-
‹ច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា›នឹងបានសម្រេចជាក់ជាពុំខានទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០៤ | ១ តុលា
-
-
អស់ទាំងសាសន៍ជ្រួលជ្រើម
៤. តើអ្នកអាចសង្ខេបគោលចំណុចនៃទំនុកដំកើង ២:១, ២យ៉ាងដូចម្ដេច?
៤ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបង្ហើបប្រាប់នូវការប្រព្រឹត្តនៃសាសន៍ទាំងឡាយនិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងប៉ុន្មាន ដោយចាប់ផ្ដើមច្រៀងថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអស់ទាំងសាសន៍ជ្រួលជ្រើមឡើង ហើយជនជាតិទាំងពួង[«រអ៊ូរទាំដោយឥតខ្លឹមសារយ៉ាងនេះ?», ខ.ស.] ពួកមហាក្សត្រនៅផែនដីលើកគ្នាឡើង ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងប៉ុន្មានក៏ប្រឹក្សាគ្នាទាស់នឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយទាស់នឹងព្រះអង្គដែលទ្រង់បានលាបប្រេង»។—ទំនុកដំកើង ២:១, ២a
៥, ៦. តើអស់ទាំងសាសន៍«រអ៊ូរទាំដោយឥតខ្លឹមសារ»អំពីអ្វី?
៥ តើអស់ទាំងសាសន៍នៅសម័យនេះ«រអ៊ូរទាំដោយឥតខ្លឹមសារ»អំពីអ្វី? ជាជាងទទួលស្វាគមន៍បុគ្គលមួយអង្គដែលត្រូវបានចាក់ប្រេងតាំងដែលជាព្រះមេស្ស៊ីឬព្រះគ្រីស្ទ នោះសាសន៍ទាំងឡាយបាន«រអ៊ូរទាំ»ឬខំចំរើននិរន្តរភាពនៃអំណាចរបស់ខ្លួន។ ពាក្យទាំងនេះក្នុងទំនុកទីពីរបានសម្រេចនៅសតវត្សរ៍ទីមួយដែរ ពេលអាជ្ញាធរយូដានិងអាជ្ញាធររ៉ូមបានឃុបឃិតគ្នាធ្វើគុតព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ដែលព្រះតាំងឲ្យឡើងសោយរាជ្យ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ការសម្រេចដ៏ធំបានចាប់ផ្ដើមឡើងឆ្នាំ១៩១៤ ពេលព្រះយេស៊ូត្រូវតាំងជាស្តេចនៅលើស្ថានសួគ៌។ តាំងពីពេលនោះមក គ្មានអង្គការនយោបាយណាមួយបានទទួលស្គាល់ស្តេចដែលព្រះបានលើកឲ្យសោយរាជ្យនោះទេ។
៦ ពេលអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានសួរថា‹ហេតុអ្វីក៏ជនជាតិទាំងពួងរអ៊ូរទាំដោយឥតខ្លឹមសារ› តើនេះបានន័យយ៉ាងណា? អ្វីដែលឥតខ្លឹមសារនោះគឺគោលបំណងរបស់គេ ដែលឥតមានប្រយោជន៍និងទទួលបរាជ័យជាពុំខាន។ ពួកគេពុំអាចនាំឲ្យមានសន្ដិភាពសំរាប់ផែនដីឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ការខំប្រឹងរបស់ពួកគេដែលនាំឲ្យមានសន្ដិភាពនោះ គឺរហូតដល់ធ្វើឲ្យពួកគេបែរជាប្រឆាំងនឹងការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះទៅវិញ។ តាមការពិត ពួកគេបានប្រឹក្សាគ្នាកាន់ជំហរប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត និងបុគ្គលមួយអង្គដែលត្រូវបានចាក់ប្រេងតាំង។ ទង្វើនេះពិតជាល្ងង់ខ្លៅមែន!
ស្តេចរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលមានជ័យជំនះ
៧. តាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋាន តើពួកអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូពីដើមបានចាត់ទុកទំនុកដំកើង ២:១, ២សំដៅទៅលើអ្នកណា?
