ដោយសារគុណដ៏វិសេសលើសលប់ អ្នកបានត្រូវរំដោះ
«ភាពខុសឆ្គងមិនត្រូវធ្វើជាម្ចាស់របស់អ្នករាល់គ្នាទៀតឡើយ ដោយឃើញថាអ្នករាល់គ្នា . . . នៅក្រោមគុណដ៏វិសេសលើសលប់»។—រ៉ូម ៦:១៤
១, ២. តើរ៉ូម ៥:១២អាចជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
រ៉ូម ៥:១២ចែងថា៖«ភាពខុសឆ្គងបានចូលក្នុងពិភពលោកតាមរយៈបុរសតែម្នាក់ ហើយសេចក្ដីស្លាប់បានចូលតាមរយៈភាពខុសឆ្គង ដូច្នេះ សេចក្ដីស្លាប់បានឆ្លងរាលដាលដល់មនុស្សទាំងអស់ ពីព្រោះពួកគេទាំងអស់គ្នាជាអ្នកធ្វើខុស»។ នេះជាខគម្ពីរមួយដែលយើងស្គាល់យ៉ាងច្បាស់ ហើយដែលយើងច្រើនតែប្រើនៅពេលយើងបង្រៀនមនុស្សឯទៀតអំពីគម្ពីរ។
២ ខគម្ពីរនេះបានត្រូវប្រើជាច្រើនដងក្នុងសៀវភៅតើព្រះគម្ពីរពិតជាបង្រៀនយ៉ាងណា? និងសៀវភៅតើគម្ពីរអាចបង្រៀនយើងអំពីអ្វី? ពេលយើងសិក្សាជំពូកទី៣ ទី៥ និងទី៦ជាមួយនឹងកូនរបស់យើងនិងជាមួយនឹងអ្នកឯទៀត យើងនឹងទំនងជាអានរ៉ូម ៥:១២។ យើងប្រហែលជាប្រើខគម្ពីរនេះដើម្បីជួយពួកគេឲ្យយល់អំពីមូលហេតុដែលផែនដីមិនមែនជាសួនឧទ្យាន មូលហេតុដែលយើងត្រូវការថ្លៃលោះ និងមូលហេតុដែលយើងស្លាប់។ ប៉ុន្តែ ខគម្ពីរនេះក៏អាចជួយយើងទាំងអស់គ្នាឲ្យមានចិត្តកតញ្ញូកាន់តែជ្រាលជ្រៅចំពោះចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ម្យ៉ាងទៀត ខគម្ពីរនេះអាចជួយយើងឲ្យកាន់តែតាំងចិត្តធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្ត ហើយបន្តទន្ទឹងរង់ចាំអ្វីដែលលោកបានសន្យាចំពោះយើង។
៣. ស្តីអំពីស្ថានភាពរបស់យើង តើយើងត្រូវចាំអ្វី?
៣ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ យើងទាំងអស់គ្នាជាអ្នកធ្វើខុស។ យើងធ្វើខុសជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមានសេចក្ដីមេត្ដាករុណា។ លោកដឹងថាយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ហើយលោកសុខចិត្តអភ័យទោសឲ្យយើង។ (ទំនុកតម្កើង ១០៣:១៣, ១៤) លោកយេស៊ូបានប្រាប់យើងថាយើងត្រូវសុំព្រះឲ្យអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គងរបស់យើង។ (លូកា ១១:២-៤) ពេលព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសឲ្យយើងចំពោះកំហុសដែលយើងបានធ្វើនៅអតីតកាល យើងមិនត្រូវបន្តគិតអំពីកំហុសទាំងនោះទេ។ សូមយើងពិចារណាអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាអាចអភ័យទោសឲ្យយើង។
របៀបដែលព្រះយេហូវ៉ា អាចអភ័យទោសឲ្យយើង
៤, ៥. (ក) តើអ្វីជួយយើងឲ្យយល់រ៉ូម ៥:១២? (ខ) តើពាក្យ«គុណដ៏វិសេសលើសលប់»មានន័យយ៉ាងណា?
