បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម

បញ្ហាដែលនាំមកនូវសេចក្ដីសង្ឃឹម

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០១១ | ១ មិថុនា
- បញ្ហាដែលនាំមកនូវសេចក្ដីសង្ឃឹម
  
  «គ្រាចុងក្រោយបង្អស់នឹងលំបាកណាស់»។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១
  
  តើលោកអ្នកធ្លាប់ឮឬធ្លាប់ឃើញព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏គួរឲ្យខ្លោចផ្សាដែលមានដូចខាងក្រោមនេះឬទេ?
  
  ● ជំងឺសាហាវមួយបានឆក់យកជីវិតមនុស្សជាច្រើន។
  
  ● ការអត់ឃ្លានបណ្ដាលឲ្យមនុស្សរាប់រយនាក់ស្លាប់។
  
  ● ការរញ្ជួយដីសម្លាប់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ ហើយធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនបាត់បង់ទីលំនៅ។
  
  នៅទំព័រជាបន្តបន្ទាប់ លោកអ្នកនឹងពិចារណាអំពីហេតុការណ៍ពិតនៃព្រឹត្ដិការណ៍ដែលមាននៅខាងលើនេះ។ លោកអ្នកក៏នឹងឃើញដែរថា គម្ពីរបានទាយអំពីព្រឹត្ដិការណ៍បែបនេះដែលនឹងកើតឡើងក្នុងគ្រាមួយដែលហៅថា«គ្រាចុងក្រោយបង្អស់»។
  
  ក៏ប៉ុន្តែ គោលបំណងនៃអត្ថបទទាំងនេះមិនមែនដើម្បីធ្វើឲ្យលោកអ្នកជឿជាក់ថាយើងកំពុងរស់នៅក្នុងពិភពលោកដែលពោរពេញទៅដោយបញ្ហានោះទេ ព្រោះលោកអ្នកទំនងជាដឹងរួចទៅហើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ អត្ថបទទាំងនេះបានត្រូវរៀបចំឡើងដើម្បីជួយលោកអ្នកឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹម។ អត្ថបទទាំងនេះនឹងបង្ហាញអំពីការសម្រេចនៃទំនាយ៦ក្នុងគម្ពីរ ដែលបញ្ជាក់ថា«គ្រាចុងក្រោយបង្អស់»ជិតដល់ទីបញ្ចប់ហើយ។ ម្យ៉ាងទៀត អត្ថបទបន្តបន្ទាប់នេះនឹងពិចារណាអំពីពាក្យដែលគេចូលចិត្តប្រកែកដើម្បីប្រឆាំងនឹងភ័ស្តុតាងទាំងនោះ ហើយក៏នឹងផ្ដល់ហេតុត្រឹមត្រូវដើម្បីឲ្យយើងជឿថានឹងមានគ្រាប្រសើរជាងនៅពេលឆាប់ៗខាងមុខនេះដែរ។

ទំនាយទី១ ការរញ្ជួយដី

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០១១ | ១ មិថុនា
- ទំនាយទី១ ការរញ្ជួយដី
  
  «នឹងមានរញ្ជួយដីជាខ្លាំង»។—លូកា ២១:១១
  
  ● វីននីជាទារកអាយុ១៦ខែម្នាក់បានត្រូវសង្គ្រោះពីគំនរបាក់បែកក្នុងប្រទេសហៃទី។ ក្រុមការងារប៉ុស្តិ៍ទូរទស្សន៍ដែលមកយកព័ត៌មានពីមហន្តរាយនេះបានលឺសំឡេងដែលនាងយំខ្សាវៗ។ នាងបានរួចរស់ជីវិត ប៉ុន្តែឪពុកម្ដាយរបស់នាងបានស្លាប់បាត់ហើយ។
  
  តើហេតុការណ៍ពិតបង្ហាញអំពីអ្វីខ្លះ? ពេលដែលមានរញ្ជួយដីទំហំ៧.០កើតឡើងនៅខែមករាឆ្នាំ២០១០ក្នុងប្រទេសហៃទី នោះមនុស្សជាង៣០០.០០០នាក់បានស្លាប់។ បន្ថែមទៅទៀត មនុស្ស១.៣០០.០០០នាក់បាត់បង់ទីលំនៅក្នុងមួយប៉ប្រិចភ្នែក។ ទោះជារញ្ជួយដីនៅប្រទេសហៃទីជារញ្ជួយដីដ៏ខ្លាំងក៏ដោយ ប៉ុន្តែនេះមិនមែនមានតែមួយនោះទេ ព្រោះនៅទូទាំងពិភពលោក មានរញ្ជួយដីធំៗយ៉ាងតិច១៨កន្លែង ចាប់តាំងពីខែមេសាឆ្នាំ២០០៩ដល់ខែមេសាឆ្នាំ២០១០។
  
