-
ហេតុអ្វីចាំបាច់ពិនិត្យមើលគម្ពីរ?គម្ពីរបរិសុទ្ធ តើរៀបរាប់អំពីអ្វី?
-
-
ហេតុអ្វីចាំបាច់ពិនិត្យមើលគម្ពីរ?
តើអ្នកស្គាល់គម្ពីរបរិសុទ្ធឬទេ? គ្មានសៀវភៅណាក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រដែលត្រូវបានចែកចាយច្រើនជាងគម្ពីរបរិសុទ្ធឡើយ។ មនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍បានឃើញថា ព័ត៌មានក្នុងគម្ពីរបរិសុទ្ធជាប្រភពនៃការសម្រាលទុក្ខនិងសេចក្ដីសង្ឃឹម ហើយដំបូន្មានក្នុងគម្ពីរមានប្រយោជន៍សម្រាប់ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ មានមនុស្សតិចណាស់ដែលស្គាល់គម្ពីរបរិសុទ្ធ។ ទោះបីអ្នកជាអ្នកកាន់សាសនាឬមិនកាន់សាសនាក៏ដោយ ប្រហែលជាអ្នកចង់ដឹងអំពីគម្ពីរបរិសុទ្ធ។ សៀវភៅនេះបានត្រូវរៀបចំឡើងដើម្បីជួយអ្នកឲ្យយល់ត្រួសៗអំពីព័ត៌មានក្នុងគម្ពីរបរិសុទ្ធ។
មុននឹងចាប់ផ្ដើមអានគម្ពីរបរិសុទ្ធ ជាការល្អបើអ្នកដឹងនូវចំណុចខ្លះៗអំពីគម្ពីរ ដែលក៏មានឈ្មោះថាបទគម្ពីរបរិសុទ្ធដែរ។ តាមពិត គម្ពីរជាសៀវភៅតូចៗ៦៦ក្បាលដែលបានត្រូវចងក្រងឡើងជាសៀវភៅមួយក្បាល ចាប់ផ្ដើមពីលោកុប្បត្តិ ហើយចប់នៅការបើកបង្ហាញឬវិវរណៈ។
តើព័ត៌មានក្នុងគម្ពីរបានមកពីអ្នកណា? នោះជាសំណួរគួរឲ្យចង់ដឹង។ ការណ៍ពិតគឺថា គម្ពីរបានត្រូវសរសេរដោយមនុស្សប្រហែល៤០នាក់អស់រយៈពេលជាង១.៦០០ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែពួកបុរសទាំងនោះមិនបានអះអាងថា ព័ត៌មានក្នុងគម្ពីរបានមកពីពួកគេទេ។ ពួកគេម្នាក់បានសរសេរថា៖ «គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦) ពួកគេម្នាក់ទៀតបានពោលថា៖ «ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលដោយសារខ្ញុំ ព្រះបន្ទូលនៃទ្រង់នៅលើអណ្ដាតខ្ញុំ»។ (សាំយូអែលទី២ ២៣:២) ហេតុនេះ អ្នកសរសេរទាំងនោះបានអះអាងថាព័ត៌មានក្នុងគម្ពីរបានមកពីព្រះយេហូវ៉ា ដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រងដ៏ឧត្តមបំផុតនៃសកលលោក។ អ្នកសរសេរទាំងនោះបើកបង្ហាញថា ព្រះចង់ឲ្យមនុស្សស្គាល់លោកបានច្បាស់។
គឺមានចំណុចមួយទៀតដែលសំខាន់ចាំបាច់ដើម្បីយល់គម្ពីរ។ បទគម្ពីរមានប្រធានតែមួយ ពោលគឺការបង្ហាញភាពត្រឹមត្រូវនៃសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះលើមនុស្សជាតិ តាមរយៈរាជាណាចក្ររបស់លោកនៅស្ថានសួគ៌។ នៅតាមទំព័រជាបន្តបន្ទាប់ អ្នកនឹងឃើញថា ប្រធាននេះគឺមាននៅគ្រប់ផ្នែកនៃគម្ពីរចាប់ពីសៀវភៅលោកុប្បត្តិ រហូតដល់សៀវភៅការបើកបង្ហាញ។
ឥឡូវដោយគិតពីអ្វីដែលទើបបានរៀបរាប់ខាងលើនេះ សូមពិចារណាព័ត៌មានដែលមានក្នុងគម្ពីរ ជាសៀវភៅដែលមានប្រជាប្រិយភាពជាងគេបំផុតក្នុងពិភពលោក។
-
-
ព្រះបង្កើតសួនឧទ្យានសម្រាប់មនុស្សជាតិគម្ពីរបរិសុទ្ធ តើរៀបរាប់អំពីអ្វី?
