‹ចូរមានកម្លាំងនិងចិត្តក្លាហាន›
‹ចូរមានកម្លាំងនិងចិត្តក្លាហាន . . . ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯង ទ្រង់គង់នៅជាមួយឯង›។ —យ៉ូស. ១:៧-៩
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
តើអេណុកនិងណូអេបានបង្ហាញចិត្តក្លាហានតាមរបៀបណា?
តើស្ត្រីខ្លះពីសម័យបុរាណបានទុកគំរូក្នុងការបង្ហាញជំនឿនិងចិត្តក្លាហានយ៉ាងដូចម្ដេច?
តើគំរូអ្វីខ្លះស្តីអំពីចិត្តក្លាហានរបស់ប្អូនៗវ័យក្មេងដែលលើកទឹកចិត្តអ្នក?
១, ២. (ក) ជួនកាល តើយើងត្រូវការអ្វីដើម្បីប្រព្រឹត្តយ៉ាងត្រឹមត្រូវក្នុងជីវិត? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ?
ចិត្តក្លាហានគឺផ្ទុយនឹងការខ្លាច ការអៀនប្រៀន និងការកំសាក។ យើងប្រហែលជាគិតថាមនុស្សម្នាក់ដែលមានចិត្តក្លាហានគឺជាមនុស្សដែលខ្លាំង អង់អាច និងមានចិត្តលុះ។ ក៏ប៉ុន្តែ ជួនកាលយើងត្រូវមានចិត្តក្លាហានដើម្បីធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។
២ មនុស្សខ្លះដែលមានក្នុងកំណត់ហេតុគម្ពីរ បានបង្ហាញចិត្តក្លាហានពេលជួបស្ថានភាពដែលពិបាកខ្លាំង។ អ្នកខ្លះទៀតបានបង្ហាញចិត្តក្លាហានក្នុងកាលៈទេសៈដែលធ្លាប់កើតឡើងចំពោះរាស្ត្ររបស់ព្រះ។ ស្តីអំពីចិត្តក្លាហាន តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះពីគំរូដែលមានក្នុងគម្ពីរ? តើយើងអាចមានចិត្តក្លាហានយ៉ាងដូចម្ដេច?
សាក្សីដែលមានចិត្តក្លាហានក្នុងពិភពលោកដ៏ទុច្ចរិត
៣. តើអេណុកបានទាយយ៉ាងណាអំពីមនុស្សទុច្ចរិត?
៣ ក្នុងពិភពលោកដ៏អាក្រក់មុនគ្រាមានទឹកជំនន់នៅសម័យលោកណូអេ មនុស្សត្រូវការចិត្តក្លាហានដើម្បីធ្វើជាសាក្សីរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែ អេណុក«ដែលជាតំណទីប្រាំពីរពីអាដាម» បានប្រកាសទំនាយនេះថា៖ «មើល! ព្រះយេហូវ៉ាបានមកជាមួយនឹងទេវតាបរិសុទ្ធរាប់ម៉ឺនរបស់លោក ដើម្បីដាក់ទោសមនុស្សទុច្ចរិត ហើយបញ្ជាក់នូវទោសកំហុសរបស់ពួកគេក្នុងអំពើទុច្ចរិតដែលពួកគេបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងទុច្ចរិត ហើយស្តីអំពីសម្ដីដ៏គួរខ្ពើមរអើមដែលមនុស្សទុច្ចរិតជាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងបានពោលប្រឆាំងលោក»។ (យូ. ១៤, ១៥) អេណុកបានជឿជាក់យ៉ាងខ្លាំងថាទំនាយនោះនឹងសម្រេចជាមិនខាន។ ក្រោយមក មនុស្សទុច្ចរិតពិតជាបានស្លាប់នៅពេលមានទឹកជំនន់លិចផែនដីមែន!
៤. តើណូអេបាន«ដើរជាមួយនឹងព្រះ»ទោះជាមានកាលៈទេសៈបែបណា?