  តើគេចូលចិត្តប្រកែកយ៉ាងណា? មិនមានរញ្ជួយដីច្រើនជាងធម្មតាទេ នៅសម័យមុនក៏មានដូចតែគ្នាដែរ ប៉ុន្តែដោយសារសព្វថ្ងៃយើងមានឧបករណ៍ទំនើបៗដែលធ្វើឲ្យយើងដឹងអំពីរឿងនោះច្រើនជាងតែប៉ុណ្ណោះ។
  
  តើការប្រកែកនេះសមហេតុសមផលឬទេ? សូមពិចារណាអំពីហេតុការណ៍ពិតដែលមានដូចតទៅនេះ: គម្ពីរមិនដៅបញ្ជាក់អំពីចំនួននៃការមានរញ្ជួយដីក្នុងអំឡុងថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់នេះទេ។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលគម្ពីរបានចែងគឺថា«រញ្ជួយដីជាខ្លាំង»នឹងមាន«ពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ» ដែលធ្វើឲ្យការរញ្ជួយដីនេះក្លាយជាសញ្ញាសម្គាល់មួយក្នុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់។—ម៉ាកុស ១៣:៨; លូកា ២១:១១
  
  តើលោកអ្នកគិតយ៉ាងណា? តើរញ្ជួយដីជាខ្លាំងពិតជាកំពុងកើតឡើងដូចគម្ពីរបានទាយទុកឬទេ?
  
  ការរញ្ជួយដីតែប៉ុណ្ណោះ ប្រហែលមិនមែនជាភ័ស្តុតាងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបង្ហាញថាយើងកំពុងតែរស់នៅក្នុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នោះទេ។ ប៉ុន្តែ នេះគ្រាន់តែជាទំនាយមួយប៉ុណ្ណោះដែលកំពុងសម្រេច។ សូមឲ្យយើងពិចារណាអំពីទំនាយទី២។
  
  [រូបភាពនៅទំព័រ៤]
  
  «យើង[អ្នកសិក្សាអំពីភូគព្ភសាស្ត្រ] ហៅវាថាជាការរញ្ជួយដីដ៏ខ្លាំង ប៉ុន្តែអ្នកឯទៀតហៅវាថាជាអ្វីដែលអាក្រក់ក្រៃលែង»។—ខឹន ហាត់ណាត់ ភូគព្ភសាស្ត្រនៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក
  
  [រូបភាពនៅទំព័រ៤]
  
  © William Daniels/Panos Pictures

ទំនាយទី២ ការអត់ឃ្លាន

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០១១ | ១ មិថុនា
- ទំនាយទី២ ការអត់ឃ្លាន
  
  «នឹង . . . មានការអត់ឃ្លាន»។—ម៉ាកុស ១៣:៨
  
  ● បុរសម្នាក់ខំដើរស្វែងរកជំនួយនៅភូមិក្វារ៉ាថាជីក្នុងប្រទេសនីស៊េ។ បងប្អូនជីដូនមួយ បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់គាត់ក៏បានធ្វើដំណើរពីតំបន់ឆ្ងាយមួយក្នុងប្រទេសមករស់នៅក្នុងភូមិនោះដើម្បីកុំឲ្យដាច់ពោះស្លាប់។ ប៉ុន្តែ បុរសនោះកំពុងដេកនៅលើកន្ទេលម្នាក់ឯង។ ហេតុអ្វីគាត់នៅតែម្នាក់ឯងដូច្នេះ? ស៊ីឌីដែលជាមេភូមិនោះពន្យល់ថា៖ «គឺដោយសារគាត់មិនអាចផ្ដល់ម្ហូបអាហារ[ដល់ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់]បាន។ ដូច្នេះ គាត់មិនអាចទ្រាំមើលពួកគេដាច់ពោះស្លាប់បានទេ»។
  
  តើហេតុការណ៍ពិតបង្ហាញអំពីអ្វីខ្លះ? នៅទូទាំងពិភពលោក មនុស្សជិតមួយនាក់ក្នុងចំណោម៧នាក់មិនមានអាហារសម្រាប់បរិភោគគ្រប់គ្រាន់រាល់ថ្ងៃទេ។ នៅតំបន់ខាងត្បូងវាលខ្សាច់សាហារ៉ាក្នុងទ្វីបអាហ្វ្រិក រឹតតែយ៉ាប់ជាងនេះទៅទៀត គឺមួយនាក់ក្នុងចំណោមបីនាក់គ្មានអ្វីសម្រាប់បរិភោគជាយូរថ្ងៃ។ ដើម្បីងាយយល់អំពីរឿងនេះ សូមស្រមៃគិតថាក្នុងក្រុមគ្រួសារមួយដែលមានឪពុក ម្ដាយ និងកូន។ បើមានម្ហូបអាហារគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់តែពីរនាក់ តើអ្នកណានឹងត្រូវអត់ញ៉ាំ? តើជាឪពុក ជាម្ដាយ ឬក៏ជាកូន? នេះជាអ្វីដែលក្រុមគ្រួសារជាច្រើនត្រូវសម្រេចចិត្តជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
  
