លូកា
៩ បន្ទាប់មក លោកហៅសាវ័កទាំងដប់ពីរនាក់មកជុំគ្នា រួចលោកឲ្យពួកគាត់មានឫទ្ធានុភាពនិងអំណាចលើពួកវិញ្ញាណកំណាចទាំងអស់ ហើយដើម្បីធ្វើឲ្យមនុស្សជាពីជំងឺផ្សេងៗ។ ២ ក្រោយមក លោកចាត់ពួកគាត់ឲ្យទៅផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ហើយធ្វើឲ្យមនុស្សជាសះស្បើយ ៣ លោកក៏មានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «កុំយកអ្វីទៅជាមួយឲ្យសោះសម្រាប់ការធ្វើដំណើរ ទោះដំបង ថង់យាម នំប៉័ង ឬប្រាក់ក្ដី ក៏មិនត្រូវមានសម្លៀកបំពាក់ក្នុង មួយបន្លាស់ទៀតដែរ។ ៤ ប៉ុន្តែ នៅតំបន់ណាដែលអ្នកចូលក្នុងផ្ទះណាមួយ ចូរនៅទីនោះរហូតដល់អ្នកចេញពីតំបន់នោះ។ ៥ ហើយនៅកន្លែងណាដែលគេមិនព្រម ទទួលស្វាគមន៍អ្នករាល់គ្នា ចូររលាស់ធូលីដីពីជើងអ្នកចេញ ពេលដែលអ្នកចេញពីក្រុងនោះ ទុកជាភ័ស្តុតាងថាពួកគេមានកំហុស»។ ៦ ដូច្នេះ ពួកគាត់បានធ្វើដំណើរពីភូមិមួយទៅភូមិមួយពេញតំបន់នោះ ដោយប្រកាសដំណឹងល្អនិងធ្វើឲ្យមនុស្សជាសះស្បើយនៅគ្រប់ទីកន្លែង។
៧ ឯហេរ៉ូឌ ដែលជាអភិបាលស្រុក បានឮអំពីអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលបានកើតឡើង ក៏កំពុងងឿងឆ្ងល់ជាខ្លាំង ពីព្រោះមានអ្នកខ្លះនិយាយថា យ៉ូហានបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ៨ អ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា អេលីយ៉ាបានលេចមក តែអ្នកឯទៀតនិយាយថា អ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់ពីសម័យបុរាណបានរស់ឡើងវិញ។ ៩ ហេរ៉ូឌនិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានកាត់ក្បាលយ៉ូហានហើយ។ ដូច្នេះ តើអ្នកដែលខ្ញុំឮថាបានធ្វើការទាំងអស់នេះជាអ្នកណា?»។ ម្ល៉ោះហើយ គាត់ចង់ឃើញលោក។
១០ ពេលដែលពួកសាវ័កបានត្រឡប់មកវិញហើយ ពួកគាត់ក៏រៀបរាប់ប្រាប់លោកអំពីអ្វីៗដែលពួកគាត់បានធ្វើ។ បន្ទាប់ពីនោះ លោកនាំពួកគាត់ទៅក្រុងបេតសេដា ដើម្បីអាចនៅដាច់ដោយឡែកពីបណ្ដាជន។ ១១ ប៉ុន្តែពេលដែលឮដល់បណ្ដាជន ពួកគេបានទៅតាមលោក ហើយលោកបានទទួលពួកគេយ៉ាងរាក់ទាក់ ក៏ចាប់ផ្ដើមមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ហើយអស់អ្នកដែលត្រូវការឲ្យលោកធ្វើឲ្យជា លោកបានធ្វើឲ្យពួកគេជាសះស្បើយ។ ១២ លុះថ្ងៃកាន់តែទាបហើយ សាវ័កទាំងដប់ពីរនាក់បានចូលទៅជិតលោកហើយជម្រាបថា៖ «សូមឲ្យបណ្ដាជនទៅវិញ ដើម្បីពួកគេអាចទៅភូមិនិងជនបទនៅជិតៗនេះ ហើយរកកន្លែងស្នាក់នៅនិងស្បៀងអាហារ ពីព្រោះយើងនៅកន្លែងដាច់ឆ្ងាយ»។ ១៣ ប៉ុន្តែលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាឲ្យអាហារពួកគេបរិភោគចុះ»។ ពួកគាត់ជម្រាបថា៖ «យើងមានតែនំប៉័ងប្រាំដុំ និងត្រីពីរកន្ទុយប៉ុណ្ណោះ លើកលែងតែយើងទៅទិញស្បៀងអាហារសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់នេះដោយខ្លួនយើង»។ ១៤ ឯមនុស្សទាំងនោះមានបុរសប្រហែលប្រាំពាន់នាក់។ ប៉ុន្តែលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ចូរឲ្យពួកគេអង្គុយជាក្រុមៗ ដោយក្នុងមួយក្រុមមានហាសិបនាក់ ហើយឲ្យពួកគេអង្គុយដូចពេលដែលបរិភោគអាហារ»។ ១៥ រួចពួកអ្នកកាន់តាមក៏ធ្វើតាម ដោយឲ្យមនុស្សទាំងនោះអង្គុយ។ ១៦ បន្ទាប់មក លោកយកនំប៉័ងប្រាំដុំនិងត្រីពីរកន្ទុយនោះ ងើយភ្នែកមើលទៅស្ថានសួគ៌ អធិដ្ឋាន* រួចកាច់ ហើយឲ្យអ្នកកាន់តាម ដើម្បីពួកគាត់ចែកបណ្ដាជន។ ១៧ ដូច្នេះ គ្រប់គ្នាបានបរិភោគឆ្អែត។ បន្ទាប់មក ពួកគាត់បានប្រមូលអាហារដែលនៅសល់ បានដប់ពីរកញ្ជើ។
១៨ លុះក្រោយមក ពេលដែលលោកនៅម្នាក់ឯងហើយកំពុងអធិដ្ឋាន នោះពួកអ្នកកាន់តាមបានមកឯលោក ហើយលោកសួរពួកគាត់ថា៖ «តើបណ្ដាជនថាខ្ញុំជាអ្នកណា?»។ ១៩ ពួកគាត់តបឆ្លើយថា៖ «អ្នកខ្លះថា លោកជាយ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹក តែអ្នកខ្លះទៀតថាលោកជាអេលីយ៉ា ហើយអ្នកឯទៀតថាលោកជាអ្នកប្រកាសទំនាយមួយរូបពីសម័យបុរាណដែលបានរស់ឡើងវិញ»។ ២០ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញ តើអ្នកថាខ្ញុំជាអ្នកណា?»។ ពេត្រុសឆ្លើយថា៖ «លោកជាគ្រិស្តនៃព្រះ»។ ២១ ក្រោយមក លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ ដោយបង្គាប់មិនឲ្យយករឿងនោះទៅប្រាប់អ្នកណាឡើយ ២២ តែបានថា៖ «កូនមនុស្សត្រូវរងទុក្ខលំបាកជាច្រើន ហើយពួកបុរសចាស់ទុំ ពួកសង្ឃនាយក និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់នឹងមិនព្រមទទួលស្គាល់លោកទេ។ លោកក៏នឹងត្រូវគេសម្លាប់ ហើយនៅថ្ងៃទីបីលោកនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ»។
២៣ រួចមក លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេទាំងអស់គ្នាថា៖ «បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ អ្នកនោះត្រូវប្រគល់ខ្លួនឲ្យព្រះ រួចលីបង្គោលទារុណកម្ម* របស់ខ្លួនរៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយមកតាមខ្ញុំជាដរាបចុះ។ ២៤ ព្រោះអ្នកណាដែលចង់រក្សាជីវិតខ្លួន អ្នកនោះនឹងបាត់បង់ជីវិតទៅវិញ។ តែអ្នកណាដែលបាត់បង់ជីវិតព្រោះតែខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងរក្សាជីវិតវិញ។ ២៥ តើមានប្រយោជន៍អ្វីទៅ បើអ្នកណាម្នាក់បានពិភពលោកទាំងមូល តែបាត់បង់ជីវិតឬត្រូវអន្តរាយ? ២៦ អ្នកណាដែលខ្មាសគេដោយសារកាន់តាមខ្ញុំនិងជឿពាក្យរបស់ខ្ញុំ កូនមនុស្សក៏នឹងខ្មាសមិនទទួលស្គាល់អ្នកនោះដែរ ពេលដែលលោកមកដោយមានសិរីរុងរឿងរបស់លោក និងរបស់បិតាលោកព្រមទាំងសិរីរុងរឿងរបស់បណ្ដាទេវតាបរិសុទ្ធ។ ២៧ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា មានអ្នកខ្លះដែលកំពុងឈរនៅទីនេះ នឹងមិនស្លាប់ឡើយ ទាល់តែបានឃើញរាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាមុនសិន»។
២៨ ពិតមែនហើយ ប្រហែលប្រាំបីថ្ងៃក្រោយពីលោកបានពោលពាក្យទាំងនោះ លោកក៏នាំពេត្រុស យ៉ូហាន និងយ៉ាកុបទៅជាមួយ ហើយបានឡើងទៅលើភ្នំដើម្បីអធិដ្ឋាន។ ២៩ កាលដែលលោកកំពុងអធិដ្ឋាន នោះផ្ទៃមុខរបស់លោកប្រែជាខុសពីមុន ហើយសម្លៀកបំពាក់របស់លោកក៏បានប្រែជាសភ្លឺចិញ្ចាច ៣០ ហើយមើល! មានបុរសពីរនាក់កំពុងសន្ទនាជាមួយនឹងលោក គឺម៉ូសេនិងអេលីយ៉ា។ ៣១ បុរសទាំងពីរនោះបានលេចមកទាំងមានសិរីរុងរឿង ក៏បានចាប់ផ្ដើមនិយាយអំពីការចាកចេញរបស់លោក ដែលត្រូវកើតឡើងនៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ៣២ ឯពេត្រុសនិងអ្នកដែលនៅជាមួយនឹងគាត់កំពុងដេករលីវៗ លុះស្វាងពីដំណេកហើយ ពួកគាត់ឃើញសិរីរុងរឿងរបស់លោក ព្រមទាំងឃើញបុរសពីរនាក់ដែលកំពុងឈរជាមួយនឹងលោក។ ៣៣ ពេលដែលអ្នកទាំងនោះកំពុងឃ្លាតពីលោក នោះពេត្រុសជម្រាបលោកយេស៊ូ ដោយមិនដឹងថាខ្លួនកំពុងនិយាយអ្វីថា៖ «លោកគ្រូ យើងនៅទីនេះជាការល្អប្រសើរណាស់! ដូច្នេះ យើងសុំដំឡើងត្រសាលបី មួយសម្រាប់លោក មួយសម្រាប់ម៉ូសេ និងមួយសម្រាប់អេលីយ៉ា»។ ៣៤ ប៉ុន្តែកាលដែលគាត់កំពុងពោលពាក្យទាំងនេះ ស្រាប់តែពពកមួយបានកើតមានឡើង ក៏ចាប់ផ្ដើមគ្របបាំងពួកគាត់។ ពេលដែលនៅក្នុងពពកនោះ ពួកគាត់ក៏តាំងភ័យខ្លាច ៣៥ ហើយមានសំឡេងមួយបន្លឺចេញពីពពកថា៖ «នេះជាកូនរបស់ខ្ញុំ ជាអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំង ចូរស្ដាប់តាមលោក»។ ៣៦ កាលដែលកំពុងឮសំឡេងនោះ ពួកគាត់ឃើញថាមានតែលោកយេស៊ូប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែនៅគ្រានោះ ពួកគាត់បាននៅស្ងៀម មិនបានប្រាប់អ្នកណាអំពីអ្វីដែលពួកគាត់បានឃើញសោះឡើយ។
