លូកា
២០ នៅថ្ងៃមួយ ពេលដែលលោកកំពុងបង្រៀនបណ្ដាជនក្នុងវិហារ ហើយប្រកាសដំណឹងល្អ ពួកសង្ឃនាយក ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ព្រមទាំងពួកបុរសចាស់ទុំបានចូលទៅជិតលោក ២ ក៏សួរលោកយ៉ាងឮៗថា៖ «ចូរប្រាប់យើងថា អ្នកធ្វើអ្វីៗទាំងនេះដោយអាងសិទ្ធិអំណាចអ្វី ឬថាអ្នកណាបានប្រគល់សិទ្ធិអំណាចឲ្យអ្នកធ្វើអ្វីៗទាំងនេះ»។ ៣ លោកតបឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំក៏សួរអ្នករាល់គ្នាសំណួរមួយដែរ។ ចូរឆ្លើយប្រាប់ខ្ញុំថា ៤ តើយ៉ូហានបានទទួលសិទ្ធិអំណាចជ្រមុជទឹក* ឲ្យគេពីស្ថានសួគ៌ ឬពីមនុស្ស?»។ ៥ រួចមក ពួកគេជជែកវែកញែកគ្នាថា៖ «ប្រសិនបើយើងឆ្លើយថា៖ ‹ពីស្ថានសួគ៌› នោះគាត់នឹងសួរថា៖ ‹ចុះហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនបានជឿយ៉ូហាន?›។ ៦ ប៉ុន្តែបើយើងឆ្លើយថា៖ ‹ពីមនុស្ស›វិញ បណ្ដាជនគ្រប់រូបនឹងគប់ដុំថ្មសម្លាប់យើង ព្រោះពួកគេជឿជាក់ថាយ៉ូហានជាអ្នកប្រកាសទំនាយ»។ ៧ ដូច្នេះ ពួកគេឆ្លើយថា ពួកគេមិនដឹងថាយ៉ូហានបានទទួលសិទ្ធិអំណាចមកពីណាទេ។ ៨ រួចលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំក៏មិនប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំធ្វើអ្វីៗទាំងនេះដោយអាងសិទ្ធិអំណាចអ្វីដែរ»។
៩ បន្ទាប់មក លោកលើកឧទាហរណ៍ប្រាប់បណ្ដាជនថា៖ «បុរសម្នាក់បានធ្វើចម្ការទំពាំងបាយជូរមួយ ហើយប្រវាស់ចម្ការឲ្យពួកកសិករ រួចក៏ធ្វើដំណើរទៅក្រៅប្រទេសអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ។ ១០ លុះដល់ពេលកំណត់ បុរសនោះចាត់ខ្ញុំបម្រើម្នាក់ឲ្យទៅឯពួកកសិករ ដើម្បីទទួលផលខ្លះពីចម្ការនោះ។ ប៉ុន្តែពួកកសិករបានវាយដំខ្ញុំបម្រើនោះ រួចបណ្ដេញឲ្យទៅវិញដោយដៃទទេ។ ១១ ប៉ុន្តែបុរសនោះបានធ្វើដូច្នោះម្ដងទៀត ដោយចាត់ខ្ញុំបម្រើម្នាក់ផ្សេង។ រួចពួកកសិករក៏វាយដំនិងប្រមាថមើលងាយខ្ញុំបម្រើនោះ ហើយបណ្ដេញឲ្យទៅវិញដោយដៃទទេដែរ។ ១២ បុរសនោះចាត់អ្នកទីបីឲ្យទៅទៀត ហើយពួកគេក៏ធ្វើឲ្យអ្នកនោះរបួសដែរ រួចបោះទៅខាងក្រៅ។ ១៣ ម្ល៉ោះហើយ ម្ចាស់ចម្ការនោះនិយាយថា៖ ‹តើខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងណា? ខ្ញុំនឹងចាត់បុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ។ ពួកគេទំនងជានឹងគោរពអ្នកនេះ›។ ១៤ ពេលដែលពួកកសិករឃើញកូនប្រុសរបស់លោក នោះពួកគេឃុបឃិតគ្នាថា៖ ‹គាត់ជាអ្នកទទួលមត៌ក។ ចូរយើងនាំគ្នាសម្លាប់គាត់ ដើម្បីយើងអាចទទួលមត៌កនោះ!›។ ១៥ លុះគិតគ្នាហើយ ពួកគេក៏ចាប់កូនប្រុសនោះ បោះទៅក្រៅចម្ការ រួចសម្លាប់ចោល។ ដូច្នេះ តើម្ចាស់ចម្ការនឹងធ្វើអ្វីដល់ពួកកសិករទាំងនោះ? ១៦ គាត់នឹងមកបំផ្លាញពួកកសិករទាំងនោះចោល រួចប្រវាស់ចម្ការទំពាំងបាយជូរនោះឲ្យអ្នកផ្សេងទៀត»។