  តើគេចូលចិត្តប្រកែកយ៉ាងណា? ផែនដីមានម្ហូបអាហារលើសពីគ្រប់សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់គ្នា ប៉ុន្តែគ្រាន់តែយើងត្រូវចេះចាត់ចែងធនធានធម្មជាតិនៅផែនដីឲ្យបានប្រសើរជាងតែប៉ុណ្ណោះ។
  
  តើការប្រកែកនេះសមហេតុសមផលឬទេ? ពិតមែន កសិករអាចបង្កើតទិន្នផលនិងបញ្ជូនទិន្នផលនោះចេញច្រើនជាងពេលណាៗទាំងអស់ក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រ។ បើដូច្នេះ រដ្ឋាភិបាលរបស់មនុស្សគួរតែចេះចាត់ចែងម្ហូបអាហារនោះដើម្បីបំបាត់បញ្ហានៃការអត់ឃ្លាន។ ប៉ុន្តែ ទោះជាពួកគេខំប្រឹងធ្វើដូច្នេះជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយក្ដី ពួកគេនៅតែមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហានោះបានទេ។
  
  តើលោកអ្នកគិតយ៉ាងណា? តើទំនាយនៅម៉ាកុស ១៣:៨កំពុងសម្រេចឬទេ? ទោះជាមានភាពរីកចម្រើនខាងបច្ចេកវិជ្ជាយ៉ាងណាក្ដី តើការអត់ឃ្លានកំពុងញាំញីមនុស្សនៅទូទាំងពិភពលោកនេះឬទេ?
  
  ការរញ្ជួយដីនិងការអត់ឃ្លានច្រើនតែកើតឡើងមុនបញ្ហាមួយទៀតដែលជាសញ្ញាសម្គាល់នៃគ្រាចុងក្រោយបង្អស់។
  
  [រូបភាពនៅទំព័រ៥]
  
  «ច្រើនជាងមួយភាគបីនៃចំនួនកុមារដែលស្លាប់ដោយសារជំងឺរលាកសួត អាសន្នរោគ និងជំងឺឯទៀតអាចមានលទ្ធភាពរួចរស់ជីវិតបាន បើពួកគេមានអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់»។—អេន វេណាមិន អតីតនាយកប្រតិបត្ដិនៃមូលនិធិអង្គការសហប្រជាជាតិដើម្បីកុមារ
  
  [រូបភាពនៅទំព័រ៥]
  
  © Paul Lowe/Panos Pictures

ទំនាយទី៣ ជំងឺ

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០១១ | ១ មិថុនា
- ទំនាយទី៣ ជំងឺ
  
  «នឹងមាន . . . រោគរាតត្បាត»។—លូកា ២១:១១
  
  ● បុនហ្សាលីជាមន្ត្រីម្នាក់នៃក្រសួងសុខាភិបាលក្នុងប្រទេសមួយនៅទ្វីបអាហ្វ្រិក ជាប្រទេសដែលរងគ្រោះដោយសារសង្គ្រាមស៊ីវិល។ គាត់ខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីព្យាបាលពួកកម្មករអណ្ដូងរ៉ែនៅក្នុងភូមិ ពួកគេជិតស្លាប់ដោយសារមេរោគមួយប្រភេទឈ្មោះម៉ាប៊ើគ។a គាត់អង្វរសុំជំនួយពីមន្ត្រីឯទៀតនៅទីក្រុងផ្សេង ប៉ុន្តែពួកគេមិនខ្ចីអើពើទេ។ បួនខែក្រោយមក គេបានផ្ដល់ជំនួយ ប៉ុន្តែបុនហ្សាលីបានស្លាប់បាត់ទៅហើយ។ គាត់បានឆ្លងជំងឺម៉ាប៊ើគពីពួកកម្មករដែលគាត់ខំជួយសង្គ្រោះនោះ។
  
