បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម

ចូរស្ដាប់តាមវិចារណញ្ញាណរបស់ខ្លួនចុះ!

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០៧ | ១ វិច្ឆិកា
- ចូរស្ដាប់តាមវិចារណញ្ញាណរបស់ខ្លួនចុះ!
  
  «គ្រប់ទាំងអស់ជាស្អាតដល់អ្នកណាដែលស្អាត តែគ្មានអ្វីស្អាតសោះ ដល់ពួកអ្នកដែលស្មោកគ្រោក»។—ទីតុស ១:១៥
  
  ១. តើប៉ុលមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងណាជាមួយនឹងក្រុមជំនុំនានានៅឯកោះក្រេត?
  
  ក្រោយសាវ័កប៉ុលបានធ្វើដំណើរជាសាសនទូតអស់បីដងនោះ គេបានចាប់ខ្លួនគាត់ ហើយនៅទីបំផុតគេក៏បញ្ជូនគាត់ទៅឯទីក្រុងរ៉ូម។ នៅទីនោះ ប៉ុលបានជាប់គុកអស់ពីរឆ្នាំ។ ពេលគេដោះលែងប៉ុល តើគាត់បានធ្វើអ្វី? យើងដឹងថាប៉ុលបានទៅលេងកោះក្រេតជាមួយលោកទីតុស តែមិនដឹងពេលណាដែលពួកគាត់បានទៅទេ។ ក្រោយមកទៀត ប៉ុលបានសរសេរទៅកាន់ទីតុសថា៖ «ខ្ញុំបានទុកឲ្យអ្នកនៅកោះក្រេត ដើម្បីនឹងរៀបចំការដែលនៅខ្វះឲ្យស្រួលបួលឡើង ហើយនឹងតាំងឲ្យមានពួកចាស់ទុំនៅគ្រប់ទាំងទីក្រុង»។ (ទីតុស ១:៥) ដើម្បីសម្រេចកិច្ចការនោះ ទីតុសត្រូវតែមានទំនាក់ទំនងជាមួយបងប្អូនខ្លះដែលមានបញ្ហាក្នុងការវិនិច្ឆ័យខ្លួនឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។
  
  ២. នៅកោះក្រេត តើទីតុសត្រូវជួយដោះស្រាយបញ្ហាអ្វី?
  
  ^២ មុនដំបូង ប៉ុលបានសរសេរចំពោះទីតុសអំពីលក្ខណៈដែលពួកប្រុសៗត្រូវតែមាន ទើបពួកគេអាចទទួលភារកិច្ចជាអ្នកចាស់ទុំ។ ក្រោយមក គាត់បានបញ្ជាក់ថា អ្នកខ្លះនៅទីនោះជាមនុស្ស«រឹងរូស . . . ដែលពោលពាក្យឥតប្រយោជន៍ហើយបង្ខូចគំនិត»របស់អ្នកដទៃ។ អ្នកទាំងនោះបាន«ផ្ដួលពួកអ្នកផ្ទះទាំងមូល[ឬ«ធ្វើអោយកើតវឹកវរក្នុងក្រុមគ្រួសារជាច្រើន»] ដោយបង្រៀនសេចក្ដីដែលមិនគួរគប្បី»។ ដូច្នេះ ទីតុសមានភារកិច្ច«រំឭកឲ្យគេដឹងខ្លួន[ឬ«ស្តីបន្ទោសគេយ៉ាង»]តឹងរ៉ឹង»។ (ទីតុស ១:១០-១៤; ខ.ស.; ធីម៉ូថេទី១ ៤:៧) ប៉ុលសរសេរថា អ្នកទាំងនោះមានបញ្ញាចិត្ត«ស្មោកគ្រោក»។ ពាក្យ«ស្មោកគ្រោក»ដែលប៉ុលប្រើនោះ បង្កប់អត្ថន័យសំដៅទៅលើស្នាម ដូចជាស្នាមទឹកប៊ិចនៅលើអាវសស្អាតមួយ។ (ទីតុស ១:១៥) ប្រហែលជាអ្នកទាំងនោះ ខ្លះជាជនជាតិយូដាពីព្រោះប៉ុលហៅពួកគេថា ជា«ពួកអ្នកកាត់ស្បែក»។ នៅសព្វថ្ងៃនេះ ទោះជាយើងមិនមានមនុស្សបែបនោះកំពុងបង្ខូចជំនឿរបស់បងប្អូនគ្រិស្តសាសនិកក្នុងក្រុមជំនុំនានាក្ដី យើងនៅតែអាចទាញយកមេរៀនល្អៗអំពីសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យខ្លួន ដោយពិនិត្យមើលយោបល់ដែលប៉ុលជូនចំពោះទីតុស។
  
