-
៥ ការប្រាស្រ័យទាក់ទងភ្ញាក់រឭក! ២០១៨ | លេខ២
-
-
ការប្រាស្រ័យទាក់ទងគឺប្រៀបដូចជាស្ពានដែលភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងរវាងអ្នកនិងកូនរបស់អ្នក
សម្រាប់ឪពុកម្ដាយ
៥ ការប្រាស្រ័យទាក់ទង
តើមានន័យយ៉ាងណា?
នៅពេលអ្នកនិងកូនរបស់អ្នកប្រាប់អំពីគំនិតនិងអារម្មណ៍ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក នោះគឺជាការប្រាស្រ័យទាក់ទងដោយឥតលាក់លៀម។
ហេតុអ្វីសំខាន់?
ការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយកូនៗអាចជាការពិបាក ជាពិសេសកូនវ័យជំទង់។ ពេលកូនរបស់អ្នកនៅតូច ពួកគេប្រាប់រឿងគ្រប់យ៉ាងដល់អ្នក។ តែពេលពួកគេកាន់តែធំឡើង ពួកគេមិនសូវប្រាប់ទេ ដូច្នេះអ្នកពិបាកដឹងអំពីគំនិតនិងអារម្មណ៍របស់កូនណាស់។ នេះគឺប្រៀបដូចជាអ្នកនិងកូនជំទង់របស់អ្នកកំពុងឈរនៅត្រើយម្ខាងម្នាក់នៃទន្លេដ៏ធំមួយ។ ទោះជាមើលទៅកូនរបស់អ្នកមិនចង់និយាយ តាមពិតនោះជាពេលដែលកូនរបស់អ្នកត្រូវការការប្រាស្រ័យទាក់ទងខ្លាំងបំផុត។
អ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ
សម្របតាមពេលដែលកូនចង់និយាយ។ សូមធ្វើដូច្នេះទោះជាត្រូវនិយាយនៅពេលយប់ជ្រៅក៏ដោយ។
ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះលីសាប្រាប់ថា៖ «យើងប្រហែលជាចង់ប្រាប់កូនថា ‹នៅជាមួយកូនពេញមួយថ្ងៃហើយ ម៉េចក៏មិននិយាយពេលនោះ›។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី បើកូនរបស់យើងចង់និយាយអំពីគំនិតនិងអារម្មណ៍របស់ពួកគេ នោះល្អហើយ។ ព្រោះធម្មតាឪពុកម្ដាយគ្រប់រូបចង់ឲ្យកូននិយាយជាមួយ មែនទេ?»។
បុរសម្នាក់ឈ្មោះហឺបឺតនិយាយថា៖ «កូនជំទង់របស់ខ្ញុំនិយាយរហូតដល់យប់ជ្រៅ សូម្បីតែនោះជាពេលដែលខ្ញុំចង់ចូលគេងក៏ដោយ»។
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «ចូរឲ្យគ្រប់គ្នាសុខចិត្តលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន ដើម្បីប្រយោជន៍អ្នកឯទៀត»។—កូរិនថូសទី១ ១០:២៤
កុំឲ្យអ្វីបំបែរអារម្មណ៍។ ឪពុកម្នាក់សារភាពថា៖ «ជួនកាលអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំមិននៅក្នុងខ្លួនទេ ពេលកូនខ្ញុំកំពុងនិយាយអ្វីមួយមកខ្ញុំ។ ពួកគេអាចមើលដឹងថាខ្ញុំមិនស្ដាប់ពួកគេ ហើយបែរជាគិតអ្វីផ្សេង»។
