ចូរឲ្យ‹អំណោយទានដ៏វិសេសវិសាលរកពណ៌នាពុំបានរបស់ព្រះ›ជំរុញចិត្តអ្នក
«សូមអរគុណព្រះចំពោះអំណោយទានដ៏វិសេសវិសាលរកពណ៌នាពុំបានរបស់លោក»។—កូរិនថូសទី២ ៩:១៥
១, ២. (ក) តើ‹អំណោយទានដ៏វិសេសវិសាលរកពណ៌នាពុំបានរបស់ព្រះ›រួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាសំណួរអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យយើងនូវអំណោយដ៏ល្អបំផុតដែលបង្ហាញអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោក ពេលដែលលោកបានចាត់បុត្រជាទីស្រឡាញ់ ពោលគឺលោកយេស៊ូ ឲ្យមកផែនដី! (យ៉ូហាន ៣:១៦; យ៉ូហានទី១ ៤:៩, ១០) សាវ័កប៉ូលបានហៅអំណោយនេះថា៖ «អំណោយទានដ៏វិសេសវិសាលរកពណ៌នាពុំបាន»។ (កូរិនថូសទី២ ៩:១៥) ហេតុអ្វីប៉ូលបានប្រើពាក្យនោះ?
២ ប៉ូលបានដឹងថាគ្រឿងបូជារបស់លោកយេស៊ូគឺជាការធានាថាសេចក្ដីសន្យាដ៏អស្ចារ្យទាំងអស់របស់ព្រះនឹងក្លាយទៅជាការពិត។ (សូមអាន កូរិនថូសទី២ ១:២០) នេះមានន័យថា‹អំណោយទានដ៏វិសេសវិសាលរកពណ៌នាពុំបានរបស់ព្រះ› រួមបញ្ចូលគ្រឿងបូជារបស់លោកយេស៊ូ ព្រមទាំងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះនិងគុណធម៌ទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញដល់យើង។ យើងមិនអាចរៀបរាប់ឲ្យយល់ទាំងស្រុងអំពីអំណោយដ៏មានតម្លៃបែបនេះទេ។ តើអំណោយដ៏វិសេសនេះគួរធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា? តើអំណោយនេះគួរជំរុញចិត្តយើងយ៉ាងណា កាលដែលយើងរៀបចំសម្រាប់ពិធីរំលឹកមរណភាពរបស់គ្រិស្តនៅថ្ងៃពុធទី២៣ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៦?
អំណោយដ៏វិសេសរបស់ព្រះ
៣, ៤. (ក) ពេលគេឲ្យអំណោយដល់អ្នក តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា? (ខ) តើអំណោយដ៏វិសេសមួយអាចមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើជីវិតរបស់អ្នក?
៣ ពេលយើងទទួលអំណោយពីអ្នកណាម្នាក់ យើងពិតជាសប្បាយណាស់។ ប៉ុន្តែអំណោយខ្លះគឺសំខាន់ ឬក៏ជាអ្វីដ៏វិសេសដល់ម្ល៉េះបានជាវាអាចធ្វើឲ្យជីវិតយើងផ្លាស់ប្ដូរ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមស្រមៃគិតថាអ្នកបានប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋមួយ។ ទោសនៃបទឧក្រិដ្ឋនោះគឺត្រូវស្លាប់។ ប៉ុន្តែស្រាប់តែបុគ្គលម្នាក់ដែលអ្នកមិនស្គាល់សុខចិត្តទទួលទោសជំនួសអ្នក។ គាត់សុខចិត្តស្លាប់ជំនួសអ្នក! តើអំណោយដ៏វិសេសបែបនេះនឹងធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា?
៤ អំណោយដ៏វិសេសបែបនេះដែលបង្ហាញអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់បុគ្គលនោះ នឹងនាំឲ្យអ្នកកែប្រែជីវិត។ ម្យ៉ាងទៀត នេះនឹងទំនងជាជំរុញចិត្តអ្នកឲ្យមានចិត្តទូលាយជាងនិងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់អ្នកឯទៀតកាន់តែច្រើន ហើយអភ័យទោសឲ្យអ្នកណាដែលធ្លាប់និយាយឬប្រព្រឹត្តមិនល្អចំពោះអ្នក។ អស់មួយជីវិតរបស់អ្នក អ្នកនឹងចង់បង្ហាញថាអ្នកដឹងគុណបុគ្គលនោះចំពោះការលះបង់របស់គាត់។
៥. តើតាមរបៀបណាថ្លៃលោះដែលជាអំណោយរបស់ព្រះ មានតម្លៃច្រើនជាងអំណោយឯទៀតទាំងអស់?
