បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម

ការផ្សព្វផ្សាយអំពីព្រះរាជាណាចក្រគឺជាឯកសិទ្ធិដ៏មានតម្លៃមួយ

២០០៥ កិច្ចបម្រើព្រះ | សីហា
- ការផ្សព្វផ្សាយអំពីព្រះរាជាណាចក្រគឺជាឯកសិទ្ធិដ៏មានតម្លៃមួយ
  
  ^១ រៀងរាល់ថ្ងៃមនុស្សដែលរស់នៅលើផែនដីរាប់ពាន់លាននាក់ ទទួលប្រយោជន៍ពីសំវិធានការប្រកបដោយសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសំរាប់ការទ្រទ្រង់ជីវិត។ (ម៉ាថ. ៥:៤៥) ក៏ប៉ុន្តែមនុស្សតិចណាស់ដែលមានឯកសិទ្ធិដ៏ល្អឯកនេះ ពោលគឺឯកសិទ្ធិដែលអាចបង្ហាញនូវកតញ្ញូធម៌ចំពោះព្រះជាអ្នកបង្កើតរបស់ខ្លួនដោយផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់។ (ម៉ាថ. ២៤:១៤) តើឯកសិទ្ធិដ៏វិសេសនេះមានតម្លៃប៉ុនណាចំពោះរូបអ្នក?
  
  ^២ ការផ្សព្វផ្សាយអំពីព្រះរាជាណាចក្រលើកដំកើងព្រះ ហើយក៏ផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមនិងសន្ដិភាពដល់មនុស្សដែលមានទុក្ខព្រួយដោយសារគ្រាដ៏ច្របូលច្របល់សព្វថ្ងៃនេះ។ (ហេ. ១៣:១៥) ចំពោះអ្នកដែលឆ្លើយតបទៅនឹងសារព្រះរាជាណាចក្រ នោះគេមានសង្ឃឹមទទួលជីវិតជារៀងរហូត។ (យ៉ូន. ១៧:៣) តើមានមុខរបរឬអាជីពណាដែលផ្ដល់ផលប្រយោជន៍ដូចនេះទេ? សាវ័កប៉ុលបានបង្ហាញឲ្យឃើញនូវកតញ្ញូធម៌របស់គាត់ដោយរបៀបដែលគាត់បំពេញកិច្ចបំរើផ្សាយនោះ។ គាត់ចាត់ទុកកិច្ចបំរើផ្សាយជារតនសម្បត្ដិ។—កិច្ច. ២០:២០, ២១, ២៤; ២កូ. ៤:១, ៧
  
  ^៣ ការបង្ហាញនូវចិត្តកតញ្ញូចំពោះឯកសិទ្ធីដ៏មានតម្លៃរបស់យើង: របៀបមួយដែលយើងបង្ហាញថាយើងជាមនុស្សមានកតញ្ញូចំពោះឯកសិទ្ធិផ្សព្វផ្សាយនោះ គឺដោយយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើគុណភាពនៃកិច្ចបំរើរបស់យើង។ តើយើងឆ្លៀតរៀបចំពាក្យផ្សាយដែលអាចជំរុញចិត្តអ្នកដែលស្ដាប់យើងដែរឬទេ? តើយើងអាចបង្កើនឲ្យមានបំនិនក្នុងការប្រើបទគម្ពីរនិងក្នុងការវែកញែកហេតុផលជាមួយអ្នកស្ដាប់ដើម្បីឲ្យរឹតតែប្រសើរឡើងថែមទៀតបានឬទេ? តើយើងធ្វើការផ្សព្វផ្សាយក្នុងតំបន់ដែលបានប្រគល់ឲ្យយ៉ាងហ្មត់ចត់ឬទេ? តើយើងអាចចាប់ផ្ដើមដឹកនាំការសិក្សាព្រះគម្ពីរឬទេ? ដូចគ្រីស្ទានស្មោះត្រង់នៅអតីតកាលនិងរហូតដល់បច្ចុប្បន្នកាលនេះ យើងក៏ត្រូវបានជំរុញដោយមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវអំពីសកម្មភាពនេះ ហើយយើងក៏ស្រឡាញ់ឯកសិទ្ធិរបស់យើងជាទីបំផុតដែរ។—ម៉ាថ. ២៥:១៤-២៣
  