៤ សៀវភៅរ៉ូម ជាពិសេសជំពូកទី៦ ជួយយើងឲ្យយល់អំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាអាចអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គងរបស់យើង។ ក្នុងជំពូកទី៣ យើងរៀនថា«គ្រប់គ្នាធ្លាប់ធ្វើខុស»។ ក្រោយមក ប៉ូលបានពន្យល់ថា៖ «ដោយសារគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះ លោកបានធ្វើអំណោយទានដោយប្រកាសថាពួកគេគឺជាមនុស្សសុចរិត តាមរយៈការរំដោះដោយថ្លៃលោះដែលគ្រិស្តយេស៊ូបានបង់»។ (រ៉ូម ៣:២៣, ២៤) ពាក្យភាសាក្រិចដែលបានត្រូវបកប្រែថា«គុណដ៏វិសេសលើសលប់»ទាក់ទងនឹងការប្រព្រឹត្តសប្បុរសដោយមិនរំពឹងថានឹងបានអ្វីមកវិញ និងជាអ្វីដែលគេមិនសមនឹងទទួល។
៥ បណ្ឌិតម្នាក់បានពន្យល់ថាពាក្យភាសាក្រិចនោះច្រើនតែសំដៅទៅលើអ្វីដែលព្រះនិងគ្រិស្តបានធ្វើដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សជាតិពីភាពខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់។ ដូច្នេះ ក្នុងគម្ពីរសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីជាភាសាខ្មែរ ពាក្យភាសាក្រិចនេះបានត្រូវបកប្រែថា«គុណដ៏វិសេសលើសលប់»។ សូមយើងពិចារណាអំពីអ្វីដែលព្រះបានធ្វើសម្រាប់យើង ហើយអំពីរបៀបដែលគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់លោកផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់យើងនៅសព្វថ្ងៃនេះនិងផ្ដល់ឲ្យយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមចំពោះអនាគត។
ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញគុណដ៏វិសេសលើសលប់យ៉ាងបរិបូរចំពោះមនុស្សជាតិទាំងឡាយតាមរយៈលោកយេស៊ូគ្រិស្ត
៦. តើអ្នកណាអាចទទួលប្រយោជន៍ពីគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះ ហើយតើតាមរបៀបណា?
៦ ដោយសារអាដាមបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង នោះភាពខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់មានឥទ្ធិពលលើមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះទាំងអស់ដែលធ្លាប់រស់នៅ។ នេះជាមូលហេតុដែលគម្ពីរចែងថា៖ «សេចក្ដីស្លាប់បានគ្រប់គ្រងជាស្តេចដោយសារបទរំលងរបស់មនុស្សម្នាក់នោះ»។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញគុណដ៏វិសេសលើសលប់យ៉ាងបរិបូរហើយបានផ្ដល់វិធីមួយដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សជាតិទាំងឡាយតាមរយៈ‹មនុស្សម្នាក់ គឺលោកយេស៊ូគ្រិស្ត›។ (រ៉ូម ៥:១២, ១៥, ១៧) «មនុស្សជាច្រើននឹងទៅជាមនុស្សសុចរិត ដោយសារមនុស្សម្នាក់នេះបានស្ដាប់បង្គាប់»។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេអាចទន្ទឹងរង់ចាំ«ជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ តាមរយៈលោកយេស៊ូគ្រិស្ត»។—រ៉ូម ៥:១៩, ២១
៧. ហេតុអ្វីថ្លៃលោះដែលជាអំណោយពីព្រះគឺជាគុណដ៏វិសេសនិងលើសលប់?
