សំណួរពីយុវវ័យ
តើខ្ញុំគួរធ្វើយ៉ាងណាពេលធ្វើខុស?
តើប្អូននឹងធ្វើយ៉ាងណា?
សូមអានអំពីអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះខារីណា ហើយស្រមៃគិតថានោះបានកើតឡើងចំពោះប្អូនវិញ។ បើប្អូនជាខារីណា តើប្អូននឹងធ្វើយ៉ាងណា?
ខារីណារៀបរាប់ថា៖«ពេលទៅសាលារៀន ខ្ញុំបើកឡានលឿនពេក។ ប៉ូលិសម្នាក់ឃាត់ខ្ញុំហើយឲ្យបង្កាន់ដៃផាកពិន័យ។ ខ្ញុំខឹងមែនទែន! ខ្ញុំប្រាប់ម៉ាក់ខ្ញុំ ហើយម៉ាក់ប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំត្រូវប្រាប់ប៉ាដែរ តែខ្ញុំមិនចង់ប្រាប់ប៉ាសោះ!»។
បើប្អូនជាខារីណា តើប្អូននឹងធ្វើយ៉ាងណា?
ជម្រើស«ក»: មិនប្រាប់ប៉ាទេ ហើយសង្ឃឹមថាគាត់មិនដឹងឮអំពីរឿងនោះ។
ជម្រើស«ខ»: ប្រាប់ប៉ាអំពីការពិតទាំងអស់។
ប្អូនប្រហែលជាចង់យកជម្រើស«ក»។ យ៉ាងណាមិញ ម្ដាយរបស់ប្អូនប្រហែលជាស្មានថាប្អូនទៅសារភាពប្រាប់ប៉ារួចហើយ។ ប៉ុន្តែ ការព្រមទទួលស្គាល់កំហុសរបស់ខ្លួន គឺជាទង្វើត្រឹមត្រូវជានិច្ច ទោះជាកំហុសនោះទាក់ទងនឹងការទទួលបង្កាន់ដៃផាកពិន័យ ឬអ្វីផ្សេងទៀតក៏ដោយ។
មូលហេតុបីដែលប្អូនគួរសារភាពកំហុស
១. គឺជាអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ គម្ពីរបរិសុទ្ធបញ្ជាក់គោលការណ៍សម្រាប់គ្រិស្តសាសនិកពិតថា៖«យើងចង់ធ្វើការទាំងអស់ដោយទៀងត្រង់»។—ហេប្រឺ ១៣:១៨
ប្អូនស្រីម្នាក់ឈ្មោះអាឡិចសឺសរៀបរាប់ថា៖«ខ្ញុំខំប្រឹងព្យាយាមប្រាប់ការពិតជានិច្ច ហើយទទួលខុសត្រូវពេលខ្ញុំធ្វើខុស ថែមទាំងសារភាពកំហុសរបស់ខ្ញុំភ្លាមៗ»។
២. មនុស្សឯទៀតទំនងជាអភ័យទោសឲ្យអ្នកដែលព្រមទទួលស្គាល់កំហុស។ គម្ពីរចែងថា៖«អ្នកណាដែលគ្របបាំងការរំលងរបស់ខ្លួន នោះនឹងមិនចំរើនឡើងទេ តែអ្នកណាដែលលន់តួ ហើយលះបង់អំពើនោះ នឹងប្រទះបានសេចក្ដីមេត្ដាករុណាវិញ»។—សុភាសិត ២៨:១៣
ប្អូនប្រុសម្នាក់ឈ្មោះរីឆឺដរៀបរាប់ថា៖«យើងត្រូវមានចិត្តក្លាហាន ទើបហ៊ានសារភាពកំហុសរបស់យើង។ តែពេលយើងធ្វើដូច្នេះ មនុស្សនឹងទុកចិត្តយើង ពីព្រោះពួកគេឃើញថាយើងជាមនុស្សទៀងត្រង់។ ដូច្នេះពេលយើងសារភាពកំហុស យើងអាចទទួលបានផលល្អ»។
៣. សំខាន់បំផុត ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ គម្ពីរចែងថា៖«មនុស្សវៀចជាទីខ្ពើមឆ្អើមដល់ព្រះយេហូវ៉ា តែឯមនុស្សទៀងត្រង់ នោះទ្រង់ជាមិត្រនឹងគេវិញ»។—សុភាសិត ៣:៣២
