បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម

ព្រះនិងសេសារ

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ១៩៩៦ | ១ សីហា
- ១១. តើប៉ុលបានទូន្មានពួកគ្រីស្ទានអំពីការទាក់ទងពួកមេដឹកនាំនៃលោកីយ៍យ៉ាងណាខ្លះ?
  
  ^១១ ជាង២០ឆ្នាំបន្ដិចក្រោយពីទិវង្គតនៃព្រះគ្រីស្ទ ដោយស្របតាមការនេះ សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់ពួកគ្រីស្ទាននៅរ៉ូមថា៖ «ចូរឲ្យគ្រប់ទាំងមនុស្សចុះចូលនឹងរាជការ»។ (រ៉ូម ១៣:១) ប្រហែលជាដប់ឆ្នាំក្រោយមក មុនគាត់ជាប់គុកជាលើកទីពីរនិងការប្រហារជីវិតនៅរ៉ូម ប៉ុលបានសរសេរទៅទីតុសថា៖ «ចូររំឭកគេ[ពួកគ្រីស្ទានក្រិត] ឲ្យចុះចូលនឹងពួកនាម៉ឺន ហើយនឹងពួកមានអំណាចទាំងអស់ ព្រមទាំងស្ដាប់បង្គាប់ ហើយប្រុងប្រៀបធ្វើគ្រប់ទាំងការល្អ មិនត្រូវនិយាយអាក្រក់ពីអ្នកណា ឬឈ្លោះប្រកែកឡើយ ត្រូវមានចិត្តស្លូតបូត ទាំងសំដែងសេចក្ដីសុភាពគ្រប់យ៉ាង ដល់មនុស្សទាំងអស់ផង»។—ទីតុស ៣:១, ២
  
  ការកើនចំណេះអំពី«រាជការ»
  
  ១២. (ក) តើលោកឆាល្ស ថេស្ស រ៉ាសិល យល់យ៉ាងណា អំពីគោលជំហរត្រឹមត្រូវនៃគ្រីស្ទានចំពោះរដ្ឋអំណាច? (ខ) អំពីការបំរើក្នុងកងទ័ព តើពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងមានទស្សនៈខុសគ្នាយ៉ាងណាខ្លះក្នុងកំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១?
  
  ^១២ នៅដើមឆ្នាំ១៨៨៦ ឆាល្ស ថេស្ស រ៉ាសិល ក្នុងសៀវភៅមួយឈ្មោះគំរោងការណ៍នៃគ្រានោះ បានសរសេរថា៖ «ព្រះយេស៊ូនិងពួកសាវ័កមិនបានចូលជ្រៀតជ្រែកជាមួយពួកមេដឹកនាំនៃផែនដីសោះឡើយ។ . . . ពួកគេបានបង្រៀនពួកក្រុមជំនុំឲ្យគោរពច្បាប់នានា ហើយឲ្យគោរពពួកអ្នកមានអំណាច ដោយសារមុខតំណែងរបស់គេ . . . ឲ្យបង់ពន្ធអាករដល់គេ លើកលែងតែច្បាប់របស់រដ្ឋប្រឆាំងនឹងច្បាប់របស់ព្រះ (កិច្ចការ ៤:១៩; ៥:២៩) ហើយមិនត្រូវឲ្យមានទំនាស់នឹងច្បាប់ណាឲ្យសោះ។ (រ៉ូម ១៣:១-៧; ម៉ាថាយ ២២:២១) ព្រះយេស៊ូនិងពួកសាវ័ក ព្រមទាំងពួកក្រុមជំនុំពីដើម គឺសុទ្ធតែជាអ្នកគោរពច្បាប់ទាំងអស់ ថ្វីបើពួកគេបានញែកខ្លួនចេញ ហើយមិនបានចូលរួបរួមក្នុងរដ្ឋាភិបាលនៃលោកីយ៍នេះក៏ដោយ»។ សៀវភៅនេះបង្ហាញឲ្យឃើញយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា «អ្នកមានអំណាចខ្ពង់ខ្ពស់» ឬ «រាជការ» ដែលសាវ័កប៉ុលបានប្រាប់មកនេះ គឺជារដ្ឋអំណាចរបស់មនុស្ស។ (រ៉ូម ១៣:១, សេចក្ដីបកប្រែព្រះគម្ពីរឃីងជេម្ស) ក្នុងឆ្នាំ១៩០៤ សៀវភៅការបង្កើតថ្មីថ្លែងថា ពួកគ្រីស្ទានពិត «គួរតែដាក់ក្នុងចំណោមមនុស្សដែលគោរពច្បាប់ជាងគេបង្អស់នៃបច្ចុប្បន្ននេះ—មិនក្នុងចំណោមមនុស្សបះបោរ មនុស្សដែលទាស់ទែងគ្នា និងមនុស្សដែលរកតែកំហុសគេនោះទេ»។ ពួកគ្រីស្ទានខ្លះយល់ថា នេះមានន័យថាជាការចុះចូលទាំងស្រុងតាមរដ្ឋអំណាច រហូតដល់ថ្នាក់ទទួលបំរើក្នុងកងទ័ពក្នុងកំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១។ ប៉ុន្តែ អ្នកឯទៀតយល់ឃើញថា នេះជាការផ្ទុយពីសេចក្ដីថ្លែងរបស់ព្រះយេស៊ូដែលថា៖ «ដ្បិតអស់អ្នកដែលយកដាវ នោះត្រូវស្លាប់ដោយដាវដែរ»។ (ម៉ាថាយ ២៦:៥២) ម្ល៉ោះហើយបានជាការយល់ឲ្យបានច្បាស់លាស់អំពីការចុះចូលនៃគ្រីស្ទានចំពោះរាជការ ជាការចាំបាច់ណាស់។
  
