សំណួរពីយុវវ័យ
តើខ្ញុំអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីឈប់មានទម្លាប់បង្អែបង្អង់?
តើប្អូនធុញទេ រាល់ដងដែលធ្វើកិច្ចការសាលាឬកិច្ចការផ្ទះប្អូនតែងតែយឺតយ៉ាវរហូត? ប្អូនប្រហែលជាចង់បញ្ឈប់ទម្លាប់នេះ តែប្អូនមិនដឹងថាត្រូវធ្វើយ៉ាងណាទេ។ អត្ថបទនេះអាចជួយប្អូនបាន សូម្បីតែ
ក្រោយពីអានអត្ថបទនេះរួច សូមមើលប្រអប់សំណួរចម្លើយអំពីការបង្អែបង្អង់។
គម្ពីររៀបរាប់អំពីលទ្ធផលមិនល្អដែលមកពីការបង្អែបង្អង់។ គម្ពីរចែងថា៖«អ្នកណាដែលសង្កេតមើលតែខ្យល់ អ្នកនោះនឹងមិនសាបព្រោះគ្រាប់ពូជទេ ហើយអ្នកណាដែលមើលតែពពក អ្នកនោះក៏មិនច្រូតប្រមូលផលដែរ»។—អ្នកទូន្មាន ១១:៤
សូមពិចារណាកត្តាខ្លះៗដែលប្រហែលជាធ្វើឲ្យប្អូនមានទម្លាប់បង្អែបង្អង់ ហើយតើប្អូនអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីបញ្ឈប់ទម្លាប់នោះ។
ពេលប្អូនមានអារម្មណ៍ថាកិច្ចការនោះពិបាកពេក។
មានកិច្ចការខ្លះពិតជាស្មុគស្មាញមែន ហើយល្អជាង បើយើងទុកវាមួយឡែកសិន។ នៅខាងក្រោមនេះមានយោបល់មួយចំនួន។
ធ្វើកិច្ចការស្មុគស្មាញនោះម្ដងបន្តិចៗ។ ប្អូនមេលីសាបានរៀបរាប់ថា៖«ទោះជាខ្ញុំដឹងថាកិច្ចការរបស់ខ្ញុំយឺតជាងកាលវិភាគក៏ដោយ ខ្ញុំព្យាយាមធ្វើកិច្ចការនោះម្ដងមួយៗ»។
ចាប់ផ្ដើមភ្លាមៗ។ ប្អូនវីរេបានរៀបរាប់ថា៖«ពេលទទួលកិច្ចការណាមួយ សូមចាប់ផ្ដើមធ្វើភ្លាមៗបើអាចធ្វើទៅបាន។ ទោះជាយើងមិនបានធ្វើភ្លាមៗក្ដី សូមកត់ទុកគំនិតផ្សេងៗឬអ្វីដែលយើងចង់ធ្វើដើម្បីកុំឲ្យភ្លេច»។
សុំជំនួយ។ ឪពុកម្ដាយនិងគ្រូបង្រៀនទំនងជាធ្លាប់មានអារម្មណ៍ដូចប្អូនដែរ។ ដូច្នេះ សូមសុំយោបល់ពីពួកគាត់។ ពួកគាត់ប្រហែលជាជួយប្អូនដោយផ្ដល់យោបល់ល្អៗ និងជួយប្អូនឲ្យរៀបចំកាលវិភាគសម្រាប់ធ្វើកិច្ចការទាំងនោះ។
យោបល់៖ ប្អូនអាប៊ីបានរៀបរាប់ថា៖«សូមធ្វើកាលវិភាគមួយដោយកំណត់ថា កិច្ចការណាត្រូវធ្វើមុនកិច្ចការណាត្រូវធ្វើក្រោយ ហើយតាំងចិត្តធ្វើតាមកាលវិភាគនោះ។ ពេលយើងធ្វើដូច្នោះ យើងនឹងអាចសម្រេចកិច្ចការផ្សេងៗតាមពេលកំណត់»។
ពេលប្អូនមានអារម្មណ៍ថាគ្មានអ្វីជំរុញចិត្ត។
ជាញឹកញយកិច្ចការដែលប្អូនត្រូវធ្វើនោះ ប្រហែលជាអ្វីដែលប្អូនមិនចូលចិត្តធ្វើទាល់តែសោះ។ ដូច្នេះ តើប្អូនអាចធ្វើយ៉ាងណាបើប្អូនមានអារម្មណ៍បែបនោះ? សូមធ្វើតាមយោបល់ដូចខាងក្រោម៖
គិតអំពីមូលហេតុដែលឆាប់ធ្វើកិច្ចការនោះ។ សូមស្រមៃថា តើប្អូននឹងសប្បាយយ៉ាងណាបើប្អូនធ្វើកិច្ចការនោះហើយ។ ប្អូនអេមីបានរៀបរាប់ថា៖«ពេលខ្ញុំធ្វើកិច្ចការណាមួយទាន់ពេល នោះខ្ញុំធូរទ្រូងណាស់ ដូចដកបន្លាចេញពីទ្រូងអ៊ីចឹង»។
រំលឹកខ្លួនអំពីផលវិបាក។ បើប្អូនចេះតែបង្អែបង្អង់ ប្អូននឹងតានតឹងចិត្តកាន់តែខ្លាំង ហើយមិនបានសម្រេចលទ្ធផលល្អទេ។ គម្ពីរព្រមានថា៖«មនុស្សទទួលផលតាមតែអ្វីដែលគេសាបព្រោះ»។—កាឡាទី ៦:៧