  អ្នកដែលស្មោកគ្រោកទាំងបញ្ញាចិត្ត
  
  ៣. តើប៉ុលបានសរសេរអ្វីខ្លះជូនចំពោះទីតុសស្តីអំពីបញ្ញាចិត្ត?
  
  ^៣ សូមគិតម្ដងទៀតអំពីហេតុដែលប៉ុលបានសរសេរអំពីបញ្ញាចិត្ត។ គាត់សរសេរថា៖ «គ្រប់ទាំងអស់ជាស្អាតដល់អ្នកណាដែលស្អាត តែគ្មានអ្វីស្អាតសោះ ដល់ពួកអ្នកដែលស្មោកគ្រោកហើយមិនជឿវិញនោះឡើយ។ គេស្មោកគ្រោកទាំងគំនិត ទាំងបញ្ញាចិត្តដែរ។ គេប្រកាន់ថាគេស្គាល់ព្រះ តែកិរិយាប្រព្រឹត្តរបស់គេមិនព្រមស្គាល់ព្រះទេ»។ គឺច្បាស់ហើយថា មនុស្សខ្លះក្នុងក្រុមជំនុំនោះត្រូវតែកែប្រែបន្ដិច ទើបអាច«មានសេចក្ដីជំនឿត្រឹមត្រូវវិញ»។ (ទីតុស ១:១៣, ១៥, ១៦) ពួកគេមិនសូវចេះត្រិះរិះរាវរកហេតុផលស្តីអំពីអ្វីដែលស្អាតនិងមិនស្អាត ដូច្នេះ នេះទាក់ទងនឹងបញ្ញាចិត្ត មនសិការ វិចារណញ្ញាណ ដែលជាសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យខ្លួន។
  
  ៤, ៥. តើអ្នកខ្លះក្នុងក្រុមជំនុំពីបុរាណធ្លាប់មានគំនិតខុសឆ្គងបែបណា? តើគំនិតខុសឆ្គងនោះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើពួកគេ?
  
