-
ការកើតទុក្ខភ្ញាក់រឭក! ២០១៨ | លេខ៣
-
-
ជំនួយសម្រាប់អ្នកដែលកើតទុក្ខ
ការកើតទុក្ខ
«សឺហ្វៀaនិងខ្ញុំបានរៀបការជាង៣៩ឆ្នាំរហូតដល់នាងស្លាប់ដោយសារជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ។ ខ្ញុំបានទទួលជំនួយជាច្រើនពីមិត្តភក្ដិ ហើយខ្ញុំតែងតែជាប់រវល់។ ប៉ុន្តែអស់មួយឆ្នាំពេញ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់។ អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំម្ដងឡើងម្ដងចុះ ម្ដងសប្បាយម្ដងកើតទុក្ខ។ សូម្បីតែឥឡូវ ជិតបីឆ្នាំមកហើយតាំងពីនាងបានស្លាប់ ជួនកាលខ្ញុំស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង ហើយច្រើនតែមិនដឹងទុកជាមុន»។ ពាក្យសម្ដីនេះរៀបរាប់ដោយកូស្ដាស។
តើអ្នកធ្លាប់បាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដោយសារសេចក្ដីស្លាប់ឬទេ? បើដូច្នេះ អ្នកប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ដូចកូស្ដាសដែរ។ គ្មានអ្វីដែលធ្វើឲ្យតានតឹងចិត្ត ឬឈឺចិត្តជាងការស្លាប់របស់ប្ដី ប្រពន្ធ សាច់ញាតិ ឬមិត្តភក្ដិជាទីស្រឡាញ់នោះទេ។ អ្នកជំនាញដែលសិក្សាអំពីទុក្ខសោកយល់ស្របអំពីចំណុចនេះ។ អត្ថបទមួយសរសេរថា៖ «ពេលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់ មនុស្សជាច្រើនកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង ហើយមានអារម្មណ៍ថាបាត់បង់ពួកគេជារៀងរហូត»។ (The American Journal of Psychiatry) អ្នកដែលជួបទុក្ខសោកដែលមកពីការស្លាប់របស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ‹តើអារម្មណ៍នេះនឹងនៅយូរប៉ុណ្ណា? តើខ្ញុំនឹងសប្បាយម្ដងទៀតបានឬទេ? តើតាមរបៀបណាខ្ញុំអាចរកឃើញការសម្រាលទុក្ខ?›។
ចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះនឹងត្រូវពិចារណាក្នុងទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក! លេខនេះ។ អត្ថបទបន្ទាប់នឹងពិចារណាអំពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបើបុគ្គលដែលអ្នកស្រឡាញ់ទើបតែស្លាប់។ អត្ថបទបន្តបន្ទាប់នឹងបង្ហាញអំពីរបៀបដែលអាចជួយសម្រាលទុក្ខសោករបស់អ្នក។
យើងសង្ឃឹមយ៉ាងស្មោះថាអត្ថបទបន្តបន្ទាប់នឹងសម្រាលទុក្ខ ព្រមទាំងជួយអ្នកដែលកើតទុក្ខ។
a ឈ្មោះខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះនិងអត្ថបទបន្តបន្ទាប់បានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
-
-
អ្វីដែលនឹងកើតឡើងភ្ញាក់រឭក! ២០១៨ | លេខ៣
-
-
ជំនួយសម្រាប់អ្នកដែលកើតទុក្ខ
អ្វីដែលនឹងកើតឡើង
មនុស្សគឺខុសៗគ្នា ហេតុនេះហើយបានជាពេលអ្នកណាម្នាក់ស្លាប់ យើងមិនបង្ហាញការកើតទុក្ខដូចៗគ្នានោះទេ។ ពេលអ្នកណាម្នាក់ស្លាប់ មនុស្សខ្លះធ្វើដូចជាមិនកើតទុក្ខ ឬពួកគេមិនបង្ហាញថាពួកគេកើតទុក្ខខ្លាំងប៉ុណ្ណា។ ពិតមែនតែការបង្ហាញទុក្ខសោករបស់ខ្លួនគឺអាចជួយឲ្យធូរចិត្ត ប៉ុន្តែគ្មានរបៀបត្រឹមត្រូវតែមួយដើម្បីបង្ហាញទុក្ខសោកនោះទេ។ វប្បធម៌ បុគ្គលិកលក្ខណៈ បទពិសោធន៍ក្នុងជីវិត និងរបៀបដែលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេបានស្លាប់ អាចជាហេតុដែលធ្វើឲ្យមនុស្សបង្ហាញការកើតទុក្ខខុសៗគ្នា។
តើការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដោយសារស្លាប់នឹងពិបាកយ៉ាងណា?