៧ ពួកអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូបានចាត់ទុកពាក្យក្នុងទំនុកដំកើង ២:១, ២ សំដៅចំពោះទ្រង់។ ដោយត្រូវបានគេបៀតបៀនដោយសារជំនឿ នោះអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូអធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះដ៏ជាម្ចាស់[ព្រះយេហូវ៉ា]ធំបំផុតអើយ! គឺទ្រង់ជាព្រះដែលបង្កើតផ្ទៃមេឃ ផែនដី នឹងសមុទ្រ ហើយរបស់ទាំងអស់ដែលនៅស្ថានទាំងនោះផង ទ្រង់បានមានបន្ទូលដោយសារព្រះឱស្ឋហ្លួងដាវីឌ ជាអ្នកបំរើទ្រង់ថា ‹ហេតុអ្វីបានជាអស់ទាំងសាសន៍ជ្រួលជ្រើមឡើង ហើយជនជាតិទាំងប៉ុន្មានមានគំនិតជាអសារឥតការដូច្នេះ ពួកមហាក្សត្រនៅផែនដីលើកគ្នាឡើង ពួកគ្រប់គ្រងទាំងប៉ុន្មានក៏ប្រឹក្សាគ្នាទាស់នឹងព្រះអម្ចាស់ ហើយទាស់នឹងព្រះគ្រីស្ទនៃទ្រង់› ប្រាកដមែនហើយ ដ្បិតនៅក្រុងនេះ ស្តេចហេរ៉ូឌ[អាន់ទីប៉ាស] នឹងលោកប៉ុនទាស-ពីឡាត់បានប្រជុំគ្នា ព្រមទាំងពួកសាសន៍ដទៃនឹងសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ទាស់នឹងព្រះយេស៊ូវជាអ្នកបំរើបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ ដែលទ្រង់បានចាក់ប្រេងតាំងឲ្យ»។ (កិច្ចការ ៤:២៤-២៧; លូកា ២៣:១-១២)b មែនហើយ គឺមានការឃុបឃិតគ្នាប្រឆាំងនឹងព្រះយេស៊ូដែលជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះនៅសតវត្សរ៍ទីមួយ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ទំនុកនេះនឹងមានការសម្រេចមួយទៀតដែលនឹងកើតឡើងជាច្រើនឆ្នាំទៀតនៅថ្ងៃខាងមុខ។
៨. តើទំនុកដំកើង ២:៣ទាក់ទងនឹងសាសន៍ទាំងឡាយសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ នៅពេលដែលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលពីសម័យបុរាណមានមនុស្សជាស្តេច ដូចជាដាវីឌ នោះពាហិរជនទាំងឡាយនិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងឯទៀតបានព្រួតដៃគ្នាប្រឆាំងព្រះនិងស្តេចដែលទ្រង់បានចាក់ប្រេងតាំង។ ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាចំពោះសព្វថ្ងៃនេះ? សព្វថ្ងៃនេះ សាសន៍ទាំងឡាយមិនចង់ធ្វើតាមតម្រូវការរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះមេស្ស៊ីនោះទេ។ ដូច្នេះហើយ ពួកគេពោលថា៖ «ចូរយើងផ្ដាច់ចំណងទ្រង់ ហើយបោះខ្សែចងរបស់ទ្រង់ពីយើងចេញ!»។ (ទំនុកដំកើង ២:៣) បើព្រះនិងបុគ្គលមួយអង្គដែលត្រូវបានចាក់ប្រេងតាំងដាក់ល័ក្ខខ័ណ្ឌអ្វី នោះពួកអ្នកគ្រប់គ្រងរួមទាំងសាសន៍ដទៃនឹងប្រឆាំងជាក់ជាមិនខាន។ ប្រាកដហើយ ការខំប្រឹងផ្ដាច់ចំណងនិងបោះខ្សែចងបែបនេះ នោះគ្មានប្រយោជន៍ទេ។
-
-
‹ច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា›នឹងបានសម្រេចជាក់ជាពុំខានទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០៤ | ១ តុលា
-
-
a ដំបូង ស្តេចដាវីឌជា«ព្រះអង្គដែលទ្រង់បានលាបប្រេង» ហើយ«ពួកមហាក្សត្រនៅផែនដី»គឺពួកអ្នកគ្រប់គ្រងសាសន៍ភីលីស្ទីនដែលផ្ដុំកងទ័ពរបស់ពួកគេទាស់នឹងទ្រង់។
b បទគម្ពីរឯទៀតពីបទគម្ពីរគ្រីស្ទានភាសាក្រិចក៏បង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូជាបុគ្គលមួយអង្គដែលត្រូវបានចាក់ប្រេងតាំង ដូចនៅទំនុកទីពីរដែរ។ យើងអាចឃើញជាក់ស្តែងដោយការប្រៀបធៀបទំនុកដំកើង ២:៧ ជាមួយនឹងកិច្ចការ ១៣:៣២, ៣៣ ហើយហេព្រើរ ១:៥; ៥:៥។ ព្រមទាំងសូមមើលទំនុកដំកើង ២:៩និងវិវរណៈ ២:២៧។
-