៧ សូមគិតអំពីរឿងនេះ: ព្រះយេហូវ៉ាមិនចាំបាច់ឲ្យបុត្ររបស់លោកជាថ្លៃលោះទេ។ ប៉ុន្តែ លោកបានបង្ហាញគុណដ៏វិសេសដោយផ្ដល់វិធីមួយដើម្បីសង្គ្រោះយើងពីភាពខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់សមនឹងទទួលអ្វីដែលព្រះនិងលោកយេស៊ូបានធ្វើសម្រាប់យើងទេ។ យើងមានចិត្តកតញ្ញូយ៉ាងខ្លាំងដែលលោកទាំងពីរបានបើកឱកាសឲ្យយើងទទួលការអភ័យទោសនិងរស់ជារៀងរហូត! តាមរយៈរបៀបរស់នៅរបស់យើង សូមយើងបង្ហាញព្រះថាយើងមានចិត្តកតញ្ញូយ៉ាងខ្លាំង។
ចិត្តកតញ្ញូចំពោះគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះ
៨. តើយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះចិត្តគំនិតបែបណា?
៨ យើងដឹងថាព្រះសុខចិត្តអភ័យទោសអំពើខុសឆ្គង សូម្បីតែអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរក្ដី។ ប៉ុន្តែ យើងមិនគួរយកគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាជាលេសដើម្បីធ្វើអ្វីដែលខុសទេ ហើយគិតថា ‹ព្រះយេហូវ៉ានឹងអភ័យទោសឲ្យខ្ញុំ›។ នៅសតវត្សរ៍ទី១ សូម្បីតែកាលដែលពួកសាវ័កខ្លះនៅរស់ក៏ដោយ មានគ្រិស្តសាសនិកខ្លះដែលមានចិត្តគំនិតបែបនេះ។ (សូមអាន យូដាស ៤) សព្វថ្ងៃនេះ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នមិនទទួលឥទ្ធិពលពីអ្នកឯទៀត ហើយបន្ដិចម្ដងៗចាប់ផ្ដើមគិតដូច្នេះឡើយ។
៩, ១០. តើតាមរបៀបណាប៉ូលនិងអ្នកឯទៀតបានត្រូវរំដោះចេញពីភាពខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់?
៩ ប៉ូលបានប្រាប់គ្រិស្តសាសនិកថាគឺជាការខុសដែលគិតថាបើពួកគេបន្តប្រព្រឹត្តខុសឆ្គង ព្រះនឹងនៅតែអភ័យទោសឲ្យពួកគេ។ ប៉ូលបាននិយាយថាពួកគេគួរបដិសេធរបៀបគិតគូរបែបនេះ ពីព្រោះ‹បើគិតពីភាពខុសឆ្គង ពួកគេបានស្លាប់ហើយ›។ (សូមអាន រ៉ូម ៦:១, ២) តើគាត់ចង់មានន័យយ៉ាងណា?
យើងអាចឲ្យគំនិតខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់យើងគ្រប់គ្រងលើយើង ឬយើងអាចគ្រប់គ្រងលើគំនិតនិងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាទាំងនោះ
១០ តាមរយៈថ្លៃលោះ ព្រះបានអភ័យទោសចំពោះភាពខុសឆ្គងរបស់ប៉ូលនិងរបស់គ្រិស្តសាសនិកឯទៀតដែលរស់នៅសតវត្សរ៍ទី១។ ព្រះយេហូវ៉ាបានរើសតាំងពួកគាត់ដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធដើម្បីទៅជាកូនរបស់លោក។ បើពួកគាត់រក្សាភាពស្មោះត្រង់ ពួកគាត់នឹងរស់នៅស្ថានសួគ៌ ហើយគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងគ្រិស្ត។ ប៉ុន្តែ នៅពេលនោះពួកគាត់នៅតែរស់នៅលើផែនដី ដូច្នេះ‹បើគិតពីភាពខុសឆ្គង ពួកគាត់បានស្លាប់ហើយ›។ តើតាមរបៀបណា? ប៉ូលបានប្រើការប្រៀបប្រដូចមួយដើម្បីបង្ហាញថារបៀបរស់នៅរបស់ពួកគាត់បានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរទាំងស្រុង។ គាត់បាននិយាយថាក្រោយពីលោកយេស៊ូស្លាប់ លោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញជាបុគ្គលវិញ្ញាណដែលមានជីវិតអមតៈ។ នេះជាមូលហេតុដែលសេចក្ដីស្លាប់«លែងធ្វើជាម្ចាស់របស់លោកទៀត»។ ស្រដៀងគ្នាដែរ គឺហាក់ដូចជាគ្រិស្តសាសនិកទាំងនោះក៏បានស្លាប់ដែរ។ ជីវិតរបស់ពួកគាត់បានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរទាំងស្រុង ដោយសារពួកគាត់លែងអនុញ្ញាតឲ្យសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខុសឆ្គងគ្រប់គ្រងលើពួកគាត់ទៀត។ ចាប់ពីពេលនោះមក ពួកគាត់បានខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីរស់នៅតាមរបៀបដែលធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្ត។ «បើគិតពីភាពខុសឆ្គង» ពួកគាត់‹បានស្លាប់ហើយ តែពួកគាត់កំពុងរស់នៅដើម្បីព្រះតាមរយៈគ្រិស្តយេស៊ូ›។—រ៉ូម ៦:៩, ១១
១១. «បើគិតពីភាពខុសឆ្គង» តើតាមរបៀបណាគ្រិស្តសាសនិកនៅសព្វថ្ងៃនេះ«បានស្លាប់ហើយ»?
១១ ចុះយ៉ាងណាយើងវិញ? «បើគិតពីភាពខុសឆ្គង» តើតាមរបៀបណាយើង«បានស្លាប់ហើយ»? នៅអតីតកាល យើងប្រហែលជាបានធ្វើខុសច្រើនដោយមិនដឹងអំពីទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះការប្រព្រឹត្តរបស់យើងទេ។ យើងបានប្រៀបដូចជា«ខ្ញុំបម្រើសេចក្ដីស្មោកគ្រោកនិងការប្រឆាំងច្បាប់» ពោលគឺ«ខ្ញុំបម្រើភាពខុសឆ្គង»។ (រ៉ូម ៦:១៩, ២០) ប៉ុន្តែ ពេលយើងបានរៀនពីគម្ពីរអំពីរបៀបដែលព្រះចង់ឲ្យយើងរស់នៅ យើងបានផ្លាស់ប្ដូររបៀបរស់នៅរបស់យើង ប្រគល់ខ្លួនជូនលោក ហើយទទួលការជ្រមុជទឹក។ យើងមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ានិងដើម្បីរស់នៅតាមរបៀបដែលធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត។ យើង«បានត្រូវរំដោះឲ្យរួចពីភាពខុសឆ្គង» ហើយយើង«បានទៅជាខ្ញុំបម្រើរបស់សេចក្ដីសុចរិត»។—រ៉ូម ៦:១៧, ១៨
១២. តើយើងម្នាក់ៗមានជម្រើសអ្វី?
១២ ក៏ប៉ុន្តែ យើងនៅតែមានជម្រើស។ ប៉ូលបាននិយាយថា៖ «កុំឲ្យភាពខុសឆ្គងបន្តគ្រប់គ្រងក្នុងរូបកាយដែលអាចស្លាប់របស់អ្នករាល់គ្នា ដោយនាំឲ្យអ្នករាល់គ្នាស្ដាប់តាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់វាឡើយ»។ (រ៉ូម ៦:១២) យើងអាចឲ្យគំនិតខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់យើងគ្រប់គ្រងលើយើង ឬយើងអាចគ្រប់គ្រងលើគំនិតនិងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាទាំងនោះ។ សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើខ្ញុំអនុញ្ញាតឲ្យខ្លួនមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវយ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់ខ្ញុំធ្វើអ្វីដែលអាក្រក់ឬទេ? ឬតើខ្ញុំបដិសេធសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាទាំងនោះភ្លាមៗ?›។ បើយើងមានចិត្តកតញ្ញូយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះ យើងនឹងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត។
អ្នកអាចតយុទ្ធនឹងភាពខុសឆ្គង
១៣. ហេតុអ្វីយើងអាចជឿជាក់ថាយើងអាចធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ?