លុះស្ដាប់ចប់ហើយ ពួកគេនិយាយថា៖ «រឿងនោះនឹងមិនកើតឡើងសោះឡើយ!»។ ១៧ ប៉ុន្តែលោកមើលទៅពួកគេហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «បើដូច្នោះ ចុះបទគម្ពីរដែលថា៖ ‹ថ្មដែលអ្នកសាងសង់មិនព្រមយក បានទៅជាថ្មជ្រុង* ដែលនៅលើថ្មជ្រុងទាំងអស់› តើបទគម្ពីរនោះមានន័យដូចម្ដេច? ១៨ អស់អ្នកណាដែលធ្លាក់លើដុំថ្មនេះ អ្នកនោះនឹងបាក់បែកខ្ទេចខ្ទីទៅ ហើយបើដុំថ្មនេះធ្លាក់លើអ្នកណា អ្នកនោះនឹងត្រូវថ្មនោះកិនកម្ទេច»។
១៩ នៅម៉ោងនោះឯង ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកសង្ឃនាយកខំរិះរកវិធីចាប់លោក ព្រោះបានកត់សម្គាល់ថាលោកលើកឧទាហរណ៍នេះសំដៅលើពួកគេ។ ប៉ុន្តែពួកគេខ្លាចបណ្ដាជន។ ២០ លុះក្រោយពីពួកគេបានសង្កេតមើលលោកមួយរយៈពេល នោះក៏ចាត់បុរសមួយចំនួនដោយសម្ងាត់ ដែលពួកគេបានជួលឲ្យបន្លំខ្លួនជាមនុស្សសុចរិត ដើម្បីនាំឲ្យលោកនិយាយអ្វីដែលពួកគេអាចយកជាហេតុចោទប្រកាន់លោក រួចបញ្ជូនទៅពួកអាជ្ញាធរនិងអភិបាល។ ២១ ហើយអ្នកទាំងនោះក៏សួរលោកថា៖ «លោកគ្រូ យើងដឹងថាលោកតែងមានប្រសាសន៍និងបង្រៀនត្រឹមត្រូវ ក៏មិនរើសមុខអ្នកណាឡើយ តែលោកបង្រៀនសេចក្ដីពិតអំពីផ្លូវរបស់ព្រះ។ ២២ តើមានច្បាប់ឲ្យយើងបង់ពន្ធជូនសេសារ* ឬទេ?»។ ២៣ ប៉ុន្តែលោកកត់សម្គាល់ល្បិចកលរបស់ពួកគេ ក៏មានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ ២៤ «ចូរបង្ហាញប្រាក់ឌីណារី* មួយឲ្យខ្ញុំមើល។ តើនេះជារូបនិងឈ្មោះរបស់អ្នកណា?»។ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «ជារូបនិងឈ្មោះរបស់សេសារ»។ ២៥ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «បើដូច្នេះ អ្វីដែលជារបស់សេសារ ចូរសងសេសារវិញ តែអ្វីដែលជារបស់ព្រះ ចូរសងព្រះវិញ»។ ២៦ ពួកគេមិនអាចចោទប្រកាន់លោកនៅមុខបណ្ដាជនពេលមានប្រសាសន៍ដូច្នេះឡើយ តែពួកគេបាននៅស្ងៀមវិញ ដោយសារនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តចំពោះចម្លើយរបស់លោក។
២៧ ក៏ប៉ុន្តែពួកសាឌូស៊ីខ្លះបានមកឯលោក។ ពួកគេថាគ្មានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញឡើយ។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេសួរលោក ២៨ ថា៖ «លោកគ្រូ ម៉ូសេបានសរសេរបង្គាប់យើងថា៖ ‹បើបុរសណាម្នាក់មានប្រពន្ធ តែស្លាប់ពេលមិនទាន់មានកូន នោះបងឬប្អូនប្រុសរបស់គាត់ គួរយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធ ដើម្បីបង្កើតកូនបន្តពូជឲ្យបងឬប្អូនដែលបានស្លាប់ទៅ›។ ២៩ មានបងប្អូនប្រុសប្រាំពីរនាក់។ បងច្បងបានរៀបការ តែពេលដែលស្លាប់ទៅ គាត់មិនមានកូនទេ។ ៣០ ដូច្នេះ ប្អូនបន្ទាប់ ៣១ និងប្អូនទីពីរបានយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធដែរ។ បងប្អូនទាំងប្រាំពីរនាក់ក៏បានធ្វើដូច្នេះ ហើយស្លាប់ដោយមិនមានកូន។ ៣២ នៅទីបំផុត ស្ត្រីនោះក៏ស្លាប់ទៅដែរ។ ៣៣ ដូច្នេះ នៅពេលដែលរស់ឡើងវិញ តើអ្នកណាត្រូវជាប្ដីរបស់នាង? ព្រោះថាបងប្អូនទាំងប្រាំពីរនាក់ធ្លាប់បានយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធ»។