៣៧ លុះថ្ងៃស្អែក ពេលពួកគាត់ចុះពីភ្នំហើយ មនុស្សមួយក្រុមធំបានមកជួបលោក។ ៣៨ ហើយមើល! មានបុរសម្នាក់បន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងពីក្នុងបណ្ដាជនថា៖ «លោកគ្រូ! ខ្ញុំសុំអង្វរលោកមកមើលកូនប្រុសខ្ញុំ ពីព្រោះគាត់ជាកូនតែមួយរបស់ខ្ញុំ ៣៩ ព្រោះមើល! វិញ្ញាណ* មួយចេះតែគ្របសង្កត់គាត់ ហើយគាត់ស្រែកឡើងភ្លាម។ វាក៏ធ្វើឲ្យគាត់ដួលប្រកាច់បែកពពុះមាត់ ហើយវាចេញទៅទាំងពិបាកក្រោយពីបានធ្វើឲ្យគាត់របួស។ ៤០ ខ្ញុំបានអង្វរពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យបណ្ដេញវាចេញ ប៉ុន្តែពួកគាត់បណ្ដេញវាមិនបានទេ»។ ៤១ លោកយេស៊ូតបថា៖ «ឱជំនាន់មនុស្សដែលគ្មានជំនឿនិងវៀចវេរអើយ! តើខ្ញុំត្រូវនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាហើយទ្រាំទ្រអ្នករាល់គ្នាដល់ណាទៀត? ចូរនាំកូនប្រុសអ្នកមកនេះ»។ ៤២ ប៉ុន្តែកាលដែលគាត់កំពុងចូលមកជិតលោក វិញ្ញាណកំណាចនោះបានផ្ដួលគាត់លើដីហើយធ្វើឲ្យប្រកាច់យ៉ាងខ្លាំង។ ក៏ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូស្តីបន្ទោសវិញ្ញាណអសោច ហើយធ្វើឲ្យក្មេងប្រុសនោះជាសះស្បើយ រួចប្រគល់ឲ្យឪពុកគាត់វិញ។ ៤៣ ឯបណ្ដាជនតាំងនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តក្រៃលែងនឹងកម្លាំងមហិមារបស់ព្រះ។
កាលពួកគេកំពុងកោតស្ងើចនឹងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលលោកកំពុងធ្វើ នោះលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកអ្នកកាន់តាមថា៖ ៤៤ «ចូរចងចាំពាក្យទាំងនេះរបស់ខ្ញុំថា កូនមនុស្សនឹងត្រូវបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃមនុស្សលោក»។ ៤៥ ប៉ុន្តែពួកគាត់នៅតែមិនយល់អំពីអត្ថន័យនៃពាក្យទាំងនោះ។ តាមការពិត អត្ថន័យនោះបានត្រូវលាក់ពីពួកគាត់កុំឲ្យយល់ធ្លុះធ្លាយឡើយ ហើយពួកគាត់ក៏ខ្លាចមិនហ៊ានសួរលោកអំពីពាក្យទាំងនោះដែរ។
៤៦ បន្ទាប់មក ពួកគាត់ចាប់ផ្ដើមជជែកគ្នាអំពីអ្នកណាក្នុងចំណោមពួកគាត់នឹងទៅជាអ្នកធំជាងគេ។ ៤៧ លោកយេស៊ូជ្រាបអំពីអ្វីដែលពួកគាត់កំពុងវែកញែកក្នុងចិត្ត ដូច្នេះ លោកក៏យកកូនក្មេងម្នាក់មកឲ្យឈរក្បែរលោក ៤៨ រួចមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «អ្នកណាដែលទទួលស្វាគមន៍ក្មេងនេះដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំ អ្នកនោះក៏ទទួលស្វាគមន៍ខ្ញុំដែរ ហើយអ្នកណាដែលទទួលស្វាគមន៍ខ្ញុំ ក៏ទទួលលោកដែលបានចាត់ឲ្យខ្ញុំមកផង។ ព្រោះអ្នកណាដែលកាន់ចរិយាជាអ្នកតូចជាងគេក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អ្នកនោះគឺអ្នកធំ»។
