បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម

ព្រះយេហូវ៉ាបង្រៀនយើងខ្ញុំរបៀបកំណត់អាយុជីវិតរបស់យើង

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០២ | ១ កុម្ភៈ
- ១៧. ជាធម្មតា តើមនុស្សមានអាយុកាលមធ្យមប៉ុន្មាន? ហើយតើជីវិតរបស់យើងពោរពេញទៅដោយអ្វី?
  
  ^១៧ អ្នកតែងទំនុកបានស្រដីពីអាយុជីវិតរបស់មនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ដោយនិយាយថា៖ «អាយុជីវិតរបស់យើងខ្ញុំបានត្រឹមតែចិតសិបឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ អ្នកមាំមួនជាងគេរស់បានប៉ែតសិបឆ្នាំ ប៉ុន្តែ ក្នុងរយៈពេលដែលយើងខ្ញុំរស់នោះ យើងខ្ញុំតែងតែខ្វល់ខ្វាយ និង មានទុក្ខលំបាកជាច្រើន អាយុជីវិតយើងខ្ញុំឈានទៅមុខយ៉ាងលឿន បោះពួយទៅរកសេចក្ដីស្លាប់»។ (ទំនុកតម្កើង ៩០:១០) អាយុកាលមធ្យមទូទៅរបស់មនុស្សគឺចិតសិបឆ្នាំ ហើយលោកកាលែបបានបញ្ជាក់ថា គាត់មានកម្លាំងខុសពីធម្មតាពេលគាត់មានអាយុប៉ែតសិបប្រាំឆ្នាំ។ មានករណីលើកលែងខ្លះៗ ដូចជាលោកអើរ៉ុន(១២៣ឆ្នាំ) លោកម៉ូសេ(១២០ឆ្នាំ) និងលោកយ៉ូស្វេ(១១០ឆ្នាំ)។ (ជនគណនា ៣៣:៣៩; ចោទិយកថា ៣៤:៧; យ៉ូស្វេ ១៤:៦, ១០, ១១; ២៤:២៩) ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោមតំណមនុស្សដែលបានចេញពីប្រទេសអេស៊ីបមកនោះ នរណាដែលបានត្រូវរាប់បញ្ចូលក្នុងបញ្ជី ចាប់តាំងពីអាយុ២០ឆ្នាំឡើងទៅលើនោះ បានស្លាប់អស់ទៅក្នុងរយៈពេលតែ៤០ឆ្នាំ។ (ជនគណនា ១៤:២៩-៣៤) សព្វថ្ងៃនេះ ក្នុងប្រទេសជាច្រើន អាយុកាលមធ្យមរបស់មនុស្សជាទូទៅ នៅតែស្ថិតនៅរវាង៧០និង៨០ឆ្នាំដូចជាអ្នកតែងទំនុកបានរៀបរាប់នោះនៅឡើយ។ អាយុជីវិតរបស់យើងពោរពេញទៅដោយការ«ខ្វល់ខ្វាយនិងមានទុក្ខលំបាកជាច្រើន»ទៀតផង។ ជីវិតយើងកន្លងផុតទៅយ៉ាងលឿននិង«បោះពួយទៅរកសេចក្ដីស្លាប់»។—យ៉ូប ១៤:១, ២

ព្រះយេហូវ៉ាបង្រៀនយើងខ្ញុំរបៀបកំណត់អាយុជីវិតរបស់យើង

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០២ | ១ កុម្ភៈ
- ^១៩ ពាក្យរបស់អ្នកតែងទំនុកនេះ គឺជាសេចក្ដីអធិស្ឋានមួយទូលសុំព្រះយេហូវ៉ាបង្រៀនរាស្ត្រទ្រង់ឲ្យចេះប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាដោយមានប្រាជ្ញា និងយល់តម្លៃនៃជីវិតទាំងប្រើឆ្នាំទាំងប៉ុន្មានដែលនៅសល់ក្នុងជីវិតរបស់គេ តាមបែបដែលពេញព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ អាយុកាលមធ្យមចិតសិបឆ្នាំ មានន័យថា មនុស្សម្នាក់អាចរស់បាន២៥.៥០០ថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយើងមានអាយុច្រើនប៉ុនណាក៏ដោយ ‹យើងមិនដឹងជានឹងកើតមានយ៉ាងណាដល់ថ្ងៃស្អែកទេ ដ្បិតជីវិតយើងជាអ្វី គឺជាចំហាយទឹកទេតើ! ដែលឃើញតែ១ភ្លែត រួចបាត់ទៅ›។ (យ៉ាកុប ៤:១៣-១៥) ដោយព្រោះ ‹គ្រានិងព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏មើលមិនឃើញជាមុនក៏កើតចំពោះយើងទាំងអស់គ្នា› នោះយើងមិនអាចដឹងថាយើងនឹងរស់យូរប៉ុន្មានទៀតទេ។ ដូច្នេះ ចូរឲ្យយើងអធិស្ឋានឲ្យបានប្រាជ្ញាដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងការល្បងល ទាំងប្រព្រឹត្តយ៉ាងត្រឹមត្រូវចំពោះអ្នកឯទៀត និងធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពក្នុងកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឥឡូវនេះតែម្ដង! (សាស្ដា ៩:១១, ព.ថ.; យ៉ាកុប ១:៥-៨) ព្រះយេហូវ៉ាណែនាំយើងតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ និងអង្គការរបស់ទ្រង់។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧; កូរិនថូសទី១ ២:១០; ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦, ១៧) ការរិះគិតយ៉ាងមានប្រាជ្ញាជំរុញចិត្តយើងឲ្យ‹ស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្រព្រះជាមុន›និងប្រើមួយថ្ងៃៗនៃជីវិតយើងឲ្យលើកសិរីល្អចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងធ្វើឲ្យទ្រង់មានព្រះទ័យរីករាយ។ (ម៉ាថាយ ៦:២៥-៣៣; សុភាសិត ២៧:១១) ការថ្វាយបង្គំទ្រង់អស់ពីចិត្តពីថ្លើមដូច្នេះ ទំនងជានឹងមិនដោះស្រាយបញ្ហាទាំងអស់របស់យើងទេ តែការថ្វាយបង្គំនោះនឹងធ្វើឲ្យយើងមានអំណរជាក់ជាពុំខាន។