៤ ជាង៦៥០ឆ្នាំក្រោយពីអេណុកបានទាយទំនាយនោះ គឺនៅឆ្នាំ២៣៧០ មុនគ.ស. នោះមានទឹកជំនន់លិចផែនដី។ នៅចន្លោះពេលនោះ ណូអេបានកើតមក ធំឡើង មានក្រុមគ្រួសារ ហើយសង់ទូកធំជាមួយនឹងកូនៗរបស់គាត់។ ទេវតាអាក្រក់បានកាឡាខ្លួនទៅជាមនុស្ស រៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីស្អាតៗ ហើយពួកគេបានបង្កើតកូនដែលមានរូបធំសម្បើម។ បន្ថែមទៅទៀត អំពើទុច្ចរិតរបស់មនុស្សមានគ្រប់ទីកន្លែង ហើយផែនដីបានពេញទៅដោយអំពើកាចសាហាវ។ (លោ. ៦:១-៥, ៩, ១១) ទោះជាមានស្ថានភាពបែបនេះក៏ដោយ ណូអេបាន«ដើរជាមួយនឹងព្រះ» និងជា«អ្នកផ្សព្វផ្សាយអំពីសេចក្ដីសុចរិត»ដោយមានចិត្តក្លាហាន។ (សូមអាន ពេត្រុសទី២ ២:៤, ៥) នៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ យើងក៏ត្រូវការចិត្តក្លាហានដូចនេះដែរ។
ពួកគេបានបង្ហាញជំនឿនិងចិត្តក្លាហាន
៥. តើម៉ូសេបានបង្ហាញជំនឿនិងចិត្តក្លាហានយ៉ាងណា?
៥ ម៉ូសេបានទុកគំរូល្អស្តីអំពីជំនឿនិងចិត្តក្លាហាន។ (ហេ. ១១:២៤-២៧) ពីឆ្នាំ១៥១៣-ឆ្នាំ១៤៧៣ មុនគ.ស. ព្រះបានប្រើម៉ូសេឲ្យដឹកនាំបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកអេស៊ីប ហើយនាំពួកគេទៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។ ម៉ូសេបានមានអារម្មណ៍ថាគាត់គ្មានសមត្ថភាពដើម្បីបំពេញភារកិច្ចនេះទេ ប៉ុន្តែគាត់បានយល់ព្រមទទួលភារកិច្ចនេះ។ (និក្ខ. ៦:១២) គាត់និងអេរ៉ុនដែលជាបងប្រុសរបស់គាត់បានទៅជួបផារ៉ូដែលជាស្តេចផ្ដាច់ការនៅស្រុកអេស៊ីបម្ដងហើយម្ដងទៀត ហើយប្រកាសអំពីសេចក្ដីវេទនាទាំង១០ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឡើងដើម្បីបំបាក់មុខព្រះរបស់ជនជាតិអេស៊ីប និងសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់លោក។ (និក្ខ. ជំពូក៧-១២) ម៉ូសេបានបង្ហាញជំនឿនិងចិត្តក្លាហានដោយមានការគាំទ្រពីព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច ដូចយើងដែរ។—ចោ. ៣៣:២៧
៦. បើយើងត្រូវពួកអាជ្ញាធរសួរចម្លើយ តើយើងអាចនិយាយការពារជំនឿរបស់យើងដោយចិត្តក្លាហានយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ យើងត្រូវការចិត្តក្លាហានដូចម៉ូសេពីព្រោះលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវគេបង្ខំឲ្យទៅឯពួកអភិបាលនិងស្តេច ដោយសារអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ។ នោះអ្នកនឹងអាចធ្វើជាសាក្សីអំពីខ្ញុំនៅចំពោះពួកគេនិងជនជាតិដទៃ។ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលដែលពួកគេបញ្ជូនអ្នកទៅ កុំខ្វល់ចិត្តថាអ្នកត្រូវនិយាយអ្វីឬនិយាយយ៉ាងណានោះឡើយ ពីព្រោះអ្នកនឹងដឹងនូវអ្វីៗដែលត្រូវនិយាយនៅពេលនោះឯង ព្រោះមិនមែនតែអ្នកទេដែលនិយាយ តែគឺជាសកម្មពលនៃបិតារបស់អ្នកដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ ដែលនិយាយតាមរយៈអ្នក»។ (ម៉ាថ. ១០:១៨-២០) បើយើងត្រូវពួកអាជ្ញាធរសួរចម្លើយអំពីកិច្ចបម្រើរបស់យើងចំពោះព្រះ នោះសកម្មពលរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើងឲ្យបង្ហាញការគោរពក្នុងពេលដែលយើងនិយាយការពារអ្វីដែលយើងជឿដោយមានជំនឿនិងចិត្តក្លាហាន។—សូមអាន លូកា ១២:១១, ១២
៧. ហេតុអ្វីយ៉ូស្វេមានចិត្តក្លាហាននិងបានទទួលជោគជ័យ?