១៣ នៅសតវត្សរ៍ទី១ មនុស្សខ្លះនៅក្រុងកូរិនថូសដែលធ្លាប់ជាចោរ បុរសដែលរួមដំណេកជាមួយនឹងបុរសឯទៀត អ្នកផិតក្បត់ អ្នកគោរពបូជារូបព្រះ និងអ្នកប្រមឹកស្រាបានស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ានិងស្រឡាញ់លោក ហើយបានកែប្រែ។ ពួកគាត់មានអារម្មណ៍អៀនខ្មាសចំពោះការប្រព្រឹត្តដែលពួកគាត់ធ្លាប់ធ្វើ។ (រ៉ូម ៦:២១; កូរិនថូសទី១ ៦:៩-១១) គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងរ៉ូមក៏ត្រូវធ្វើការកែប្រែស្រដៀងគ្នាដែរ។ ប៉ូលបានប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «ឈប់ប្រគល់អវយវៈរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅភាពខុសឆ្គងឲ្យធ្វើជាអាវុធសម្រាប់ការមិនសុចរិត ប៉ុន្តែចូរប្រគល់ខ្លួនទៅព្រះ ទុកជាអ្នកដែលបានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ ថែមទាំងប្រគល់អវយវៈរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅព្រះឲ្យធ្វើជាអាវុធសម្រាប់ការសុចរិតវិញ»។ (រ៉ូម ៦:១៣) ប៉ូលបានជឿជាក់ថាពួកគាត់អាចធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ហើយបន្តទទួលប្រយោជន៍ពីគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះ។
១៤, ១៥. តើយើងគួរសួរខ្លួននូវសំណួរអ្វី?
១៤ ស្រដៀងគ្នាដែរនៅសព្វថ្ងៃនេះ បងប្អូនយើងខ្លះប្រហែលជាធ្លាប់មានរបៀបរស់នៅដូចពួកអ្នកដែលនៅក្រុងកូរិនថូស។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីពួកគាត់បានស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា ពួកគាត់បានកែប្រែ។ នេះគឺហាក់ដូចជាពួកគាត់បានត្រូវលាងសម្អាត។ យើងទាំងអស់គ្នាបានធ្វើការកែប្រែក្នុងជីវិតរបស់យើងដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ សូម្បីតែនៅឥឡូវនេះក្ដី យើងចង់បង្ហាញថាយើងមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះ។ ដូច្នេះ យើងតាំងចិត្តតយុទ្ធនឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវរបស់យើង ហើយប្រើជីវិតរបស់យើងដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។
១៥ យើងត្រូវជៀសវាងការប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរដែលអ្នកខ្លះនៅក្រុងកូរិនថូសបានប្រព្រឹត្ត។ យើងមិនអាចបន្តធ្វើអ្វីបែបនេះ ហើយនៅដំណាលគ្នានោះរំពឹងថាព្រះនឹងបង្ហាញគុណដ៏វិសេសលើសលប់ចំពោះយើងនិងអភ័យទោសឲ្យយើងឡើយ។ ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាចំពោះការខុសឆ្គងដែលអ្នកខ្លះគិតថាមិនសូវធ្ងន់ធ្ងរ? តើយើងតាំងចិត្តខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ឬទេ?—រ៉ូម ៦:១៤, ១៧
១៦. តើតាមរបៀបណាយើងដឹងថាយើងមិនគ្រាន់តែត្រូវជៀសវាងអំពើខុសឆ្គងដែលបានរៀបរាប់នៅកូរិនថូសទី១ ៦:៩-១១?