  តើហេតុការណ៍ពិតបង្ហាញអំពីអ្វីខ្លះ? ជំងឺផ្លូវដង្ហើម(ដូចជាជំងឺរលាកសួត) ជំងឺអាសន្នរោគ ជំងឺអេដស៍(HIV/AIDS) រោគរបេង និងជំងឺគ្រុនចាញ់គឺស្ថិតក្នុងចំណោមជំងឺសាហាវបំផុតដែលកំពុងញាំញីមនុស្សជាតិ។ ក្នុងឆ្នាំ២០០៤ ជំងឺទាំងប្រាំប្រភេទនេះបានសម្លាប់មនុស្សប្រហែលជិត១១លាននាក់។ បើនិយាយឲ្យស្រួលយល់ទៅគឺក្នុងឆ្នាំនោះ ជំងឺទាំងនេះបានសម្លាប់មនុស្សម្នាក់រាល់បីវិនាទី។
  
  តើគេចូលចិត្តប្រកែកយ៉ាងណា? ចំនួនមនុស្សក្នុងពិភពលោកនេះបន្តកើនឡើងជាលំដាប់ ដូច្នេះគ្មានអ្វីចម្លែកទេដែលមានជំងឺច្រើនជាងមុន ហើយដោយសារមានមនុស្សច្រើន ជំងឺក៏ឆ្លងទៅមនុស្សច្រើនដែរ។
  
  តើការប្រកែកនេះសមហេតុសមផលឬទេ? ចំនួនមនុស្សក្នុងពិភពលោកបានកើនឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ ប៉ុន្តែ សមត្ថភាពរបស់មនុស្សក៏កើនឡើងដែរក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ទប់ស្កាត់ និងព្យាបាលជំងឺនានា។ ដូច្នេះ ជំងឺគួរតែលែងញាំញីមនុស្សដូចពីមុនទៀត មែនទេ? ប៉ុន្តែ អ្វីដែលបានកើតឡើងបែរជាខុសស្រឡះទៅវិញ។
  
  តើលោកអ្នកគិតយ៉ាងណា? តើមនុស្សកំពុងតែរងទុក្ខដោយសារជំងឺដ៏កាចសាហាវដូចគម្ពីរបានទាយទុកឬទេ?
  
  ការរញ្ជួយដី ការអត់ឃ្លាន និងជំងឺបានសម្លាប់មនុស្សរាប់លាននាក់។ ប៉ុន្តែ មនុស្សរាប់លាននាក់ទៀតរងទុក្ខដោយដៃរបស់មនុស្សផ្ទាល់តែម្ដង ហើយមនុស្សជាច្រើនកំពុងរងគ្រោះដោយសារមនុស្សដែលធម្មតាគួរតែថែរក្សាពួកគេ។ សូមអញ្ជើញលោកអ្នកបន្តអានតទៅទៀត ហើយកត់សម្គាល់អំពីអ្វីដែលគម្ពីរបានទាយថានឹងកើតឡើង។
  
  [កំណត់សម្គាល់]
  
  a ម៉ាប៊ើគជាជំងឺគ្រុនឈាមម្យ៉ាងដែលបណ្ដាលមកពីមេរោគដែលស្រដៀងនឹងជំងឺដ៏សាហាវឈ្មោះអ៊ីបូឡា។
  
  [រូបភាពនៅទំព័រ៦]
  
  «ពេលដែលយើងត្រូវសត្វតោស៊ី នោះជាអ្វីដែលសាហាវណាស់ ប៉ុន្តែបើមេរោគមួយស៊ីគ្រឿងក្នុងរបស់យើង នោះជាអ្វីដែលសាហាវដូចគ្នា»។—គ្រូពេទ្យម៉ៃឃើល អូស្ទើហូម
  
  [រូបភាពនៅទំព័រ៦]
  
  © William Daniels/Panos Pictures

ទំនាយទី៤ ការគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់តាមធម្មជាតិជាមនុស្ស

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០១១ | ១ មិថុនា
- ទំនាយទី៤ ការគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់តាមធម្មជាតិជាមនុស្ស
  
  «មនុស្សនឹង . . . គ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់តាមធម្មជាតិជាមនុស្ស»។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៣
  
  ● គ្រីសធ្វើការឲ្យក្រុមជួយអ្នករងអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារនៅប្រទេសវ៉េលស៍ខាងជើងក្នុងចក្រភពអង់គ្លេស។ គាត់បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំចាំថាមានស្ត្រីម្នាក់ដែលបានរងរបួសយ៉ាងធ្ងន់ដោយសារអំពើហិង្សា ដែលខ្ញុំមិនអាចមើលមុខនាងស្គាល់ទេ។ ស្ត្រីខ្លះទៀតមានបញ្ហាខាងផ្លូវចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដោយសារអំពើហិង្សានេះ រហូតដល់នាងមិនហ៊ានមើលមុខខ្ញុំទេ»។
  