៧ ការសិក្សាច្បាប់របស់ព្រះយ៉ាងទៀងទាត់បានពង្រឹងជំនឿនិងចិត្តក្លាហានរបស់យ៉ូស្វេដែលជាអ្នកស្នងតំណែងពីម៉ូសេ។ ក្នុងឆ្នាំ១៤៧៣ មុនគ.ស. បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានត្រៀមខ្លួនដើម្បីចូលស្រុកសន្យា។ ព្រះបានបង្គាប់ថា៖ ‹ចូរមានកម្លាំងនិងចិត្តក្លាហាន›។ ដោយធ្វើតាមច្បាប់ យ៉ូស្វេអាចប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញានិងទទួលជោគជ័យ។ ព្រះបានប្រាប់គាត់ថា៖ «កុំឲ្យខ្លាចឡើយ ក៏កុំឲ្យស្រយុតចិត្តផង ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯង ទ្រង់គង់ជាមួយនៅកន្លែងណាដែលឯងទៅផង»។ (យ៉ូស. ១:៧-៩) ពាក្យទាំងនោះប្រាកដជាបានពង្រឹងកម្លាំងរបស់យ៉ូស្វេមែន! បន្ថែមទៅទៀត ព្រះពិតជាបាននៅជាមួយគាត់មែន ព្រោះគាត់អាចច្បាំងដណ្ដើមយកស្រុកសន្យាទាំងមូលក្នុងរយៈពេលតែ៦ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ គឺបានត្រូវបញ្ចប់នៅឆ្នាំ១៤៦៧ មុនគ.ស.។
ស្ត្រីដ៏អង់អាចបានកាន់ជំហរមាំមួន
៨. តើរ៉ាហាបបានទុកគំរូអ្វីស្តីអំពីជំនឿនិងចិត្តក្លាហាន?
៨ រាប់រយឆ្នាំក្រោយមក ស្ត្រីដ៏ក្លាហានជាច្រើននាក់បានកាន់ជំហរយ៉ាងមាំមួនអង់អាចជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ ជាឧទាហរណ៍ រ៉ាហាបដែលជាស្ត្រីពេស្យានៅក្រុងយេរីខូបានបង្ហាញជំនឿទៅលើព្រះដោយហ៊ានលាក់បំពួនអ្នកស៊ើបការណ៍ពីរនាក់ដែលយ៉ូស្វេបានចាត់ឲ្យទៅ ក្រោយមកនាងបានបង្វែងដានអ្នកតាមសម្លាប់របស់ស្តេចក្រុងនោះ។ នាងនិងក្រុមគ្រួសាររបស់នាងបានរួចជីវិតពេលដែលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលវាយលុកក្រុងយេរីខូ។ នាងបានលះចោលរបៀបរស់នៅខុសឆ្គង ហើយចាប់ផ្ដើមគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះត្រង់។ នាងក៏បានក្លាយជាជីដូនរបស់មេស្ស៊ីដែរ។ (យ៉ូស. ២:១-៦; ៦:២២, ២៣; ម៉ាថ. ១:១, ៥) ព្រះពិតជាបានឲ្យពរទៅលើនាងដោយសារជំនឿនិងចិត្តក្លាហានរបស់នាងមែន!
៩. តើដេបូរ៉ា បារ៉ាក់ និងយ៉ាអែលបានបង្ហាញចិត្តក្លាហានយ៉ាងដូចម្ដេច?
