-
‹ព្រះគ្រីស្ទជាព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ›ចូរចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា
-
-
‹ទ្រង់មានឫទ្ធានុភាពក្នុង . . . គ្រប់ពាក្យសំដីដែលទ្រង់ថ្លែង›
៨. ក្រោយពីព្រះយេស៊ូត្រូវបានចាក់ប្រេងតាំងដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ តើទ្រង់បានទទួលតេជានុភាពឲ្យធ្វើអ្វី? តើទ្រង់បានប្រើតេជានុភាពនោះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ តាមមើលទៅ ព្រះយេស៊ូមិនបានធ្វើអព្ភូតហេតុពេលទ្រង់កំពុងតែធំឡើងនៅភូមិណាសារ៉ែតទេ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីទ្រង់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ២៩ស.យ. ពេលទ្រង់មានព្រះជន្មាយុ៣០ឆ្នាំ ទ្រង់ក៏ចាប់ផ្ដើមធ្វើអព្ភូតហេតុ។ (លូកា ៣:២១-២៣) ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «ព្រះបានចាក់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នឹងព្រះចេស្ដាឲ្យមកសណ្ឋិតលើ[ព្រះយេស៊ូ] ហើយទ្រង់បានយាងចុះឡើងធ្វើការល្អ ព្រមទាំងប្រោសឲ្យអស់អ្នកដែលត្រូវអារក្សសង្កត់សង្កិនបានជាផង»។ (កិច្ចការ ១០:៣៨) ពាក្យថា«ធ្វើល្អ»បញ្ជាក់ថា ព្រះយេស៊ូប្រើតេជានុភាពទ្រង់ក្នុងផ្លូវត្រឹមត្រូវ មែនទេ? ក្រោយពីព្រះយេស៊ូត្រូវបានចាក់ប្រេងតាំងដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ទ្រង់បានក្លាយជា«ព្យាការីមានឫទ្ធានុភាពក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែល[ទ្រង់]បានធ្វើនិង គ្រប់ពាក្យសំដីដែល[ទ្រង់]បានថ្លែង»។—លូកា ២៤:១៩, ខ.ស.
៩-១១. (ក) តើព្រះយេស៊ូច្រើនតែបង្រៀនមនុស្សនៅកន្លែងណា? តើកាលៈទេសៈអ្វីដែលអាចធ្វើឲ្យការបង្រៀនជាការពិបាក? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាហ្វូងមនុស្សនឹកប្លែកចំពោះរបៀបព្រះយេស៊ូបង្រៀន?
៩ តើព្រះយេស៊ូមានឫទ្ធានុភាពក្នុងគ្រប់ពាក្យសំដីយ៉ាងដូចម្ដេច? ព្រះយេស៊ូច្រើនតែបង្រៀនមនុស្សនៅកណ្ដាលវាល គឺនៅតាមឆ្នេរ នៅជំរាលភ្នំ ព្រមទាំងនៅតាមផ្លូវនិងនៅឯផ្សារផងដែរ។ (ម៉ាកុស ៦:៥៣-៥៦; លូកា ៥:១-៣; ១៣:២៦) បើបន្ទូលរបស់ទ្រង់មិនទាក់ទាញអារម្មណ៍របស់ពួកគេ អ្នកស្ដាប់អាចដើរចេញបាន។ នៅសម័យនោះគ្មានសៀវភៅពុម្ពទេ ដូច្នេះមនុស្សកតញ្ញូដែលបានស្ដាប់ទ្រង់ ត្រូវចាំបន្ទូលរបស់ទ្រង់ជាប់ក្នុងចិត្តគំនិត។ ដោយហេតុនេះហើយបានជា សេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូត្រូវតែធ្វើឲ្យពួកគេចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ក៏ត្រូវច្បាស់ ក្បោះក្បាយ និងស្រួលចាំទៀតផង។ ប៉ុន្តែ រឿងនេះមិនពិបាកចំពោះព្រះយេស៊ូឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាធម្មទានរបស់ទ្រង់នៅលើភ្នំ។
១០ នៅពេលព្រឹកថ្ងៃមួយ នៅឆ្នាំ៣១ស.យ. មានហ្វូងមនុស្សបានប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅជម្រាលភ្នំជិតសមុទ្រកាលីឡេ។ ជនខ្លះបានមកពីស្រុកយូដានិងក្រុងយេរូសាឡិម ប្រមាណចម្ងាយ១០០ដល់១១០គីឡូម៉ែត្រពីសមុទ្រកាលីឡេ។ អ្នកឯទៀតបានមកពីតំបន់ឆ្នេរនៅក្រុងស៊ីដូនឬក្រុងទីរ៉ុសនៅទិសខាងជើង។ មនុស្សឈឺជាច្រើននាក់បានចូលជិតព្រះយេស៊ូដើម្បីប៉ះទ្រង់ ហើយទ្រង់បានប្រោសពួកគេរាល់គ្នាឲ្យជា។ ពេលអត់មានមនុស្សណាម្នាក់ដែលឈឺធ្ងន់ក្នុងចំណោមហ្វូងមនុស្សនេះហើយ នោះទ្រង់ក៏ចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកគេ។ (លូកា ៦:១៧-១៩) ក្រោយមក ពេលព្រះយេស៊ូបង្រៀនចប់ហើយ ហ្វូងមនុស្សនឹកអស្ចារ្យនឹងអ្វីដែលពួកគេបានឮ។ តើហេតុអ្វីទៅ?