៥ ថ្លៃលោះដែលជាអំណោយពីព្រះ មានតម្លៃច្រើនជាងអំណោយក្នុងឧទាហរណ៍នោះឆ្ងាយណាស់។ (ពេត្រុសទី១ ៣:១៨) សូមពិចារណាអំពីរឿងនេះ។ យើងទាំងអស់គ្នាបានទទួលភាពខុសឆ្គងពីអាដាម ហើយទោសសម្រាប់ភាពខុសឆ្គងគឺសេចក្ដីស្លាប់។ (រ៉ូម ៥:១២) សេចក្ដីស្រឡាញ់បានជំរុញចិត្តព្រះយេហូវ៉ាឲ្យចាត់លោកយេស៊ូមកផែនដី«ដើម្បីលោកអាចឆ្លងកាត់សេចក្ដីស្លាប់ជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សគ្រប់រូប»។ (ហេប្រឺ ២:៩) ប៉ុន្តែ គ្រឿងបូជារបស់លោកយេស៊ូនឹងផ្ដល់ប្រយោជន៍ច្រើនជាងនេះទៅទៀត! គ្រឿងបូជានោះនឹងបំផ្លាញសេចក្ដីស្លាប់ជារៀងរហូត។ (អេសាយ ២៥:៧, ៨; កូរិនថូសទី១ ១៥:២២, ២៦) អស់អ្នកដែលបង្ហាញជំនឿលើលោកយេស៊ូនឹងរស់នៅដោយមានសេចក្ដីសុខសាន្តនិងសុភមង្គលជារៀងរហូត ទោះជាពួកគេជាស្តេចជាមួយនឹងគ្រិស្តនៅស្ថានសួគ៌ ឬជារាស្ត្រនៅផែនដីនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះក្ដី។ (រ៉ូម ៦:២៣; ការបើកបង្ហាញ ៥:៩, ១០) តើអំណោយរបស់ព្រះយេហូវ៉ារួមបញ្ចូលពរអ្វីខ្លះទៀត?
៦. (ក) តើអ្នកទន្ទឹងរង់ចាំពរអ្វីខ្លះដែលអំណោយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យ? (ខ) តើអំណោយរបស់ព្រះនឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ?
៦ អំណោយរបស់ព្រះក៏រួមបញ្ចូលការធ្វើឲ្យផែនដីទៅជាសួនឧទ្យាន ការធ្វើឲ្យអ្នកឈឺជាសះស្បើយ ហើយការប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញដែរ។ (អេសាយ ៣៣:២៤; ៣៥:៥, ៦; យ៉ូហាន ៥:២៨, ២៩) យើងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់លោក ដោយសារលោកទាំងពីរបានឲ្យយើងនូវ«អំណោយទានដ៏វិសេសវិសាលរកពណ៌នាពុំបាន»នេះ។ តើអំណោយនេះនឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ? អំណោយនេះនឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យ (១) យកតម្រាប់លោកយេស៊ូគ្រិស្តឲ្យបានដិតដល់ (២) ស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើង ហើយ(៣) អភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត។
«សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគ្រិស្តមាន ជំរុញចិត្តយើង»
៧, ៨. តើយើងគួរមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គ្រិស្ត ហើយតើនេះគួរជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វី?
៧ ទី១ អំណោយនេះគួរជំរុញចិត្តយើងឲ្យប្រើជីវិតរបស់យើងដើម្បីលើកកិត្ដិយសលោកយេស៊ូ។ សាវ័កប៉ូលបាននិយាយថា៖ «សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគ្រិស្តមាន ជំរុញចិត្តយើង»។ (សូមអាន កូរិនថូសទី២ ៥:១៤, ១៥) ប៉ូលបានដឹងថាបើយើងព្រមទទួលស្គាល់សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេងរបស់លោកយេស៊ូ នេះនឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យស្រឡាញ់និងលើកកិត្ដិយសលោកយេស៊ូ។ ពេលយើងយល់ច្បាស់អំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើដើម្បីយើង សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកនឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យមានរបៀបរស់នៅដែលបង្ហាញថាយើងឲ្យកិត្ដិយសដល់លោកយេស៊ូ។ តើយើងអាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ានឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើតាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូ ដោយដើរតាមលំអានដានរបស់លោកឲ្យបានដិតដល់។ (ពេត្រុសទី១ ២:២១; យ៉ូហានទី១ ២:៦) ពេលយើងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះនិងគ្រិស្ត យើងបង្ហាញថាយើងស្រឡាញ់លោកទាំងពីរ។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកណាដែលមានបញ្ញត្ដិរបស់ខ្ញុំហើយប្រព្រឹត្តតាម អ្នកនោះស្រឡាញ់ខ្ញុំ ហើយអ្នកណាដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងទទួលសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីបិតារបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនឹងស្រឡាញ់អ្នកនោះ ក៏នឹងបង្ហាញខ្លួនជាចំហឲ្យអ្នកនោះឃើញ»។—យ៉ូហាន ១៤:២១; យ៉ូហានទី១ ៥:៣
៩. តើយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ននឹងអ្វី?