បើអ្នកកំពុងមើលទូរទស្សន៍ឬគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកផ្សេងៗដូចជាទូរស័ព្ទជាដើម នោះសូមបិទឬដាក់ចុះសិន។ សូមផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលកូនកំពុងនិយាយ ហើយយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់អំពីការព្រួយបារម្ភរបស់ពួកគេ ទោះជាមើលទៅរឿងនោះគឺតូចតាចក្ដី។
ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះម៉ារេនដារៀបរាប់ថា៖ «យើងត្រូវពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់កូនយើងថាយើងពិតជាគិតអំពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេ។ បើពួកគេឃើញថាយើងមិនធ្វើដូច្នេះទេ នោះពួកគេនឹងលាក់អារម្មណ៍ ឬសុំជំនួយពីអ្នកដទៃវិញ»។
បុរសម្នាក់ឈ្មោះអានថូនីនិយាយថា៖ «កុំឆាប់មានប្រតិកម្មពេក ទោះជាពេលកូនរបស់អ្នកគិតផ្ដេសផ្ដាសក៏ដោយ»។
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «អ្នករាល់គ្នាត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់»។—លូកា ៨:១៨
ឆ្លៀតនិយាយគ្នាពេលធ្វើសកម្មភាពផ្សេងៗ។ ពេលខ្លះកូនស្រួលនិយាយជាង បើឪពុកម្ដាយនិងកូនមិនមែនអង្គុយនិយាយតទល់គ្នា។
ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះនីខូលប្រាប់ថា៖ «យើងប្រើឱកាសពេលជិះឡានដើម្បីនិយាយគ្នា ព្រោះយើងអង្គុយជាប់គ្នា ជាជាងអង្គុយនៅមុខក្រោយ ដូច្នេះនោះនាំឲ្យមានការពិភាក្សាល្អ»។
ពេលពិសាអាហារក៏ជាឱកាសល្អមួយទៀតដើម្បីសន្ទនាគ្នាដែរ។
បុរសម្នាក់ឈ្មោះរូប៊ីនរៀបរាប់ថា៖ «រាល់ពេលញ៉ាំអាហារល្ងាច យើងម្នាក់ៗប្រាប់គ្នាអំពីអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះយើងនៅថ្ងៃនោះ មិនថារឿងអាក្រក់រឿងល្អទេ។ ទម្លាប់នេះធ្វើឲ្យយើងមានសាមគ្គីភាព ហើយឲ្យយើងម្នាក់ៗដឹងថាយើងមិនមែនប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាតែម្នាក់ឯងនោះទេ»។
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «ត្រូវរហ័សស្ដាប់ [ហើយ]មិនរហ័សនិយាយ»។—យ៉ាកុប ១:១៩
-
-
៦ ការប្រដៅភ្ញាក់រឭក! ២០១៨ | លេខ២
-
-
ការប្រដៅគឺប្រៀបដូចជាចង្កូតដែលតម្រង់ឲ្យទៅទិសដៅត្រឹមត្រូវ
សម្រាប់ឪពុកម្ដាយ
៦ ការប្រដៅ
តើមានន័យយ៉ាងណា?
ពាក្យប្រដៅអាចមានន័យថាណែនាំ ឬបង្រៀន។ ជួនកាល ការប្រដៅរួមបញ្ចូលការកែតម្រង់ពេលកូនប្រព្រឹត្តមិនត្រឹមត្រូវ។ ទោះជាយ៉ាងណា ការប្រដៅច្រើនតែរួមបញ្ចូលការបង្ហាត់បង្រៀនអំពីអ្វីល្អអ្វីអាក្រក់ដែលជួយកូនឲ្យចេះធ្វើការសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវតាំងពីដំបូង។
ហេតុអ្វីសំខាន់?
