-
ព្រះយេហូវ៉ាប្រទាន«វិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកអស់អ្នកដែលសូម»ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០៧ | ១ មករា
-
-
១១. តើព្រះយេស៊ូពន្យល់ថារឿងប្រៀបប្រដូចអំពីឪពុកនិងកូនទាក់ទងនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានយ៉ាងណា?
១១ រឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូអំពីម្ចាស់ផ្ទះដែលចេះតែទទូចអង្វរមិត្តសម្លាញ់ជានិច្ច នោះបញ្ជាក់ពីលក្ខណៈនៃអ្នកជឿដែលកំពុងតែអធិស្ឋាន។ តែរឿងទីពីរបញ្ជាក់ពីលក្ខណៈនៃព្រះយេហូវ៉ាដែលព្រះសណ្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋានវិញ។ ព្រះយេស៊ូបានសួរថា៖ «ឯអ្នករាល់គ្នាដែលជាឪពុក បើកូនសូមនំប៉័ង តើអ្នកណានឹងឲ្យថ្មទៅវា? ឬបើសូមត្រី តើនឹងឲ្យពស់វិញឬ? បើវាសូមពងមាន់ តើនឹងឲ្យខ្យាដំរីឬអី?»។ រួចមក ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៀតដើម្បីពន្យល់អត្ថន័យរឿងប្រៀបប្រដូចនោះថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្សអាក្រក់ អ្នកចេះឲ្យរបស់ល្អទៅកូនយ៉ាងដូច្នេះ នោះចំណង់បើព្រះវរបិតាដែលគង់ស្ថានសួគ៌ តើទ្រង់នឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកអស់អ្នកដែលសូមជាជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត?»។—លូកា ១១:១១-១៣
១២. តើរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីឪពុកដែលស្ដាប់តាមសំណូមពររបស់កូនបញ្ជាក់យ៉ាងណាថាព្រះយេហូវ៉ាសព្វព្រះទ័យធ្វើតាមសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង?
១២ ពេលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់រឿងនេះអំពីអ្វីដែលឪពុកធ្វើពេលកូនសូមរបស់នោះ នេះបង្ហាញពីអារម្មណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះមនុស្សដែលអធិស្ឋានទូលទ្រង់។ (លូកា ១០:២២) មុនដំបូង សូមកត់សម្គាល់លក្ខណៈផ្ទុយពីគ្នាក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចទាំងពីរនេះ។ ក្នុងរឿងទីមួយ អ្នកនោះខ្ជិលធ្វើតាមសំណូមពររបស់មិត្តសម្លាញ់ ប៉ុន្តែក្នុងរឿងទីពីរនេះ ព្រះយេហូវ៉ាប្រៀបដូចជាឪពុកដែលស្រឡាញ់កូនហើយចង់ធ្វើតាមសំណូមពររបស់កូននោះភ្លាម។ (ទំនុកដំកើង ៥០:១៥) បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូសំដៅទៅលើលក្ខណៈខុសគ្នារវាងមនុស្សនិងព្រះដើម្បីបញ្ជាក់ម្ដងទៀតថា ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាសព្វព្រះទ័យជួយយើងមែន។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា ឪពុកនោះជា«មនុស្សអាក្រក់»ដោយព្រោះមានបាប តែគាត់នៅតែឲ្យរបស់ល្អដល់កូន ដូច្នេះយើងក៏គួរជឿជាក់ថា ព្រះវរបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ដែលមានព្រះទ័យសប្បុរស ទ្រង់ពិតជានឹងប្រទានវិញ្ញាណបរិសុទ្ធច្រើនជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀតចំពោះកូនចៅដែលជាអ្នកថ្វាយបង្គំទ្រង់។—យ៉ាកុប ១:១៧
-
-
ព្រះយេហូវ៉ាប្រទាន«វិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកអស់អ្នកដែលសូម»ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០៧ | ១ មករា
-
-
១៤. (ក) ពេលមានទុក្ខលំបាក តើមនុស្សខ្លះពិបាកចិត្តដោយយល់ច្រឡំអ្វី? (ខ) ហេតុអ្វីក៏យើងអាចមានទំនុកចិត្តក្នុងការអធិស្ឋានទូលព្រះយេហូវ៉ាពេលមានទុក្ខលំបាក?
១៤ រឿងប្រៀបប្រដូចអំពីឪពុកដែលយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកូនបញ្ជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសខ្លាំងជាងមនុស្សណាក៏ដោយដែលជាឪពុកម្ដាយ។ ហេតុនេះហើយបានជាយើងមិនគួរគិតសោះថា យើងកំពុងតែរងទុក្ខលំបាកដោយព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមិនសព្វព្រះហឫទ័យចំពោះយើង។ តាមពិត គឺជាសាតាំងទេតើ ជាខ្មាំងសត្រូវរបស់យើងដែលចង់ឲ្យយើងគិតដូច្នេះវិញ។ (យ៉ូប ៤:១, ៧, ៨; យ៉ូហាន ៨:៤៤) គ្មានបទគម្ពីរណាសោះផ្ដល់ហេតុឲ្យយើងកាត់ទោសខ្លួនឯងដូចនោះ ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាមិនដែលប្រើ«សេចក្ដីអាក្រក់»មកល្បួងយើងទេ។ (យ៉ាកុប ១:១៣) ព្រះយេហូវ៉ាមិនធ្វើឲ្យយើងមានទុក្ខលំបាកដែលប្រៀបដូចជាហុចឲ្យសត្វពស់ ហើយក៏មិនបណ្ដាលឲ្យមានការល្បងលដែលប្រៀបដូចជាហុចឲ្យខ្យាដំរី។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះវរបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌តែងតែ«ប្រទានរបស់ល្អមកអស់អ្នកដែលសូម»។ (ម៉ាថាយ ៧:១១, កំណែជាអក្សរទ្រេត; លូកា ១១:១៣) ប្រាកដហើយ ពេលយើងយល់កាន់តែច្បាស់ថាព្រះយេហូវ៉ាល្អហើយសព្វព្រះទ័យជួយយើង នេះនឹងជំរុញយើងឲ្យអធិស្ឋានកាន់តែច្រើនដោយមានទំនុកចិត្តលើទ្រង់។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងក៏អាចមានអារម្មណ៍ដូចអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងដែលបានសរសេរថា៖ «ព្រះទ្រង់បានស្ដាប់ខ្ញុំហើយ ទ្រង់បានប្រុងស្ដាប់ពាក្យខ្ញុំអធិស្ឋាន»មែន!—ទំនុកដំកើង ១០:១៧; ៦៦:១៩
-