អ្នកដែលកើតទុក្ខដោយសារមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់ ប្រហែលជាមិនដឹងថាគាត់នឹងមានអារម្មណ៍ឬការពិបាកណាខ្លះក្រោយមកទេ។ ប៉ុន្តែ អារម្មណ៍ខ្លះនិងការពិបាកខ្លះគឺធម្មតាទេ ដូច្នេះយើងច្រើនតែអាចដឹងទុកជាមុន។ សូមពិចារណាដូចតទៅ៖
ការពិបាកគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍។ អ្នកដែលបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដោយសារសេចក្ដីស្លាប់ ប្រហែលជាយំ កើតទុក្ខអស់រយៈពេលយូរ ហើយអារម្មណ៍របស់ពួកគេឆាប់ប្រែប្រួល។ អារម្មណ៍ក៏ប្រហែលជាទទួលឥទ្ធិពលពីការនឹកចាំ និងការយល់សប្ដិ។ ប្រតិកម្មដំបូងប្រហែលជាភ្ញាក់ផ្អើលនិងពិបាកជឿ។ ធីណានឹកចាំប្រតិកម្មរបស់នាងពេលទីម៉ូដែលជាប្ដីនាងបានស្លាប់ភ្លាមៗ។ នាងនិយាយថា៖ «ដំបូង ខ្ញុំគិតអ្វីមិនចេញសោះ ហើយខ្ញុំយំមិនចេញ។ ជួនកាល ខ្ញុំពិបាកគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លាំងណាស់រហូតដល់ពិបាកដកដង្ហើម។ ខ្ញុំស្ទើរតែមិនជឿអ្វីដែលបានកើតឡើង»។
ទុក្ខកង្វល់ កំហឹង និងការបន្ទោសខ្លួនក៏ជាអ្វីធម្មតាដែរ។ អ៊ីវ៉ាននិយាយថា៖ «មួយរយៈពេលក្រោយពីអេរិចកូនប្រុសយើងដែលមានអាយុ២៤ឆ្នាំបានស្លាប់ ខ្ញុំនិងយ៉ូឡេនដាដែលជាប្រពន្ធខ្ញុំខឹងខ្លាំងណាស់! យើងភ្ញាក់ផ្អើលមែន ដោយសារពីមុនយើងមិនដែលគិតថាយើងជាមនុស្សដែលមានកំហឹងខ្លាំងដូចនេះទេ។ យើងក៏មានអារម្មណ៍បន្ទោសខ្លួនថាបើយើងធ្វើច្រើនជាងនេះដើម្បីជួយកូនប្រុសយើង ប្រហែលកូនយើងមិនស្លាប់ទេ»។ អាឡេហានត្រូ ដែលប្រពន្ធរបស់គាត់បានស្លាប់ក្រោយឈឺអស់រយៈពេលជាយូរ ក៏ធ្លាប់មានអារម្មណ៍បន្ទោសខ្លួនដែរ។ គាត់និយាយថា៖ «ដំបូងខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា បើព្រះឲ្យខ្ញុំរងទុក្ខវេទនាខ្លាំងបែបនេះ ខ្ញុំច្បាស់ជាមនុស្សអាក្រក់ហើយ។ រួចមក ខ្ញុំបន្ទោសខ្លួនឯង ព្រោះនេះហាក់ដូចជាខ្ញុំកំពុងថាព្រះជាអ្នកធ្វើឲ្យរឿងនេះកើតឡើង»។ ម្យ៉ាងទៀត កូស្ដាសដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅអត្ថបទមុន និយាយថា៖ «ប៉ុន្មានដង ខ្ញុំខឹងសឺហ្វៀថាហេតុអ្វីស្លាប់ចោលខ្ញុំ។ ក្រោយមក ខ្ញុំបន្ទោសខ្លួនឯងដែលមានអារម្មណ៍ដូច្នេះ ព្រោះមិនមែនជាកំហុសរបស់នាងទេ»។
ការពិបាកគិតគូរ។ អស់មួយរយៈពេល មនុស្សកើតទុក្ខប្រហែលជាអាចគិតអ្វីផ្ដេសផ្ដាស ឬមិនសមហេតុផល។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលខ្លះ មនុស្សដែលកើតទុក្ខដោយសារមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់ ប្រហែលជារវើរវាយថាពួកគេអាចឮ ឬមើលឃើញមនុស្សជាទីស្រឡាញ់នោះ ឬក៏អ្នកនោះនៅជាមួយ។ ឬមនុស្សដែលកើតទុក្ខប្រហែលជាពិបាកផ្ដោតអារម្មណ៍ឬចងចាំអ្វីផ្សេងៗ។ ធីណានិយាយថា៖ «ពេលខ្លះ ខ្ញុំនិយាយជាមួយគេមែន តែអារម្មណ៍ខ្ញុំមិននៅក្នុងខ្លួនទេ។ អារម្មណ៍ខ្ញុំច្របូកច្របល់ នឹកឃើញតែព្រឹត្តិការណ៍ពេលដែលទីម៉ូស្លាប់។ ជួនកាល ខ្ញុំមិនអាចផ្ដោតអារម្មណ៍ ហើយខ្ញុំឈឺចិត្ត»។