៣៤ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «មនុស្សក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកនេះរៀបការជាប្ដីប្រពន្ធ ៣៥ ប៉ុន្តែពួកអ្នកដែលបានត្រូវចាត់ទុកថាសមទទួលជីវិតក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកដែលនឹងមកដល់ ហើយសមទទួលការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ នឹងមិនរៀបការជាប្ដីប្រពន្ធឡើយ។ ៣៦ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេក៏មិនអាចស្លាប់ទៀតដែរ ព្រោះពួកគេគឺដូចបណ្ដាទេវតានៅស្ថានសួគ៌ ក៏ជាកូនរបស់ព្រះដោយសារពួកគេបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ៣៧ ប៉ុន្តែសូម្បីតែម៉ូសេក៏បានបញ្ជាក់ថាមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ ក្នុងកំណត់ហេតុអំពីគុម្ពបន្លា ពេលដែលគាត់ហៅព្រះយេហូវ៉ាថា‹ជាព្រះរបស់អាប្រាហាំ និងជាព្រះរបស់អ៊ីសាក ហើយជាព្រះរបស់យ៉ាកុប›។ ៣៨ លោកមិនមែនជាព្រះរបស់មនុស្សស្លាប់ទេ តែជាព្រះរបស់មនុស្សរស់វិញ ព្រោះលោកចាត់ទុកថាពួកគេទាំងអស់គ្នាកំពុងរស់នៅ»។ ៣៩ ពួកអ្នកខ្លះដែលជំនាញខាងច្បាប់តបថា៖ «លោកគ្រូ! លោកនិយាយបានល្អ»។ ៤០ ព្រោះពួកគេមិនហ៊ានសួរលោកតទៅទៀតឡើយ សូម្បីតែសំណួរមួយក៏ដោយ។
៤១ រួចមក លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាគេនិយាយថាគ្រិស្តគ្រាន់តែជាបុត្រ* របស់ដាវីឌប៉ុណ្ណោះ? ៤២ ព្រោះក្នុងសៀវភៅទំនុកតម្កើង ដាវីឌខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ពោលថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម្ចាស់របស់ខ្ញុំថា៖ «ចូរអង្គុយនៅខាងស្ដាំខ្ញុំ ៤៣ រហូតដល់ខ្ញុំដាក់សត្រូវរបស់អ្នកជាកំណល់កល់ជើងអ្នក»› ៤៤ ដាវីឌហៅលោកថា‹ម្ចាស់› ដូច្នេះ តើលោកអាចជាបុត្ររបស់ដាវីឌដូចម្ដេចបាន?»។
៤៥ បន្ទាប់មក កាលដែលបណ្ដាជនគ្រប់គ្នាកំពុងស្ដាប់ លោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ ៤៦ «ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ដែលចង់ពាក់អាវផាយដើរចុះឡើង ហើយចង់ឲ្យមនុស្សជម្រាបសួរ សម្ដែងការគោរពចំពោះពួកគេនៅផ្សារ ព្រមទាំងចង់អង្គុយនៅមុខគេក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយនៅពេលពិសាភោជនាហារគេចង់អង្គុយនៅកន្លែងលេចមុខលេចមាត់ជាងគេ ៤៧ ហើយដែលប្រវ័ញ្ចយកទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយ* ក៏អធិដ្ឋានយ៉ាងយូរដើម្បីធ្វើឲ្យមនុស្សកោតស្ងើច។ អ្នកទាំងនោះនឹងត្រូវទទួលទោសធ្ងន់ជាង»។