ជីវប្រវត្ដិ
ខ្ញុំបានរកឃើញអ្វីមួយដែលប្រសើរជាងភាពល្បីល្បាញ
នៅរាត្រីមួយនាឆ្នាំ១៩៨៤ ខ្ញុំជាយុវតីធម្មតាម្នាក់បានប្រែក្លាយជាតារាមួយដួង។ ខ្ញុំបានទទួលតំណែងជាបវរកញ្ញាឯកប្រចាំក្រុងហុងកុង។ រូបថតរបស់ខ្ញុំបានត្រូវគេចុះផ្សាយលើទំព័រដើមក្នុងទស្សនាវដ្ដីនិងសារព័ត៌មាននានា។ ខ្ញុំបានរាំ ច្រៀង និងថ្លែងការណ៍ក្នុងពិធីសំខាន់ៗ ព្រមទាំងធ្វើជាពិធីការិនីក្នុងកម្មវិធីទូរទស្សន៍ទៀតផង។ ខ្ញុំស្លៀកពាក់សម្លៀកបំពាក់ស្អាតៗ និងបង្ហាញខ្លួនជាមួយមនុស្សសំខាន់ៗ ដូចជាអភិបាលក្រុងហុងកុងជាដើម។
មួយឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមសម្ដែងភាពយន្ត ហើយច្រើនលើកខ្ញុំសម្ដែងជាតួឯក។ អ្នកកាសែតចង់សរសេរជីវប្រវត្ដិរបស់ខ្ញុំក្នុងសារព័ត៌មានរបស់ពួកគេ។ ចំណែកអ្នកថតរូបវិញ ចង់ថតរូបខ្ញុំដើម្បីចុះផ្សាយ។ មនុស្សជាច្រើនចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើជាអ្នកបើកកម្មវិធី និងជាអ្នកកាត់ខ្សែបូក្នុងពិធីសម្ពោធណាមួយ។ អ្នកខ្លះទៀតចង់អញ្ជើញខ្ញុំឲ្យចូលរួមពិធីជប់លៀងពិសាអាហារ។ នៅកន្លែងណាដែលខ្ញុំទៅ មនុស្សតែងតែផ្ដោតអារម្មណ៍មកលើខ្ញុំជានិច្ច។
បន្ដិចម្ដងៗ ខ្ញុំបានឃើញថាអ្វីៗទាំងនេះមិនគួរឲ្យទាក់ទាញចិត្ត ដូចដែលខ្ញុំធ្លាប់ស្រមៃគិតនោះទេ។ ជាទូទៅ ខ្ញុំសម្ដែងភាពយន្តដែលមានការបាញ់និងវាយតប់គ្នា ហើយការសម្ដែងនោះគឺមានគ្រោះថ្នាក់ណាស់។ ក្នុងភាពយន្តហុងកុង អ្នកដឹកនាំរឿងមិនប្រើតួជំនួសដូចតួសម្ដែងក្នុងភាពយន្តហូលីវូដច្រើនតែធ្វើនោះទេ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំត្រូវសម្ដែងផ្ទាល់តែម្ដង ដូចជាបើកម៉ូតូលើឡានជាដើម។ ភាពយន្តជាច្រើនដែលខ្ញុំសម្ដែង មានអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ និងអំពើឃោរឃៅ។ ភាពយន្តខ្លះទៀតជារឿងខ្មោច។
នៅឆ្នាំ១៩៩៥ ខ្ញុំបានរៀបការជាមួយចាងហ្វាងផលិតភាពយន្តម្នាក់។ ខ្ញុំមើលទៅមានអ្វីៗទាំងអស់ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំមានសុភមង្គល ដូចជាភាពល្បីល្បាញ ទ្រព្យសម្បត្ដិស្តុកស្តម្ភ និងមានប្ដីដែលចេះស្រឡាញ់ខ្ញុំ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ខ្ញុំបែរជាធ្លាក់ទឹកចិត្ត ហើយក្រៀមក្រំចិត្តទៅវិញ។ ក្រោយមក ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តឈប់សម្ដែងភាពយន្តទៀត។
ការនឹកចាំអំពីជំនឿដែលខ្ញុំមាននៅគ្រាកុមារ
ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមនឹកចាំអំពីជំនឿដែលខ្ញុំមានទៅលើព្រះ កាលដែលខ្ញុំនៅជាកុមារ។ កាលណោះ ជារៀងរាល់ថ្ងៃសៅរ៍ ខ្ញុំនិងបងស្រីរបស់ខ្ញុំបានទៅលេងគ្រួសារមួយដែលជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ ឪពុកឈ្មោះចូ មើហ្គ្រាស គាត់បានបង្រៀនគម្ពីរដល់កូនស្រីបីនាក់របស់គាត់ ព្រមទាំងខ្ញុំពីរនាក់ដែរ។ ក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគាត់មានភាពកក់ក្ដៅនិងពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយ«ពូចូ»បានប្រព្រឹត្តទៅលើប្រពន្ធនិងកូនៗដោយគោរព។ ខ្ញុំក៏ចូលចិត្តទៅកិច្ចប្រជុំគ្រិស្តសាសនិកជាមួយនឹងពួកគាត់ដែរ។ ពេលខ្លះ យើងទៅចូលរួមសន្និបាតធំដែលមានមនុស្សយ៉ាងច្រើន។ គ្រាទាំងនោះជាគ្រាដ៏សប្បាយមែន។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានសុវត្ថិភាពនៅក្នុងចំណោមសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។
ផ្ទុយស្រឡះពីនោះ មានរឿងអាក្រក់ជាច្រើនកើតឡើងចំពោះខ្ញុំក្នុងគ្រួសារ។ របៀបរស់នៅរបស់ឪពុកខ្ញុំ បានធ្វើឲ្យម្ដាយរបស់ខ្ញុំពិបាកចិត្តនិងកើតទុក្ខជាខ្លាំង ហើយធ្វើឲ្យម្ដាយខ្ញុំធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ពេលខ្ញុំមានអាយុប្រហែល១០ឆ្នាំ ម្ដាយរបស់ខ្ញុំបានឈប់ទាក់ទងជាមួយនឹងសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា តែខ្ញុំនៅតែបន្ត ប៉ុន្តែមិនមែនស្មោះអស់ពីចិត្តទេ។ ក្រោយមក ខ្ញុំបានទទួលការជ្រមុជទឹកពេលដែលមានអាយុ១៧ឆ្នាំ។ មិនយូរក្រោយពីនោះ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមធ្វើអ្វីដែលខុសពីគោលការណ៍គម្ពីរ ហើយនៅទីបំផុតលែងជាសមាជិកក្រុមជំនុំទៀត។
ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តត្រឡប់មកព្រះវិញ
បន្ដិចក្រោយពីខ្ញុំបានរៀបការ អ្នកត្រួតពិនិត្យពីរនាក់ពីក្រុមជំនុំនៃសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាក្នុងតំបន់ដែលខ្ញុំរស់នៅ បានមកលេងខ្ញុំ។ ពួកគាត់បានពន្យល់ខ្ញុំអំពីរបៀបដែលខ្ញុំអាចត្រឡប់មកព្រះយេហូវ៉ាវិញ ហើយពួកគាត់បានចាត់សាសនទូតម្នាក់ឈ្មោះស៊ីនឌី ឲ្យជួយខ្ញុំ។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំលែងមានជំនឿដូចពីមុនទៀតហើយ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានសុំស៊ីនឌីបង្ហាញទីសំអាងដល់ខ្ញុំ ដែលបញ្ជាក់ថាគម្ពីរពិតជាបណ្ដាំរបស់ព្រះមែន។ គាត់បានបង្ហាញខ្ញុំអំពីទំនាយខ្លះៗក្នុងគម្ពីរដែលបានកើតឡើងរួចហើយ។ បន្ដិចម្ដងៗ ខ្ញុំនិងគាត់បានក្លាយទៅជាមិត្តភក្ដិជិតស្និទ្ធនឹងគ្នា ហើយគាត់បានអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យរៀនសេចក្ដីបង្រៀនបឋមៗក្នុងគម្ពីរជាមួយនឹងគាត់។ ខ្ញុំក៏បានយល់ព្រម។ នៅពេលនោះហើយ និងជាលើកទី១ដែលខ្ញុំបានយល់ថា ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយលោកចង់ឲ្យខ្ញុំមានសុភមង្គលពិត។
ពេលខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមចូលរួមកិច្ចប្រជុំគ្រិស្តសាសនិកម្ដងទៀត ខ្ញុំឃើញថាខ្ញុំសប្បាយចិត្តនៅជាមួយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ជាងនៅជាមួយនឹងពួកអ្នកនៅក្នុងវិស័យភាពយន្ត។ ប៉ុន្តែ បទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំកាលពីនៅក្មេង ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមិនអាចទុកចិត្តអ្នកណាម្នាក់ឡើយ ហើយខ្ញុំក៏ពិបាកឲ្យតម្លៃចំពោះខ្លួនឯងដែរ។ សមាជិកម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំបានជួយខ្ញុំ ដោយបង្ហាញខ្ញុំពីគម្ពីរអំពីរបៀបយកឈ្នះអារម្មណ៍បែបនោះ ហើយខ្ញុំក៏បានរៀនបង្កើតមិត្តភាពពិតប្រាកដជាមួយនឹងបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំដែរ។
អ្វីដែលប្រសើរជាងភាពល្បីល្បាញ
នៅឆ្នាំ១៩៩៧ ខ្ញុំនិងប្ដីខ្ញុំបានរើទៅរស់នៅក្រុងហូលីវូដ រដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា សហរដ្ឋអាម៉េរិក។ នៅទីនោះ ខ្ញុំបានរួមចំណែកច្រើនជាងក្នុងការជួយមនុស្សឲ្យទទួលប្រយោជន៍ពីប្រាជ្ញាដែលមានក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ ការបង្រៀនគម្ពីរដល់អ្នកឯទៀតបានជួយខ្ញុំឲ្យស្កប់ចិត្តជាង បើប្រៀបនឹងភាពល្បីល្បាញដែលមកពីការសម្ដែងភាពយន្ត។ ជាឧទាហរណ៍ នៅឆ្នាំ២០០២ ខ្ញុំបានណាត់ជួបជាមួយនឹងមិត្តភក្ដិចាស់ម្នាក់ឈ្មោះឆៀរី ដែលធ្លាប់រួមការងារជាមួយគ្នានៅហុងកុង។ បទពិសោធន៍ក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំនិងគាត់ ស្រដៀងគ្នាណាស់។ ឆៀរីបានជាប់ជាបវរកញ្ញាឯកប្រចាំក្រុងហុងកុង មួយឆ្នាំមុនខ្ញុំ។ តាមពិត ពេលខ្ញុំបានជាប់ជាបវរកញ្ញាឯក គាត់ជាអ្នកបំពាក់មកុដឲ្យខ្ញុំ។ គាត់ក៏បានក្លាយទៅជាតារាភាពយន្តដែរ។ ក្រោយមក គាត់បានទៅជាចាងហ្វាងផលិតកម្ម ហើយធ្វើការជាមួយនឹងពួកអ្នកដឹកនាំរឿងដែលល្បីៗ។ គាត់ក៏បានផ្លាស់ទីលំនៅមករស់នៅក្រុងហូលីវូដដែរ។
ពេលខ្ញុំបានឮដំណឹងថាគូដណ្ដឹងរបស់ឆៀរីបានស្លាប់ភ្លាមៗដោយគាំងបេះដូង ខ្ញុំពិតជាអាណិតគាត់ណាស់។ គាត់មិនបានទទួលការសម្រាលទុក្ខពីជំនឿសាសនាព្រះពុទ្ធដែលគាត់កាន់តាមនោះទេ។ ដូចខ្ញុំដែរ គាត់បានទទួលភាពល្បីល្បាញដែលអ្នកឯទៀតច្រណែនចង់បាន ប៉ុន្តែគាត់ក្រៀមក្រំចិត្តជានិច្ច ហើយពិបាកទុកចិត្តអ្នកឯទៀត។ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់អំពីអ្វីដែលខ្ញុំបានរៀនក្នុងគម្ពីរ តែដោយសារគាត់កាន់តាមជំនឿសាសនាព្រះពុទ្ធតាំងពីតូច នោះពិបាកឲ្យគាត់ទទួលស្គាល់នូវតម្លៃនៃសេចក្ដីបង្រៀនក្នុងគម្ពីរ។