៩ ក្នុងអំឡុងរដូវពិធីរំលឹក ជាការល្អដែលយើងរំពឹងគិតអំពីរបៀបរស់នៅរបស់យើង។ ដូច្នេះ ចូរសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើខ្ញុំកំពុងយកតម្រាប់លោកយេស៊ូក្នុងរឿងណាខ្លះ? តើមានចំណុចណាខ្លះដែលខ្ញុំអាចធ្វើឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង?›។ គឺសំខាន់ណាស់ដែលយើងសួរខ្លួនយើងនូវសំណួរទាំងនេះ ដោយសារពិភពលោកនេះចង់ឲ្យយើងមានរបៀបរស់នៅដូចពួកគេ។ (រ៉ូម ១២:២) បើយើងមិនប្រុងប្រយ័ត្នទេ យើងអាចមានអារម្មណ៍ថាយើងត្រូវចាប់ផ្ដើមធ្វើតាមគ្រូបង្រៀន មនុស្សល្បី និងកីឡាករឆ្នើមក្នុងពិភពលោកនេះ។ (កូឡុស ២:៨; យ៉ូហានទី១ ២:១៥-១៧) តើយើងអាចទប់ទល់នឹងការបង្ខិតបង្ខំពីពិភពលោកនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០. តើយើងអាចសួរខ្លួនយើងនូវសំណួរអ្វីខ្លះក្នុងអំឡុងរដូវពិធីរំលឹកនេះ ហើយតើចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះប្រហែលជានឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វី? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
១០ គឺជាការល្អ ដែលយើងចំណាយពេលក្នុងអំឡុងរដូវពិធីរំលឹកដើម្បីពិនិត្យមើលសម្លៀកបំពាក់ ភាពយន្ត ចម្រៀងនិងបទភ្លេងរបស់យើង ព្រមទាំងអ្វីផ្សេងៗដែលនៅក្នុងកុំព្យូទ័រ ទូរស័ព្ទដៃ ឬកុំព្យូទ័របន្ទះស្តើងរបស់យើង។ សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹បើលោកយេស៊ូនៅទីនេះ ហើយឃើញអ្វីដែលខ្ញុំស្លៀកពាក់ តើខ្ញុំនឹងអៀនខ្មាសឬទេ?›។ (សូមអាន ធីម៉ូថេទី១ ២:៩, ១០) ‹តើសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្ញុំបង្ហាញថាខ្ញុំជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តឬ? តើលោកយេស៊ូនឹងចូលចិត្តមើលភាពយន្តដែលខ្ញុំចូលចិត្តមើលឬទេ? តើលោកនឹងស្ដាប់ចម្រៀងនិងបទភ្លេងដែលខ្ញុំចូលចិត្តស្ដាប់ឬ? បើលោកយេស៊ូខ្ចីទូរស័ព្ទដៃ ឬកុំព្យូទ័របន្ទះស្តើងរបស់ខ្ញុំ តើអ្វីដែលលោកឃើញនឹងធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍អៀនខ្មាសឬទេ? តើខ្ញុំនឹងពិបាកពន្យល់លោកយេស៊ូអំពីមូលហេតុដែលខ្ញុំចូលចិត្តលេងវីដេអូហ្គេមណាមួយឬទេ?›។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះព្រះយេហូវ៉ា គួរជំរុញចិត្តយើងឲ្យបោះចោលអ្វីណាក៏ដោយដែលមិនសមរម្យចំពោះគ្រិស្តសាសនិក ទោះជាវាមានតម្លៃយ៉ាងណាក៏ដោយ។ (សកម្មភាព ១៩:១៩, ២០) ពេលយើងបានប្រគល់ជីវិតរបស់យើងជូនព្រះយេហូវ៉ា យើងបានសន្យាថាយើងនឹងប្រើជីវិតដើម្បីលើកកិត្ដិយសគ្រិស្ត។ ហេតុនេះ យើងមិនគួររក្សាទុកអ្វីណាក៏ដោយដែលអាចធ្វើឲ្យយើងពិបាកយកតម្រាប់លោកយេស៊ូ។—ម៉ាថាយ ៥:២៩, ៣០; ភីលីព ៤:៨
១១. (ក) តើសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វីក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ? (ខ) តើតាមរបៀបណាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងអាចជំរុញចិត្តយើងឲ្យជួយអ្នកឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំ?