  តើហេតុការណ៍ពិតបង្ហាញអំពីអ្វីខ្លះ? នៅប្រទេសមួយក្នុងទ្វីបអាហ្វ្រិក ប្រហែលស្ត្រីម្នាក់ក្នុងចំណោមបីនាក់ត្រូវគេបៀតបៀនកេរ្ដិ៍ខ្មាសកាលដែលនៅក្មេង។ ការស្ទង់មតិមួយក្នុងប្រទេសនោះ បង្ហាញថាច្រើនជាងមួយភាគបីក្នុងចំណោមបុរសដែលបានត្រូវស្ទង់មតិ មានអារម្មណ៍ថាការវាយដំប្រពន្ធខ្លួនមិនមានអ្វីខុសទេ។ ប៉ុន្តែ ស្ត្រីមិនគ្រាន់តែជាអ្នកដែលបានរងអំពើហិង្សាក្នុងក្រុមគ្រួសារប៉ុណ្ណោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ក្នុងប្រទេសកាណាដា បុរស៣នាក់ក្នុងចំណោម១០នាក់បានត្រូវដៃគូរបស់ពួកគេវាយដំឬបៀតបៀន។
  
  តើគេចូលចិត្តប្រកែកយ៉ាងណា? អំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារមានតាំងពីយូរយារមកហើយ គ្រាន់តែឥឡូវនេះគេយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះរឿងនេះច្រើនជាងមុនតែប៉ុណ្ណោះ។
  
  តើការប្រកែកនេះសមហេតុសមផលឬទេ? ក្នុងទសវត្សរ៍ថ្មីៗនេះ គេបានយកចិត្តទុកដាក់ច្រើនជាងចំពោះអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារមែន។ ប៉ុន្តែ តើការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបញ្ហានេះបានកាត់បន្ថយចំនួនអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារឬទេ? អត់ទេ នេះមិនបានកាត់បន្ថយសោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ ការគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់តាមធម្មជាតិជាមនុស្សមានកាន់តែច្រើនឡើងៗ។
  
  តើលោកអ្នកគិតយ៉ាងណា? តើទំនាយក្នុងធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៣កំពុងសម្រេចឬទេ? តើមនុស្សជាច្រើនពិតជាមិនបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់តាមធម្មជាតិជាមនុស្សចំពោះក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេឬទេ?
  
  ទំនាយទី៥ដែលលោកអ្នកកំពុងឃើញការសម្រេចនៅសព្វថ្ងៃនេះគឺទាក់ទងនឹងកន្លែងដែលយើងរស់នៅតែម្ដង ពោលគឺផែនដីនេះ។ សូមឲ្យយើងពិចារណាបន្តទៀតនូវអ្វីដែលគម្ពីរចែងអំពីទំនាយនេះ។
  
  [រូបភាពនៅទំព័រ៧]
  
  «អំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារគឺជា បទល្មើសមួយដែលមនុស្សកម្ររាយការណ៍ប្រាប់ពួកអាជ្ញាធរណាស់។ ជាមធ្យម ស្ត្រីម្នាក់នឹងត្រូវដៃគូរបស់នាងវាយដំអស់៣៥ដងហើយ ទើបនាងមកប្ដឹងប៉ូលិស»។—អ្នកនាំពាក្យនៃក្រុមជួយអ្នករងអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារនៅប្រទេសវ៉េលស៍

ទំនាយទី៥ ការបង្ខូចផែនដី

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០១១ | ១ មិថុនា
- ទំនាយទី៥ ការបង្ខូចផែនដី
  
  «[ព្រះនឹង]បំផ្លាញពួកអ្នកដែលកំពុងបង្ខូចផែនដី»។—ការបើកបង្ហាញ ១១:១៨
  
  ● ពីរីជាអ្នកឡើងត្នោតនៅភូមិខ្ពរក្នុងប្រទេសនីហ្សេរីយ៉ាដើម្បីយកទឹកវាមកធ្វើស្រា។ មុខរបររបស់គាត់បានត្រូវបំផ្លិចបំផ្លាញដោយសារកប៉ាល់បានធ្លាយប្រេង ហើយហូរចូលក្នុងដីសណ្ដទន្លេនីស៊េ។ គាត់បាននិយាយថា៖ «វាបានសម្លាប់ត្រី បង្ខូចស្បែកយើង និងទឹកអូររបស់យើង។ ឥឡូវខ្ញុំគ្មានអ្វីដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតទៀតទេ»។
  