កំណត់ថ្ងៃបង្ហើយកិច្ចការនោះមុនពេលកំណត់។ ប្អូនអាលីស្យាបានរៀបរាប់ថា៖«ពេលខ្ញុំកំណត់ថ្ងៃបង្ហើយកិច្ចការណាមួយមុនមួយឬពីរថ្ងៃ នោះពិតជាជួយខ្ញុំច្រើនណាស់។ ពេលធ្វើដូច្នេះ ខ្ញុំអាចមានពេលពិនិត្យកិច្ចការនោះឡើងវិញ ហើយថែមទាំងនៅសល់ពេលមួយថ្ងៃឬពីរថ្ងៃទៀតផង»។
យោបល់៖ ប្អូនអាឡិចសឺសបានរៀបរាប់ថា៖«យើងអាចបញ្ជាគំនិតឲ្យជំរុញចិត្តយើង។ សូមប្រាប់ខ្លួនឯងថាខ្ញុំត្រូវបង្ហើយកិច្ចការនេះ ហើយគ្មានអ្វីអាចរារាំងទេ។ ពេលខ្ញុំប្រាប់ខ្លួនឯងបែបនេះ អ្វីដែលត្រូវបង្ហើយបានហើយជាស្ថាពរ»។
ពេលប្អូនរវល់ខ្លាំងពេក។
ប្អូនណេថិនបានរៀបរាប់ថា៖«មនុស្សគ្រប់គ្នាថាខ្ញុំពូកែបង្អែបង្អង់។ តែពួកគេមិនយល់កាលៈទេសៈខ្ញុំទេ។ ពួកគេមិនដឹងថាខ្ញុំរវល់ខ្លាំងប៉ុនណាឡើយ»។ បើប្អូនមានអារម្មណ៍ដូចគាត់ ប្អូនអាចសាកធ្វើតាមយោបល់ទាំងនេះ។
ធ្វើកិច្ចការស្រួលៗមុនសិន។ ប្អូនអាំប៊ឺបានរៀបរាប់ថា៖«មានគេប្រាប់ខ្ញុំថា បើកិច្ចការងារណាអាចបង្ហើយក្នុង៥នាទី សូមធ្វើកិច្ចការនោះភ្លាមៗ។ កិច្ចការនោះរួមបញ្ចូលការសម្អាត ហាលខោអាវ លាងចាន និងទូរស័ព្ទទៅនរណាម្នាក់ជាដើម»។
កំណត់កិច្ចការណាត្រូវធ្វើមុន កិច្ចការណាត្រូវធ្វើក្រោយ។ គម្ពីរចែងថា៖«ពិចារណាឲ្យដឹងប្រាកដថាការអ្វីដែលសំខាន់ជាង»។ (ភីលីព ១:១០) តើតាមរបៀបណាប្អូនអាចអនុវត្តគោលការណ៍នេះក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ? ប្អូនអាណាបានរៀបរាប់ថា៖«ខ្ញុំមានបញ្ជីកិច្ចការទាំងអស់ដែលខ្ញុំត្រូវធ្វើ និងថ្ងៃកំណត់ដែលត្រូវបង្ហើយកិច្ចការនោះដែរ។ ប៉ុន្តែ សំខាន់បំផុត ខ្ញុំកត់ថ្ងៃដែលខ្ញុំត្រូវធ្វើកិច្ចការនីមួយៗនិងថ្ងៃដែលត្រូវបង្ហើយកិច្ចការទាំងនោះ»។
តើស្ដាប់ទៅដូចជាហ្មត់ចត់ពេកទេ? មិនមែនទេ។ សូមគិតឡើងវិញអំពីនេះ៖ ពេលប្អូនមានកាលវិភាគច្បាស់លាស់ ប្អូនកំពុងគ្រប់គ្រងពេលវេលា មិនមែនវាគ្រប់គ្រងប្អូនទេ។ ហើយការធ្វើដូច្នោះ ជួយប្អូនកាត់បន្ថយការតានតឹងចិត្ត។ ប្អូនឃែលីបានរៀបរាប់ថា៖«ការមានកាលវិភាគច្បាស់លាស់ជួយខ្ញុំកុំឲ្យស្លន់ស្លោ ហើយជួយខ្ញុំឲ្យដឹងថាខ្ញុំត្រូវធ្វើកិច្ចការណាខ្លះ»។
កុំឲ្យអ្វីមកបំបែរអារម្មណ៍។ ប្អូនជេននីហ្វើបានរៀបរាប់ថា៖«ពេលខ្ញុំចាប់ផ្ដើមធ្វើកិច្ចការរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំប្រាប់អ្នកផ្ទះរបស់ខ្ញុំឲ្យដឹងថាខ្ញុំជាប់រវល់។ បើពួកគាត់មានអ្វីឲ្យខ្ញុំធ្វើ ខ្ញុំសុំពួកគាត់ប្រាប់ខ្ញុំ មុនខ្ញុំចាប់ផ្ដើមធ្វើកិច្ចការនោះ។ ហើយខ្ញុំក៏បិទសំឡេងទូរស័ព្ទនិងសំឡេងសារដែរ»។
យោបល់៖ ប្អូនចូដាន់បានរៀបរាប់ថា៖«បើមានកិច្ចការណាដែលអ្នកត្រូវធ្វើ សូមធ្វើកិច្ចការនោះភ្លាមកុំបង្អែបង្អង់។ បើអ្នកឆាប់បង្ហើយកិច្ចការនោះ អ្នកនឹងធូរចិត្ត ហើយមិនចាំបាច់អង្គុយបារម្ភទេ»។