១១ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះលោកយេស៊ូជំរុញចិត្តយើងឲ្យផ្សព្វផ្សាយនិងបង្រៀនអ្នកឯទៀតដោយចិត្តខ្នះខ្នែង។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០; លូកា ៤:៤៣) ក្នុងអំឡុងរដូវពិធីរំលឹក តើអ្នកអាចកែកាលវិភាគរបស់អ្នកដើម្បីអ្នកអាចត្រួសត្រាយជំនួយដោយចំណាយពេល៣០ឬ៥០ម៉ោងក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយឬទេ? បងប្រុសពោះម៉ាយម្នាក់ដែលមានអាយុ៨៤ឆ្នាំគិតថាគាត់មិនអាចត្រួសត្រាយបានទេ ដោយសារសុខភាពគាត់មិនល្អនិងដោយសារអាយុគាត់។ ប៉ុន្តែ អ្នកត្រួសត្រាយនៅតំបន់នោះចង់ជួយគាត់។ ពួកគេបានជូនគាត់ទៅផ្សព្វផ្សាយ ហើយបានជ្រើសរើសតំបន់ផ្សាយដែលគាត់អាចផ្សព្វផ្សាយបាន។ ជាលទ្ធផល បងប្រុសនោះបានសម្រេចគោលដៅដែលគាត់មានដើម្បីផ្សព្វផ្សាយ៣០ម៉ោង។ តើអ្នកអាចជួយបុគ្គលណាម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំរបស់អ្នកដើម្បីត្រួសត្រាយជំនួយនៅខែមីនា ឬខែមេសាឬទេ? មិនមែនយើងគ្រប់គ្នាអាចត្រួសត្រាយបានទេ ប៉ុន្តែយើងអាចប្រើពេលវេលានិងកម្លាំងរបស់យើងដើម្បីបង្កើនសកម្មភាពរបស់យើងក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ បើយើងធ្វើដូច្នេះ យើងនឹងបង្ហាញថាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកយេស៊ូបានជំរុញចិត្តយើង ដូចបានជំរុញចិត្តប៉ូលដែរ។ តើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះនឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វីទៀត?
យើងមានកាតព្វកិច្ចស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក
១២. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វី?
១២ ទី២ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគួរជំរុញចិត្តយើងឲ្យស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើង។ សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរថា៖ «បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់អើយ! ប្រសិនបើព្រះបានស្រឡាញ់យើងយ៉ាងនេះ យើងទាំងអស់គ្នាក៏មានកាតព្វកិច្ចស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកដែរ»។ (យ៉ូហានទី១ ៤:៧-១១) ដូច្នេះ បើយើងទទួលយកសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ យើងត្រូវស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើង។ (យ៉ូហានទី១ ៣:១៦) តើយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះពួកគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣. ស្តីអំពីការស្រឡាញ់អ្នកឯទៀត តើលោកយេស៊ូបានទុកគំរូអ្វី?
១៣ គំរូរបស់លោកយេស៊ូបង្ហាញយើងអំពីរបៀបដែលយើងអាចស្រឡាញ់អ្នកឯទៀត។ ពេលលោកនៅផែនដី លោកបានជួយមនុស្ស ជាពិសេសពួកអ្នកដែលទន់ទាប។ លោកបានធ្វើឲ្យមនុស្សឈឺ ខ្វិន គ ថ្លង់ និងងងឹតភ្នែកជាសះស្បើយ។ (ម៉ាថាយ ១១:៤, ៥) ខុសពីអ្នកដឹកនាំសាសនា លោកយេស៊ូចូលចិត្តបង្រៀនមនុស្សដែលចង់រៀនអំពីព្រះ។ (យ៉ូហាន ៧:៤៩) លោកស្រឡាញ់មនុស្សទន់ទាបទាំងនោះ ហើយបានខំប្រឹងជួយពួកគេ។—ម៉ាថាយ ២០:២៨
តើអ្នកអាចជួយបងប្រុសឬបងស្រីម្នាក់ដែលមានវ័យចាស់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយឬទេ? (សូមមើលវគ្គ១៤)
១៤. តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបងប្អូនរបស់អ្នក?