ការចង់នៅដាច់ឆ្ងាយពីគេ។ មនុស្សដែលកើតទុក្ខប្រហែលជាមានអារម្មណ៍មិនស្រួលពេលនៅជាមួយអ្នកឯទៀត។ កូស្ដាសនិយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំនៅជាមួយគូប្ដីប្រពន្ធឯទៀត ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំមិនសមនឹងនៅទីនេះទេ។ ហើយពេលនៅជាមួយមនុស្សនៅលីវ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនខុសពីពួកគេ»។ យ៉ូឡេនដាដែលជាប្រពន្ធរបស់អ៊ីវ៉ាន នឹកចាំថា«ខ្ញុំពិបាកពេលដែលមនុស្សនៅជុំវិញខ្ញុំ ត្អូញត្អែរអំពីបញ្ហាដែលមើលទៅតូចណាស់បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងបញ្ហារបស់យើង។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ក៏មានមនុស្សដែលប្រាប់យើងអំពីសុខទុក្ខរបស់កូនពួកគេ។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តចំពោះពួកគេ ប៉ុន្តែដំណាលគ្នា ខ្ញុំពិបាកស្ដាប់ពួកគេណាស់។ ខ្ញុំនិងប្ដីខ្ញុំយល់ថាយើងមិនអាចរស់នៅក្នុងអតីតកាលបានឡើយ។ តែយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងមិនចង់ឮមិនចង់ស្ដាប់អ្នកណាទេ»។
បញ្ហាសុខភាព។ ការប្រែប្រួលនៃចំណង់អាហារ ទម្ងន់ និងការដេក គឺជារឿងធម្មតាទេ។ មួយឆ្នាំក្រោយពីឪពុករបស់អេរ៉ុនស្លាប់ទៅ គាត់នឹកចាំថា «ខ្ញុំពិតជាពិបាកដេកលក់ណាស់។ ខ្ញុំភ្ញាក់នៅម៉ោងដដែលៗរាល់យប់ គិតអំពីការស្លាប់របស់ឪពុកខ្ញុំ»។
អាឡេហានត្រូនឹកចាំកាលគាត់មានបញ្ហាសុខភាពដោយមិនដឹងមូលហេតុ។ គាត់រៀបរាប់ថា៖ «ជាច្រើនដង ខ្ញុំបានទៅឲ្យពេទ្យពិនិត្យ ដើម្បីប្រាកដថាខ្ញុំមានសុខភាពល្អឬអត់។ ខ្ញុំសង្ស័យថាទុក្ខសោកជាហេតុបង្កឲ្យខ្ញុំមានអាការផ្សេងៗ»។ នៅទីបំផុត អាការទាំងនោះបាត់ទៅវិញ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី គឺជាការឈ្លាសវៃមែនដែលអាឡេហានត្រូបានសម្រេចចិត្តទៅជួបគ្រូពេទ្យ។ ទុក្ខសោកអាចធ្វើឲ្យប្រព័ន្ធការពារចុះខ្សោយ ធ្វើឲ្យជំងឺកាន់តែធ្ងន់ទៅ ឬថែមទាំងបង្កឲ្យមានជំងឺផ្សេងទៀត។
ការពិបាកធ្វើកិច្ចការចាំបាច់។ អ៊ីវ៉ាននឹកចាំថា «ក្រោយអេរិចស្លាប់ យើងត្រូវប្រាប់សាច់ញាតិផង និងមិត្តភក្ដិផង ហើយយើងក៏ត្រូវប្រាប់ថៅកែគាត់និងម្ចាស់ផ្ទះរបស់គាត់ដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត មានឯកសារច្បាប់ជាច្រើនដែលត្រូវធ្វើ។ ក្រោយមក យើងត្រូវរៀបចំអីវ៉ាន់ផ្សេងៗរបស់អេរិច។ នៅចំពេលដែលយើងកំពុងពិបាកចិត្តនិងអស់កម្លាំង យើងត្រូវខំផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីទាំងអស់នេះ»។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី អ្នកខ្លះជួបការពិបាកនៅពេលក្រោយមក ពេលពួកគេត្រូវចាត់ចែងកិច្ចការដែលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេធ្លាប់ធ្វើពីមុន។ នេះជាបទពិសោធន៍របស់ធីណា។ នាងពន្យល់ថា៖ «ទីម៉ូតែងតែមើលការខុសត្រូវគណនេយ្យរបស់យើងនៅធនាគារនិងរឿងរកស៊ីផ្សេងទៀត។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំជាអ្នករ៉ាប់រ៉ងអ្វីទាំងនេះ។ នេះកាន់តែធ្វើឲ្យខ្ញុំតានតឹងចិត្ត។ ខ្ញុំខ្លាចថា តើខ្ញុំពិតជាអាចចាត់ចែងអ្វីទាំងអស់នេះយ៉ាងត្រឹមត្រូវបានឬទេ?»។
ការពិបាកដែលបានត្រូវរៀបរាប់ខាងលើបង្ហាញថាគឺមិនស្រួលឲ្យធូរស្បើយពីទុក្ខសោកទេ។ ពិតមែន ការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់អាចធ្វើឲ្យឈឺចិត្តខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែការដឹងអំពីការពិបាកទាំងនេះទុកជាមុនអាចជួយសម្រាលទុក្ខអ្នកដែលទើបបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដោយសារស្លាប់។ សូមចាំដែរថា មិនមែនមនុស្សគ្រប់គ្នាទទួលផលវិបាកទាំងអស់ដែលមកពីទុក្ខសោកនោះទេ។ លើសពីនេះទៀត មនុស្សកើតទុក្ខអាចទទួលការសម្រាលទុក្ខខ្លះដោយដឹងថាអារម្មណ៍ទុក្ខសោកជាខ្លាំងនោះ គឺជារឿងធម្មតាទេ។
តើខ្ញុំនឹងសប្បាយចិត្តម្ដងទៀតបានឬទេ?