៩ ក្រោយពីយ៉ូស្វេបានស្លាប់ប្រហែលនៅឆ្នាំ១៤៥០ មុនគ.ស. ពួកចៅហ្វាយបានគ្រប់គ្រងនៅក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ យ៉ាប៊ីនដែលជាស្តេចនៃស្រុកកាណានបានជិះជាន់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលអស់២០ឆ្នាំ។ ពេលនោះព្រះបានឲ្យស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះដេបូរ៉ាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយជំរុញចិត្តចៅហ្វាយបារ៉ាក់ឲ្យចាត់វិធានការ។ បារ៉ាក់បានប្រមូលទាហានចំនួន១០.០០០នាក់ឲ្យឡើងទៅលើភ្នំតាបោរ ហើយគាត់បានត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីប្រយុទ្ធនឹងស៊ីសេរ៉ាដែលជាមេទ័ពរបស់ស្តេចយ៉ាប៊ីនដែលបានមកដល់ជ្រលងភ្នំគីសុនជាមួយនឹងរទេះចម្បាំង៩០០គ្រឿងរបស់គាត់។ ពេលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលមកដល់វាលទំនាបនោះ ព្រះបានបណ្ដាលឲ្យមានទឹកជំនន់ភ្លាមៗ ហើយដីក្នុងជ្រលងភ្នំក្លាយជាភក់ដែលធ្វើឲ្យរទេះចម្បាំងរបស់សាសន៍កាណានជាប់ផុង រត់ទៅមុខមិនរួច។ ទាហានរបស់បារ៉ាក់បានទទួលជ័យជម្នះ ហើយ«ពួកពលទាំងប៉ុន្មានរបស់ស៊ីសេរ៉ាក៏ស្លាប់ដោយមុខដាវអស់»។ រីឯស៊ីសេរ៉ាខំរត់ទៅលាក់ខ្លួននៅក្នុងត្រសាលរបស់យ៉ាអែល ប៉ុន្តែនាងបានសម្លាប់គាត់ពេលដែលគាត់កំពុងគេងលក់។ នេះសមស្របតាមអ្វីដែលដេបូរ៉ាបានទាយដល់បារ៉ាក់ថា គាត់នឹង«គ្មានឈ្មោះ»ឬគ្មានកិត្ដិយសសម្រាប់ជ័យជម្នះនេះឡើយ គឺជ័យជម្នះនោះនឹងបានទៅលើស្ត្រីម្នាក់វិញ។ នាងមានឈ្មោះថាយ៉ាអែល។ ដោយសារដេបូរ៉ា បារ៉ាក់ និងយ៉ាអែលបានប្រព្រឹត្តដោយចិត្តក្លាហាន នោះពួកអ៊ីស្រាអែល«ក៏បានសុខសាន្តត្រាណអស់៤០ឆ្នាំ»។ (ចៅ. ៤:១-៩, ១៤-២២; ៥:២០, ២១, ៣១) បុរសនិងស្ត្រីជាច្រើនដែលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះក៏បានបង្ហាញជំនឿនិងចិត្តក្លាហានស្រដៀងគ្នាដែរ។
ពាក្យសម្ដីរបស់យើងអាចធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតមានចិត្តក្លាហាន
១០. ហេតុអ្វីយើងអាចនិយាយបានថា ពាក្យសម្ដីរបស់យើងអាចធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតមានចិត្តក្លាហាន?
១០ អ្វីដែលយើងនិយាយអាចធ្វើឲ្យបងប្អូនរួមជំនឿមានចិត្តក្លាហានក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ នៅសតវត្សរ៍ទី១១ មុនគ.ស. ស្តេចដាវីឌបានប្រាប់សាឡូម៉ូនជាកូនរបស់គាត់ថា៖ «ចូរមានកំឡាំង នឹងចិត្តក្លាហានឡើង ហើយធ្វើសំរេចចុះ។ កុំឲ្យខ្លាច ឬរសាយចិត្តឡើយ ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ គឺជាព្រះនៃអញ ទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងឯង ទ្រង់មិនដែលខាននឹងជួយឯងឡើយ ក៏មិនបោះបង់ចោលឯងដែរ ដរាបដល់អស់ទាំងការដែលធ្វើព្រះវិហារនៃព្រះយេហូវ៉ានេះបានសំរេច»។ (១រប. ២៨:២០) សាឡូម៉ូនបានប្រព្រឹត្តដោយចិត្តក្លាហាន ហើយបានសង់វិហារដ៏ល្អវិចិត្រសម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម។
១១. តើពាក្យសម្ដីរបស់ក្មេងស្រីអ៊ីស្រាអែលបានមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើជីវិតរបស់បុរសម្នាក់?
