-
ចូរឲ្យអ្នកដទៃឃើញជំនឿនរបស់អ្នកទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០១ | ១ វិច្ឆិកា
-
-
ចូរសម្ដែងនូវ«ផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ»
១២. ហេតុអ្វីបានជាការសម្ដែងផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ គឺសំខាន់ចំពោះការជឿនខាងវិញ្ញាណ?
១២ នៅពេលកំពុងតែ«រួបរួមគ្នាខាងជំនឿនិងចំណេះ»គឺសំខាន់ដែលយើងសម្ដែងនូវផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណក្នុងគ្រប់វិស័យនៃជីវិតរបស់យើង។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះ ដូចយើងបានរៀនហើយថា ភាពចាស់ទុំមិនមែនជាអ្វីដែលអាចត្រូវលាក់ក្នុងខ្លួនទេ តែត្រូវសម្គាល់ដោយគុណសម្បត្ដិជាក់ស្តែងដែលអាចជួយស្អាងចិត្ត និងមានប្រយោជន៍ដល់អ្នកឯទៀត។ ជាក់ស្តែងហើយ ការឆ្ពោះទៅរកភាពចាស់ទុំខាងវិញ្ញាណមិនជាការខិតខំធ្វើឫកពាថ្លៃថ្នូរទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពេលដែលយើងលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ ដោយតាមការណែនាំនៃព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះ នោះចិត្តគំនិតនិងកិរិយារបស់យើងនឹងកែប្រែតាមរបៀបដ៏ប្រសើរ។ សាវ័កប៉ុលបាននិយាយថា៖ «ចូរដើរក្នុងព្រះវិញ្ញាណ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមិនបំពេញសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាមទេ»។—កាឡាទី ៥:១៦
១៣. តើការកែប្រែអ្វីជាទីសម្គាល់នៃការជឿនទៅមុខ?
១៣ ជាបន្តបន្ទាប់ ប៉ុលបានពន្យល់នូវ«កិច្ចការខាងសាច់ឈាម»ជាច្រើនដែល«ប្រាកដច្បាស់ហើយ»។ មុនដែលមនុស្សម្នាក់យល់តម្លៃនៃខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ ជីវិតរបស់គាត់គឺយកលំនាំតាមរបៀបរស់នៅក្នុងលោកីយ៍នេះ និងក៏អាចពោរពេញទៅដោយអ្វីខ្លះដែលប៉ុលបានរៀបរាប់ដូចជា៖ «សេចក្ដីកំផិត សហាយស្មន់ ស្មោកគ្រោក អាសអាភាស ថ្វាយបង្គំរូបព្រះ មន្តអាគម សំអប់គ្នា ឈ្លោះប្រកែក ឈ្នានីស កំហឹង ទាស់ទែងគ្នា បាក់បែក បក្សពួក ច្រណែន កាប់សំឡាប់ ប្រមឹក ស៊ីផឹកជ្រុល នឹងការអ្វីទៀត ដែលស្រដៀងនឹងសេចក្ដីទាំងនេះផង»។ (កាឡាទី ៥:១៩-២១) ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកនោះលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ ហើយឈ្នះជាបណ្ដើរៗនូវ«កិច្ចការខាងសាច់ឈាម»ទាំងនេះដ៏មិនសមគួរ នឹងសម្ដែង«ផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ»វិញ។ ការកែប្រែដ៏ងាយមើលឃើញនេះ គឺជាទីសម្គាល់ថា អ្នកនោះកំពុងតែជឿនឆ្ពោះទៅរកភាពចាស់ទុំជាគ្រីស្ទាន។—កាឡាទី ៥:២២
១៤. សូមពន្យល់ឃ្លាពីរដែលថា«កិច្ចការខាងសាច់ឈាម»និង«ផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ»។
១៤ យើងគួរកត់សម្គាល់ឃ្លាពីរ ដែលថា«កិច្ចការខាងសាច់ឈាម»និង«ផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ»។ «កិច្ចការ»មកពីទង្វើរបស់មនុស្សនិងជាលទ្ធផលនៃការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់។ បើនិយាយឲ្យចំទៅ កិច្ចការដែលប៉ុលបានរៀបរាប់នោះ ថាជាកិច្ចការខាងសាច់ឈាម គឺជាលទ្ធផលនៃការសម្រេចធ្វើដូច្នោះ ឬក៏ការប្រព្រឹត្តដែលកើតចេញពីភាពមិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់មនុស្ស។ (រ៉ូម ១:២៤, ២៨; ៧:២១-២៥) ក៏ប៉ុន្តែ ពាក្យដែលថា«ផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ»ចង្អុលបញ្ជាក់ថា គុណសម្បត្ដិដែលត្រូវរៀបរាប់នោះ មិនមែនជាលទ្ធផលពីការខិតខំកែខ្លួន ឬក៏ការខិតខំធ្វើឲ្យមានបុគ្គលិកលក្ខណៈល្អនោះទេ តែគឺជាលទ្ធផលពីឥទ្ធិពលនៃព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះទៅលើមនុស្សម្នាក់។ ដូចជាដើមឈើមួយនឹងបង្កើតផលបើសិនជាវាត្រូវថែទាំយ៉ាងល្អ នោះមនុស្សម្នាក់នឹងសម្ដែងផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ ពេលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានឥទ្ធិពលជាច្រើនក្នុងជីវិតរបស់គាត់។—ទំនុកដំកើង ១:១-៣
១៥. ហេតុអ្វីបានជាសំខាន់ដែលយើងយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើគុណសម្បត្ដិទាំងអស់ក្នុង«ផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ»?