  ^៤ ជាង១០ឆ្នាំមុននោះ គណៈអភិបាលនៃពួកគ្រិស្តសាសនិកបានសម្រេចចិត្តថា អ្នកថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាមិនចាំបាច់កាត់ស្បែកតាមទម្លាប់ពួកយូដាទេ ហើយគណៈអភិបាលបានជូនដំណឹងនោះដល់ក្រុមជំនុំទាំងឡាយ។ (កិច្ចការ ១៥:១, ២, ១៩-២៩) ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះនៅកោះក្រេតនៅតែប្រកាន់ឲ្យបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំធ្វើតាមទម្លាប់របស់«ពួកអ្នកកាត់ស្បែក»។ ពួកគេជំទាស់ដោយចំហនឹងគណៈអភិបាល ហើយបាន«បង្រៀនសេចក្ដីដែលមិនគួរគប្បី»។ (ទីតុស ១:១០, ១១) ពួកគេមានគំនិតខុសឆ្គង ហើយតាមមើលទៅ បានបង្ខំឲ្យគ្រិស្តសាសនិកគ្នីគ្នាធ្វើតាមតម្រូវការក្នុងក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ ស្តីអំពីអាហារដែលគួរនិងមិនគួរបរិភោគ ព្រមទាំងទម្លាប់លាងសម្អាតខ្លួនមុនបរិភោគអាហារផង។ ពួកគេប្រហែលជាបានបន្ថែមច្បាប់ខ្លះ លើសពីអ្វីដែលកត់ទុកក្នុងក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេទៅទៀត ដូចពួកយូដាខ្លះបានធ្វើនៅសម័យព្រះយេស៊ូដែរ។ ណាមួយទៀត អ្នករឹងរូសទាំងនោះប្រហែលជាបានផ្សាយរឿងទំនៀមឬរឿងព្រេងតាមទម្លាប់ពួកយូដា ព្រមទាំងបង្ខំឲ្យក្រុមជំនុំធ្វើតាមបញ្ញត្ដិរបស់មនុស្សផង។—ម៉ាកុស ៧:២, ៣, ៥, ១៥; ធីម៉ូថេទី១ ៤:៣
  
  ^៥ ទស្សនៈរបស់អ្នកទាំងនោះមានឥទ្ធិពលអាក្រក់ទៅលើបញ្ញាចិត្ត មនសិការ វិចារណញ្ញាណរបស់ពួកគេ ដល់ម្ល៉េះបានជាពួកគេលែងចេះវិនិច្ឆ័យថា ខ្លួនធ្វើខុសឬត្រូវ។ ប៉ុលបានសរសេរថា ចំពោះ«ពួកអ្នកដែលស្មោកគ្រោកហើយមិនជឿ»នោះ «គ្មានអ្វីស្អាតសោះ»ឡើយ។ អ្នកទាំងនោះលែងចេះរាវរកហេតុផល ដល់ម្ល៉េះបានជាពួកគេលែងមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យឲ្យស្គាល់ខុសនិងត្រូវស្តីអំពីគំនិតនិងទង្វើរបស់ខ្លួន។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកស្មោកគ្រោកទាំងនោះបានវិនិច្ឆ័យគ្រិស្តសាសនិកគ្នីគ្នា ស្តីពីរឿងដែលបងប្អូនទាំងនោះមានសិទ្ធិសម្រេចតាមតែចិត្តពួកគេរៀងៗខ្លួន។ អាស្រ័យហេតុនេះ គ្រិស្តសាសនិកខ្លះនៅកោះក្រេតបានយកអ្វីដែលមិនមែនស្មោកគ្រោកនោះ ថាជាស្មោកគ្រោកទៅវិញ។ (រ៉ូម ១៤:១៧; កូល៉ុស ២:១៦) អ្នកទាំងនោះប្រកាន់ថា ពួកគេស្គាល់ព្រះ តែកិរិយាប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេបង្ហាញថា ពួកគេមិនស្គាល់ទ្រង់សោះ។—ទីតុស ១:១៦
  
  «ស្អាតដល់អ្នកណាដែលស្អាត»
  
  ៦. តើប៉ុលរៀបរាប់អំពីមនុស្សពីរប្រភេទដែលមានលក្ខណៈផ្ទុយគ្នាបែបណា?
  
