-
តើអ្នក‹មានទ្រព្យសម្បត្ដិខាងឯព្រះ›ឬ?ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០៧ | ១ សីហា
-
-
៧. តើបុរសក្នុងរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូបានសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វី?
៧ សូមគិតអំពីរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូម្ដងទៀត។ ពេលស្រែចម្ការរបស់អ្នកមាននោះ បានបង្កើតផលច្រើនដល់ម្ល៉េះបានជាគាត់គ្មានកន្លែងប្រមូលទុកបាន តើគាត់ធ្វើអ្វី? គាត់សម្រេចចិត្តរុះជង្រុកចោល ហើយធ្វើជង្រុកថ្មីដែលធំជាង ដើម្បីប្រមូលទុកផលនិងទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់គាត់។ តាមមើលទៅ គាត់ស្កប់ចិត្តចំពោះផែនការនោះដល់ម្ល៉េះបានជាគាត់អស់កង្វល់ ហើយមានគំនិតថា៖ «អញនឹងប្រាប់ដល់ចិត្តថា ‹ចិត្តអើយ! ឯងមានទ្រព្យសម្បត្ដិជាច្រើន ល្មមទុកសំរាប់ជាយូរឆ្នាំទៅមុខទៀតបានហើយ។ ចូរឯងឈប់សំរាកទៅ ហើយស៊ីផឹកសប្បាយចុះ!›»។—លូកា ១២:១៩
ម្ដេចក៏«ល្ងីល្ងើ»ទៅវិញ?
៨. តើអ្នកមានក្នុងរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូភ្លេចគិតពីចំណុចសំខាន់មួយណា?
៨ ស្របទៅតាមអ្វីដែលព្រះយេស៊ូរៀបរាប់នោះ ផែនការរបស់បុរសអ្នកមានបានធ្វើឲ្យគាត់អស់កង្វល់មួយរយៈមែន។ ប៉ុន្តែ ទោះជាគាត់មានគំនិតនិងបំណងចិត្តល្អក៏ដោយ គាត់ភ្លេចគិតពីចំណុចសំខាន់មួយ ពោលគឺ គោលបំណងរបស់ព្រះ។ បុរសនោះចេះតែគិតពីខ្លួនគាត់ ថាគាត់អាចឈប់សម្រាកហើយស៊ីផឹកសប្បាយ។ គាត់គិតថា ដោយសារគាត់មាន«ទ្រព្យសម្បត្ដិជាច្រើន» គាត់ក៏អាចរស់នៅ«យូរឆ្នាំ»ទៀតបាន។ ប៉ុន្តែ គួរឲ្យស្ដាយណាស់! គាត់មិនមានអនាគតយ៉ាងនោះឡើយ។ ដូចព្រះយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ពីមុន «ជីវិតនៃមនុស្សមិនស្រេចនឹងបានទ្រព្យសម្បត្ដិជាបរិបូរទេ»។ (លូកា ១២:១៥) នៅយប់នោះឯង បុរសអ្នកមានបាត់បង់អ្វីៗទាំងអស់ដែលគាត់បានប្រមូលទុក ពីព្រោះព្រះនិយាយទៅកាន់គាត់ថា៖ «ឱមនុស្សល្ងីល្ងើអើយ! នៅវេលាយប់នេះឯង អញនឹងដកយកព្រលឹងឯងទៅវិញ។ ដូច្នេះ តើទ្រព្យសម្បត្ដិទាំងប៉ុន្មានដែលឯងបានប្រមូលទុកនេះ នឹងទៅជារបស់អ្នកណាវិញ?»។—លូកា ១២:២០
-
-
តើអ្នក‹មានទ្រព្យសម្បត្ដិខាងឯព្រះ›ឬ?ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០៧ | ១ សីហា
-
-
១០. ទោះបើយើងមាន«ទ្រព្យសម្បត្ដិជាច្រើន»ក្ដី ហេតុអ្វីក៏នេះមិនជាការដែលធានាថាយើងនឹងរស់បាន«យូរឆ្នាំ»ទៀត?
១០ យកល្អឲ្យយើងគិតឲ្យបានវែងឆ្ងាយអំពីមេរៀននេះ។ តើយើងមានលក្ខណៈដូចអ្នកមានក្នុងរឿងនោះ ដោយធ្វើការនឿយហត់ដើម្បីឲ្យមាន«ទ្រព្យសម្បត្ដិជាច្រើន» តែខានធ្វើអ្វីដែលជាចាំបាច់ដើម្បីឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់«យូរឆ្នាំ»ឬទេ? (យ៉ូហាន ៣:១៦; ១៧:៣) គម្ពីរចែងថា៖ «ទ្រព្យសម្បត្ដិគ្មានប្រយោជន៍ក្នុងថ្ងៃពិរោធឡើយ» ហើយ«អ្នកណាដែលទីពឹងចំពោះទ្រព្យសម្បត្ដិខ្លួន នោះនឹងត្រូវដួលចុះ»។ (សុភាសិត ១១:៤, ២៨) អាស្រ័យហេតុនេះ ព្រះយេស៊ូបន្ថែមការដាស់តឿនក្នុងសេចក្ដីបញ្ចប់នៃរឿងនោះថា៖ «អ្នកណាដែលប្រមូលទ្រព្យសម្បត្ដិទុកបំរុងតែខ្លួនឯង តែឥតមាន[ទ្រព្យសម្បត្ដិ]ខាងឯព្រះសោះ នោះក៏ដូច្នោះដែរ»។—លូកា ១២:២១
-