  ^៤ នៅពេលយើងកំពុងតែប្រឈមមុខនឹងអានុភាពនៃជរាភាព សុខភាពទន់ខ្សោយឬក៏កាលៈទេសៈដ៏លំបាកឯទៀតនោះ ពិតជាសំរាលទុក្ខយើងណាស់ពេលដែលដឹងថា ការខ្នះខ្នែងរបស់យើងដើម្បីរួមចំណែកក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយមានតម្លៃយ៉ាងខ្ពស់។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះធានាយើងថាព្រះយេហូវ៉ាសព្វព្រះទ័យចំពោះការប្រឹងប្រែងបែបនេះ ថ្វីបើការប្រឹងប្រែងទាំងនេះទំនងជាមិនធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតចាប់អារម្មណ៍ក៏ដោយ។—លូ. ២១:១-៤
  
  ^៥ ការផ្សព្វផ្សាយអំពីព្រះរាជាណាចក្រជាប្រភពនៃការគាប់ចិត្តដ៏លើសលប់។ បងស្រីម្នាក់ដែលមានអាយុ៩២ឆ្នាំបាននិយាយថា៖ «នេះពិតជាកិត្ដិយសមួយពេលដែលក្រឡេកមើលពីអតីតកាលដោយគិតអំពីការបំរើព្រះជាង៨០ឆ្នាំ ដែលឥតមានការស្ដាយក្រោយសោះឡើយ! បើសិនជាពេលវេលាអាចត្រឡប់ថយក្រោយវិញបាន ខ្ញុំនឹងចាប់ផ្ដើមរស់នៅតាមរបៀបដដែលនេះ ‹ដ្បិតសេចក្ដីសប្បុរសនៃទ្រង់ នោះវិសេសជាងជីវិត›»។ (ទំនុក. ៦៣:៣) សូមឲ្យយើងចាត់ទុកឯកសិទ្ធិដ៏មានតម្លៃពីព្រះ ពោលគឺកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយអំពីព្រះរាជាណាចក្រជាអ្វីដែលវិសេស។

ដឹកនាំការសិក្សាព្រះគម្ពីរដែលរីកចំរើន

២០០៥ កិច្ចបម្រើព្រះ | សីហា
- ដឹកនាំការសិក្សាព្រះគម្ពីរដែលរីកចំរើន
  
  ភាគទី១២: ការជួយសិស្សឲ្យចាប់ផ្ដើមដឹកនាំការសិក្សាព្រះគម្ពីរ
  
  ^១ កាលណាសិស្សព្រះគម្ពីររបស់យើងចាប់ផ្ដើមចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ ពួកគេប្រហែលជាភ័យខ្លាចក្នុងការចាប់ផ្ដើមហើយដឹកនាំការសិក្សាព្រះគម្ពីរដោយខ្លួនឯង។ តើយើងអាចជួយពួកគេបណ្ដុះឲ្យមានទំនុកចិត្តចំពោះផ្នែកដ៏សំខាន់នៃកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើងនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?—ម៉ាថ. ២៤:១៤; ២៨:១៩, ២០
  
  ^២ កាលណាសិស្សព្រះគម្ពីរមានគុណសម្បត្ដិគ្រប់គ្រាន់ធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដែលមិនទាន់ធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក គាត់ទំនងជាបានចុះឈ្មោះក្នុងសាលាកិច្ចបំរើព្រះធិបតេយ្យរួចហើយ និងកំពុងតែទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងពេញលេញពីសាលានោះ។ ការបង្ហាត់បង្រៀនដែលគាត់បានទទួលក្នុងការរៀបចំនិងក្នុងការថ្លែងសុន្ទរកថានឹងជួយគាត់បណ្ដុះនូវបំនិនក្នុងការបង្រៀនដែលចាំបាច់សំរាប់«អ្នកធ្វើការដែលមិនត្រូវខ្មាសឡើយ ដោយកាត់ស្រាយព្រះបន្ទូលនៃសេចក្ដីពិតយ៉ាងត្រឹមត្រូវ»។—២ធី. ២:១៥
  
