-
ចែកចាយការសម្រាលទុក្ខដែលព្រះប្រទានឲ្យទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ១៩៩៧ | ១ កុម្ភៈ
-
-
‹ព្រះដែលជួយសម្រាលទុក្ខគ្រប់បែបយ៉ាងទាំងអស់›
៥. តើប៉ុលបានពិសោធអ្វីទៀត ក្រៅពីសេចក្ដីទុក្ខលំបាកជាច្រើនដែលគាត់បានមាន?
៥ បុគ្គលម្នាក់ដែលបានអបអរយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការសម្រាលទុក្ខដែលព្រះប្រទានឲ្យ នោះគឺសាវ័កប៉ុល។ ក្រោយពីមានការទុក្ខលំបាកយ៉ាងខ្លាំងនៅស្រុកអាស៊ីនិងស្រុកម៉ាសេដូន គាត់មានចិត្តធូរស្រាលណាស់ដោយឮថាពួកក្រុមជំនុំកូរិនថូស បានប្រព្រឹត្តតបឆ្លើយយ៉ាងល្អដល់សំបុត្រប្រដែប្រដៅរបស់គាត់។ នេះបានជំរុញគាត់ឲ្យសរសេរសំបុត្រទីពីរទៅពួកគេ ដែលមានពាក្យសរសើរដូចតទៅនេះ៖ ‹សូមសរសើរដល់ព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតានៃព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ជាអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា គឺជាព្រះវរបិតាដ៏មានសេចក្ដីមេត្ដាករុណា ជាព្រះដែលជួយសម្រាលទុក្ខគ្រប់បែបយ៉ាងទាំងអស់ ព្រះអង្គសម្រាលទុក្ខយើង នៅពេលយើងមានទុក្ខវេទនាសព្វបែបយ៉ាង›។—កូរិនថូសទី២ ១:៣, ៤
៦. តើយើងរៀនអ្វីពីពាក្យរបស់ប៉ុលនៅកូរិនថូសទី២ ១:៣, ៤?
៦ ពាក្យដែលបានបណ្ដាលឲ្យតែងមកទាំងនេះ ផ្ដល់ឲ្យពត៌មានជាច្រើនសំរាប់យើងរាល់គ្នា។ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលពាក្យទាំងនេះ។ នៅពេលដែលប៉ុលសម្ដែងសេចក្ដីសរសើរឬអំណរគុណដល់ព្រះ ឬសូមទូលអង្វរទ្រង់ក្នុងសំបុត្ររបស់គាត់ នោះយើងតែងតែឃើញថា គាត់បញ្ចូលពាក្យអបអរយ៉ាងជ្រាលជ្រៅដល់ព្រះយេស៊ូដែរ ជាមេដឹកនាំនៃក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន។ (រ៉ូម ១:៨; ៧:២៥; អេភេសូរ ១:៣; ហេព្រើរ ១៣:២០, ២១) ដូច្នេះ ប៉ុលបានប្រើពាក្យសរសើរនេះទៅ‹ព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតានៃព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ជាអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា›។ រួចមក ជាលើកដំបូងក្នុងសំបុត្ររបស់គាត់ គាត់បានប្រើពាក្យក្រិកមួយជានាម បកប្រែថា«សេចក្ដីមេត្ដាករុណា»។ នាមនេះចេញមកពីពាក្យដែលបានប្រើសំរាប់សម្ដែងការទុក្ខព្រួយដល់បុគ្គលដែលរងទុក្ខវេទនា។ ដូច្នេះ ប៉ុលរៀបរាប់នូវព្រះទ័យដ៏មេត្ដារបស់ព្រះ ប្រាប់ដល់អ្នកបំរើស្មោះត្រង់របស់ព្រះណាម្នាក់ដែលរងទុក្ខវេទនា—គឺមនោសញ្ចេតនាដ៏មេត្ដាដែលជំរុញព្រះឲ្យប្រព្រឹត្តយ៉ាងអាណិតអាសូរដល់ពួកគេ។ នៅទីបំផុត ប៉ុលទុកចិត្តទៅលើព្រះយេហូវ៉ាជាប្រភពនៃគុណសម្បត្ដិល្អ ដោយហៅព្រះអង្គ «ព្រះវរបិតាដ៏មានសេចក្ដីមេត្ដាករុណា»។
៧. ហេតុអ្វីក៏អាចនិយាយថាព្រះយេហូវ៉ាជា‹ព្រះដែលជួយសម្រាលទុក្ខគ្រប់បែបយ៉ាងទាំងអស់›?
