បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម

អស់កម្លាំងកាយតែមិនអស់កម្លាំងខាងវិញ្ញាណ

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០៤ | ១ វិច្ឆិកា
- ១, ២. (ក) ចំពោះអស់អ្នកដែលចង់បានការថ្វាយបង្គំបរិសុទ្ធ តើមានសេចក្ដីអញ្ជើញអ្វីដែលទាក់ទាញទឹកចិត្ត? (ខ) តើអ្វីដែលអាចធ្វើឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើង?
  
  ជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ យើងដឹងច្បាស់នូវសេចក្ដីអញ្ជើញរបស់ព្រះយេស៊ូដែលទាក់ទាញទឹកចិត្តយើងដោយថា៖ «អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយ! ចូរមកឯខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាឈប់សំរាក . . . ពីព្រោះនឹមខ្ញុំងាយទេ ហើយបន្ទុកខ្ញុំក៏ស្រាល»។ (ម៉ាថាយ ១១:២៨-៣០) ពួកគ្រីស្ទានក៏ត្រូវទទួល«ពេលលំហើយមកពី[ព្រះយេហូវ៉ា]»ដែរ។ (កិច្ចការ ៣:១៩) យ៉ាងច្បាស់ណាស់ អ្នកបានពិសោធដោយផ្ទាល់នូវកម្លាំងចិត្តដែលបានមកពីការរៀនសេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរ សេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ភ្លឺស្វាងសំរាប់អនាគត និងការអនុវត្តតាមគោលការណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងជីវិតរបស់អ្នក។
  
  ^២ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកថ្វាយបង្គំខ្លះរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអស់កម្លាំងចិត្តម្ដងម្កាលដែរ។ ក្នុងករណីខ្លះ ការធ្លាក់ទឹកចិត្តគឺមានរយៈពេលខ្លី នៅពេលខ្លះទៀត ការអស់កម្លាំងចិត្តគឺមានរយៈពេលយូរ។ យូរក្រោយមក អ្នកខ្លះប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថា ភារកិច្ចគ្រីស្ទានរបស់គេបានក្លាយទៅជាបន្ទុកជាជាងផ្ដល់នូវកម្លាំងចិត្តដូចជាព្រះយេស៊ូបានសន្យានោះ។ ការមានអារម្មណ៍មិនល្អបែបនេះប្រហែលជានាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ចំណងមេត្រីភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។

អស់កម្លាំងកាយតែមិនអស់កម្លាំងខាងវិញ្ញាណ

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០៤ | ១ វិច្ឆិកា
- សាសនាគ្រីស្ទានមិនមែនជាបន្ទុកធ្ងន់
  
  ៥. តើស្ដាប់ទៅដូចជាមានការផ្ទុយគ្នាអ្វីស្តីអំពីការធ្វើជាគ្រីស្ទាន?
  
  ^៥ ពិតមែន ជាជនគ្រីស្ទានម្នាក់គឺតម្រូវឲ្យយើងខំប្រឹងយ៉ាងអស់ពីចិត្ត។ (លូកា ១៣:២៤) ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «អ្នកណាដែលមិនផ្ទុកឈើឆ្កាង[ឬ«បង្គោលឈើទារុណកម្ម», ព.ថ.]ខ្លួនមកតាមខ្ញុំ នោះក៏ធ្វើជាសិស្សខ្ញុំមិនបានដែរ»។ (លូកា ១៤:២៧) ស្ដាប់ទៅពាក្យនេះដូចជាផ្ទុយគ្នានឹងបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូអំពីបន្ទុកស្រាលដែលនឹងផ្ដល់កម្លាំងចិត្ត ប៉ុន្តែតាមពិតគឺគ្មានការផ្ទុយគ្នាឡើយ។
  
  ៦, ៧. ហេតុអ្វីក៏អាចនិយាយថាការថ្វាយបង្គំរបស់យើងគឺមិនធ្វើឲ្យយើងអស់កម្លាំង?
  
  ^៦ ការខំប្រឹងអស់ពីចិត្តនិងការធ្វើការនឿយហត់ ទោះជាធ្វើឲ្យអស់កម្លាំងកាយក៏ដោយ ក៏អាចធ្វើឲ្យយើងស្កប់ចិត្តនិងមានកម្លាំង កាលណាយើងធ្វើការនោះសំរាប់ហេតុដ៏ល្អ។ (សាស្ដា ៣:១៣, ២២) ហើយគ្មានហេតុណាល្អជាងការចូលរួមប្រាប់នូវសេចក្ដីពិតដ៏អស្ចារ្យក្នុងព្រះគម្ពីរជូនអ្នកដទៃឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត ការខំប្រឹងធ្វើតាមក្បួនខ្នាតសីលធម៌ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះនឹងមិនសូវពិបាកប៉ុន្មានទេ បើប្រៀបធៀបនឹងផលប្រយោជន៍ដែលយើងទទួលវិញនោះ។ (សុភាសិត ២:១០-២០) សូម្បីតែយើងត្រូវគេបៀតបៀនក៏ដោយ ក៏យើងចាត់ទុកការរងទុក្ខដោយសារព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាកិត្ដិយសទៅវិញ។—ពេត្រុសទី១ ៤:១៤
  
  ^៧ បន្ទុករបស់ព្រះយេស៊ូគឺប្រាកដជាផ្ដល់កម្លាំងចិត្តមែន ជាពិសេសបើប្រៀបធៀបនឹងមនុស្សដែលមានភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណដែលនៅក្រោមនឹមនៃសាសនាក្លែងក្លាយ។ ព្រះមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះយើង និងទ្រង់មិនតម្រូវអ្វីពីយើងដែលយើងធ្វើពុំកើតឡើយ។ «បញ្ញត្តទ្រង់នោះមិនមែនជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ទេ»។ (យ៉ូហានទី១ ៥:៣) សាសនាគ្រីស្ទានពិតដូចបានរៀបរាប់ក្នុងបទគម្ពីរគឺមិនមែនជាបន្ទុកធ្ងន់ទេ។ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ការថ្វាយបង្គំរបស់យើងមិនធ្វើឲ្យយើងអស់កម្លាំងនិងធ្លាក់ទឹកចិត្តឡើយ។