-
-
ភាគ១
ព្រះបង្កើតសួនឧទ្យានសម្រាប់មនុស្សជាតិ
ព្រះបង្កើតសកលលោកនិងអ្វីៗទាំងអស់ដែលមានជីវិតនៅផែនដី។ លោកបង្កើតបុរសស្ត្រីមួយគូដែលល្អឥតខ្ចោះ។ លោកដាក់ពួកគាត់ឲ្យរស់នៅក្នុងសួនឧទ្យានដ៏សែនស្អាត ហើយឲ្យពួកគាត់នូវបញ្ញត្ដិផ្សេងៗដែលពួកគាត់ត្រូវធ្វើតាម
ពាក្យដូចតទៅនេះ បានត្រូវហៅថាជាពាក្យផ្ដើមដ៏ល្បីល្បាញបំផុត។ «កាលដើមដំបូងឡើយ ព្រះបានបង្កើតផ្ទៃមេឃនឹងផែនដី»។ (លោកុប្បត្តិ ១:១) តាមឃ្លាដ៏ឧត្តុង្គឧត្តមដែលស្រួលយល់នេះ គម្ពីរបង្ហាញយើងឲ្យស្គាល់បុគ្គលដែលសំខាន់ជាងគេបំផុតក្នុងគម្ពីរបរិសុទ្ធ ពោលគឺព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុត។ ខដំបូងក្នុងគម្ពីរបើកបង្ហាញថាព្រះគឺជាអ្នកបង្កើតសកលលោកដ៏ធំធេងដែលរួមបញ្ចូលផែនដីដែលយើងរស់នៅនេះ។ ខជាបន្តបន្ទាប់ពន្យល់ថា ក្នុងរយៈពេលយ៉ាងយូរជាលំដាប់លំដោយ ដែលហៅថាថ្ងៃក្នុងន័យធៀប ព្រះបានរៀបចំផែនដីសម្រាប់ឲ្យយើងរស់នៅ ហើយបានបង្កើតអ្វីៗអស្ចារ្យទាំងឡាយដែលមាននៅលើផែនដីនេះ។
អ្វីប្រសើរបំផុតដែលព្រះបង្កើតនៅលើផែនដីនេះ គឺមនុស្សយើង។ មនុស្សបានត្រូវបង្កើតមកឲ្យមានភាពឬលក្ខណៈដូចព្រះ ពោលគឺមានសមត្ថភាពបង្ហាញគុណសម្បត្ដិដូចព្រះយេហូវ៉ា ដូចជាសេចក្ដីស្រឡាញ់និងប្រាជ្ញា។ ព្រះបានបង្កើតមនុស្សចេញពីធូលីដី ហើយដាក់ឈ្មោះគាត់ថា អាដាម។ រួចមកព្រះដាក់គាត់ឲ្យរស់នៅក្នុងសួនឧទ្យានមួយ ពោលគឺសួនច្បារអេដែន។ គឺព្រះតែម្ដងដែលបានដាំសួនច្បារនោះដែលពាសពេញទៅដោយដើមឈើមានផ្លែដ៏ស្រស់បំព្រងនានា។
ព្រះបានដឹងថាគឺមានប្រយោជន៍បើបុរសនោះមានគូ។ ដូច្នេះ ព្រះបានបង្កើតស្ត្រីម្នាក់ពីឆ្អឹងជំនីររបស់អាដាម ហើយនាំនាងទៅបុរសនោះដើម្បីឲ្យធ្វើជាប្រពន្ធរបស់គាត់។ ក្រោយមក គាត់ដាក់ឈ្មោះថា អេវ៉ា។ អាដាមសប្បាយចិត្តក្រៃលែង ក៏ពោលជាកំណាព្យថា៖ «នេះហើយជាឆ្អឹងពីឆ្អឹងអញ ជាសាច់ពីសាច់អញ»។ ព្រះបានពន្យល់ថា៖ «ដោយហេតុនោះ បានជាមនុស្សប្រុសនឹងលាចេញពីឪពុកម្ដាយខ្លួន ទៅនៅជាប់នឹងប្រពន្ធវិញ ហើយអ្នកទាំង២នោះនឹងត្រឡប់ជាសាច់តែ១សុទ្ធ»។—លោកុប្បត្តិ ២:២២-២៤; ៣:២០