អ្វីដែលនឹងកើតឡើង: ទុក្ខសោកជាខ្លាំងមិននៅជាប់រហូតឡើយ នៅចុងបំផុតវានឹងរសាយទៅ។ នេះមិនមានន័យថាអ្នកកើតទុក្ខធូរស្បើយទាំងស្រុង ឬភ្លេចមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់នោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ បន្តិចម្ដងៗ ការពិបាកចិត្តនឹងធូរស្រាលទៅ។ ទុក្ខសោកអាចកើតមានឡើងវិញនៅពេលនឹកឃើញអនុស្សាវរីយ៍ណាមួយភ្លាមៗ ឬនៅពេលផ្សេងទៀត ដូចជាគម្រប់ខួបអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងគម្រប់ខួបមរណភាពជាដើម។ តែនៅទីបំផុត មនុស្សភាគច្រើនអាចធ្វើចិត្តបាន ហើយអាចផ្ដោតអារម្មណ៍ម្ដងទៀតទៅលើកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃ។ ជាពិសេស នេះកើតឡើងបានពេលដែលមនុស្សកើតទុក្ខមានការគាំទ្រពីសមាជិកក្រុមគ្រួសារឬមិត្តភក្ដិ ហើយធ្វើអ្វីមួយចំនួនដើម្បីធូរស្បើយ។
តើទុក្ខសោកនឹងនៅយូរប៉ុណ្ណា? អ្នកខ្លះប្រហែលជាត្រូវការពេលប៉ុន្មានខែដើម្បីធ្វើចិត្ត។ មនុស្សជាច្រើនទៀតប្រហែលជាត្រូវការពេលមួយឆ្នាំឬពីរឆ្នាំដើម្បីឲ្យធូរចិត្តជាង។ រីឯអ្នកខ្លះទៀតត្រូវការពេលយូរជាងនេះ។a អាឡេហានត្រូនឹកចាំថា «សម្រាប់ខ្ញុំ ទុក្ខសោកបន្តអស់រយៈពេលប្រហែលជាបីឆ្នាំ»។
សូមអត់ធ្មត់ចំពោះខ្លួនឯង។ សូមកុំគិតច្រើនពេក តែគិតមួយថ្ងៃៗ។ សូមបន្តទៅមុខតាមសមត្ថភាពរបស់អ្នក ហើយសូមដឹងថាទុក្ខសោកមិននៅជាប់រហូតឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីកាត់បន្ថយទុក្ខសោករបស់អ្នកនៅឥឡូវនេះ ហើយថែមទាំងជួយអ្នកមិនឲ្យរងទុក្ខសោករយៈពេលយូរពេក?
អារម្មណ៍ទុក្ខសោកជាខ្លាំង គឺជារឿងធម្មតាទេ
a មនុស្សតិចណាស់ ប្រហែលជាមានទុក្ខសោកខ្លាំងក្រៃលែងនិងមានរយៈពេលយូរដែលនាំឲ្យគេហៅថាទុក្ខសោករ៉ាំរ៉ៃ។ មនុស្សបែបនេះប្រហែលជាត្រូវការជំនួយពីអ្នកជំនាញខាងសុខភាពផ្លូវចិត្ត។
-
-
របៀបស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខសោក អ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើនៅឥឡូវនេះភ្ញាក់រឭក! ២០១៨ | លេខ៣
-
-
ជំនួយសម្រាប់អ្នកដែលកើតទុក្ខ
របៀបស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខសោក អ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើនៅឥឡូវនេះ
បើអ្នកកំពុងស្វែងរកយោបល់ដើម្បីជួយសម្រាលទុក្ខរបស់អ្នក អ្នកនឹងទំនងជាឃើញមានយោបល់ជាច្រើន។ យោបល់ខ្លះមានប្រយោជន៍ជាងយោបល់ផ្សេងទៀត។ ប្រហែលនោះគឺដោយសារដូចបានត្រូវរៀបរាប់នៅអត្ថបទមុន មនុស្សបង្ហាញការកើតទុក្ខខុសៗគ្នា។ យោបល់ដែលជួយមនុស្សម្នាក់ ប្រហែលជាមិនជួយម្នាក់ទៀតទេ។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី មានការណែនាំខ្លះដែលបានជួយមនុស្សជាច្រើន។ ការណែនាំទាំងនោះច្រើនតែមកពីអ្នកផ្ដល់ឱវាទសម្រាប់អ្នកដែលកើតទុក្ខ ហើយក៏បង្ហាញអំពីគោលការណ៍ដែលគួរឲ្យទុកចិត្តនៅក្នុងសៀវភៅល្អពីបុរាណមួយហៅថាគម្ពីរ។
១: ទទួលយកការគាំទ្រពីក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្ដិ
អ្នកជំនាញខ្លះគិតថានេះគឺជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខសោក។ ប៉ុន្តែ ពេលខ្លះ អ្នកប្រហែលជាចង់នៅម្នាក់ឯង។ អ្នកក៏ប្រហែលជាខឹងឬទើសចិត្តនឹងអ្នកដែលព្យាយាមជួយអ្នក។ នេះជារឿងធម្មតាទេ។
សូមកុំគិតថាអ្នកត្រូវតែនៅជាមួយអ្នកឯទៀតរហូតឡើយ ប៉ុន្តែសូមកុំគេចពីអ្នកឯទៀតទាំងស្រុងដែរ ពីព្រោះអ្នកប្រហែលជាត្រូវការឲ្យពួកគេជួយក្រោយមក។ ដោយចិត្តសុភាព សូមប្រាប់អ្នកឯទៀតឲ្យដឹង ពេលណាអ្នកត្រូវការនៅម្នាក់ឯង និងពេលណាអ្នកត្រូវការនៅជាមួយអ្នកឯទៀត។