  ១៣. តើទស្សនៈអំពីអត្តសញ្ញាណនៃអ្នកមានអំណាចខ្ពង់ខ្ពស់បានប្រែប្រួលយ៉ាងណាក្នុងឆ្នាំ១៩២៩ ហើយតើនេះមានប្រយោជន៍យ៉ាងណា?
  
  ^១៣ ក្នុងឆ្នាំ១៩២៩ ជាគ្រាដែលរដ្ឋាភិបាលផ្សេងៗបានចាប់ផ្ដើមចេញច្បាប់បំរាមដល់អ្វីៗដែលព្រះបញ្ជាឲ្យធ្វើ ឬទាមទារយកអ្វីៗដែលច្បាប់របស់ព្រះហាមឃាត់។ នៅគ្រានេះហើយដែលគេជឿថា អ្នកមានអំណាចខ្ពង់ខ្ពស់នោះ គឺច្បាស់ជាព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។b នេះហើយជាទស្សនៈនៃពួកអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ាក្នុងកំឡុងគ្រាដ៏សំខាន់នេះ គឺពីមុននិងក្នុងកំឡុងគ្រាសង្គ្រាមលោកលើកទី២ ហើយមកដល់គ្រាសង្គ្រាមត្រជាក់ ដោយមានអំពើដែលគួរខ្លាចនិងការរៀបចំស្រេចនៃយោធា។ បើគិតមើលទៅ ការមានទស្សនៈអំពីអ្វីៗទាំងនេះ ច្បាស់ជាបានលើកដំកើងដល់ឧត្តមភាពនៃព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះគ្រីស្ទ ហើយក៏បានជួយប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះឲ្យរក្សាគោលជំហរអព្យាក្រឹតដោយមិនចុះចាញ់ឡើយក្នុងកំឡុងគ្រាដ៏លំបាកនេះ។
  
  ការចុះចូលដោយលក្ខខណ្ឌ
  
  ១៤. ក្នុងឆ្នាំ១៩៦២ តើមានការបំភ្លឺណាទៀតមកលើរ៉ូម ១៣:១, ២ និងបទគម្ពីរដែលទាក់ទងនោះ?
  
