បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម
ប៉មយាម
បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិត
ខ្មែរ
  • គម្ពីរ
  • សៀវភៅផ្សេងៗ
  • កិច្ចប្រជុំ
  • ‹ខ្ញុំព្រមទៅ›
    ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម (សម្រាប់ផ្សព្វផ្សាយ) (២០១៦) | លេខ៣
    • នៅ​ល្ងាច​មួយ ក្រោយ​ពី​នាង​ដង​ទឹក​រួច ស្រាប់​តែ​មាន​បុរស​វ័យ​ចាស់​ម្នាក់​រត់​មក​ជួប​នាង ហើយ​និយាយ​ថា​៖ ​«​សូម​ឲ្យ​ខ្ញុំ​សុំ​ទឹក​ពី​ក្អម​នាង​ផឹក​បន្ដិច​សិន​»។ ពាក្យ​សុំ​របស់​បុរស​នោះ​ពិត​ជា​គួរ​សម​និង​ថ្លៃ​ថ្នូរ​ណាស់! រេបិកា​បាន​ឃើញ​ថា​បុរស​នោះ​ធ្វើ​ដំណើរ​មក​ពី​ឆ្ងាយ។ ដូច្នេះ នាង​ប្រញាប់​ដាក់​ទឹក​ចុះ​ឲ្យ​គាត់​ពិសា។ បុរស​នោះ​មិន​មែន​ពិសា​បន្ដិច​ម្ដង​ៗ​ទេ តែ​គាត់​លើក​អក​ទឹក​ត្រជាក់​ឆ្ងាញ់​នោះ​តែ​ម្ដង។ នាង​ក៏​កត់​សម្គាល់​ដែរ​ថា បុរស​នោះ​មាន​សត្វ​អូដ្ឋ​១០​ដែល​លត់​ជង្គង់​នៅ​ក្បែរ​នោះ ហើយ​ឃើញ​ថា​ស្នូក​ដែល​ដាក់​ទឹក​ឲ្យ​អូដ្ឋ​ផឹក​នោះ​មិន​ទាន់​មាន​ទឹក​នៅ​ឡើយ​ទេ។ នាង​ឃើញ​បុរស​នោះ​មើល​មក​នាង​ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស​និង​ដោយ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ ដូច្នេះ​នាង​ក៏​ចង់​បង្ហាញ​ចិត្ត​សប្បុរស​ចំពោះ​គាត់​តាម​ដែល​អាច​ធ្វើ​បាន។ នាង​ក៏​និយាយ​ថា​៖ ​«​ខ្ញុំ​នឹង​ដង​ឲ្យ​អូដ្ឋ​របស់​លោក​ផឹក​ទាល់​តែ​ឆ្អែត​ដែរ​»។—លោកុប្បត្តិ ២៤:១៧​-​១៩

      សូម​កត់​សម្គាល់​ថា​រេបិកា​មិន​គ្រាន់​តែ​ដង​ទឹក​ឲ្យ​អូដ្ឋ​ទាំង​១០​នោះ​ផឹក​ប៉ុណ្ណោះទេ តែ​នាង​ដង​ឲ្យ​ពួក​វា​ផឹក​ទាល់​តែ​ឆ្អែត។ ជា​ធម្មតា សត្វ​អូដ្ឋ​មួយ​ក្បាល​ដែល​ស្រែក​ទឹក​ខ្លាំង វា​ប្រហែល​ជា​ផឹក​ទឹក​អស់​ជាង​៩៥​លីត្រ! ដូច្នេះ​បើ​អូដ្ឋ​១០​ដែល​ស្រេក​ទឹក​ខ្លាំង រេបិកា​ច្បាស់​ជា​ត្រូវ​ដង​ទឹក​ឲ្យ​ពួក​វា​ផឹក​អស់​រាប់​ម៉ោង​ឯ​ណោះ។ ប៉ុន្តែ តាម​មើល​ទៅ​សត្វ​អូដ្ឋ​ទាំង​នោះ​ទំនង​ជា​មិន​ស្រេក​ទឹក​ខ្លាំង​ទេ។a ក៏​ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​រេបិកា​សុំ​ដង​ទឹក​ឲ្យ​អូដ្ឋ​ទាំង​នោះ​ផឹក តើ​នាង​បាន​ដឹង​ថា​ពួក​វា​មិន​សូវ​ស្រេក​ទឹក​ឬ​ទេ? នាង​មិន​បាន​ដឹង​ទេ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ នាង​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ធ្វើ​កិច្ច​ការ​ដ៏​នឿយ​ហត់​នោះ​ដោយ​ចិត្ត​រំភើប ដើម្បី​បង្ហាញ​ការ​រាក់​ទាក់​ចំពោះ​បុរស​វ័យ​ចាស់​ដែល​នាង​មិន​ស្គាល់។ បុរស​នោះ​ក៏​យល់​ព្រម​ឲ្យ​នាង​ដង​ទឹក​ឲ្យ​សត្វ​អូដ្ឋ​ផឹក។ រួច​មក គាត់​តាម​មើល​នាង​យ៉ាង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ កាល​ដែល​នាង​រត់​ទៅ​រត់​មក​ដង​ទឹក​ចាក់​ទៅ​ក្នុង​ស្នូក​ឲ្យ​សត្វ​អូដ្ឋ​ផឹក។—លោកុប្បត្តិ ២៤:២០, ២១

      រេបិកាដងទឹកឲ្យសត្វអូដ្ឋរបស់អ្នកបម្រើអាប្រាហាំ

      រេបិកា​ជា​មនុស្ស​ឧស្សាហ៍​និង​មាន​ចិត្ត​ទូលាយ

  • ‹ខ្ញុំព្រមទៅ›
    ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម (សម្រាប់ផ្សព្វផ្សាយ) (២០១៦) | លេខ៣
    • a នៅ​ពេល​នោះ​ជា​ពេល​ល្ងាច​ហើយ។ ក្នុង​កំណត់​ហេតុ​មិន​បាន​រៀប​រាប់​ថា​រេបិកា​នៅ​ឯ​អណ្ដូង​ទឹក​អស់​រាប់​ម៉ោង​នោះ​ទេ។ ម្យ៉ាង​ទៀត កំណត់​ហេតុ​មិន​បាន​ប្រាប់​ថា​ក្រុម​គ្រួសារ​នាង​កំពុង​ដេក​លក់​នៅ​ពេល​ដែល​នាង​បាន​ដង​ទឹក​រួច ឬ​ថា​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ទៅ​រក​នាង​ដោយ​សារ​បាត់​នាង​យូរ​ពេក​នោះ​ឡើយ។

សៀវភៅភាសាខ្មែរ (១៩៩១-២០២៥)
ចេញពីគណនី
ចូលគណនី
  • ខ្មែរ
  • ចែករំលែក
  • ជម្រើស
  • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
  • ល័ក្ខខ័ណ្ឌប្រើប្រាស់
  • គោលការណ៍ស្ដីអំពីព័ត៌មានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកអ្នក
  • កំណត់ឯកជនភាព
  • JW.ORG
  • ចូលគណនី
ចែករំលែក