តាមសេចក្ដីត្រូវការរបស់អ្នក សូមមានតុល្យភាពក្នុងការចំណាយពេលជាមួយអ្នកឯទៀត និងពេលនៅម្នាក់ឯង។
គោលការណ៍: «មានគ្នាពីរនាក់ប្រសើរជាងនៅតែឯង . . . ប្រសិនបើម្នាក់ដួល នោះបានម្នាក់ទៀតជួយលើកគាត់ឡើង។—អ្នកទូន្មាន ៤:៩, ១០
២: ពិនិត្យមើលរបបអាហាររបស់អ្នក និងលៃទុកពេលធ្វើលំហាត់ប្រាណ
ការមានតុល្យភាពក្នុងរបបអាហារនឹងជួយអ្នកកាត់បន្ថយការតានតឹងចិត្តដែលមកពីទុក្ខសោក។ ព្យាយាមបរិភោគបន្លែផ្លែឈើផ្សេងៗ និងអាហារដែលសម្បូរប្រូតេអ៊ីន។
ផឹកទឹកឲ្យបានច្រើន និងផឹកភេសជ្ជៈឯទៀតដែលជំនួយសុខភាព។
បើអ្នកមិនសូវចង់បរិភោគច្រើន សូមបរិភោគតិចតួច តែបរិភោគច្រើនដងជាង។ អ្នកក៏អាចសួរគ្រូពេទ្យអំពីអាហារបំប៉ន។a
ការដើរលឿនៗនិងលំហាត់ប្រាណផ្សេងទៀតអាចកាត់បន្ថយគំនិតអវិជ្ជមាន។ ការហាត់ប្រាណអាចជួយមនុស្សខ្លះឲ្យមានពេលគិតអំពីការផ្លាស់ប្ដូរក្នុងជីវិត។ ការហាត់ប្រាណក៏ជួយមនុស្សខ្លះទៀតមិនឲ្យគិតច្រើនពេកអំពីទុក្ខសោកដោយសារមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់។
គោលការណ៍: «ពុំដែលមាននរណាម្នាក់ស្អប់រូបកាយរបស់ខ្លួនឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ គេតែងចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សារូបកាយនោះ»។—អេភេសូរ ៥:២៩, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ
៣: ដេកឲ្យបានច្រើន
ការដេកតែងតែសំខាន់ ជាពិសេសសម្រាប់អ្នកដែលកើតទុក្ខ ដោយសារពួកគេប្រហែលជាអស់កម្លាំងជាងធម្មតា។
សូមប្រយ័ត្នចំពោះបរិមាណនៃភេសជ្ជៈដែលមានជាតិកាហ្វេអ៊ីននិងជាតិស្រា ដោយសារជាតិទាំងពីរនេះអាចធ្វើឲ្យដេកមិនលក់។
គោលការណ៍: «បើសម្រាកបន្តិច នោះប្រសើរជាងប្រឹងធ្វើការហួសប្រមាណ ដែលប្រៀបដូចជាការដេញចាប់ខ្យល់»។—អ្នកទូន្មាន ៤:៦
៤: ប្រែប្រួលតាមកាលៈទេសៈ
សូមទទួលស្គាល់ថាមនុស្សទាំងអស់បង្ហាញការកើតទុក្ខខុសៗគ្នា។ យ៉ាងនេះ អ្នកនឹងត្រូវជ្រើសរើសវិធីសាស្ត្រណាដែលល្អបំផុតសម្រាប់អ្នក។
មនុស្សជាច្រើនយល់ថាការបញ្ចេញអារម្មណ៍ទុក្ខសោកអាចជួយសម្រាលទុក្ខពួកគេ រីឯអ្នកខ្លះទៀតមិនសូវបញ្ចេញអារម្មណ៍ទុក្ខសោកទេ។ អ្នកជំនាញខ្លះមានទស្សនៈថាការបញ្ចេញអារម្មណ៍ជួយមនុស្សកើតទុក្ខ តែអ្នកជំនាញខ្លះទៀតមានទស្សនៈថាមិនជួយនោះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកត្រូវការនិយាយអំពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួនតែស្ទាក់ស្ទើរ នោះអ្នកប្រហែលជាអាចចាប់ផ្ដើមបន្តិចម្ដងៗដោយប្រាប់អំពីអារម្មណ៍ខ្លះដល់មិត្តជិតស្និទ្ធម្នាក់របស់អ្នក។
អ្នកខ្លះយំច្រើនដើម្បីជួយពួកគេឲ្យធូរចិត្ត។ តាមមើលទៅ អ្នកខ្លះទៀតធូរចិត្តបានទោះជាមិនសូវយំក្ដី។
គោលការណ៍: «មានតែចិត្តខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះដែលយល់ពីភាពល្វីងជូរចត់របស់ខ្លួន»។—សុភាសិត ១៤:១០
៥: ជៀសវាងទម្លាប់ដែលបង្ខូចសុខភាព
មនុស្សខ្លះដែលកើតទុក្ខដោយសារមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់ ផឹកស្រាឬប្រើថ្នាំញៀនដើម្បីព្យាយាមបំបាត់ទុក្ខសោករបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ការធ្វើរបៀបនេះគឺបង្ខូចសុខភាពរបស់ខ្លួន។ ទោះជាការធ្វើដូច្នេះប្រហែលជាជួយឲ្យធូរចិត្តបន្តិចមែន តែនោះមិនជួយរហូតនោះទេ ហើយអាចនាំឲ្យមានផលប៉ះពាល់អាក្រក់ទៀតផង។ សូមព្យាយាមរកវិធីសម្រាលទុក្ខដែលសមត្រឹមត្រូវ។
គោលការណ៍: «ចូរយើងសម្អាត . . . កាយរបស់យើងឲ្យស្អាតពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលនាំឲ្យស្មោកគ្រោក»។—កូរិនថូសទី២ ៧:១