១៦ សូមគិតអំពីសាវ័កប៉ូល។ គាត់បានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំជាសាច់ឈាម ដែលបានត្រូវលក់ជាខ្ញុំបម្រើភាពខុសឆ្គង។ ព្រោះខ្ញុំមិនដឹងថាខ្ញុំកំពុងធ្វើអ្វីទេ។ ព្រោះការដែលខ្ញុំប៉ងប្រាថ្នាធ្វើ ខ្ញុំមិនធ្វើជាទម្លាប់ទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំស្អប់វិញ»។ (រ៉ូម ៧:១៤, ១៥) ទោះជាប៉ូលមិនធ្វើអ្វីដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅកូរិនថូសទី១ ៦:៩-១១ក្ដី គាត់បានសារភាពថាគាត់នៅតែធ្វើខុស។ គាត់ចង់ធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត ដូច្នេះគាត់បានតយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការប្រព្រឹត្តដែលមិនត្រឹមត្រូវ។ (សូមអាន រ៉ូម ៧:២១-២៣) សូមយើងធ្វើតាមគំរូរបស់គាត់ ហើយខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា។
១៧. ហេតុអ្វីអ្នកចង់ប្រព្រឹត្តទៀងត្រង់?
១៧ ជាឧទាហរណ៍ យើងដឹងថាដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវប្រព្រឹត្តទៀងត្រង់។ (សូមអាន សុភាសិត ១៤:៥; អេភេសូរ ៤:២៥) យើងមិនចង់យកតម្រាប់សាថានដែលជា«ឪពុកនៃការភូតភរ»ទេ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងចាំថាអាណានាសនិងប្រពន្ធរបស់គាត់បានស្លាប់ ដោយសារពួកគាត់បាននិយាយកុហក។ ដូច្នេះ យើងមិននិយាយកុហកឡើយ។ (យ៉ូហាន ៨:៤៤; សកម្មភាព ៥:១-១១) ប៉ុន្តែ ភាពទៀងត្រង់មិនគ្រាន់តែជាការមិននិយាយកុហកប៉ុណ្ណោះទេ។ បើយើងពិតជាមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះ យើងក៏នឹងប្រព្រឹត្តទៀងត្រង់តាមរបៀបផ្សេងទៀតដែរ។
១៨, ១៩. តើភាពមិនទៀងត្រង់រួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
១៨ បុគ្គលម្នាក់អាចប្រព្រឹត្តមិនទៀងត្រង់ទោះជាគាត់មិនបាននិយាយកុហកក៏ដោយ។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលថា៖ «មិនត្រូវឲ្យឯងរាល់គ្នាលួច ឬប្រព្រឹត្តឆបោក ឬកុហកគ្នាទៅវិញទៅមកឡើយ»។ ហេតុអ្វីពួកគេត្រូវធ្វើដូច្នេះ? ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ត្រូវឲ្យឯងរាល់គ្នាបានបរិសុទ្ធ ដ្បិតអញនេះដែលជាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯងរាល់គ្នា អញបរិសុទ្ធ»។ (លេវីវិន័យ ១៩:២, ១១) ទោះជាយើងប្រហែលជាមិននិយាយកុហកក៏ដោយ បើយើងធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតជឿអ្វីដែលមិនពិត នោះយើងកំពុងប្រព្រឹត្តមិនទៀងត្រង់។
តើយើងតាំងចិត្តមិននិយាយកុហកនិងមិនបោកបញ្ឆោតឬទេ? (សូមមើលវគ្គ១៩)
១៩ ជាឧទាហរណ៍ បុរសម្នាក់ប្រាប់ថៅកែរបស់គាត់ ឬអ្នករួមការងារជាមួយនឹងគាត់ថាគាត់ត្រូវចេញពីធ្វើការមុនម៉ោង ដោយសារគាត់មានណាត់ជាមួយគ្រូពេទ្យម្នាក់។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមែនជាមូលហេតុពិតប្រាកដទេ។ គាត់ចង់ចេញមុនម៉ោងដើម្បីទៅដើរលេង។ តាមពិត ការណាត់ជួបរបស់គាត់គឺគ្រាន់តែទៅឱសថស្ថានមួយភ្លែត ឬទៅមន្ទីរព្យាបាលដើម្បីបង់លុយ។ តើគាត់កំពុងប្រព្រឹត្តទៀងត្រង់ឬទេ ឬតើគាត់កំពុងបោកបញ្ឆោតអ្នកឯទៀត? បុរសនោះបានធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតជឿអ្វីដែលមិនពិត។ នៅពេលខ្លះ មនុស្សបោកបញ្ឆោតអ្នកឯទៀតដើម្បីទទួលអ្វីដែលពួកគេចង់បាន ឬដើម្បីឲ្យរួចពីទោស។ ប៉ុន្តែ យើងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាដែលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «មិនត្រូវឲ្យឯងរាល់គ្នា . . . ប្រព្រឹត្តឆបោក»ឡើយ។ យើងចង់ធ្វើអ្វីដែលលោកមានប្រសាសន៍ថាសុចរិតនិងបរិសុទ្ធ។—រ៉ូម ៦:១៩
២០, ២១. បើយើងមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះ តើយើងត្រូវជៀសវាងអ្វីទៀត?