  តើហេតុការណ៍ពិតបង្ហាញអំពីអ្វីខ្លះ? អ្នកជំនាញការខ្លះបានរាយការណ៍ថា មានសំរាម៦លាន៥សែនតោនបានត្រូវបោះចូលក្នុងសមុទ្ររាល់ឆ្នាំ។ តាមការប៉ាន់ស្មាន ៥០ភាគរយនៃសំរាមនោះគឺជាប្លាស្ទិចដែលវានឹងអណ្ដែតនៅក្នុងសមុទ្រអស់រាប់រយឆ្នាំ មុនវារលាយ។ ក្រៅពីការធ្វើឲ្យកខ្វក់ផែនដី មនុស្សកំពុងប្រើធនធានធម្មជាតិក្នុងកម្រិតដែលគួរឲ្យព្រួយបារម្ភ។ តាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវមួយបង្ហាញថាផែនដីត្រូវការពេលវេលាមួយឆ្នាំប្រាំខែដើម្បីធ្វើឲ្យល្អឡើងវិញនូវអ្វីដែលមនុស្សប្រើក្នុងរយៈពេលមួយឆ្នាំ។ សារព័ត៌មានមួយនៅប្រទេសអូស្ដ្រាលីបានរាយការណ៍ថា៖ «បើមានចំនួនមនុស្សកាន់តែច្រើននិងការប្រើប្រាស់ធនធានធម្មជាតិមានកាន់តែច្រើនទៀត នោះក្នុងឆ្នាំ២០៣៥ យើងនឹងត្រូវការផែនដីថែមពីរទៀត» (Sydney Morning Her-ald)។
  
  តើគេចូលចិត្តប្រកែកយ៉ាងណា? មនុស្សយើងឆ្លាតណាស់ ហើយចេះដោះស្រាយបញ្ហាយ៉ាងប៉ិនប្រសប់។ ដូច្នេះ យើងអាចកែប្រែបញ្ហា ហើយសង្គ្រោះផែនដីបាន។
  
  តើការប្រកែកនេះសមហេតុសមផលឬទេ? មនុស្សនិងអង្គការជាច្រើនបានខំប្រឹងធ្វើឲ្យមនុស្សយល់ដឹងអំពីបញ្ហាដែលទាក់ទងនឹងបរិស្ថាន។ ប៉ុន្តែ មនុស្សនៅតែបង្ខូចផែនដីរឹតតែខ្លាំងវិញ។
  
  តើលោកអ្នកគិតយ៉ាងណា? តើពិតជាត្រូវការឲ្យព្រះធ្វើអន្តរាគមន៍ និងសង្គ្រោះផែនដីយើងពីការបង្ខូចនេះដូចលោកបានសន្យាឬទេ?
  
  ក្រៅពីទំនាយទាំងប្រាំនេះដែលយើងបានពិចារណារួចទៅហើយ គម្ពីរក៏បានទាយអំពីព្រឹត្ដិការណ៍ល្អៗដែលនឹងកើតឡើងក្នុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ដែរ។ សូមពិចារណាអំពីព្រឹត្ដិការណ៍ល្អមួយដែលមានក្នុងទំនាយទី៦។
  
  [ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ៨]
  
  «ពីមុនខ្ញុំជាម្ចាស់ដីមួយកន្លែង ដែលប្រៀបដូចជាសួនឧទ្យាន ប៉ុន្តែឥឡូវ ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំជាម្ចាស់នៃកន្លែងចោលសំរាមដែលមានជាតិពុលវិញ»។—អ៊ែរិន ថេមប៊ឺ អ្នករស់នៅឈូងសមុទ្រក្នុងសហរដ្ឋអាម៉េរិក បញ្ចេញមតិអំពីឥទ្ធិពលដែលមកពីការធ្លាយអណ្ដូងប្រេងនៅឈូងសមុទ្រនៃប្រទេសម៉ិចស៊ិចក្នុងឆ្នាំ២០១០
  
  [ប្រអប់នៅទំព័រ៨]
  
  តើព្រះបណ្ដាលឲ្យមានបញ្ហាក្នុងពិភពលោកឬទេ?
  
  ដោយសារគម្ពីរបានទាយអំពីស្ថានភាពដ៏អាក្រក់ដែលកំពុងកើតឡើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ តើព្រះជាអ្នកដែលបណ្ដាលឲ្យមានបញ្ហានោះឬទេ? តើលោកជាអ្នកដែលបណ្ដាលឲ្យមនុស្សយើងរងទុក្ខវេទនាឬ? លោកអ្នកអាចរកឃើញចម្លើយដែលនាំឲ្យស្កប់ចិត្តចំពោះសំណួរទាំងនេះក្នុងជំពូកទី១១នៃសៀវភៅតើព្រះគម្ពីរពិតជាបង្រៀនយ៉ាងណា? ដែលបោះពុម្ពផ្សាយដោយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។
  