ក្នុងអំឡុងប៉ុន្មានសតវត្សរ៍កន្លងទៅនេះ គ្រួសារខ្លះស្ទើរតែលែងទូន្មានប្រដៅកូនចៅតែម្ដង ដោយសារឪពុកម្ដាយខ្លាចថាការប្រដៅតម្រង់អាចធ្វើឲ្យកូនបាត់បង់ទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯង។ ក៏ប៉ុន្តែ ឪពុកម្ដាយដែលឈ្លាសវៃចេះដាក់ច្បាប់សមហេតុផលក្នុងគ្រួសារ ហើយបង្ហាត់បង្រៀនកូនរបស់ពួកគាត់ឲ្យធ្វើតាមច្បាប់ទាំងនោះ។
ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះផាម៉ាឡានិយាយថា៖ «កូនត្រូវការការប្រាប់អំពីអ្វីដែលពួកគេគួរធ្វើនិងមិនគួរធ្វើ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យធំឡើងទៅជាមនុស្សដែលមានគុណសម្បត្តិសព្វគ្រប់។ បើគ្មានការប្រដៅ កូនគឺប្រៀបដូចជាកប៉ាល់ដែលគ្មានចង្កូត ទីបំផុតនឹងរសាត់ ឬក៏ក្រឡាប់ទៀតផង»។
អ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ
កុំបណ្ដោយកូន។ បើកូនរបស់អ្នកមិនធ្វើតាមច្បាប់ក្នុងគ្រួសារ សូមឲ្យពួកគេដឹងថានឹងត្រូវទទួលទោស។ ម្យ៉ាងទៀត សូមសរសើរកូនជានិច្ចពេលពួកគេខំធ្វើតាម។
ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះគ្រីស្ទីនរៀបរាប់ថា៖ «ខ្ញុំច្រើនតែសរសើរកូនពេលពួកគេចេះស្ដាប់បង្គាប់ ព្រោះកូនភាគច្រើនក្នុងពិភពលោកមិនសូវស្ដាប់បង្គាប់ទេ។ ការពោលពាក្យសរសើរអាចធ្វើឲ្យកូនកាន់តែស្រួលទទួលយកការប្រដៅ»។
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «មនុស្សទទួលផលតាមតែអ្វីដែលគេសាបព្រោះ»។—កាឡាទី ៦:៧
ភាពសមហេតុផល។ ពេលប្រដៅ សូមគិតអំពីអាយុ និងសមត្ថភាពរបស់កូន ហើយមើលថាកំហុសនោះធ្ងន់ធ្ងរប៉ុណ្ណា។ ពេលពួកគេធ្វើខុស ពួកគេត្រូវតែទទួលទោស។ ជាឧទាហរណ៍ បើពួកគេមិនធ្វើតាមច្បាប់របស់អ្នកស្ដីអំពីការប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទ ទោសគឺដកហូតទូរស័ព្ទមួយរយៈពេល។ ដំណាលគ្នា សូមជៀសវាងពីការទើសចិត្តនឹងរឿងតូចតាចដែលគ្រាន់តែជាការមិនចូលចិត្តរបស់អ្នក។
បុរសម្នាក់ឈ្មោះវេនដឺលប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំព្យាយាមស្វែងយល់ថាតើកូនខ្ញុំមិនស្ដាប់បង្គាប់ដោយចេតនា ឬដោយសារគាត់មិនបានគិតវែងឆ្ងាយ។ គឺខុសគ្នារវាងការធ្វើខុសព្រោះចំណុចខ្សោយរបស់ខ្លួននិងការធ្វើខុសដែលត្រូវតែដាក់ទោស»។
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «កុំធ្វើឲ្យកូនខឹង ព្រោះធ្វើដូច្នេះនាំឲ្យកូនធ្លាក់ទឹកចិត្ត»។—កូឡុស ៣:២១
ក្ដីស្រឡាញ់។ កូនស្រួលទទួលនិងធ្វើតាមការប្រដៅជាង ពេលពួកគេដឹងថាឪពុកម្ដាយធ្វើដូច្នេះគឺដោយសារស្រឡាញ់ពួកគេ។
បុរសម្នាក់ឈ្មោះដានីយ៉ែលនិយាយថា៖ «ពេលកូនយើងធ្វើខុស យើងពង្រឹងទំនុកចិត្តគាត់ថាយើងមានមោទនភាពចំពោះការសម្រេចចិត្តល្អៗដែលគាត់ធ្លាប់ធ្វើកន្លងមក។ យើងពន្យល់ថាការធ្វើខុសមិនមែនបង្ខូចកេរ្ដិ៍ឈ្មោះគាត់ទេ ដរាបណាធ្វើខុស ហើយចេះកែ។ យើងក៏ថាយើងតែងតែចាំជួយគាត់ជានិច្ច»។
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «សេចក្ដីស្រឡាញ់មានចិត្តអត់ធ្មត់ ហើយសប្បុរស»។—កូរិនថូសទី១ ១៣:៤
-
-
៧ គោលការណ៍ភ្ញាក់រឭក! ២០១៨ | លេខ២
-
-
គោលការណ៍ល្អគឺប្រៀបដូចជាត្រីវិស័យ ដែលអាចជួយកូនរបស់អ្នកឲ្យសម្រេចថាត្រូវទៅផ្លូវណា
សម្រាប់ឪពុកម្ដាយ
៧ គោលការណ៍
តើមានន័យយ៉ាងណា?