ព្រះបានឲ្យអាដាមនិងអេវ៉ានូវបញ្ញត្ដិពីរ។ ទី១ លោកបានបង្គាប់ឲ្យធ្វើការដាំដុះនិងថែរក្សាផែនដីជាលំនៅរបស់ពួកគាត់ និងឲ្យផែនដីពោរពេញទៅដោយកូនចៅរបស់ពួកគាត់។ ទី២ មានផ្លែរបស់ដើមឈើតែមួយគត់ដែលព្រះហាមមិនឲ្យពួកគាត់បរិភោគក្នុងសួនដ៏ធំនោះ ពោលគឺ«ដើមដឹងខុសត្រូវ»។ (លោកុប្បត្តិ ២:១៧) ប្រសិនបើពួកគាត់មិនធ្វើតាមទេ នោះពួកគាត់នឹងត្រូវស្លាប់។ តាមរយៈបញ្ញត្ដិទាំងនោះ ព្រះបានឲ្យបុរសនិងស្ត្រីនេះនូវឱកាសបង្ហាញថា ពួកគេទទួលយកលោកជាអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ខ្លួន។ ការស្ដាប់បង្គាប់របស់ពួកគាត់ក៏នឹងបង្ហាញថាពួកគាត់ស្រឡាញ់និងដឹងគុណព្រះដែរ។ ពួកគាត់មានមូលហេតុជាច្រើនឲ្យទទួលយកការគ្រប់គ្រងដ៏ល្អរបស់ព្រះ។ បុរសនិងស្ត្រីនោះឥតមានខ្ចោះទេ។ គម្ពីរចែងថា៖ «ព្រះទ្រង់ទតគ្រប់ទាំងរបស់ដែលទ្រង់បានធ្វើនោះ ក៏ឃើញថា ទាំងអស់ជាការល្អប្រពៃ»។—លោកុប្បត្តិ ១:៣១
—មានមូលដ្ឋានលើសៀវភៅលោកុប្បត្តិ ជំពូកទី១និងទី២។
-
-
មនុស្សបាត់បង់សិទ្ធិរស់ក្នុងសួនឧទ្យានគម្ពីរបរិសុទ្ធ តើរៀបរាប់អំពីអ្វី?
-
-
ភាគ២
មនុស្សបាត់បង់សិទ្ធិរស់ក្នុងសួនឧទ្យាន
ទេវតាបះបោរមួយរូបបញ្ចុះបញ្ចូលបុរសស្ត្រីទី១ អាដាមនិងអេវ៉ាឲ្យបដិសេធការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ។ ជាលទ្ធផល ភាពខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់ចូលមកពិភពលោក
យូរយារមុនព្រះបង្កើតមនុស្សជាតិ នោះលោកបានបង្កើតបុគ្គលវិញ្ញាណដែលយើងមើលមិនឃើញ ពោលគឺទេវតា។ នៅសួនអេដែន ទេវតាបះបោរមួយរូប ដែលក្រោយមកបានត្រូវហៅថាសាថាន ខំបោកបញ្ឆោតអេវ៉ាឲ្យបរិភោគផ្លែពីដើមដែលព្រះបានហាមពួកគាត់មិនឲ្យបរិភោគ។
ដោយប្រើសត្វពស់ឲ្យធ្វើហាក់ដូចជាកំពុងនិយាយ សាថាននិយាយបញ្ឆិតបញ្ឆៀងថា ព្រះបានទុកអ្វីមួយដែលមានប្រយោជន៍ មិនព្រមឲ្យដល់ស្ត្រីនោះនិងប្ដីនាង។ ទេវតានោះប្រាប់អេវ៉ាថា នាងនិងប្ដីមិនស្លាប់ទេ បើពួកគាត់បរិភោគពីផ្លែដែលព្រះហាមនោះ។ ដូច្នេះ សាថានបានចោទព្រះថាកុហកមនុស្សដែលជាកូនរបស់លោក។ សាថានបានបោកបញ្ឆោតឲ្យគិតថាការមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ ជាអ្វីដែលគួរឲ្យចង់ធ្វើដើម្បីឲ្យមានចំណេះពិសេសនិងសេរីភាព។ ប៉ុន្តែ នេះជាពាក្យកុហកទាំងស្រុង ជាការកុហកលើកដំបូងនៅផែនដី។ តាមពិត ចំណុចដែលចង់ជំទាស់គឺទាក់ទងនឹងការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ ពោលគឺតើព្រះមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងឬទេ ហើយតើលោកគ្រប់គ្រងតាមរបៀបសុចរិត និងដើម្បីមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតដល់រាស្ត្ររបស់លោកឬទេ។