១១ នៅសតវត្សរ៍ទី១០ មុនគ.ស. ក្មេងស្រីអ៊ីស្រាអែលម្នាក់បាននិយាយដោយចិត្តក្លាហាន ហើយនេះបាននាំឲ្យអ្នកកើតឃ្លង់ម្នាក់ទទួលពរ។ នាងបានត្រូវកងទ័ពរបស់សាសន៍ស៊ីរីចាប់ ហើយនាងបានក្លាយទៅជាអ្នកបម្រើរបស់អ្នកកើតឃ្លង់ម្នាក់ឈ្មោះណាម៉ាន ដែលជាមេទ័ពសាសន៍ស៊ីរី។ ដោយសារនាងដឹងអំពីការអស្ចារ្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលលោកធ្វើតាមរយៈអេលីសេ នាងបានប្រាប់ប្រពន្ធរបស់ណាម៉ានថា បើណាម៉ានទៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល អ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះអាចធ្វើឲ្យគាត់ជាសះស្បើយ។ ណាម៉ានបានទៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលមែន គាត់បានជាសះស្បើយដោយសារការអស្ចារ្យ ហើយគាត់ក៏បានក្លាយទៅជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ (២ព. ៥:១-៣, ១០-១៧) បើអ្នកជាយុវជនម្នាក់ដែលស្រឡាញ់ព្រះដូចក្មេងស្រីនេះ ព្រះអាចផ្ដល់ចិត្តក្លាហានឲ្យអ្នកដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដល់គ្រូបង្រៀន សិស្សរួមថ្នាក់ និងអ្នកឯទៀត។
១២. តើពាក្យរបស់ស្តេចហេសេគាមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើរាស្ត្ររបស់គាត់?
១២ ពាក្យសម្ដីត្រឹមត្រូវដែលពោលឡើងនៅពេលមានអាសន្នអាចធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតមានចិត្តក្លាហាន។ នៅសតវត្សរ៍ទី៨ មុនគ.ស. ជនជាតិអាសស៊ើរបានមកច្បាំងនឹងក្រុងយេរូសាឡិម នៅពេលនោះស្តេចហេសេគាបានប្រាប់រាស្ត្ររបស់គាត់ថា៖ «ចូរមានកំឡាំងឡើង ហើយចិត្តក្លាហានចុះ។ កុំឲ្យភ័យខ្លាច ឬស្រយុតចិត្ត ដោយព្រោះស្តេចអាសស៊ើរនឹងពួកពលទាំងហ្វូងដែលមកជាមួយនោះឡើយ ដ្បិតនៅខាងយើងមាន១អង្គដែលពូកែជាងពួកគេទៅទៀត ចំណែកគេ មានតែដៃខាងសាច់ឈាមប៉ុណ្ណោះ តែខាងយើងវិញ មានព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើងរាល់គ្នា សំរាប់នឹងជួយ ហើយធ្វើចំបាំងជំនួសយើង»។ តើពាក្យទាំងនោះបាននាំឲ្យមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? គឺ«ពួកបណ្ដាជនក៏ផ្អែកចិត្តទៅលើព្រះបន្ទូលនៃហេសេគា ជាស្តេចយូដា»! (២រប. ៣២:៧, ៨) ពាក្យស្រដៀងគ្នានេះអាចលើកទឹកចិត្តយើង និងបងប្អូនគ្រិស្តសាសនិកឯទៀតឲ្យមានចិត្តក្លាហានពេលដែលទទួលការបៀតបៀន។
១៣. ស្តីអំពីចិត្តក្លាហានរបស់អូបាឌាដែលជាអ្នកបម្រើរបស់ស្តេចអ័ហាប់ តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់គាត់?