គោលការណ៍គឺជាខ្នាតតម្រាដែលអ្នកសម្រេចចិត្តថាធ្វើតាមក្នុងជីវិតរស់នៅ។ ជាឧទាហរណ៍ តើអ្នកព្យាយាមស្មោះត្រង់ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ឬទេ? ដូច្នេះ អ្នកទំនងជាចង់ឲ្យកូនរបស់អ្នកធ្វើតាមគោលការណ៍នេះដែរ។
ក៏មានគោលការណ៍បែបផ្សេងទៀតដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ បុគ្គលម្នាក់មានគោលការណ៍ល្អដូចជា ភាពឧស្សាហ៍ ភាពយុត្តិធម៌ និងការចេះគិតដល់អ្នកដទៃ នេះជាគុណសម្បត្តិដែលល្អបំផុតគួរបណ្ដុះតាំងពីនៅក្មេង។
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «ចូរបង្ហាត់បង្រៀនកូនក្មេងឲ្យដើរតាមផ្លូវត្រឹមត្រូវ យ៉ាងនេះ ទោះជាគាត់មានអាយុច្រើនក៏ដោយ គាត់នឹងមិនចាកចេញពីផ្លូវនោះទេ»។—សុភាសិត ២២:៦
ហេតុអ្វីសំខាន់?
កាលដែលបច្ចេកវិទ្យាកាន់តែជឿនលឿន គោលការណ៍សីលធម៌គឺសំខាន់ចាំបាច់ណាស់។ ម្ដាយម្នាក់ឈ្មោះខារ៉េននិយាយថា៖ «ឥទ្ធិពលអាក្រក់អាចឃើញក្នុងគ្រប់គ្រឿងអេឡិចត្រូនិកគ្រប់ពេលវេលា។ សូម្បីតែពេលកូនរបស់យើងអង្គុយក្បែរយើង ក៏ពួកគេអាចមើលឃើញអ្វីដែលមិនសមរម្យដែរ»។
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «មនុស្សពេញវ័យ . . . ប្រើប្រាស់សមត្ថភាពវែកញែក។ ដោយធ្វើដូច្នេះ ពួកគេបង្វឹកបង្ហាត់សមត្ថភាពវែកញែករបស់ខ្លួន ដើម្បីសម្គាល់អ្វីដែលខុសនិងអ្វីដែលត្រូវ»។—ហេប្រឺ ៥:១៤
គោលការណ៍ឯទៀតក៏សំខាន់ចាំបាច់ដែរ។ គោលការណ៍នោះរួមបញ្ចូលអាកប្បកិរិយាល្អ (ដូចជាការនិយាយ«សូម»និង«អរគុណ»ជាដើម) និងការចេះគិតដល់អ្នកដទៃ។ មនុស្សសព្វថ្ងៃមិនសូវមានគោលការណ៍នេះទេ តាមមើលទៅពួកគេចាប់អារម្មណ៍ច្រើនជាងទៅលើគ្រឿងអេឡិចត្រូនិក មិនមែនទៅលើមនុស្សឡើយ។
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «ចូរប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកឯទៀត ដូចដែលអ្នកចង់ឲ្យពួកគេប្រព្រឹត្តមកលើអ្នកដែរ»។—លូកា ៦:៣១
អ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ
ប្រាប់អំពីគោលការណ៍សីលធម៌របស់អ្នក។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកស្រាវជ្រាវបង្ហាញថាយុវវ័យទំនងជានឹងមិនរួមដំណេកមុនរៀបការទេ បើពួកគេបានត្រូវបង្ហាត់បង្រៀនយ៉ាងច្បាស់លាស់ថាការប្រព្រឹត្តបែបនោះគឺខុស។