  ^៦ តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះពីសំបុត្រដែលប៉ុលសរសេរចំពោះទីតុស? សូមកត់សម្គាល់លក្ខណៈខ្លះដែលគាត់បញ្ជាក់ថា មានលក្ខណៈផ្ទុយពីគ្នា។ ប៉ុលសរសេរថា៖ «គ្រប់ទាំងអស់ជាស្អាតដល់អ្នកណាដែលស្អាត តែគ្មានអ្វីស្អាតសោះ ដល់ពួកអ្នកដែលស្មោកគ្រោកហើយមិនជឿវិញនោះឡើយ។ គេស្មោកគ្រោកទាំងគំនិត ទាំងបញ្ញាចិត្តដែរ»។ (ទីតុស ១:១៥) នេះមិនបានសេចក្ដីថា គ្រិស្តសាសនិកដែលមានសីលធម៌ស្អាតស្អំនោះ អាចធ្វើអ្វីៗក៏ដោយតាមតែចិត្តទេ។ យើងដឹងថាពាក្យរបស់ប៉ុលមិនមានន័យដូច្នេះទេ ពីព្រោះក្នុងសំបុត្រមួយទៀតដែលគាត់បានសរសេរដែរ គាត់បញ្ជាក់ថា មនុស្សដែលមានទម្លាប់ធ្វើអំពើដែលប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ ព្រមទាំងថ្វាយបង្គំរូបព្រះនិងរួមចំណែកក្នុងរឿងមន្តអាគមជាដើម អ្នកទាំងនោះ‹មិនអាចគ្រងនគរព្រះ›ឬ‹ទទួលរាជ្យរបស់ព្រះទុកជាមត៌កបានឡើយ›។ (កាឡាទី ៥:១៩-២១; ខ.ស.) ដូច្នេះ យើងអាចសន្និដ្ឋានថា ប៉ុលបានលើកហេតុផលអំពីមនុស្សពីរប្រភេទ ពោលគឺ មនុស្សដែលមានលក្ខណៈស្អាតស្អំពីព្រោះមានសីលធម៌ក្នុងជីវិត និងរក្សាឲ្យមានចំណងមិត្តភាពល្អជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយមនុស្សដែលមិនស្អាតស្អំវិញ ដោយព្រោះមិនមានសីលធម៌និងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះ។

ចូរស្ដាប់តាមវិចារណញ្ញាណរបស់ខ្លួនចុះ!

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០៧ | ១ វិច្ឆិកា
- គួរឬមិនគួរស្រេចទៅលើវិចារណញ្ញាណ
  
  ៩. បើ«គ្រប់ទាំងអស់ជាស្អាត»នោះ ម្ដេចក៏យើងត្រូវការបញ្ញាចិត្តនិងវិចារណញ្ញាណ?
  
  ^៩ ពេលប៉ុលសរសេរថា៖ «គ្រប់ទាំងអស់ជាស្អាតដល់អ្នកណាដែលស្អាត» តើគាត់ចង់បញ្ជាក់ន័យអ្វី? ប៉ុលសំដៅទៅលើគ្រិស្តសាសនិកដែលបានអប់រំខ្លួនដើម្បីឲ្យមានបញ្ញាចិត្តសមស្របនឹងគោលការណ៍សីលធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ នេះមានន័យថា ពួកគេចេះគិតគូរនិងរាវរកហេតុផលឲ្យស្គាល់ខុសនិងត្រូវស្របទៅតាមគោលការណ៍នានាក្នុងគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ គ្រិស្តសាសនិកដែលចេះវិនិច្ឆ័យខ្លួនយ៉ាងនេះក៏ទទួលស្គាល់ថា ក្នុងករណីដែលបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនហាមឃាត់យ៉ាងចំៗទៅលើការប្រព្រឹត្តផ្សេងៗនោះ ពួកអ្នកថ្វាយបង្គំទ្រង់អាចធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្សេងពីគ្នាបន្ដិចដែរ។ ជាជាងវិនិច្ឆ័យបងប្អូនរួមជំនឿ ពួកគេរាប់ការប្រព្រឹត្តផ្សេងៗដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនហាមចំៗនោះ ថាជាការដ៏«ស្អាត»ដែរ។ ពេលគ្មានការណែនាំជាក់លាក់ក្នុងគម្ពីរស្តីអំពីរឿងណាមួយ គ្រិស្តសាសនិកល្អមិនតម្រូវឲ្យអ្នកដទៃមានទស្សនៈដូចពួកគេទេ។ សូមពិនិត្យមើលឧទាហរណ៍មួយនេះ។