៤៩ យ៉ូហានតបថា៖ «លោកគ្រូ យើងឃើញបុរសម្នាក់កំពុងបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចដោយនាមរបស់លោក ហើយយើងខំឃាត់គាត់ ពីព្រោះគាត់មិនមកជាមួយនឹងយើងឡើយ»។ ៥០ ប៉ុន្តែលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «កុំឃាត់គាត់ ព្រោះអ្នកណាដែលមិនប្រឆាំងអ្នករាល់គ្នា អ្នកនោះគឺនៅខាងអ្នករាល់គ្នាហើយ»។
៥១ ដោយសារជិតដល់ពេលដែលលោកត្រូវឡើងទៅលើ នោះលោកបានតាំងចិត្តយ៉ាងរឹងមាំទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ៥២ ម្ល៉ោះហើយ លោកបានចាត់អ្នកនាំសារទៅមុន ហើយពួកគេបានចូលក្នុងភូមិមួយរបស់ជនជាតិសាម៉ារី ដើម្បីរៀបចំទទួលលោក ៥៣ ប៉ុន្តែអ្នកទាំងនោះមិនព្រមទទួលលោកទេ ពីព្រោះលោកបានតាំងចិត្តទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ៥៤ ឃើញដូច្នេះ យ៉ាកុបនិងយ៉ូហានដែលជាអ្នកកាន់តាមលោកបានសួរថា៖ «លោកម្ចាស់ តើចង់ឲ្យយើងហៅភ្លើងឲ្យធ្លាក់ពីលើមេឃមកបំផ្លាញពួកគេចោលឬទេ?»។ ៥៥ ប៉ុន្តែលោកបែរទៅស្តីបន្ទោសពួកគាត់។ ៥៦ ដូច្នេះ ពួកគាត់ទៅភូមិមួយផ្សេងទៀត។
៥៧ កាលដែលពួកគាត់កំពុងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវ មានបុរសម្នាក់ជម្រាបលោកថា៖ «ខ្ញុំនឹងទៅតាមលោក ទោះជាលោកទៅទីណាក៏ដោយ»។ ៥៨ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «កញ្ជ្រោងមានរូង ហើយសត្វស្លាបលើមេឃមានទ្រនំ តែកូនមនុស្សគ្មានកន្លែងស្នាក់នៅទេ»។ ៥៩ រួចមក លោកមានប្រសាសន៍ទៅបុរសម្នាក់ទៀតថា៖ «ចូរមកតាមខ្ញុំចុះ»។* បុរសនោះជម្រាបថា៖ «សូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំចេញទៅបញ្ចុះសពឪពុកខ្ញុំសិន»។ ៦០ ប៉ុន្តែលោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ទុកឲ្យមនុស្សស្លាប់បញ្ចុះសពគ្នាគេទៅ តែអ្នកវិញ ចូរទៅប្រកាសអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនៅគ្រប់ទីកន្លែង»។ ៦១ មានបុរសម្នាក់ទៀតមកជម្រាបថា៖ «លោកម្ចាស់ ខ្ញុំនឹងទៅតាមលោក ប៉ុន្តែសូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំទៅលាពួកអ្នកផ្ទះរបស់ខ្ញុំសិន»។ ៦២ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «អ្នកណាដែលចាប់កាន់នង្គ័ល តែបែរទៅមើលអ្វីនៅខាងក្រោយ អ្នកនោះមិនសមនឹងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះឡើយ»។