ប្អូនស្រីម្នាក់ឈ្មោះរេឆឺលរៀបរាប់ថា៖«ក្រោយខ្ញុំបានធ្វើខុសធ្ងន់មួយ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមដឹងថាខ្ញុំត្រូវសារភាពកំហុស។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនអាចឲ្យពរខ្ញុំទេ បើខ្ញុំមិនធ្វើតាមការណែនាំរបស់លោក»។
ដូច្នេះតើខារីណាបានធ្វើយ៉ាងណាពេលដែលនាងមានកំហុស? នាងខំលាក់មិនឲ្យប៉ានាងដឹងទេថា នាងបានទទួលបង្កាន់ដៃផាកពិន័យហួសល្បឿនកំណត់។ ប៉ុន្តែ នាងមិនអាចលាក់រឿងនោះរហូតបានទេ។ ខារីណានិយាយថា៖ «ប្រហែលមួយឆ្នាំក្រោយមក ប៉ាខ្ញុំបានដឹងរឿងនោះ . . . ហើយគាត់បានបន្ទោសខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំង! ម៉ាក់ខ្ញុំក៏ខឹងដែរ ដោយសារខ្ញុំមិនបានស្ដាប់គាត់!»។
មេរៀន: ខារីណាប្រាប់ថា៖ «កាន់តែលាក់ កំហុសកាន់តែធំ។ មុននិងក្រោយគង់តែទទួលផលពីកំហុសនោះដដែល!»។
របៀបទាញមេរៀនពីកំហុសរបស់ខ្លួន
យើងដឹងថាមនុស្សទាំងអស់ចេះធ្វើខុស។ (រ៉ូម ៣:២៣; យ៉ូហានទី១ ១:៨) ម្យ៉ាងទៀត ប្អូនទើបតែរៀនថា បើប្អូនសារភាពកំហុស ជាពិសេសទទួលស្គាល់កំហុសភ្លាមៗ នេះបង្ហាញថាប្អូនមានចិត្តរាបទាបនិងមានភាពចាស់ទុំ។
ឥឡូវ ប្អូនត្រូវចេះទាញមេរៀនពីកំហុសរបស់ខ្លួន។ គួរឲ្យស្ដាយ យុវវ័យខ្លះមិនបានឆ្លៀតឱកាសទាញមេរៀនពេលនោះទេ! ពួកគេប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ដូចប្អូនស្រីម្នាក់ឈ្មោះព្រីស៊ីឡា។ នាងនិយាយថា៖«ពេលខ្ញុំធ្វើខុស ខ្ញុំធ្លាប់ធ្លាក់ទឹកចិត្តហួសហេតុពេក។ ខ្ញុំមិនសូវឲ្យតម្លៃខ្លួន ដូច្នេះពេលខ្ញុំធ្វើខុស នោះទៅជាបន្ទុកធ្ងន់ពេកសម្រាប់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមអស់សង្ឃឹមនឹងខ្លួន»។
ពេលខ្លះ តើប្អូនមានអារម្មណ៍ដូចនោះដែរឬទេ? បើមានមែន សូមប្អូនចាំថា: ការចេះតែគិតអំពីកំហុសនៅអតីតកាល គឺប្រៀបដូចជាការបើកឡានដោយមើលទៅក្រោយតាមកញ្ចក់ជានិច្ច។ ការផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើកំហុសនៅអតីតកាល នាំឲ្យតែធ្លាក់ទឹកចិត្តហើយគិតថាខ្លួនគ្មានតម្លៃ ថែមទាំងធ្វើឲ្យគ្មានកម្លាំងចិត្តប្រឈមមុខបញ្ហានៅថ្ងៃមុខ។
គឺល្អជាងបើប្អូនមានតុល្យភាពដូចតទៅនេះ៖
ប្អូនប្រុសអេលីយឹតនិយាយថា៖«អ្នកត្រូវគិតអំពីកំហុសរបស់អ្នកដើម្បីទាញមេរៀន តែកុំគិតច្រើនពេកអំពីកំហុសនោះរហូតដល់ធ្លាក់ទឹកចិត្ត»។
ប្អូនស្រីវេរ៉ានិយាយថា៖«រាល់ដងដែលខ្ញុំធ្វើខុស ខ្ញុំខំទាញមេរៀនមួយដែលនឹងជួយខ្ញុំឲ្យក្លាយទៅជាមនុស្សល្អជាង ហើយជួយឲ្យខ្ញុំធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អជាងនៅលើកក្រោយ។ គំនិតបែបនេះគឺល្អ ពីព្រោះនោះជួយយើងឲ្យអប់រំខ្លួន»។