១៤ រដូវពិធីរំលឹកក៏ជាពេលដ៏ល្អដើម្បីគិតអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចជួយបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំរបស់អ្នកដែរ ជាពិសេសបងប្អូនដែលមានវ័យចាស់។ តើអ្នកអាចទៅសួរសុខទុក្ខបងប្អូនជាទីស្រឡាញ់ទាំងនេះបានឬទេ? តើអ្នកអាចយកម្ហូបឲ្យពួកគាត់ ជួយពួកគាត់ធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗនៅផ្ទះ សុំជូនពួកគាត់ទៅកិច្ចប្រជុំ ឬអញ្ជើញពួកគាត់ឲ្យផ្សព្វផ្សាយជាមួយនឹងអ្នកឬទេ? (សូមអាន លូកា ១៤:១២-១៤) សូមឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជំរុញចិត្តអ្នកឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបងប្អូនរបស់អ្នក!
ចូរបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណា ចំពោះបងប្អូនយើង
១៥. តើយើងត្រូវទទួលស្គាល់អ្វី?
១៥ ទី៣ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាជំរុញចិត្តយើងឲ្យអភ័យទោសបងប្អូនរបស់យើង។ យើងទាំងអស់គ្នាបានទទួលភាពខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់ពីអាដាម ហេតុនេះគ្មានអ្នកណាអាចនិយាយថា «ខ្ញុំមិនត្រូវការថ្លៃលោះទេ»។ សូម្បីតែអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់បំផុតរបស់ព្រះក៏ត្រូវការអំណោយដែលជាថ្លៃលោះដែរ។ យើងម្នាក់ៗបានទទួលការអភ័យទោសដែលប្រៀបដូចជាយើងបានរួចបំណុលដ៏ច្រើន! ហេតុអ្វីជាការសំខាន់ដែលយើងទទួលស្គាល់ចំណុចនេះ? យើងអាចរកចម្លើយឃើញនៅក្នុងឧទាហរណ៍មួយរបស់លោកយេស៊ូ។
១៦, ១៧. (ក) តើយើងគួរទាញមេរៀនអ្វីពីឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូអំពីស្តេចនិងខ្ញុំបម្រើ? (ខ) ក្រោយពីអ្នកបានរំពឹងគិតអំពីឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូ តើអ្នកតាំងចិត្តធ្វើអ្វី?
១៦ លោកយេស៊ូបានឲ្យឧទាហរណ៍មួយអំពីបុរសម្នាក់ដែលជាស្តេចដែលបានឲ្យខ្ញុំបម្រើរបស់គាត់រួចបំណុលដ៏ច្រើន ចំនួន៦០.០០០.០០០ឌីណារី។ ប៉ុន្តែក្រោយមក ខ្ញុំបម្រើនោះមិនបានឲ្យខ្ញុំបម្រើដូចគ្នាម្នាក់ទៀតរួចបំណុលដែលតិចជាងឆ្ងាយណាស់ ចំនួនតែ១០០ឌីណារីប៉ុណ្ណោះ។ សេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់ស្តេចគួរជំរុញចិត្តរបស់ខ្ញុំបម្រើនោះឲ្យលុបបំណុលខ្ញុំបម្រើម្នាក់ទៀត។ ពេលដែលស្តេចបានឮថាខ្ញុំបម្រើរបស់គាត់មិនបានលុបចោលបំណុលតិចតួចនោះ គាត់បានខឹងយ៉ាងខ្លាំង។ ស្តេចបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំបម្រើទុច្ចរិត! ខ្ញុំបានឲ្យអ្នករួចបំណុលដ៏ច្រើននោះ ពេលដែលអ្នកអង្វរខ្ញុំ។ អ្នកគួរមេត្ដាដល់ខ្ញុំបម្រើដូចគ្នា ដូចខ្ញុំធ្លាប់មានចិត្តមេត្ដាដល់អ្នកដែរ មែនទេ?»។ (ម៉ាថាយ ១៨:២៣-៣៥, កំ.ស.) ដូចស្តេចនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសឲ្យយើងយ៉ាងច្រើន ដែលប្រៀបដូចជាលោកបានឲ្យយើងរួចបំណុលដ៏ច្រើន។ តើសេចក្ដីស្រឡាញ់និងសេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់ព្រះយេហូវ៉ាគួរជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វី?
