-
ការបញ្ចប់សមរម្យ និងការកំណត់ពេលវិធីបង្កើនសមត្ថភាពនិយាយនឹងបង្រៀន
-
-
យ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពដោយប្រើតែមួយប្រយោគប៉ុណ្ណោះនោះ ហើយធ្វើឲ្យអ្នកស្ដាប់មានអារម្មណ៍ថា បានឮការពិគ្រោះដែលមានខ្លឹមសារ នោះមិនចាំបាច់ហាត់ការកំណត់ពេលទេ។
២៥ តើយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងដូចម្ដេចដើម្បីថ្លែងឲ្យបានត្រូវតាមពេលកំណត់? ការរៀបចំគឺមានសារៈសំខាន់ណាស់ ពោលគឺការរៀបចំពត៌មានផង ហើយការហាត់ថ្លែងនូវពត៌មាននោះក៏សំខាន់ផងដែរ។ បើយើងបានហាត់ថ្លែងពត៌មានឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ នោះពេលកំណត់ក៏បានល្អដែរ។
២៦ ពេលរៀបចំទម្រង់សុន្ទរកថារបស់យើង សូមគូសបញ្ជាក់នូវគោលចំណុចយ៉ាងច្បាស់។ ក្រោមគោលចំណុចនិមួយៗ យើងអាចមានចំណុចបន្ទាប់បន្សំបីបួនដែរ។ ពិតមែន ចំណុចខ្លះគឺសំខាន់ជាងចំណុចឯទៀត។ ចូរដឹងថា ចំណុចណាដែលចាំបាច់សំរាប់ការពិគ្រោះ ហើយចំណុចណាដែលយើងមិនចាំបាច់យកមកថ្លែង។ រួចមក ក្នុងកំឡុងការថ្លែងសុន្ទរកថា បើយើងដឹងថា យើងថ្លែងមិនទាន់ពេលដែលបានកំណត់នោះ គឺស្រួលឲ្យយើងពន្យល់តែគោលចំណុចដែលបញ្ជាក់ហេតុផល ហើយមិនចាំបាច់រៀបរាប់ចំណុចបន្ទាប់បន្សំនោះទេ។
២៧ យើងតែងតែធ្វើដូច្នេះក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើង។ ពេលយើងជួបម្ចាស់ផ្ទះដែលព្រមស្ដាប់ នោះយើងនិយាយជាមួយគាត់យូរបន្ដិច។ ប៉ុន្តែ យើងក៏បានត្រៀមសារដដែលនោះដោយនិយាយយ៉ាងសង្ខេបតែមួយឬពីរនាទីក៏បាន។ តើយើងធ្វើនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងគិតអំពីចំណុចសំខាន់ៗ និងពត៌មានឯទៀតដែលគាំទ្រចំណុចនោះ។ យើងក៏រៀបចំពត៌មានបន្ទាប់បន្សំដែលយើងអាចពិគ្រោះបានវែងឆ្ងាយជាង។ ប៉ុន្តែ យើងដឹងថា បើគ្មានឱកាសពិគ្រោះវែងឆ្ងាយទេ យើងមិនចាំបាច់ប្រើចំណុចទាំងនោះទេ។ ពេលថ្លែងសុន្ទរកថានៅលើវេទិកា យើងក៏អាចធ្វើដូចគ្នាដែរ។
២៨ យកល្អឲ្យអ្នកថ្លែងសរសេរសញ្ញាអ្វីមួយនៅដើមបន្ទាត់ដើម្បីបង្ហាញថា ពត៌មានត្រឹមណាគឺពាក់កណ្ដាលកំណត់ពេល។ បើសុន្ទរកថានោះវែង គាត់អាចចែកកំណត់ពេលទៅជាបួនផ្នែកក៏បាន។ រួចមក ពេលគាត់ថ្លែងមកដល់ចំណុចដែលមានសញ្ញានោះក្នុងទម្រង់សុន្ទរកថា គាត់ត្រូវមើលម៉ោងថា តើបានថ្លែងលើសឬខ្វះម៉ោង។ បើគាត់និយាយលើសពេលកំណត់ នោះគាត់គួរទុកចោលចំណុចបន្ទាប់បន្សំ ជាជាងចាំដល់ជិតចប់ ទើបសង្ខេបពត៌មានជាច្រើនក្នុងរយៈពេលខ្លី ដែលធ្វើឲ្យការបញ្ចប់នៃសុន្ទរកថាលែងមានប្រសិទ្ធភាពវិញ។ ប៉ុន្តែ អ្នកស្ដាប់នឹងពិបាកប្រុងស្មារតីស្ដាប់មែន បើអ្នកថ្លែងតែងតែមើលម៉ោង ហើយអ្នកស្ដាប់តែងតែឃើញគាត់ធ្វើដូច្នេះ ឬក៏បើគាត់ប្រាប់អ្នកស្ដាប់ថា ជិតអស់ម៉ោងហើយ ដូច្នេះត្រូវនិយាយឲ្យលឿនបន្ដិចនោះ។ ការកែប្រែតាមពេលកំណត់ជាអ្វីដែលត្រូវធ្វើឡើងដោយមិនរំខានដល់អ្នកស្ដាប់។