១១ រាប់ឆ្នាំក្រោយមក មនុស្សម្នាក់ដែលស្ដាប់ធម្មទាននោះបានសរសេរថា៖ «បណ្ដាមនុស្សក៏នឹកប្លែក ពីសេចក្ដីដែលទ្រង់បង្រៀន ពីព្រោះទ្រង់បង្រៀន ដូចជាមានអំណាច»។ (ម៉ាថាយ ៧:២៨, ២៩) បន្ទូលព្រះយេស៊ូមានឥទ្ធិពលទៅលើអ្នកស្ដាប់ជាខ្លាំង។ ទ្រង់មានបន្ទូលតាងនាមព្រះនិងក៏គាំទ្រការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ដោយអំណាចនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ (យ៉ូហាន ៧:១៦) អ្វីព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលគឺជាក់ច្បាស់ ការដាស់តឿនរបស់ទ្រង់នាំឲ្យគេជឿតាម ហើយការវែកញែករបស់ទ្រង់មិនអាចត្រូវបង្ហាញថាខុសឡើយ។ បន្ទូលរបស់ទ្រង់បានសំដៅចំចំណុចសំខាន់ៗ ហើយបានជ្រួតជ្រាបចូលក្នុងចិត្តអ្នកស្ដាប់។ ទ្រង់បានបង្រៀនពួកគេអំពីរបៀបរកសុភមង្គលឃើញ របៀបអធិស្ឋាន របៀបស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ និងរបៀបកសាងអនាគតខ្លួនឲ្យប្រកបទៅដោយសេចក្ដីសុខយ៉ាងពិតប្រាកដ។ (ម៉ាថាយ ៥:៣–៧:២៧) បន្ទូលរបស់ទ្រង់បានធ្វើឲ្យចិត្តរបស់អ្នកដែលកំពុងតែស្រេកឃ្លានសេចក្ដីពិតនិងសេចក្ដីសុចរិតភ្ញាក់រឭក។ អ្នកទាំងនេះសុខចិត្ត«លះកាត់ចិត្ត»ខ្លួននិងលះបង់អ្វីទាំងអស់ដើម្បីកាន់តាមទ្រង់។ (ម៉ាថាយ ១៦:២៤; លូកា ៥:១០, ១១) នេះបញ្ជាក់ឲ្យឃើញអំណាចនៃបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូយ៉ាងច្បាស់ណាស់!
‹មានឫទ្ធានុភាពក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែលទ្រង់ធ្វើ›
១២, ១៣. តើព្រះយេស៊ូបាន‹មានឫទ្ធានុភាពក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែលទ្រង់ធ្វើ›យ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ? តើអព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូខុសៗគ្នាយ៉ាងណាខ្លះ?