៦: តុល្យភាពចំពោះពេលវេលា
មនុស្សជាច្រើនឃើញថាគឺមានប្រយោជន៍ពេលពួកគេចំណាយពេលធ្វើអ្វីផ្សេងៗ ដើម្បីមិនឲ្យគិតច្រើនពេកអំពីការឈឺចាប់របស់ខ្លួន។
អ្នកប្រហែលជាទទួលការសម្រាលទុក្ខមួយរយៈពេលដោយសេពគប់ជាមួយមិត្តភក្ដិ រាប់អានមិត្តថ្មីៗ រៀនជំនាញថ្មី ឬដើរលេងកម្សាន្ត។
កាលដែលពេលវេលាកន្លងទៅ អ្នកមិនសូវកើតទុក្ខច្រើនដងដូចពីមុន ហើយបើកើតទុក្ខក៏មិនយូរដូចពីមុនដែរ។
គោលការណ៍: «មានពេលកំណត់សម្រាប់អ្វីៗទាំងអស់ . . . ដូចជា៖ មានពេលយំ មានពេលសើច មានពេលសោយសោក មានពេលរាំសប្បាយ»។—អ្នកទូន្មាន ៣:១, ៤
៧: រក្សាទម្លាប់
សូមឆាប់បន្តមានសកម្មភាពដូចទម្លាប់ធម្មតាតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។
ពេលអ្នករក្សាទម្លាប់ដូចពីមុនដូចជាការដេក ការងារ និងសកម្មភាពផ្សេងទៀត អ្នកនឹងទំនងជាត្រឡប់មកមានសភាពដូចធម្មតាវិញ។
ការធ្វើកិច្ចការអាចជួយកាត់បន្ថយអារម្មណ៍ឈឺចាប់។
គោលការណ៍: «គាត់នឹងមិនគិតច្រើនពេកអំពីបញ្ហាដែលកើតឡើងក្នុងជីវិតដ៏ខ្លីរបស់គាត់ឡើយ ដោយសារព្រះពិតឲ្យគាត់ជាប់រវល់នឹងអ្វីដែលនាំឲ្យគាត់មានអំណរ»។—អ្នកទូន្មាន ៥:២០
៨: កុំសម្រេចចិត្តក្នុងរឿងសំខាន់ៗលឿនពេក
មនុស្សជាច្រើនដែលសម្រេចចិត្តលឿនពេកក្នុងរឿងសំខាន់ៗពេលដែលទើបតែបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ក្រោយមកតែងតែស្ដាយក្រោយ។
បើអាច សូមរង់ចាំរយៈពេលល្មមមុនសម្រេចចិត្តដូចជា រើផ្ទះ ប្ដូរការងារ ឬបោះចោលអីវ៉ាន់របស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដែលបានស្លាប់។
គោលការណ៍: «គម្រោងរបស់មនុស្សឧស្សាហ៍នឹងបានជោគជ័យជាមិនខាន តែអស់អ្នកដែលធ្វើអ្វីដោយតក់ក្រហល់ ប្រាកដជានឹងទ័លក្រ»។—សុភាសិត ២១:៥
៩: ចងចាំមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក
មនុស្សជាច្រើនដែលកើតទុក្ខមានអារម្មណ៍ថា គឺមានប្រយោជន៍ពេលពួកគេធ្វើអ្វីដែលជួយឲ្យពួកគេនៅតែចងចាំអនុស្សាវរីយ៍អំពីមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដែលបានស្លាប់។
អ្នកប្រហែលជាឃើញថាគឺសម្រាលទុក្ខមែន ពេលប្រមូលទុកនូវរូបថត ឬអនុស្សាវរីយ៍ផ្សេងៗ ឬក៏បង្កើតសៀវភៅកម្រងអំពីរឿងដែលអ្នកចង់ចងចាំ។
រក្សាទុករបស់ដែលនឹងឲ្យនឹកចាំអនុស្សាវរីយ៍ល្អៗ ហើយយកមកមើលក្រោយមក ពេលដែលអ្នកធ្វើចិត្តបានហើយ។
គោលការណ៍: «ចូរនឹកឃើញនូវគ្រាមុនៗ»។—ការបំភ្លឺច្បាប់ ៣២:៧
១០: ឈប់សម្រាក
អ្នកប្រហែលជាអាចឈប់សម្រាក។
បើអ្នកមិនអាចឈប់សម្រាកយូរ ប្រហែលជាអ្នកអាចធ្វើអ្វីដែលសប្បាយគ្រាន់តែរយៈពេលមួយថ្ងៃ ឬពីរថ្ងៃ ដូចជាឡើងភ្នំ ទៅឆ្នេរសមុទ្រ ឬជិះដើរលេងជាដើម។
សូម្បីតែការធ្វើអ្វីដែលខុសពីសកម្មភាពធម្មតារបស់អ្នក ក៏អាចជួយអ្នកឲ្យធូរចិត្តពីទុក្ខសោកដែរ។
គោលការណ៍: «សូមអ្នករាល់គ្នាមកជាមួយនឹងខ្ញុំដោយឡែក ទៅកន្លែងឆ្ងាយពីគេ ហើយសម្រាកបន្តិច»។—ម៉ាកុស ៦:៣១
១១: ជួយអ្នកឯទៀត
សូមចាំថាពេលដែលអ្នកជួយអ្នកឯទៀត នោះក៏ជួយអ្នកឲ្យធូរចិត្តជាងដែរ។
អ្នកអាចចាប់ផ្ដើមជួយបុគ្គលដែលកើតទុក្ខដូចគ្នា ដោយសារពួកគេក៏ស្គាល់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកដែលបានស្លាប់ទៅដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកគេអាចជាសាច់ញាតិ ឬមិត្តភក្ដិរបស់អ្នក។ ពួកគេប្រហែលជាត្រូវការអ្នកណាម្នាក់ដើម្បីកើតទុក្ខជាមួយគ្នា និងអាចយល់អារម្មណ៍គ្នាទៅវិញទៅមក។