១៣ ជួនកាលយើងបង្ហាញថាយើងមានចិត្តក្លាហានដោយមិននិយាយ។ នៅសតវត្សរ៍ទី១០ មុនគ.ស. អូបាឌាដែលជាអ្នកបម្រើរបស់ស្តេចអ័ហាប់បានបង្ហាញចិត្តក្លាហានដោយយកអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំនួន១០០នាក់ទៅ«បំពួននៅក្នុងរអាង ក្នុង១ពួក៥០នាក់» ដើម្បីកុំឲ្យគេសម្លាប់តាមបង្គាប់របស់មហាក្សត្រីយេសិបិលដ៏អាក្រក់។ (១ព. ១៨:៤) ដូចអូបាឌាដែលជាអ្នកកោតខ្លាចព្រះ អ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាជាច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះបានបង្ហាញចិត្តក្លាហានក្នុងការការពារបងប្អូនរួមជំនឿដោយមិនប្រាប់ព័ត៌មានអំពីបងប្អូនទាំងនោះដល់ពួកអ្នកបៀតបៀនឡើយ។
អេសធើរជាមហាក្សត្រីដែលមានចិត្តក្លាហាន
១៤, ១៥. តើមហាក្សត្រីអេសធើរបានបង្ហាញជំនឿនិងចិត្តក្លាហានយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?
១៤ មហាក្សត្រីអេសធើរបានបង្ហាញជំនឿនិងចិត្តក្លាហានដ៏អស្ចារ្យ។ នៅសតវត្សរ៍ទី៥ មុនគ.ស. បុរសអាក្រក់ម្នាក់ឈ្មោះហាម៉ានបានរៀបគម្រោងការណ៍ដើម្បីសម្លាប់ជនជាតិយូដាទាំងអស់។ ពេលដែលជនជាតិយូដាដឹងថានឹងត្រូវគេសម្លាប់ ពួកគេបានសោយសោកនិងតមអាហារ។ ពួកគេក៏ប្រាកដជាបានអធិដ្ឋានអស់ពីចិត្តដែរ! (អេធ. ៤:១-៣) មហាក្សត្រីអេសធើរបានកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង។ ម៉ាដេកាយដែលជាបងប្អូនជីដូនមួយរបស់នាងបានផ្ញើច្បាប់នោះឲ្យនាង ដែលចែងថាជនជាតិយូដានឹងត្រូវគេសម្លាប់ចោល ហើយគាត់បានបង្គាប់នាងឲ្យទៅជួបស្តេចដើម្បីសុំអង្វរឲ្យជនជាតិយូដា។ ប៉ុន្តែ បើអ្នកណាទៅជួបស្តេចដោយមិនបានកោះហៅ អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់។—អេធ. ៤:៤-១១
១៥ ប៉ុន្តែ ម៉ាដេកាយបានប្រាប់អេសធើរថា៖ ‹បើព្រះនាងនៅស្ងៀម នោះនឹងកើតមានសេចក្ដីសង្គ្រោះពីកន្លែងផ្សេងទៀត។ តែប្រហែលជាព្រះនាងបានតាំងឡើងក្នុងរាជ្យ សំរាប់ពេលនេះឯងទេដឹង?›។ អេសធើរបានឲ្យម៉ាដេកាយនិងជនជាតិយូដាទាំងអស់នៅទីក្រុងស៊ូសានជួបជុំគ្នា ហើយតមអត់ឲ្យនាង។ នាងបាននិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំក៏នឹងតមដូច្នោះដែរ។ យ៉ាងនោះ ខ្ញុំនឹងចូលទៅគាល់ស្តេចដែលជាការខុសច្បាប់ ហើយបើខ្ញុំត្រូវស្លាប់ ក៏ស្លាប់ទៅចុះ›។ (អេធ. ៤:១២-១៧) អេសធើរបានប្រព្រឹត្តដោយចិត្តក្លាហាន ហើយគម្ពីរបានកត់សរសេរថា ព្រះបានជួយសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់លោក។ នៅសព្វថ្ងៃនេះ ពួកគ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងនិងគូកនរបស់ពួកគេកំពុងបង្ហាញចិត្តក្លាហានដូចនេះពេលមានទុក្ខលំបាក ហើយ«ព្រះដែលស្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋាន»តែងតែជួយពួកគេជានិច្ច។—សូមអាន ទំនុកតម្កើង ៦៥:២; ១១៨:៦
«ចូរមានចិត្តក្លាហានឡើង»
១៦. តើប្អូនៗគ្រិស្តសាសនិកវ័យក្មេងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់លោកយេស៊ូ?