១២ ព្រះយេស៊ូក៏«មានឫទ្ធានុភាពក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែល[ទ្រង់]បានធ្វើ»ដែរ។ (លូកា ២៤:១៩, ខ.ស.) សៀវភៅដំណឹងល្អចែងអំពីអព្ភូតហេតុជាង៣០ផ្សេងៗគ្នា ដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើនោះសុទ្ធសឹងតែពឹងលើ ‹ព្រះចេស្ដានៃព្រះយេហូវ៉ា›ទាំងអស់។b (លូកា ៥:១៧) អព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូបានមានអានុភាពលើជីវិតរបស់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់។ បើគិតអំពីអព្ភូតហេតុតែពីរប៉ុណ្ណោះ មានមនុស្សប្រមាណ២០.០០០នាក់បានទទួលប្រយោជន៍ពីអព្ភូតហេតុរបស់ទ្រង់នោះ គឺពេលទ្រង់ធ្វើអព្ភូតហេតុឲ្យមានម្ហូបអាហារដើម្បីចំអែតដល់បុរស៥.០០០នាក់ និងនៅគ្រាមួយផ្សេងទៀតទ្រង់ប្រទានអាហារដល់បុរស៤.០០០នាក់ដោយមិនរាប់«ពួកស្រីៗនឹងកូនក្មេងទេ»។—ម៉ាថាយ ១៤:១៣-២១; ១៥:៣២-៣៨
‹ពួកគេឃើញព្រះយេស៊ូយាងលើផ្ទៃសមុទ្រ›
១៣ អព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូមានច្រើនយ៉ាងខុសៗគ្នាទាំងអស់។ ទ្រង់មានអំណាចលើពួកព្រាយបិសាចនិងបានបណ្ដេញពួកវាចេញពីមនុស្សបានយ៉ាងងាយស្រួល។ (លូកា ៩:៣៧-៤៣) ទ្រង់មានអំណាចលើរូបធាតុ ជាក់ស្តែងដូចពេលទ្រង់ធ្វើឲ្យទឹកក្លាយជាស្រា។ (យ៉ូហាន ២:១-១១) ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បាននឹកស្ញប់ស្ញែងពេលទ្រង់ដើរលើទឹកសមុទ្រកាលីឡេដែលកំពុងតែកញ្ជ្រោលបក់បោក។ (យ៉ូហាន ៦:១៨, ១៩) ទ្រង់មានអំណាចលើជំងឺ និងបានប្រោសមនុស្សឲ្យជាពីពិការភាព ជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ និងជំងឺដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត។ (ម៉ាកុស ៣:១-៥; យ៉ូហាន ៤:៤៦-៥៤) ទ្រង់បានធ្វើអព្ភូតហេតុទាំងនេះតាមវិធីផ្សេងៗ។ មនុស្សខ្លះទ្រង់បានប្រោសពីចម្ងាយ រីឯអ្នកខ្លះទៀតទ្រង់បានពាល់ដោយផ្ទាល់។ (ម៉ាថាយ ៨:២, ៣, ៥-១៣) អ្នកឯទៀតបានត្រូវប្រោសឲ្យជាភ្លាមៗ ឯចំណែកបុគ្គលផ្សេងទៀត ពួកគេបានត្រូវប្រោសបន្ដិចម្ដងៗ។—ម៉ាកុស ៨:២២-២៥; លូកា ៨:៤៣, ៤៤
១៤. តើព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញថា ទ្រង់មានតេជានុភាពក្នុងការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញក្នុងកាលៈទេសៈអ្វីខ្លះ?
១៤ គួរឲ្យអស្ចារ្យណាស់ ព្រះយេស៊ូមានសមត្ថភាពរំដោះមនុស្សពីសេចក្ដីស្លាប់ទៀតផង។ នៅបីគ្រាផ្សេងគ្នា ទ្រង់បានប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ពេលមួយ ទ្រង់ប្រោសក្មេងស្រីម្នាក់អាយុ១២ឆ្នាំឲ្យរស់ឡើងវិញ ព្រមទាំងប្រគល់ឲ្យឪពុកម្ដាយវិញ។ នៅពេលមួយទៀត ទ្រង់ប្រោសកូនប្រុសទោលរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយមួយរូប ហើយនៅគ្រាមួយផ្សេងទៀតទ្រង់ប្រោសបុរសម្នាក់ដែលជាប្អូនសំណប់របស់ស្ត្រីពីរនាក់។ (លូកា ៧:១១-១៥; ៨:៤៩-៥៦; យ៉ូហាន ១១:៣៨-៤៤) គ្មានកាលៈទេសៈណាដែលពិបាកហួសពីសមត្ថភាពរបស់ព្រះយេស៊ូឡើយ។ ទ្រង់បានប្រោសក្មេងស្រីដែលមានអាយុ១២ឆ្នាំនោះឲ្យជាមិនយូរក្រោយពីនាងបានស្លាប់នៅលើគ្រែ ហើយទ្រង់បានប្រោសកូនប្រុសរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយពីក្ដារមឈូសដែលទំនងជាថ្ងៃនោះគាត់បានស្លាប់។ រួចមក ទ្រង់ប្រោសឡាសារពីផ្នូរ ក្រោយគាត់បានស្លាប់អស់បួនថ្ងៃ។
-