ការគាំទ្រនិងការសម្រាលទុក្ខអ្នកឯទៀតអាចជួយអ្នកឲ្យឃើញថាអ្នកអាចធ្វើកិច្ចការដែលមានន័យខ្លឹមសារ ហើយថាអ្នកនៅតែមានគោលបំណងក្នុងជីវិត។
គោលការណ៍: «ការឲ្យគេ នោះនឹងផ្ដល់សុភមង្គលច្រើនជាងការទទួល»។—សកម្មភាព ២០:៣៥
១២: គិតឡើងវិញអំពីអ្វីដែលសំខាន់បំផុត
ទុក្ខសោកអាចជួយអ្នកឲ្យកាន់តែយល់អំពីអ្វីដែលពិតជាសំខាន់។
សូមយកឱកាសនោះដើម្បីគិតអំពីការរស់នៅរបស់អ្នក។
បើចាំបាច់ សូមកែប្រែអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់អ្នក។
គោលការណ៍: «ទៅផ្ទះដែលមានគេកាន់ទុក្ខ នោះប្រសើរជាងទៅផ្ទះដែលមានពិធីជប់លៀង ព្រោះសេចក្ដីស្លាប់ជាទីបញ្ចប់របស់មនុស្សទាំងអស់។ ដូច្នេះ មនុស្សដែលនៅរស់គួរចាំទុកក្នុងចិត្ត»។—អ្នកទូន្មាន ៧:២
ពិតមែន គ្មានអ្វីនឹងបំបាត់អារម្មណ៍ឈឺចាប់ទាំងស្រុងនោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី មនុស្សជាច្រើនដែលបានបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់អាចចែករំលែកបទពិសោធន៍ផ្ទាល់របស់ពួកគេ។ ពួកគេឃើញថាការធ្វើតាមយោបល់ផ្សេងៗ ដូចជាយោបល់ដែលបានត្រូវរៀបរាប់ក្នុងអត្ថបទនេះ គឺពិតជាបានជួយសម្រាលទុក្ខពួកគេមែន។ មែនហើយ អត្ថបទនេះមិនបានរៀបរាប់អំពីវិធីទាំងអស់ដើម្បីកាត់បន្ថយទុក្ខសោកនោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ បើអ្នកព្យាយាមធ្វើតាមយោបល់ទាំងនេះខ្លះ នោះអ្នកប្រហែលជាឃើញថាយោបល់ទាំងនេះនឹងជួយសម្រាលទុក្ខអ្នកមួយកម្រិត។
a ទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក! មិនមែនគាំទ្រវិធីព្យាបាលសុខភាពណាមួយទេ។
-
-
ជំនួយដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់អ្នកដែលមានទុក្ខសោកភ្ញាក់រឭក! ២០១៨ | លេខ៣
-
-
ជំនួយសម្រាប់អ្នកដែលកើតទុក្ខ
ជំនួយដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់អ្នកដែលមានទុក្ខសោក
នៅពេលថ្មីៗនេះ មនុស្សជាច្រើនសិក្សាស្រាវជ្រាវអំពីការឈឺចាប់ដោយសារមនុស្សជាទីស្រឡាញ់បានស្លាប់។ ប៉ុន្តែ ដូចអ្វីដែលបានរៀបរាប់នៅអត្ថបទមុន អ្នកជំនាញដ៏ល្អបំផុតច្រើនតែឲ្យយោបល់ស្របតាមគម្ពីរដែលជាសៀវភៅល្អពីបុរាណ។ នេះបញ្ជាក់ថាយោបល់ឬការណែនាំក្នុងគម្ពីរនៅតែមានប្រយោជន៍។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ គម្ពីរមានយោបល់ដែលគួរឲ្យទុកចិត្តជាង។ គម្ពីរផ្ដល់ព័ត៌មានដែលមិនអាចរកនៅកន្លែងផ្សេងបាន។ ព័ត៌មាននេះអាចជួយសម្រាលទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងដល់អ្នកដែលមានទុក្ខសោក។
ការធានាថាមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងដែលបានស្លាប់គឺមិនរងទុក្ខទេ
ក្នុងគម្ពីរ នៅអ្នកទូន្មាន ៩:៥ ចែងថា៖ «មនុស្សស្លាប់មិនដឹងអ្វីទាល់តែសោះ»។ គម្ពីរក៏ចែងដែរថា៖ «ការគិតគូររបស់គេក៏រលាយសាបសូន្យទៅ»។ (ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១៤៦:៤) ស្ដីអំពីរឿងនេះ គម្ពីរប្រៀបប្រដូចសេចក្ដីស្លាប់ទៅនឹងការដេកលក់ស៊ប់។—យ៉ូហាន ១១:១១
ការមានជំនឿរឹងមាំទៅលើព្រះដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ផ្ដល់នូវការសម្រាលទុក្ខ
ក្នុងគម្ពីរ នៅចម្រៀងសរសើរព្រះ ៣៤:១៥ ចែងថា៖ «ភ្នែករបស់ព្រះយេហូវ៉ាaគន់មើលមនុស្សសុចរិត ត្រចៀករបស់លោកស្ដាប់ ពេលពួកគេស្រែកសុំលោកឲ្យជួយ»។ កាលដែលយើងប្រាប់អារម្មណ៍របស់យើងទៅព្រះ នោះអាចជួយយើងឲ្យធូរចិត្តនិងគ្រប់គ្រងគំនិតរបស់ខ្លួន។ តែអ្វីដែលសំខាន់បំផុត ការអធិដ្ឋានជួយយើងឲ្យបង្កើតចំណងមិត្តភាពផ្ទាល់ជាមួយព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតយើង ដែលអាចប្រើឫទ្ធានុភាពរបស់លោកដើម្បីសម្រាលទុក្ខយើង។