៧ «សេចក្ដីមេត្ដាករុណា»របស់ព្រះនាំឲ្យមានការធូរស្រាលដល់បុគ្គលដែលរងទុក្ខវេទនា។ ដូច្នេះហើយ ប៉ុលក៏បន្តរៀបរាប់ថាព្រះយេហូវ៉ាជា‹ព្រះដែលជួយសម្រាលទុក្ខគ្រប់បែបយ៉ាងទាំងអស់›។ ដូច្នេះ ទោះជាយើងមានការសម្រាលទុក្ខពីសេចក្ដីសប្បុរសនៃពួកអ្នកជឿគ្នីគ្នាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏យើងអាចមើលទៅព្រះយេហូវ៉ាជាប្រភពនៃការសម្រាលទុក្ខ។ ការសម្រាលទុក្ខដែលមិនមកព្រះ នោះមិនមែនជាការសម្រាលទុក្ខជាស្ថាពរទេ។ ដ្បិតទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សលោកមកក្នុងរូបអង្គទ្រង់ ដែលធ្វើឲ្យយើងអាចទៅជាអ្នកសម្រាលទុក្ខម្នាក់បានដែរ។ ហើយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ នេះហើយដែលជំរុញទឹកចិត្តពួកអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់ឲ្យសម្ដែងសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដល់ពួកអ្នកដែលត្រូវការការសម្រាលទុក្ខ។
-
-
ចែកចាយការសម្រាលទុក្ខដែលព្រះប្រទានឲ្យទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ១៩៩៧ | ១ កុម្ភៈ
-
-
៨. ទោះបីជាព្រះមិនមែនជាប្រភពនៃសេចក្ដីទុក្ខលំបាករបស់យើងក្ដី តើការស៊ូទ្រាំនឹងសេចក្ដីវេទនាអាចមានលទ្ធផលយ៉ាងណាមកលើយើង?
៨ ទោះបីជាព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យមានសេចក្ដីទុក្ខលំបាកផ្សេងៗមកលើពួកអ្នកបំរើស្មោះត្រង់ក៏ដោយ តែទ្រង់មិនមែនជាប្រភពនៃសេចក្ដីទុក្ខលំបាកនោះទេ។ (យ៉ាកុប ១:១៣) ប៉ុន្តែ ការសម្រាលទុក្ខដែលទ្រង់ប្រទានឲ្យនៅពេលដែលយើងស៊ូទ្រាំនឹងសេចក្ដីវេទនា នោះអាចអប់រំយើងឲ្យចេះយោគយល់ចិត្តអ្នកដទៃ។ តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? ‹ដើម្បីឲ្យយើងអាចសម្រាលទុក្ខអស់អ្នកដែលមានទុក្ខវេទនា ព្រោះព្រះបានប្រទានឲ្យយើងផ្ទាល់បានធូរស្បើយរួចហើយដែរ›។ (កូរិនថូសទី២ ១:៤) ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាអប់រំយើងឲ្យទៅជាអ្នកសម្រាលទុក្ខម្នាក់ដ៏មានប្រសិទ្ធិភាពដល់ពួកអ្នកជឿគ្នីគ្នា ហើយដល់ពួកអ្នកដែលយើងជួបក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ កាលដែលយើងកាន់គំរូតាមព្រះគ្រីស្ទ ហើយ‹សម្រាលទុក្ខអស់អ្នកដែលសោយសោក›។—អេសាយ ៦១:២; ម៉ាថាយ ៥:៤
-