  ^១៤ ក្នុងឆ្នាំ១៩៦១ សេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីនៃបទគម្ពីរបរិសុទ្ធ បានបកប្រែចប់។ ការរៀបចំនៃសេចក្ដីបកប្រែនេះ តម្រូវឲ្យសិក្សាយ៉ាងហ្មត់ចត់អំពីភាសាឯកសារដើមនៃបទគម្ពីរ។ ការបកប្រែច្បាស់លាស់នៃពាក្យដែលប្រើក្នុងរ៉ូមជំពូក១៣ ហើយក្នុងឃ្លាផ្សេងៗទៀតដូចជានៅ ទីតុស ៣:១, ២ និងពេត្រុសទី១ ២:១៣, ១៧ បង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា ឃ្លា«អំណាចខ្ពង់ខ្ពស់» (ក្នុងព្រះគម្ពីរខ្មែរថា«រាជការ») សំដៅទៅលើរដ្ឋអំណាចរបស់មនុស្ស មិនមែនទៅលើព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូ ជាបុត្រទ្រង់នោះឡើយ។ នៅចុងឆ្នាំ១៩៦២ អត្ថបទនានាត្រូវបានបោះពុម្ពផ្សាយក្នុងប៉មយាម ដែលពន្យល់ប្រាប់យ៉ាងច្បាស់ត្រឹមត្រូវអំពីរ៉ូមជំពូក ១៣ ហើយក៏សំដែងទស្សនៈដែលច្បាស់ជាងទស្សនៈនៅសម័យលោករ៉ាសិលទៅទៀត។ អត្ថបទទាំងនេះពន្យល់ប្រាប់ថា ការចុះចូលនៃគ្រីស្ទានចំពោះរដ្ឋអំណាច មិនអាចធ្វើឡើងបានទាំងស្រុងឡើយ។ នេះត្រូវតែមានល័ក្ខខណ្ឌ អាស្រ័យទៅលើការនេះមិនធ្វើឲ្យពួកអ្នកបំរើព្រះបំពានលើច្បាប់របស់ព្រះ។ អត្ថបទនានាទៀតក្នុងប៉មយាម បានបញ្ជាក់អំពីចំណុចដ៏សំខាន់នេះដែរ។c
  
  ១៥, ១៦. (ក) ការយល់ឃើញថ្មីអំពីរ៉ូមជំពូក ១៣ ធ្វើឲ្យមានទស្សនៈថ្លឹងថ្លែងដ៏ប្រសើរអ្វី? (ខ) តើមានសំនួរអ្វីខ្លះដែលនឹងត្រូវឆ្លើយ?
  
  ^១៥ កូនសោនេះដែលបើកឲ្យយល់ច្បាស់លាស់អំពីរ៉ូមជំពូក ១៣ បានជួយប្រជារាស្ត្រនៃព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអាចថ្លឹងថ្លែងការគោរពដល់អំណាចនយោបាយ ជាមួយនឹងគោលជំហរដ៏មិនចុះចាញ់ដែលសំអាងទៅលើគោលការណ៍បទគម្ពីរសំខាន់នានា។ (ទំនុកដំកើង ៩៧:១១; យេរេមា ៣:១៥) នេះបានធ្វើឲ្យពួកគេមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវអំពីទំនាក់ទំនងរបស់គេជាមួយព្រះនិងការទាក់ទងជាមួយរដ្ឋ។ នេះបានឲ្យពួកគេដឹងជាប្រាកដថា កាលដែលគេត្រូវថ្វាយរបស់សេសារទៅសេសារវិញ ពួកគេក៏មិនត្រូវខានថ្វាយរបស់ព្រះទៅព្រះឡើយ។

ព្រះនិងសេសារ

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ១៩៩៦ | ១ សីហា
- គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដែរ ក្នុងអត្ថាធិប្បាយរបស់លោកអំពីរ៉ូមជំពូក ១៣ សាស្ដ្រាចារ្យ ព្រូស សរសេរថា៖ «ជាការច្បាស់ណាស់ពីបរិបទនេះ ក៏ជាច្បាស់ដែរពីបរិបទទូទៅនៃឯកសារសរសេរដោយពួកសាវ័ក ដែលថារដ្ឋមានសិទ្ធិត្រឹមត្រូវទាមទារការគោរព ដែលបានតែក្នុងកំរិតនៃគោលបំណងដែលព្រះបានដាក់ឲ្យរដ្ឋនោះមាន—តែបើសិនជារដ្ឋនោះទាមទារការគោរពដែលសំរាប់តែព្រះប៉ុណ្ណោះ នោះនឹងត្រូវទទួលការប្រឆាំងជាមិនខាន»។