២០ យើងជៀសវាងអំពើផិតក្បត់ ការប្រមឹកស្រា និងអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរឯទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែ លើសពីនេះទៅទៀត យើងចង់ជៀសវាងពីអ្វីណាក៏ដោយដែលធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។ ជាឧទាហរណ៍ យើងមិនគ្រាន់តែជៀសវាងអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយើងក៏ជៀសវាងការកម្សាន្តណាដែលប្រាសចាកសីលធម៌ដែរ។ យើងមិនគ្រាន់តែមិនផឹកស្រាឲ្យស្រវឹងទេ តែយើងក៏មិនផឹកស្រារហូតដល់យើងជិតស្រវឹងដែរ។ យើងប្រហែលជាត្រូវខំព្យាយាមយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីទប់ទល់នឹងការល្បួងបែបនេះ ប៉ុន្តែយើងអាចធ្វើដូច្នេះបាន។
២១ យើងមានគោលដៅធ្វើតាមពាក្យសម្ដីរបស់ប៉ូល ដែលថា៖ «កុំឲ្យភាពខុសឆ្គងបន្តគ្រប់គ្រងក្នុងរូបកាយដែលអាចស្លាប់របស់អ្នករាល់គ្នា ដោយនាំឲ្យអ្នករាល់គ្នាស្ដាប់តាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់វាឡើយ»។ (រ៉ូម ៦:១២; ៧:១៨-២០) ពិតមែនតែយើងមិនអាចជៀសវាងការខុសឆ្គងទាំងអស់បាន ប៉ុន្តែពេលយើងតយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការខុសឆ្គងគ្រប់ប្រភេទ យើងបង្ហាញថាយើងពិតជាមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះគុណដ៏វិសេសលើសលប់ដែលព្រះនិងគ្រិស្តបានបង្ហាញចំពោះយើង។
២២. បើយើងពិតជាមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា តើយើងអាចទន្ទឹងរង់ចាំទទួលរង្វាន់អ្វី?
២២ ព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់យើង ហើយលោកអាចបន្តធ្វើដូច្នេះ។ យើងមានចិត្តកតញ្ញូយ៉ាងខ្លាំងចំពោះគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់លោក! ដូច្នេះ សូមយើងខំប្រឹងជៀសវាងធ្វើអ្វីដែលលោកប្រាប់ថាគឺមិនត្រឹមត្រូវ ទោះបីជាអ្នកឯទៀតគិតថាអ្វីទាំងនោះមិនមែនជាអំពើខុសឆ្គងក្ដី។ បើយើងធ្វើដូច្នេះ តើយើងអាចទន្ទឹងរង់ចាំទទួលរង្វាន់អ្វី? ប៉ូលបាននិយាយថា៖ «ឥឡូវនេះដោយសារអ្នករាល់គ្នាបានត្រូវរំដោះឲ្យរួចពីភាពខុសឆ្គង តែបានទៅជាខ្ញុំបម្រើរបស់ព្រះវិញ នោះអ្នករាល់គ្នាមានផលជាសេចក្ដីបរិសុទ្ធ ដែលនៅទីបំផុតនាំឲ្យបានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់»។—រ៉ូម ៦:២២