យោបល់៖ សូមប្រើព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីៗដើម្បីផ្ដើមការពិភាក្សាអំពីគោលការណ៍។ ជាឧទាហរណ៍ បើព័ត៌មានប្រាប់អំពីការសម្លាប់គ្នាព្រោះការប្រកាន់ពូជសាសន៍ អ្នកអាចនិយាយថា៖ «គឺអាក្រក់ណាស់ដែលមនុស្សខ្លះបញ្ចេញកំហឹងបែបនេះដាក់អ្នកឯទៀត។ តើកូនគិតថាមនុស្សទៅជាបែបនេះដោយសារអ្វី?»។
បុរសម្នាក់ឈ្មោះប្រេនឌិនរៀបរាប់ថា៖ «កូនកាន់តែពិបាកសម្រេចថាអ្វីខុសអ្វីត្រូវ បើពួកគេមិនស្គាល់អ្វីខុសអ្វីត្រូវ»។
បង្រៀនអំពីគោលការណ៍ឯទៀត។ សូម្បីតែកូនក្មេងតូចៗក៏ដោយអាចរៀនឲ្យចេះនិយាយ«សូម»និង«អរគុណ» ហើយបង្ហាញការចេះគិតដល់អ្នកដទៃ។ សៀវភៅមួយចែងថា៖ «កាលក្មេងៗមិនចាត់ទុកខ្លួនថាសំខាន់ជាងមនុស្សឯទៀត ដូចជាសមាជិកក្រុមគ្រួសារ មនុស្សនៅសាលា ឬមនុស្សក្នុងសហគមន៍ នោះពួកគេកាន់តែប្រុងប្រៀបក្នុងការធ្វើអំពើល្អដែលផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា មិនគ្រាន់តែខ្លួនពួកគេផ្ទាល់ប៉ុណ្ណោះទេ» (Parenting Without Borders)។
យោបល់៖ សូមឲ្យកូនធ្វើកិច្ចការក្នុងផ្ទះនិងក្រៅផ្ទះដើម្បីអាចជួយពួកគេឲ្យរៀនអំពីគោលការណ៍នៃការបម្រើអ្នកឯទៀត។
ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះថារ៉ាប្រាប់ថា៖ «បើកូនរបស់យើងមានទម្លាប់ធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗក្នុងផ្ទះនៅឥឡូវនេះ នោះពួកគេនឹងចេះធ្វើដោយខ្លួនឯងពេលពួកគេធំឡើង។ ពួកគេនឹងមានទំនួលខុសត្រូវក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួន»។
-
-
៨ គំរូភ្ញាក់រឭក! ២០១៨ | លេខ២
-
-
តើអ្នកកំពុងទុកផ្លូវបែបណាឲ្យកូនរបស់អ្នកដើរតាម?
សម្រាប់ឪពុកម្ដាយ
៨ គំរូ
តើមានន័យយ៉ាងណា?
ឪពុកម្ដាយដែលជាគំរូ រស់នៅស្របតាមអ្វីដែលពួកគាត់បង្រៀន។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកពិបាករំពឹងថាកូនប្រុសរបស់អ្នកនឹងទៅជាមនុស្សស្មោះត្រង់ បើអ្នកឲ្យគាត់និយាយកុហកទៅអ្នកណាម្នាក់ថាអ្នកមិននៅផ្ទះ កាលដែលអ្នកគ្រាន់តែមិនចង់និយាយជាមួយបុគ្គលនោះ។
ដាវីឌនិយាយថា៖ «ឪពុកម្ដាយមិនអាចរំពឹងឲ្យកូនធ្វើតាមអ្វីដែលពួកគាត់និយាយទេបើពួកគាត់ខ្លួនឯងមិនធ្វើនោះ។ កូនគឺប្រៀបដូចជាអេប៉ុង។ ពួកគេស្រូបយកអ្វីទាំងអស់ដែលយើងនិយាយនិងធ្វើ ហើយពេលយើងមិនធ្វើតាមអ្វីដែលយើងព្យាយាមបង្រៀនពួកគេ ពួកគេនឹងនិយាយបកមកយើងវិញ»។
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «បើអ្នកផ្សព្វផ្សាយថា៖ ‹កុំលួច› តើខ្លួនអ្នកលួចឬ?»។—រ៉ូម ២:២១
ហេតុអ្វីសំខាន់?