នៅថ្ងៃមួយក្នុងឆ្នាំ២០០៣ ឆៀរីបានទូរស័ព្ទមកខ្ញុំពីក្រុងវេនឃូវើ ប្រទេសកាណាដា ដែលនៅទីនោះ គាត់កំពុងថតភាពយន្តមួយ។ គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំដោយរំភើបចិត្តថា ពេលគាត់កំពុងបើកឡានគយគន់ទេសភាពនៅជនបទ ភ្លាមនោះគាត់ចាប់ផ្ដើមអធិដ្ឋានឮៗថា៖ «សូមប្រាប់ខ្ញុំមក តើព្រះពិតជាអ្នកណា? តើលោកមានឈ្មោះអ្វី?»។ រំពេចនោះ គាត់បានជិះកាត់សាលប្រជុំមួយរបស់យើង ហើយគាត់បានឃើញឈ្មោះព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់បានគិតថា នោះជាចម្លើយពីព្រះ ហើយគាត់ចង់ជួបសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបានឆាប់បំផុត។ ខ្ញុំបានទាក់ទងទៅទីនោះ ហើយបានរៀបចំឲ្យគាត់ជួបសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក គាត់បានចូលរួមកិច្ចប្រជុំក្នុងក្រុមជំនុំភាសាចិន នៅក្រុងវេនឃូវើ។
ក្រោយមក ឆៀរីបានប្រាប់ខ្ញុំថា៖ «អ្នកដែលនៅក្រុមជំនុំនោះពិតជាយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្ញុំដោយស្មោះ។ ខ្ញុំអាចប្រាប់ពួកគេអំពីអារម្មណ៍ពិតរបស់ខ្ញុំ»។ ឮដូច្នេះខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្តណាស់ ដោយសារឆៀរីមិនដែលរាប់អានមិត្តភក្ដិណាទេ នៅក្នុងវិស័យភាពយន្ត។ ឆៀរីបានបន្តចូលរួមកិច្ចប្រជុំ។ ប៉ុន្តែ នៅឆ្នាំ២០០៥ គាត់បានចុះកិច្ចសន្យាផលិតភាពយន្តពីររឿងដែលថតនៅប្រទេសចិន ហើយនោះតម្រូវឲ្យគាត់ត្រឡប់ទៅរស់នៅក្រុងហុងកុងវិញ។ គួរឲ្យសប្បាយណាស់ នាឆ្នាំ២០០៦ ឆៀរីបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ា ហើយទទួលការជ្រមុជទឹកនៅសន្និបាតមួយរបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាក្នុងក្រុងហុងកុង។ ទោះជាគាត់ចង់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបានពេញលេញជាងក៏ដោយ តែការងាររបស់គាត់ក្នុងវិស័យភាពយន្ត ជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យគាត់ពិបាកធ្វើដូច្នោះ ហើយនោះធ្វើឲ្យគាត់មិនសប្បាយចិត្តសោះ។
អំណរដែលមកពីការជួយអ្នកឯទៀត
ក្នុងឆ្នាំ២០០៩ ស្ថានភាពជីវិតរបស់ឆៀរីបានផ្លាស់ប្ដូរ។ គាត់បានសម្រេចចិត្តដកខ្លួនចេញពីវិស័យភាពយន្ត ដើម្បីគាត់អាចបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងពេញលេញ។ គាត់មានមិត្តភក្ដិថ្មីៗជាច្រើនក្នុងក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកពិត។ គាត់បានក្លាយជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយពេញពេលអំពីដំណឹងល្អនៃរាជាណាចក្រព្រះ ហើយគាត់ពិតជាសប្បាយចិត្តណាស់ក្នុងការជួយមនុស្សឲ្យស្វែងរកជីវិតដ៏ល្អបំផុត។—ម៉ាថាយ ២៤:១៤