១៥ ចំណុចមួយទៀតដើម្បីពិចារណា គឺជារបៀបដែលប៉ុលបានប្រើពាក្យ«ផលផ្លែ»ដើម្បីក្រសោបបញ្ចូលគុណសម្បត្ដិល្អទាំងប៉ុន្មានដែលគាត់បានរៀបរាប់នោះ។ ព្រះវិញ្ញាណមិនបង្កើតផលជាច្រើន ដើម្បីឲ្យយើងជ្រើសមួយណាដែលយើងពេញចិត្តជាងគេទេ។ គុណសម្បត្ដិទាំងអស់ដែលប៉ុលបានប្រាប់នោះ ដូចជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ អំណរអរ មេត្រីភាព អត់ធ្មត់ សុភាព សប្បុរស ស្មោះត្រង់ ស្លូតបូត ហើយដឹងខ្នាត គឺសំខាន់ដូចគ្នា និងគ្រប់ទាំងអស់ជាសមាសភាពនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈគ្រីស្ទានថ្មី។ (អេភេសូរ ៤:២៤; កូល៉ុស ៣:១០) ដូច្នេះ ទោះជាយើងឃើញថា គុណសម្បត្ដិណាមួយលេចឡើងជាងគេក្នុងជីវិតរបស់យើង ដោយសារលក្ខណៈសម្បត្ដិរបស់យើងនិងភាពទោរទន់ក៏ដោយ គឺជាសំខាន់ដែលយើងយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើគុណសម្បត្ដិទាំងអស់ដែលប៉ុលបានប្រាប់នោះ។ ដោយធ្វើដូច្នេះ យើងអាចបង្ហាញបុគ្គលិកលក្ខណៈក្នុងជីវិតរបស់យើងដូចជាព្រះគ្រីស្ទ។—ពេត្រុសទី១ ២:១២, ២១
១៦. តើយើងមានគោលបំណងអ្វីក្នុងការតាមរកភាពចាស់ទុំរបស់គ្រីស្ទាន? ហើយតើយើងអាចសម្រេចបំណងនោះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ មេរៀនសំខាន់ដែលយើងរៀនពីការពន្យល់របស់ប៉ុលគឺថា ក្នុងការតាមរកភាពចាស់ទុំរបស់គ្រីស្ទាន បំណងរបស់យើងមិនមែនជាការរៀននិងទទួលចំណេះជាច្រើនជាងគេ ឬក៏ការបង្កើតឲ្យមានឫកពាថ្លៃថ្នូរទេ។ បំណងរបស់យើងគឺឲ្យព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះមានឥទ្ធិពលក្នុងជីវិតរបស់យើងដោយគ្មានការរារាំងទេ។ យើងនឹងចាស់ទុំខាងវិញ្ញាណដល់កំរិតណាដែលចិត្តគំនិតនិងកិរិយារបស់យើងប្រព្រឹត្តតាមការណែនាំពីព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះ។ តើយើងអាចសម្រេចបំណងនេះដោយដូចម្ដេច? យើងត្រូវតែអនុញ្ញាតឲ្យព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះមានឥទ្ធិពលមកលើចិត្តគំនិតរបស់យើង។ នេះរួមបញ្ចូលការទៅឯកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានជាទៀងទាត់។ យើងក៏គួរសិក្សានិងរំពឹងគិតអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ព្រមទាំងអនុញ្ញាតឲ្យគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ មានអានុភាពទៅលើរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកឯទៀតនិងការសម្រេចដែលយើងធ្វើ។ ពេលនោះ ការជឿនទៅមុខរបស់យើងនឹងពិតជាឃើញជាក់ស្តែងមែន។
-
-
ចូរឲ្យអ្នកដទៃឃើញជំនឿនរបស់អ្នកទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០១ | ១ វិច្ឆិកា
-
-
• តើតាមរបៀបណាដែលភាពចាស់ទុំខាងវិញ្ញាណអាចសឲ្យឃើញ?
-