អេវ៉ាបានជឿពាក្យកុហករបស់សាថាន។ នាងចាប់មានចិត្តប្រាថ្នាចង់បានផ្លែនោះ រួចមកនាងបរិភោគផ្លែនោះខ្លះ។ ក្រោយមក នាងក៏ឲ្យប្ដីនាងបរិភោគខ្លះដែរ។ ដូច្នេះ ពួកគាត់ក្លាយទៅជាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ ការប្រព្រឹត្តដែលហាក់ដូចជាតូចតាចនេះ តាមពិតគឺជាការសម្ដែងនូវការបះបោរប្រឆាំង។ ដោយសម្រេចចិត្តមិនធ្វើតាមបញ្ញត្ដិព្រះ អាដាមនិងអេវ៉ា បានបដិសេធការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត ដែលបានឲ្យពួកគាត់នូវអ្វីៗទាំងអស់ រួមទាំងជីវិតល្អឥតខ្ចោះដែរ។
ពូជនោះ«នឹងកិនក្បាលឯង ហើយឯងនឹងចឹកកែងជើងគេ»។—លោកុប្បត្តិ ៣:១៥
ព្រះបានវិនិច្ឆ័យទោសពួកបះបោរទាំងនេះ។ លោកបានទាយទុកជាមុនអំពីពូជសន្យា ឬអ្នកសង្គ្រោះដែលនឹងបំផ្លាញចោលសាថាន ដែលតំណាងដោយសត្វពស់។ ព្រះបានពន្យារពេលប្រហារជីវិតអាដាមនិងអេវ៉ាមួយរយៈ។ ដោយធ្វើដូច្នេះ លោកបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដល់កូនចៅដែលមិនទាន់កើតរបស់ពួកគាត់។ កូនចៅទាំងនោះមានមូលដ្ឋានសម្រាប់សេចក្ដីសង្ឃឹម ពីព្រោះបុគ្គលដែលព្រះនឹងចាត់មកនោះនឹងបំបាត់លទ្ធផលគួរឲ្យខ្លោចផ្សាផ្សេងៗដែលបណ្ដាលមកពីការបះបោរនៅសួនអេដែន។ តើគោលបំណងរបស់ព្រះស្តីអំពីការចាត់អ្នកសង្គ្រោះនោះនឹងត្រូវសម្រេចតាមរបៀបណា? ហើយតើបុគ្គលដែលនឹងត្រូវចាត់នោះជានរណា? ចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនោះបានត្រូវបើកបង្ហាញជាបណ្ដើរៗកាលដែលសៀវភៅគម្ពីរបន្តបន្ទាប់ពីនោះបានត្រូវសរសេរ។
ព្រះបានបណ្ដេញអាដាមនិងអេវ៉ាចេញពីសួនឧទ្យាន។ ពួកគាត់នឹងត្រូវធ្វើការយ៉ាងនឿយហត់ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតដោយធ្វើស្រែចម្ការនៅក្រៅសួនឧទ្យាននោះ។ រួចមកអេវ៉ាមានផ្ទៃពោះក៏សម្រាលកូនឈ្មោះកាអ៊ីន ជាកូនទី១របស់អាដាមនិងអេវ៉ា។ គូស្វាមីភរិយានេះមានកូនប្រុសស្រីឯទៀត រួមទាំងអេបិល និងសេតដែលជាបុព្វបុរសរបស់ណូអេ។
—មានមូលដ្ឋានលើសៀវភៅលោកុប្បត្តិ ជំពូក៣ដល់ជំពូក៥ ការបើកបង្ហាញ ១២:៩។
-
-
កាលបរិច្ឆេទគម្ពីរបរិសុទ្ធ តើរៀបរាប់អំពីអ្វី?
-
-
កាលបរិច្ឆេទ
«កាលដើមដំបូងឡើយ . . . »
ឆ្នាំ៤០២៦មុន គ.ស. ព្រះបង្កើតអាដាម
ឆ្នាំ៣០៩៦មុន គ.ស. អាដាមស្លាប់
-