កំណត់សម្គាល់
b លេវីវិន័យ ១៩:១៨ចែងថា៖ «មិនត្រូវសងសឹក ឬចងគំនុំគុំកួននឹងពួកកូនចៅរបស់សាសន៍ឯងឡើយ គឺត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯងវិញ»។ អ្នកដឹកនាំសាសនាយូដាជឿថា«កូនចៅរបស់សាសន៍ឯង»និង«អ្នកជិតខាង»សំដៅទៅលើជនជាតិយូដាតែប៉ុណ្ណោះ។ ច្បាប់តម្រូវឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលញែកខ្លួនដោយឡែកពីជនជាតិឯទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែ ច្បាប់មិនបានគាំទ្រចំពោះទស្សនៈនៃអ្នកដឹកនាំសាសនានៅសតវត្សរ៍ទី១ ដែលថាជនជាតិដទៃទាំងអស់គឺជាសត្រូវ ហើយត្រូវតែស្អប់ពួកគេនោះទេ។