  [អ្នកផ្ដល់សិទ្ធិឲ្យប្រើនៅទំព័រ៨]
  
  U.S. Coast Guard photo

ទំនាយទី៦ ការផ្សព្វផ្សាយនៅទូទាំងពិភពលោក

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០១១ | ១ មិថុនា
- ទំនាយទី៦ ការផ្សព្វផ្សាយនៅទូទាំងពិភពលោក
  
  «ដំណឹងល្អនេះអំពីរាជាណាចក្រនឹងត្រូវផ្សព្វផ្សាយ នៅគ្រប់ទីអាស្រ័យនៅផែនដី»។—ម៉ាថាយ ២៤:១៤
  
  ● វ៉ាយអាធីរស់នៅកោះដាច់ស្រយាលមួយក្នុងប្រជុំកោះធូអាម៉ូទូ នៅមហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វ្រិក។ ទោះជាប្រជុំកោះធូអាម៉ូទូមានកោះផ្កាថ្មជិត៨០ដែលលាតសន្ធឹងជាង៨សែនគីឡូម៉ែត្រការ៉េក៏ដោយ តែមានមនុស្សប្រហែល១៦.០០០នាក់តែប៉ុណ្ណោះដែលរស់នៅកោះទាំងនោះ។ ប៉ុន្តែ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ានៅតែបានមកជួបវ៉ាយអាធីនិងអ្នកជិតខាងរបស់គាត់។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះពួកសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យមនុស្សទាំងអស់ដឹងអំពីដំណឹងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ មិនថាពួកគេរស់នៅកន្លែងណាក៏ដោយ។
  
  តើហេតុការណ៍ពិតបង្ហាញអំពីអ្វីខ្លះ? ដំណឹងអំពីរាជាណាចក្រព្រះបានត្រូវផ្សព្វផ្សាយនៅគ្រប់ទីកន្លែងនៅលើផែនដីនេះ។ គ្រាន់តែនៅឆ្នាំ២០១០ ពួកសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាបានចំណាយពេលជាង១.៦០០លានម៉ោងក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនេះនៅ២៣៦ប្រទេស។ បើគិតជាមធ្យម សាក្សីម្នាក់ៗបានផ្សព្វផ្សាយ៣០នាទីជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ១០ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ ពួកគេបានបោះពុម្ពនិងចែកចាយសៀវភៅដែលបង្រៀនអំពីគម្ពីរជាង២០.០០០លានក្បាល។
  
  តើគេចូលចិត្តប្រកែកយ៉ាងណា? ដំណឹងដែលមានក្នុងគម្ពីរបានផ្សព្វផ្សាយអស់រាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយ។
  
  តើការប្រកែកនេះសមហេតុសមផលឬទេ? ពិតមែន មនុស្សជាច្រើនបានផ្សព្វផ្សាយអំពីដំណឹងក្នុងគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ មនុស្សភាគច្រើនបានធ្វើកិច្ចការនេះគ្រាន់តែមួយរយៈពេលខ្លី និងនៅតំបន់តូចៗតែប៉ុណ្ណោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាបំពេញកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនៅទូទាំងពិភពលោកដល់មនុស្សរាប់រយលាននាក់ដោយមានរបៀបរៀបរយ។ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាបានតស៊ូដើម្បីបំពេញកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់ពួកគេ សូម្បីតែមានការប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងពីអង្គការដែលមានអំណាចនិងសាហាវព្រៃផ្សៃក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រមនុស្សយ៉ាងណាក៏ដោយ។a (ម៉ាកុស ១៣:១៣) បន្ថែមទៅទៀត សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាធ្វើកិច្ចការនេះដោយគ្មានប្រាក់កម្រៃអ្វីឡើយ។ ប៉ុន្តែពួកគេស្ម័គ្រចិត្តលះបង់ពេលវេលារបស់ពួកគេផ្ទាល់ ហើយពួកគេជូនសៀវភៅដល់មនុស្សដោយឥតគិតថ្លៃ។ ការផ្សព្វផ្សាយនេះបានត្រូវគាំទ្រដោយវិភាគទានស្ម័គ្រពីចិត្ត។
  
  តើលោកអ្នកគិតយ៉ាងណា? តើ‹ដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រ›កំពុងផ្សព្វផ្សាយនៅទូទាំងពិភពលោកនេះឬទេ? តើការសម្រេចនៃទំនាយនេះបង្ហាញថាបន្ដិចទៀតនឹងមានអ្វីៗដ៏ល្អកើតឡើងឬទេ?
  