កូនក្មេងនិងពួកយុវវ័យទទួលឥទ្ធិពលច្រើនពីឪពុកម្ដាយជាងអ្នកណាទាំងអស់ សូម្បីតែមនុស្សដែលអាយុស្រករនឹងពួកគេ។ នោះមានន័យថាអ្នកមានតួនាទីសំខាន់បំផុតដើម្បីដឹកនាំកូនរបស់អ្នកឲ្យដើរតាមផ្លូវត្រឹមត្រូវ ពោលគឺគំរូរបស់អ្នក។
ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះនីខូលប្រាប់ថា៖ «យើងអាចនិយាយអ្វីមួយដដែលៗរាប់រយដង ហើយឆ្ងល់ថាកូនរបស់យើងកំពុងស្ដាប់ឬយ៉ាងណា តែពេលយើងមិនធ្វើតាមអ្វីដែលយើងនិយាយ សូម្បីតែម្ដង នោះកូននឹងលើកឡើង។ កូនយកចិត្តទុកដាក់នឹងអ្វីទាំងអស់ដែលយើងធ្វើ សូម្បីតែពេលដែលយើងគិតថាពួកគេមិនយកចិត្តទុកដាក់ក្ដី»។
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «ប្រាជ្ញាពីស្ថានលើ . . . [គឺ]គ្មានពុតត្បុត»។—យ៉ាកុប ៣:១៧
អ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ
ពិនិត្យពិចារណាអំពីខ្នាតតម្រារបស់អ្នក។ តើអ្នកមើលការកម្សាន្តបែបណា? តើអ្នកប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះគូនិងកូនរបស់អ្នក? តើអ្នកមានមិត្តភក្ដិបែបណា? តើអ្នកចេះគិតគូរដល់អ្នកឯទៀតឬទេ? សរុបមក តើអ្នកជាមនុស្សដែលអ្នកចង់ឲ្យកូនរបស់អ្នកយកតម្រាប់ឬទេ?
គ្រីស្ទីនរៀបរាប់ថា៖ «ប្ដីរបស់ខ្ញុំនិងខ្ញុំមិនតម្រូវឲ្យកូនរបស់យើងធ្វើតាមខ្នាតតម្រាដែលយើងផ្ទាល់មិនរស់នៅស្របតាមនោះទេ»។
ចេះសុំទោសពេលធ្វើខុស។ កូនរបស់អ្នកដឹងស្រាប់ហើយថាអ្នកក៏មានគុណវិបត្តិដែរ។ ពេលអ្នកធ្វើខុសហើយនិយាយ«សុំទោស»ចំពោះគូនិងកូនរបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងផ្ដល់មេរៀនដ៏មានតម្លៃស្ដីអំពីភាពស្មោះត្រង់និងចិត្តរាបទាប។
ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះរូប៊ីននិយាយថា៖ «កូនរបស់យើងត្រូវការឮយើងសារភាពកំហុសពេលធ្វើខុស ហើយពួកគេត្រូវការឮយើងនិយាយសុំទោស។ បើមិនដូច្នេះទេ ពួកគេនឹងរៀនលាក់បាំងកំហុសរបស់ខ្លួនពេលធ្វើខុស»។
បុរសម្នាក់ឈ្មោះវេនដឺលប្រាប់ថា៖ «ក្នុងនាមជាឪពុកម្ដាយ យើងគឺជាអ្នកដែលមានឥទ្ធិពលខ្លាំងបំផុតទៅលើកូនរបស់យើង ហើយគំរូរបស់យើងគឺជាឧបករណ៍ដ៏ល្អបំផុតដែលយើងមាន ដោយសារកូនអាចឃើញគំរូគ្រប់ពេលវេលា។ របៀបរស់នៅរបស់ឪពុកម្ដាយគឺប្រៀបដូចជាសេចក្ដីបង្រៀនគ្រប់ពេល»។
-