១៦ នៅសតវត្សរ៍ទី១ ពេលលោកយេស៊ូមានអាយុ១២ឆ្នាំ ឪពុកម្ដាយរបស់លោកបានរកលោកឃើញនៅក្នុងវិហារ«ក្នុងចំណោមពួកគ្រូ កំពុងអង្គុយស្ដាប់ពួកគេថែមទាំងសួរពួកគេនូវសំណួរផ្សេងៗ»។ បន្ថែមទៅទៀត «អស់អ្នកដែលកំពុងស្ដាប់ ចេះតែនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តដោយសារការយល់ដឹងនិងចម្លើយរបស់កុមារនោះ»។ (លូក. ២:៤១-៥០) ទោះជាលោកយេស៊ូនៅក្មេងក៏ដោយ លោកមានជំនឿនិងចិត្តក្លាហានសួរសំណួរដល់ពួកគ្រូនៅក្នុងវិហារ។ ការចាំក្នុងចិត្តអំពីគំរូរបស់លោកយេស៊ូ នឹងជួយប្អូនៗវ័យក្មេងក្នុងក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកឲ្យចេះ‹ប្រុងប្រៀបជានិច្ចដើម្បីនិយាយការពារសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់ពួកគេ›។—១ពេ. ៣:១៥
១៧. ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូលើកទឹកចិត្តពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យ«មានចិត្តក្លាហាន»? ហើយហេតុអ្វីយើងត្រូវប្រព្រឹត្តដោយចិត្តក្លាហាន?
១៧ លោកយេស៊ូបានលើកទឹកចិត្តពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យមានចិត្តក្លាហាន។ លោកប្រាប់ពួកគេថា៖ «មើល! នឹងមានគ្រាមកដល់ តាមពិតគ្រានោះបានមកដល់ហើយ ពេលដែលអ្នករាល់គ្នានឹងខ្ចាត់ខ្ចាយទៅផ្ទះរៀងខ្លួន ហើយនឹងទុកខ្ញុំឲ្យនៅម្នាក់ឯង។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ខ្ញុំមិនមែននៅម្នាក់ឯងទេ ពីព្រោះបិតានៅស្ថានសួគ៌នៅជាមួយនឹងខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានប្រាប់អ្វីៗទាំងនេះដល់អ្នករាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីសុខសាន្តដោយសារខ្ញុំ។ ក្នុងពិភពលោក អ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីវេទនា ប៉ុន្តែចូរមានចិត្តក្លាហានឡើង! ខ្ញុំបានឈ្នះពិភពលោកហើយ»។ (យ៉ូន. ១៦:៣២, ៣៣) ដូចពួកអ្នកកាន់តាមនៅជំនាន់ដើម ពិភពលោកនេះស្អប់យើង ប៉ុន្តែសូមកុំឲ្យយើងដូចមនុស្សក្នុងពិភពលោកនេះឡើយ។ បើយើងមានចិត្តក្លាហានដូចបុត្ររបស់ព្រះ នោះអាចជួយយើងរក្សាខ្លួនកុំឲ្យសៅហ្មងដោយពិភពលោកនេះ។ លោកយេស៊ូបានឈ្នះពិភពលោកនេះ ហើយយើងក៏អាចឈ្នះបានដែរ។—យ៉ូន. ១៧:១៦; យ៉ា. ១:២៧
១៨, ១៩. តើសាវ័កប៉ូលបានបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាគាត់មានជំនឿនិងចិត្តក្លាហាន?
