-
«កុំឲ្យធ្វើការអាក្រក់ស្នងនឹងការអាក្រក់ឡើយ»ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០៧ | ១ កក្កដា
-
-
«កុំឲ្យសងសឹកឡើយ»
១៥. តើសៀវភៅរ៉ូម ១២:១៩ ផ្ដល់មូលហេតុអ្វីឲ្យយើងមិនតបតនឹងគេ?
១៥ ប៉ុលផ្ដល់មូលហេតុមួយទៀតដែលយើងមិនគួរតបតនិងសងសឹក គឺដោយសារនេះជាវិធីបង្ហាញថាយើងមានចិត្តរាបទាប។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា៖ «ឱពួកស្ងួនភ្ងាអើយ! កុំឲ្យសងសឹកឡើយ។ ចូរថយចេញពីសេចក្ដីកំហឹងទៅ ដ្បិតមានសេចក្ដីចែងទុកមកថា៖ ‹ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានបន្ទូលថា ការសងសឹក នោះស្រេចនឹងអញ អញនឹងសងដល់គេ›»។ (រ៉ូម ១២:១៩) បើគ្រិស្តសាសនិកតបតនឹងអ្នកដទៃ នេះជាការដែលបំពានសិទ្ធិព្រះយេហូវ៉ា ពីព្រោះមានតែទ្រង់ទេ ដែលមានមុខតំណែងជាអ្នកសងសឹក។ (ម៉ាថាយ ៧:១) ម្យ៉ាងទៀត បើគ្រិស្តសាសនិកខំដោះស្រាយរឿងដោយតបតនឹងគេដោយខ្លួនឯង នេះសឲ្យឃើញថាគាត់ខ្វះជំនឿទៅលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលស្បថថា៖ «[ទ្រង់]នឹងសងដល់គេ»។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគ្រិស្តសាសនិកពិតតែងតែទុកចិត្តថា ព្រះយេហូវ៉ានឹង‹សងសឹកជំនួសពួករើសតាំងរបស់ទ្រង់›។ (លូកា ១៨:៧, ៨; ថែស្សាឡូនីចទី២ ១:៦-៨) ពួកគេមានចិត្តរាបទាប ដូច្នេះពួកគេទុកឲ្យព្រះយេហូវ៉ាតបតនឹងមនុស្សដែលធ្វើអំពើអាក្រក់។—យេរេមា ៣០:២៣, ២៤; រ៉ូម ១:១៨
-
-
«កុំឲ្យធ្វើការអាក្រក់ស្នងនឹងការអាក្រក់ឡើយ»ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០៧ | ១ កក្កដា
-
-
១៨. តើការមិនតបតនឹងគេជាការប្រព្រឹត្តដ៏ត្រឹមត្រូវ ហើយជាការដែលបង្ហាញចិត្តរាបទាបនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ ការពិនិត្យមើលជាសង្ខេបនូវដំបូន្មានក្នុងសៀវភៅរ៉ូមជំពូកទី១២ បង្ហាញពីមូលហេតុមួយចំនួនដែលយើងមិន«ធ្វើការអាក្រក់ស្នងនឹងការអាក្រក់»។ មូលហេតុទីមួយ គឺដោយសារការទប់ចិត្តមិនតបតនឹងគេ ជាការប្រព្រឹត្តដ៏ត្រឹមត្រូវ។ បើយើងគិតពីសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញចំពោះយើង នោះជាការត្រឹមត្រូវមែន ឲ្យយើងថ្វាយខ្លួនចំពោះទ្រង់។ ណាមួយទៀត គួរគប្បីឲ្យយើងធ្វើតាមបង្គាប់របស់ទ្រង់យ៉ាងអស់ពីចិត្ត រួមបញ្ចូលច្បាប់ស្តីអំពីការស្រឡាញ់ពួកខ្មាំងសត្រូវ។ មូលហេតុទីពីរដែលយើងមិនសងសឹកដល់គេ គឺដោយសារនេះជាការដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ យើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយទប់ចិត្តមិនតបតនឹងគេ ហើយខំបង្កើតឲ្យមានមេត្រីភាពនិងភាពសុខសាន្ត។ នេះក៏បញ្ជាក់ថា យើងសង្ឃឹមថាអ្នកដែលប្រឆាំងនឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា អាចក្លាយទៅជាអ្នកថ្វាយបង្គំទ្រង់ សូម្បីតែអ្នកនោះប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងក្ដី។ មូលហេតុទីបីដែលយើងមិនធ្វើអាក្រក់ដោយតបតនឹងគេ គឺដោយសារនេះបង្ហាញថាយើងមានចិត្តរាបទាប។ ការសងសឹកនឹងគេជាការដែលបំពានសិទ្ធិព្រះយេហូវ៉ា ពីព្រោះទ្រង់សន្យាថា៖ «ការសងសឹក នោះស្រេចនឹង[ទ្រង់]»។ បណ្ដាំរបស់ព្រះក៏មានការព្រមានថា៖ «កាលណាកើតមានសេចក្ដីអំនួត[ដោយព្រោះហ៊ានបំពានសិទ្ធិព្រះយេហូវ៉ា] នោះក៏កើតមានសេចក្ដីខ្មាសដែរ។ តែប្រាជ្ញាតែងនៅនឹងមនុស្សសុភាព»ដែលមានចិត្តរាបទាប។ (សុភាសិត ១១:២) ពេលយើងទុកឲ្យព្រះយេហូវ៉ាតបតនឹងមនុស្សដែលធ្វើអំពើអាក្រក់ នេះបង្ហាញថាយើងមានប្រាជ្ញានិងចិត្តរាបទាបមែន។
-