ការទន្ទឹងរង់ចាំអនាគតដ៏ត្រចះត្រចង់
សូមស្រមៃគិតអំពីគ្រាមួយនៅថ្ងៃអនាគតពេលដែលអស់អ្នកដែលនៅក្នុងផ្នូរនឹងរស់ឡើងវិញនៅលើផែនដីនេះ! គម្ពីរចែងម្ដងហើយម្ដងទៀតអំពីគ្រានោះ។ ស្ដីអំពីស្ថានភាពនៅផែនដីនឹងទៅជាយ៉ាងណា គម្ពីរចែងថាព្រះ«នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែកចេញពីភ្នែករបស់ពួកគេ ហើយសេចក្ដីស្លាប់នឹងលែងមានទៀត ទុក្ខព្រួយ ការស្រែកយំ និងការឈឺចាប់ក៏នឹងលែងមានទៀតដែរ»។—ការបើកបង្ហាញ ២១:៣, ៤
មនុស្សជាច្រើនដែលជឿទៅលើព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈគម្ពីរ ទទួលកម្លាំងចិត្តជាខ្លាំងដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខសោក ដោយសារពួកគេមានសេចក្ដីសង្ឃឹម។ សេចក្ដីសង្ឃឹមនោះគឺពួកគេនឹងជួបមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដែលបានស្លាប់ម្ដងទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះអានដែលបានបាត់បង់ប្ដីរបស់គាត់ ហើយបានរៀបការជាមួយគ្នាអស់៦៥ឆ្នាំនិយាយថា៖ «គម្ពីរពង្រឹងទំនុកចិត្តខ្ញុំថាមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងដែលបានស្លាប់មិនរងទុក្ខទេ ហើយថាព្រះនឹងប្រោសអស់អ្នកដែលនៅក្នុងការនឹកចាំរបស់លោកឲ្យរស់ឡើងវិញ។ រាល់ពេលខ្ញុំគិតអំពីការបាត់បង់ប្ដី ខ្ញុំនឹកឃើញអ្វីទាំងនេះ ហើយជាលទ្ធផលខ្ញុំពិតជាអាចស៊ូទ្រាំចំពោះរឿងដ៏អាក្រក់បំផុតដែលកើតឡើងមកលើខ្ញុំ!»។
ធីណាដែលត្រូវបានរៀបរាប់នៅអត្ថបទមុននិយាយថា៖ «តាំងពីថ្ងៃដែលទីម៉ូបានស្លាប់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាព្រះជួយថែរក្សាខ្ញុំ។ ខ្ញុំជឿជាក់យ៉ាងខ្លាំងថាព្រះយេហូវ៉ាបានជួយខ្ញុំក្នុងគ្រាដ៏ពិបាក។ សេចក្ដីសន្យាក្នុងគម្ពីរស្ដីអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញគឺពិតប្រាកដសម្រាប់ខ្ញុំ។ សេចក្ដីសន្យានេះពង្រឹងទំនុកចិត្តខ្ញុំឲ្យបន្តស៊ូទ្រាំរហូតដល់ថ្ងៃដែលខ្ញុំនឹងជួបទីម៉ូម្ដងទៀត»។
ទស្សនៈទាំងនេះឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញអំពីទស្សនៈរបស់មនុស្សរាប់លាននាក់ឯទៀតដែលជឿជាក់ថាគម្ពីរគឺគួរឲ្យទុកចិត្ត។ ទោះជាអ្នកមានអារម្មណ៍ថាការអះអាងពីគម្ពីរគឺមិនពិត ឬគ្រាន់តែជាការស្រមើស្រមៃក៏ដោយ អ្នកគួរតែពិនិត្យមើលដោយខ្លួនឯងអំពីទីសំអាងដែលបញ្ជាក់ថាយោបល់និងសេចក្ដីសន្យាក្នុងគម្ពីរគឺសមហេតុផល។ យ៉ាងនេះ អ្នកអាចឃើញថាគម្ពីរគឺជាជំនួយដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់អ្នកដែលមានទុក្ខសោក។
សូមរៀនថែមទៀតអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមសម្រាប់មនុស្សដែលបានស្លាប់
សូមទស្សនាវីដេអូដែលទាក់ទងអំពីរឿងនេះនៅគេហទំព័រjw.org/km
គម្ពីរសន្យាថានៅថ្ងៃអនាគត យើងនឹងទទួលស្វាគមន៍មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ
តើមនុស្សស្លាប់មានស្ថានភាពបែបណា?
តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះយើងពេលយើងស្លាប់? គម្ពីរផ្ដល់ចម្លើយយ៉ាងច្បាស់ដែលជួយសម្រាលទុក្ខ ហើយពង្រឹងទំនុកចិត្ត
សូមចុច«បណ្ណាល័យ»▸«វីដេអូ» (ចុចវីដេអូ: «គម្ពីរ»▸«សេចក្ដីបង្រៀនពីគម្ពីរ»)
តើលោកអ្នកចង់ដឹងអំពីដំណឹងល្អឬទេ?
មានដំណឹងអាក្រក់ជាច្រើន ដូច្នេះតើលោកអ្នកអាចស្វែងរកដំណឹងល្អនៅឯណា?
សូមចុច«សេចក្ដីបង្រៀនក្នុងគម្ពីរ»▸«សេចក្ដីសុខនិងសុភមង្គល»
a យេហូវ៉ាគឺជានាមផ្ទាល់របស់ព្រះដែលមានក្នុងគម្ពីរ។
-