២៩ ការនិយាយឲ្យត្រូវតាមកំណត់ពេល តម្រូវឲ្យពាក្យផ្ដើមមានប្រវែងត្រឹមត្រូវ ឲ្យចំណុចសំខាន់និមួយៗបកស្រាយតាមកំណត់ពេល និងត្រូវមានពេលគ្រប់គ្រាន់សំរាប់ការបញ្ចប់។ យើងមិនគួររង់ចាំដល់ជិតអស់ម៉ោងហើយ ទើបគិតអំពីកំណត់ពេលទេ។ បើយើងប្រយ័ត្ននឹងកំណត់ពេលតាំងពីចាប់ផ្ដើមថ្លែង នោះការថ្លែងសុន្ទរកថានឹងមានប្រវែងត្រឹមត្រូវ។
-
-
លក្ខណៈថ្លៃថ្នូរ និងអាការក្រៅផ្ទាល់ខ្លួនវិធីបង្កើនសមត្ថភាពនិយាយនឹងបង្រៀន
-
-
ចំណុចហាត់រៀនទី១៨
លក្ខណៈថ្លៃថ្នូរ និងអាការក្រៅផ្ទាល់ខ្លួន
១ ប្រសិនបើអ្នកថ្លែងនិយាយដោយមានអារម្មណ៍ស្រួល នោះគាត់នឹងមានលក្ខណៈថ្លៃថ្នូរ។ គាត់មានចិត្តស្ងប់ពីព្រោះគាត់អាចយកឈ្នះលើស្ថានការណ៍បាន។ ផ្ទុយទៅវិញ បើគាត់គ្មានលក្ខណៈថ្លៃថ្នូរទេ នេះបង្ហាញថាគាត់ក៏ពុំមានទំនុកចិត្តមាំមួនដែរ។ ចំណុចពីរនេះផ្សាភ្ជាប់គ្នា។ ហេតុនេះហើយនៅលើប័ណ្ណឱវាទសំរាប់ការហាត់និយាយត្រូវដាក់លក្ខណៈនេះជាមួយគ្នា ដែលហៅថា«បង្ហាញទំនុកចិត្តមាំមួន និងលក្ខណៈថ្លៃថ្នូរ»។
២ អ្នកថ្លែងគួរប្រាថ្នាចង់បង្ហាញទំនុកចិត្តមាំមួននិងលក្ខណៈថ្លៃថ្នូរ។ ប៉ុន្តែ យើងមិនគួរច្រឡំថា នេះជាការបង្ហាញភាពក្រអឺតក្រទមទេ ដែលសឲ្យឃើញជាក់ស្តែងដោយឫកពានោះ ឬការដើរពើងទ្រូង ឬការអង្គុយបែបមានភាពសោះអង្គើយ ឬបើផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយវិញ ដោយផ្អែកខ្លួនលើទ្វារជាដើម។ បើយើងមានទង្វើណាមួយពេលថ្លែងសុន្ទរកថា ដែលបង្ហាញឫកក្រអឺតក្រទមនោះ អ្នកត្រួតពិនិត្យសាលានឹងជូនឱវាទដល់យើងក្រោយពីប្រជុំចប់ ពីព្រោះគាត់ចង់ជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើបញ្ហាទាំងនេះ ដែលអាចរារាំងដល់ប្រសិទ្ធភាពនៃកិច្ចបំរើផ្សាយ។
៣ ប៉ុន្តែ បើយើងជាអ្នកថ្លែងថ្មី ទំនងជាយើងមានអារម្មណ៍អៀនខ្មាសវិញពេលយើងឡើងវេទិកា។ យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍មិនស្រួលក្នុងចិត្តដែលអាចធ្វើឲ្យយើងជឿថា យើងនឹងថ្លែងមិនល្អ។ យើងមិនចាំបាច់មានអារម្មណ៍ដូច្នេះទេ។ យើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានទំនុកចិត្តមាំមួននិងលក្ខណៈថ្លៃថ្នូរបាន ដោយការខំប្រឹង និងការដឹងអំពីមូលហេតុដែលយើងខ្វះលក្ខណៈនេះ។
៤ ហេតុអ្វីក៏អ្នកថ្លែងខ្លះមិនបង្ហាញទំនុកចិត្តមាំមួន? តាមធម្មតាគឺដោយសារមូលហេតុមួយឬពីរយ៉ាង ឬមូលហេតុទាំងពីរតែម្ដង។ មូលហេតុមួយ គឺការរៀបចំពុំបានល្អ ឬមាន
-