  ^៣ ចូរបង្រៀនដោយតាំងគំរូរបស់អ្នក: ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាត់សិស្សទ្រង់ដោយប្រទាននូវការណែនាំយ៉ាងច្បាស់លាស់ និងដោយតាំងគំរូល្អមួយ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «សិស្សដែលបានទទួលចំណេះសព្វគ្រប់អាចស្មើនឹងគ្រូបាន»។ (លូ. ៦:៤០ ខ.ស.) ការយកតម្រាប់តាមព្រះយេស៊ូដោយតាំងគំរូល្អ ក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់អ្នកផ្ទាល់គឺជាការចាំបាច់។ ពេលដែលសិស្សរបស់អ្នកសង្កេតមើលគំរូរបស់អ្នកក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ គាត់នឹងយល់អំពីគោលដៅក្នុងការត្រឡប់ទៅជួបដើម្បីចាប់ផ្ដើមការសិក្សាព្រះគម្ពីរ។
  
  ^៤ សូមពន្យល់សិស្សថាកាលណាយើងស្នើការសិក្សាដល់ម្ចាស់ផ្ទះ ជាការធម្មតាមិនចាំបាច់ពណ៌នាអំពីការរៀបចំការសិក្សាយ៉ាងល្អិតល្អន់នោះទេ។ ជារឿយៗ ជាការល្អបំផុតនោះគឺគ្រាន់តែពន្យល់ខ្លះៗអំពីការសិក្សាដោយប្រើប្រហែលមួយឬពីរវគ្គនៃប្រកាសនវត្ថុដែលនឹងសិក្សាប៉ុណ្ណោះ។ យោបល់ផ្សេងដែលមានប្រយោជន៍សំរាប់ធ្វើយ៉ាងនេះអាចត្រូវរកឃើញនៅទំព័រ៨នៃកិច្ចបំរើព្រះរាជាណាចក្រយើងខែនេះ។
  
  ^៥ ពេលដែលសមគួរ នៅការសិក្សាឯទៀត សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យទៅជាមួយអ្នកឬអ្នកផ្សព្វផ្សាយផ្សេងទៀតដែលមានបទពិសោធន៍។ គាត់អាចចូលរួមក្នុងការឆ្លើយនៅវគ្គណាមួយឬអត្ថាធិប្បាយបទគម្ពីរសំខាន់ណាមួយ។ ដូច្នេះ តាមរយៈការសង្កេតមើល សិស្សនឹងរៀនយ៉ាងច្រើនអំពីការដឹកនាំការសិក្សាដែលរីកចំរើន។ (សុ. ២៧:១៧; ២ធី. ២:២) សូមសរសើរគាត់ហើយពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលគាត់អាចធ្វើឲ្យរឹតតែប្រសើរឡើងថែមទៀត។
  
  ^៦ ការបង្ហាត់សិស្សថ្មីឲ្យធ្វើជាអ្នកបង្រៀនព្រះបន្ទូលព្រះនឹងជួយគាត់ឲ្យ«ធ្វើការល្អ»ក្នុងការចាប់ផ្ដើមនិងដឹកនាំការសិក្សាដោយខ្លួនឯង។ (២ធី. ៣:១៧) នេះជាការគាប់ចិត្តក្រៃលែងដោយមានសហប្រតិបត្ដិការគ្នាជាមួយសិស្សដើម្បីធ្វើការអញ្ជើញដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ថា៖ «អញ្ជើញមក . . . អ្នកណាដែលចង់បាន មានតែយកទឹកជីវិតចុះ ឥតចេញថ្លៃទេ»!។—វិវរ. ២២:១៧