១៨ សាវ័កប៉ូលបានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកជាច្រើន។ នៅពេលមួយ បើគ្មានទាហានរ៉ូមជួយប៉ូលនោះទេ ពួកយូដានៅទីក្រុងយេរូសាឡិមនឹងហែកប៉ូលឲ្យខ្ទេចខ្ទីហើយ។ នៅយប់នោះ «លោកម្ចាស់បានឈរជិតគាត់ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរមានចិត្តក្លាហានឡើង ព្រោះអ្នកត្រូវធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់អំពីខ្ញុំនៅក្រុងរ៉ូម ដូចអ្នកបានធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់សព្វគ្រប់អំពីខ្ញុំនៅក្រុងយេរូសាឡិមដែរ›»។ (សកម្ម. ២៣:១១) ប៉ូលបានធ្វើដូច្នេះមែន។
១៩ ប៉ូលមិនខ្លាចនឹងស្តីបន្ទោសដល់«ពួកមហាសាវ័ក»ដែលចង់បង្ខូចក្រុមជំនុំនៅទីក្រុងកូរិនថូសទេ។ (២កូ. ១១:៥; ១២:១១) ផ្ទុយពីពួកគេ ប៉ូលអាចបញ្ជាក់ថាគាត់ជាសាវ័កពិតមែន ដោយសារអ្វីដែលគាត់បានស៊ូទ្រាំ ដូចជាត្រូវជាប់គុក ត្រូវគេវាយ ជួបគ្រោះថ្នាក់ក្នុងការធ្វើដំណើរ គ្រោះថ្នាក់ផ្សេងៗ ស្រេកឃ្លាន អត់ងងុយ ថែមទាំងមានកង្វល់អំពីក្រុមជំនុំជាដើម។ (សូមអាន កូរិនថូសទី២ ១១:២៣-២៨) ជំនឿនិងចិត្តក្លាហានដែលបានកត់សរសេរទាំងអស់នេះពិតជាបង្ហាញថាគាត់បានទទួលកម្លាំងពីព្រះមែន!
២០, ២១. (ក) សូមលើកឧទាហរណ៍ដែលបង្ហាញថាយើងត្រូវតាំងចិត្តក្លាហានជានិច្ច។ (ខ) តើយើងត្រូវបង្ហាញចិត្តក្លាហានក្នុងកាលៈទេសៈណាខ្លះ? ហើយតើយើងអាចជឿជាក់អំពីអ្វី?
២០ មិនមែនគ្រិស្តសាសនិកទាំងអស់ទទួលការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំងនោះទេ។ ប៉ុន្តែយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវតាំងចិត្តក្លាហានដើម្បីប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាក្នុងជីវិត។ ជាឧទាហរណ៍ ប្អូនប្រុសម្នាក់នៅប្រទេសប្រេស៊ីលធ្លាប់ចូលរួមក្នុងក្រុមបងធំ។ ក្រោយពីសិក្សាគម្ពីរ គាត់ឃើញថាខ្លួនត្រូវកែប្រែ ប៉ុន្តែតាមធម្មតាបើអ្នកណាម្នាក់ចេញពីក្រុមបងធំ អ្នកនោះនឹងត្រូវគេសម្លាប់។ គាត់បានអធិដ្ឋាន ហើយគាត់បានប្រើបទគម្ពីរដើម្បីបង្ហាញមេបងធំអំពីមូលហេតុដែលគាត់មិនអាចបន្តនៅក្នុងក្រុមបងធំទៀត។ ប្អូនប្រុសនេះបានចេញពីក្រុមបងធំដោយគ្មានគ្រោះថ្នាក់ឡើយ ហើយគាត់ក៏បានក្លាយទៅជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្រ។
២១ យើងត្រូវការចិត្តក្លាហានដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ ប្អូនៗគ្រិស្តសាសនិកត្រូវមានគុណសម្បត្ដិនេះដើម្បីរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈនៅសាលារៀន។ យើងក៏ប្រហែលជាត្រូវការចិត្តក្លាហានដើម្បីសុំច្បាប់ពីការងារដើម្បីចូលរួមគ្រប់កម្មវិធីនៃមហាសន្និបាត។ មិនមានតែប៉ុណ្ណឹងទេ គឺនៅមានស្ថានភាពច្រើនទៀតរាប់មិនអស់។ ក៏ប៉ុន្តែ មិនថាយើងជួបបញ្ហាអ្វីក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ានឹងស្ដាប់‹សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងដែលបានត្រូវពោលដោយជំនឿ›។ (យ៉ា. ៥:១៥) លោកពិតជាអាចឲ្យសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោកដល់យើងដើម្បី‹មានកម្លាំងនិងចិត្តក្លាហាន›!
[រូបភាពនៅទំព័រ១៧]
អេណុកបានផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងក្លាហានក្នុងពិភពលោកដ៏ទុច្ចរិត
[រូបភាពនៅទំព័រ១៨]
យ៉ាអែលមានកម្លាំងនិងចិត្តក្លាហាន