  [កំណត់សម្គាល់]
  
  a ដើម្បីទទួលព័ត៌មានបន្ថែម សូមមើលវីដេអូបីដែលជាប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាជាភាសាអង់គ្លេស ដែលមានចំណងជើងថា«នៅស្មោះត្រង់ទោះជាជួបទុក្ខលំបាក» «ត្រីកោណពណ៌ស្វាយ» និង«សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាកាន់ជំហរមាំមួននឹងការប្រយុទ្ធពីរបបណាត្ស៊ី»។
  
  [ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ៩]
  
  «ដរាបណាព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យយើង នោះយើងនឹងបន្តផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រដោយចិត្តខ្នះខ្នែង ហើយដោយប្រើគ្រប់មធ្យោបាយទាំងអស់ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដល់មនុស្ស»។—សៀវភៅប្រចាំឆ្នាំនៃសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាឆ្នាំ២០១០

គ្រាដ៏ល្អប្រសើរជាងជិតមកដល់ហើយ!

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០១១ | ១ មិថុនា
- គ្រាដ៏ល្អប្រសើរជាងជិតមកដល់ហើយ!
  
  «ដល់បន្ដិចទៀត មនុស្សអាក្រក់នឹងមិនមានទៀតទេ . . . ឯមនុស្សរាបសា គេនឹងបានផែនដីជា មរដក ហើយនឹងបានចិត្តរីករាយដោយសេចក្ដីក្សេមក្សាន្តដ៏បរិបូរ»។—ទំនុកតម្កើង ៣៧:១០, ១១
  
  តើលោកអ្នកចង់ឲ្យទំនាយដែលបានដកស្រង់ខាងលើនេះក្លាយជាការពិតឬទេ? លោកអ្នកពិតជាចង់មែន។ មានមូលហេតុជាក់ស្តែងដើម្បីឲ្យយើងជឿថាទំនាយនេះនឹងក្លាយជាការពិតនៅពេលឆាប់ៗខាងមុខនេះ។
  
  អត្ថបទមុនៗយើងបានពិគ្រោះគ្នាអំពីទំនាយខ្លះៗដែលបង្ហាញភ័ស្តុតាងថាយើងកំពុងរស់នៅក្នុង«គ្រាចុងក្រោយបង្អស់»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥) ព្រះបានបណ្ដាលឲ្យអ្នកដែលសរសេរគម្ពីរប្រាប់ទុកជាមុនអំពីព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនោះ ដើម្បីយើងអាចមានសេចក្ដីសង្ឃឹមបាន។ (រ៉ូម ១៥:៤) ការសម្រេចនៃទំនាយទាំងនោះបង្ហាញថាបញ្ហាដែលមាននៅសព្វថ្ងៃនេះជិតដល់ទីបញ្ចប់ហើយ។
  
  តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងក្រោយពីគ្រាចុងក្រោយបង្អស់បានដល់ទីបញ្ចប់? គឺរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនឹងគ្រប់គ្រងលើមនុស្សជាតិ។ (ម៉ាថាយ ៦:៩, ១០) សូមពិចារណានូវរបៀបដែលគម្ពីរពណ៌នាអំពីស្ថានភាពដែលមាននៅលើផែនដីនៅពេលនោះ:
  
  ● ការអត់ឃ្លាននឹងត្រូវបំបាត់ចោល។ «នឹងមានស្រូវជាបរិបូរនៅក្នុងស្រុក[ផែនដី] រហូតដល់កំពូលភ្នំ ឯគួរស្រូវ នោះនឹងទ្រេតចុះឡើង»។—ទំនុកតម្កើង ៧២:១៦
  
  ● ជំងឺនឹងលែងមានទៀត។ «ពួកអ្នកដែលនៅក្នុងក្រុង គេនឹងមិនថា៖ ខ្ញុំឈឺទៀតឡើយ»។—អេសាយ ៣៣:២៤
  
  ● ផែនដីនឹងទៅជាស្អាតឡើងវិញ។ «ទីរហោស្ថាន ហើយទីហួតហែង នឹងមានសេចក្ដីអំណរ ឯសមុទ្រខ្សាច់នឹងរីករាយ ហើយផ្កាឡើងដូចជាកុឡាប»។—អេសាយ ៣៥:១
  
  នេះគ្រាន់តែជាទំនាយខ្លះៗក្នុងគម្ពីរដែលលើកទឹកចិត្តយើង ហើយបន្ដិចទៀតទំនាយទាំងនេះនឹងសម្រេចជាក់ជាមិនខាន។ យើងសូមអញ្ជើញលោកអ្នកឲ្យសួរសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីបង្ហាញលោកអ្នកអំពីមូលហេតុដែលពួកគេជឿជាក់យ៉ាងខ្លាំងថា គ្រាដ៏ប្រសើរជាង ជិតមកដល់ហើយ!