ក្រោយមក ឆៀរីបានសម្រេចចិត្តរៀនភាសានេប៉ាល់ ដើម្បីជួយគាំទ្រក្រុមមួយដែលមានសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាផ្សព្វផ្សាយដល់ប្រជាជននេប៉ាល់។ ក្រុមភាសានេប៉ាល់នេះកំពុងរីកចម្រើននៅក្រុងហុងកុង។ ជនជាតិនេប៉ាល់ដែលរស់នៅក្នុងក្រុងហុងកុង ពួកគេភាគច្រើនត្រូវមនុស្សក្នុងក្រុងមើលងាយ ហើយថែមទាំងត្រូវគេស្អប់ទៀតផង ដោយសារជនជាតិនេប៉ាល់មិនសូវចេះនិយាយភាសាអង់គ្លេសឬភាសាចិន និងដោយសារពួកគេមានទំនៀមទម្លាប់ខុសពីអ្នកក្រុងនោះ។ ឆៀរីបានប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់ពិតជាសប្បាយចិត្តណាស់ដែលអាចជួយពួកគេឲ្យយល់គម្ពីរ។ ជាឧទាហរណ៍ ថ្ងៃមួយពេលផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ គាត់បានជួបស្ត្រីជនជាតិនេប៉ាល់ម្នាក់ដែលស្គាល់ខ្លះៗអំពីលោកយេស៊ូ តែមិនស្គាល់សោះអំពីព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះពិត។ ឆៀរីបានបើកគម្ពីរបង្ហាញស្ត្រីនោះ ដែលរៀបរាប់ថា លោកយេស៊ូបានអធិដ្ឋានទៅបិតារបស់លោកដែលនៅស្ថានសួគ៌។ ពេលស្ត្រីនោះបានដឹងថាគាត់អាចអធិដ្ឋានទៅព្រះពិត ដែលមានឈ្មោះយេហូវ៉ា គាត់បានបើកចិត្តទទួលយកដំណឹងល្អ។ មិនយូរក្រោយមក ប្ដីនិងកូនស្រីគាត់ក៏រៀនគម្ពីរដែរ។—ទំនុកតម្កើង ៨៣:១៨; លូកា ២២:៤១, ៤២
ពេលខ្ញុំឃើញឆៀរីមានអំណរយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការផ្សព្វផ្សាយពេញពេល ខ្ញុំបានសួរខ្លួនថា‹ម៉េចក៏ខ្ញុំមិនធ្វើដូចឆៀរីអ៊ីចឹង?›។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំកំពុងរស់នៅក្នុងក្រុងហុងកុងដែរ។ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តរៀបចំជីវិតរបស់ខ្ញុំសាជាថ្មី ដើម្បីខ្ញុំអាចរួមចំណែកពេញលេញជាងក្នុងការបង្រៀនសេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរដល់អ្នកឯទៀត។ ខ្ញុំបានឃើញថាការយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់អ្នកឯទៀតនិងការជួយពួកគេឲ្យយល់បណ្ដាំរបស់ព្រះ ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានសុភមង្គលពិត។
ខ្ញុំបានឃើញថាការជួយអ្នកឯទៀតឲ្យយល់បណ្ដាំរបស់ព្រះ ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានសុភមង្គលពិត។
ជាឧទាហរណ៍ ខ្ញុំបានជួយបង្រៀនគម្ពីរដល់ស្ត្រីជនជាតិវៀតណាមម្នាក់ ដែលតែងតែមានទឹកមុខក្រៀមក្រំ ហើយយំជាញឹកញយ។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវគាត់មានអំណរក្នុងជីវិត ហើយមានអំណរជាខ្លាំងដែលបានសេពគប់ជាមួយនឹងក្រុមជំនុំ។
ខ្ញុំនិងឆៀរីបានរកឃើញអ្វីដែលប្រសើរជាងភាពល្បីល្បាញឆ្ងាយណាស់។ ទោះជាការនៅក្នុងវិស័យភាពយន្តគួរឲ្យរំភើបនិងនាំឲ្យមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះក៏ដោយ តែការបង្រៀនអ្នកឯទៀតអំពីព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យស្កប់ចិត្តជាង ដោយសារនោះនាំឲ្យលោកទទួលនូវការសរសើរតម្កើង។ ខ្ញុំនិងឆៀរីបានយល់ច្បាស់ថាពាក្យរបស់លោកយេស៊ូគឺត្រឹមត្រូវពិតមែន ដែលថា«ការឲ្យគេ នោះនឹងផ្ដល់សុភមង្គលច្រើនជាងការទទួល»។—សកម្មភាព ២០:៣៥