១៧ កាលដែលយើងត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ពិធីរំលឹក យើងអាចសួរខ្លួនយើងថា ‹តើមានបងប្អូនណាម្នាក់បានធ្វើឲ្យខ្ញុំឈឺចិត្តឬទេ? តើខ្ញុំពិបាកអភ័យទោសឲ្យគាត់ឬ?›។ បើដូច្នេះ នេះជាឱកាសល្អដើម្បីយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាដែល«ជាព្រះដែលប្រុងនឹងអត់ទោស»។ (នេហេមា ៩:១៧; ទំនុកតម្កើង ៨៦:៥) បើយើងមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដ៏ធំធេងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងនឹងបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដល់អ្នកឯទៀត ហើយអភ័យទោសឲ្យពួកគេយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត។ បើយើងមិនស្រឡាញ់ ហើយមិនអភ័យទោសឲ្យបងប្អូនរបស់យើង យើងមិនអាចរំពឹងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងស្រឡាញ់និងអភ័យទោសឲ្យយើងឡើយ។ (ម៉ាថាយ ៦:១៤, ១៥) ពេលយើងអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត នេះមិនមានន័យថាពួកគេមិនបានធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្តទេ ប៉ុន្តែការអភ័យទោសឲ្យពួកគេនឹងជួយយើងមានអនាគតដ៏គួរឲ្យសប្បាយរីករាយ។
១៨. តើតាមរបៀបណាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះបានជួយបងស្រីម្នាក់ឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់បងស្រីម្នាក់ទៀត?
១៨ យើងប្រហែលជាពិបាកស៊ូទ្រាំនឹងភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់បងប្អូនយើង។ (សូមអាន អេភេសូរ ៤:៣២; កូឡុស ៣:១៣, ១៤) បងលីលីគឺជាបងស្រីម្នាក់ដែលបានស៊ូទ្រាំនឹងភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់បងប្អូន។[១] (សូមមើលកំណត់នៅចុងអត្ថបទ) គាត់បានជួយបងស្រីខារ៉ិលដែលជាស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់។ ជាឧទាហរណ៍ គាត់បានបើកឡានជូនបងខារ៉ិលទៅកន្លែងណាដែលគាត់ត្រូវទៅ បានជួយទិញអ្វីដែលគាត់ត្រូវការ ហើយធ្វើអ្វីៗផ្សេងទៀតជាច្រើនឲ្យគាត់។ ទោះជាបងលីលីធ្វើអ្វីទាំងអស់នោះក៏ដោយ បងខារ៉ិលតែងតែត្អូញត្អែរ ហើយជួនកាលបងលីលីពិបាកជួយគាត់។ ប៉ុន្តែ បងលីលីផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើគុណសម្បត្ដិរបស់បងខារ៉ិល ហើយបានជួយគាត់អស់រយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំរហូតដល់បងខារ៉ិលបានឈឺធ្ងន់ ហើយបានស្លាប់។ ទោះជាការជួយបងខារ៉ិល គឺមិនតែងតែស្រួលក្ដី បងលីលីនិយាយថា៖ «ខ្ញុំទន្ទឹងរង់ចាំជួបបងខារ៉ិលពេលគាត់បានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ខ្ញុំចង់ស្គាល់គាត់កាលដែលគាត់ជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ»។ យើងឃើញច្បាស់ថា សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអាចជំរុញចិត្តយើងឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់បងប្អូនយើង ហើយទន្ទឹងរង់ចាំពេលដែលភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់មនុស្សនឹងលែងមានជារៀងរហូត។
១៩. តើ‹អំណោយទានដ៏វិសេសវិសាលរកពណ៌នាពុំបានរបស់ព្រះ›នឹងជំរុញចិត្តអ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាបានឲ្យយើងនូវ«អំណោយទានដ៏វិសេសវិសាលរកពណ៌នាពុំបាន»។ សូមយើងឲ្យតម្លៃទៅលើអំណោយនេះជានិច្ច! រដូវពិធីរំលឹកគឺជាពេលដ៏ល្អប្រសើរដើម្បីរំពឹងគិតអំពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូបានធ្វើសម្រាប់យើង។ សូមឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកទាំងពីរជំរុញចិត្តយើងឲ្យយកតម្រាប់លោកយេស៊ូឲ្យបានដិតដល់ បង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបងប្អូនយើង ហើយអភ័យទោសឲ្យពួកគាត់យ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត។
^ [១] (វគ្គ១៨) ឈ្មោះខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។