារដែលគាត់ប្រហែលជាគិតចង់ទទួលនោះ អាចធ្វើឲ្យគាត់ខកខានញឹកញាប់ក្នុងការចូលរួមកិច្ចប្រជុំគ្រិស្តសាសនិក ឬដឹកនាំការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារ ឬក៏ចូលរួមក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។ បើគាត់ពឹងផ្អែកទៅលើគំនិតរបស់មនុស្សតែប៉ុណ្ណោះ ការធ្វើដូច្នេះអាចមើលទៅដូចជាសមហេតុសមផល ថែមទាំងត្រឹមត្រូវទៀតផង។ ក៏ប៉ុន្តែនេះអាចធ្វើឲ្យគាត់លែងមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ថែមទាំងចាប់ផ្ដើមប្រឆាំងនឹងលោកទៀត។ បើយើងធ្វើតាមឱវាទដែលមាននៅសុភាសិត ៣:៥, ៦ នោះល្អជាងឆ្ងាយណាស់! សាឡូម៉ូនបានពោលថា៖ «ចូរទីពឹងដល់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់អំពីចិត្ត កុំឲ្យពឹងផ្អែកលើយោបល់របស់ខ្លួនឡើយ ត្រូវឲ្យទទួលស្គាល់ទ្រង់នៅគ្រប់ទាំងផ្លូវឯងចុះ នោះទ្រង់នឹងដំរង់អស់ទាំងផ្លូវច្រករបស់ឯង»។
១៦. (ក) តើលោកយេស៊ូបានទុកគំរូអ្វីក្នុងការទុកចិត្តទៅលើប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាជាងរបស់ខ្លួនលោកផ្ទាល់? (ខ) តើមេគ្រួសារជាច្រើនកំពុងយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូយ៉ាងដូចម្ដេចក្នុងការទុកចិត្តទៅលើព្រះយេហូវ៉ានៅគ្រាលំបាក?
១៦ ពេលលោកយេស៊ូមានទុក្ខលំបាកលោកបានតាំងចិត្តយ៉ាងរឹងមាំថាមិនពឹងផ្អែកលើយោបល់របស់ខ្លួនឡើយ។ សូមពិចារណាអំពីរឿងនេះ! បុរសដែលមានប្រាជ្ញាជាងគេនៅផែនដីនេះបានសម្រេចចិត្តមិនពឹងផ្អែកលើប្រាជ្ញារបស់ខ្លួនឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលសាថានល្បួងលោកយេស៊ូ លោកបានឆ្លើយម្ដងហើយម្ដងទៀតដោយប្រើពាក្យ«បទគម្ពីរចែងថា»។ (ម៉ាថ. ៤:៤, ៧, ១០) ដោយមានចិត្តរាបទាប លោកបានពឹងផ្អែកលើប្រាជ្ញារបស់បិតាលោកដើម្បីទប់ទល់នឹងការល្បួង។ សាថានមើលងាយចិត្តរាបទាបនោះ ហើយវាគ្មានចិត្តរាបទាបសោះ។ តើយើងពឹងផ្អែកលើប្រាជ្ញាអ្នកណា? មេគ្រួសារដែលយកតម្រាប់តាមលោកយេស៊ូក្នុងការចាំយាម គាត់ឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះដឹកនាំគាត់ ជាពិសេសនៅពេលមានទុក្ខលំបាក។ នៅទូទាំងពិភពលោក មេគ្រួសាររាប់ពាន់នាក់កំពុងធ្វើដូច្នេះ។ ពួកគេតាំងចិត្តយករាជាណាចក្ររបស់ព្រះនិងការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត ជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត ទោះជាមានបញ្ហាខាងសេដ្ឋកិច្ចក៏ដោយ។ ដោយធ្វើដូច្នេះ ពួកគេថែរក្សាក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេយ៉ាងល្អបំផុត។ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យពរដល់ការខំប្រឹងរបស់ពួកគេក្នុងការផ្គត់ផ្គត់អ្វីដែលពួកគេត្រូវការខាងសម្ភារៈ ដូចបណ្ដាំរបស់លោកបានសន្យា។—ម៉ាថ. ៦:៣៣
១៧. តើអ្វីជំរុញអ្នកឲ្យយកតម្រាប់តាមការចាំយាមរបស់លោកយេស៊ូ?
១៧ លោកយេស៊ូពិតជាបានទុកគំរូយ៉ាងល្អបំផុតក្នុងការចាំយាម។ គំរូរបស់លោកអាចជួយយើងបាន ហើយមានប្រយោជន៍ ថែមទាំងអាចសង្គ្រោះជីវិតទៀតផង។ សូមចាំថាសាថានចង់ធ្វើឲ្យអ្នកលែងយកចិត្តទុកដាក់នឹងចំណងមិត្តភាពរបស់អ្នកជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ធ្វើឲ្យជំនឿរបស់អ្នកកាន់តែខ្សោយទៅៗ ធ្វើឲ្យការគោរពប្រណិប័តន៍របស់អ្នកគ្រាន់តែជាអ្វីដែលបង្គ្រប់កិច្ចប៉ុណ្ណោះ និងធ្វើឲ្យអ្នកលែងមានចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈទៀត។ (១ថែ. ៥:៦) សូមកុំឲ្យវាបានជោគជ័យឡើយ! សូមនៅចាំយាមដូចលោកយេស៊ូ ពោលគឺចាំយាមក្នុងការអធិដ្ឋាន ក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ និងពេលមានទុក្ខលំបាក។ ដោយធ្វើដូច្នេះ អ្នកនឹងមានជីវិតដ៏សប្បាយ គាប់ចិត្ត និងមានន័យខ្លឹមសារ សូម្បីតែនៅឥឡូវនេះដែលជាពេលជិតដល់ទីបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះក៏ដោយ។ ការចេះចាំយាមក៏នឹងពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងថា ពេលដែលលោកយេស៊ូបំផ្លាញរបៀបរបបពិភពលោកនេះ លោកនឹងឃើញថាអ្នកកំពុងប្រុងស្មារតីនិងមានសកម្មភាពក្នុងការធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់បិតាលោក។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងមានចិត្តរីករាយមែន ពេលលោកឲ្យរង្វាន់ដល់អ្នកបម្រើស្មោះត្រង់របស់លោក!—បប. ១៦:១៥
[រូបភាពនៅទំព័រ១៤]
លោកយេស៊ូផ្សព្វផ្សាយដល់ស្ត្រីនៅឯអណ្ដូងទឹក។ តើអ្នកមានឱកាសណាខ្លះដើម្បីផ្សព្វផ្សាយជារៀងរាល់ថ្ងៃ?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៥]
ការជួយក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកឲ្យមានចំណងមិត្តភាពរឹងមាំជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញថា អ្នកចេះចាំយាម