-
តុលាការជាន់ខ្ពស់ជម្រះក្ដីហើយនាំទៅពីឡាតលោកយេស៊ូ ជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ជាជីវិត
-
-
ជំពូកទី១២៧
តុលាការជាន់ខ្ពស់ជម្រះក្ដីហើយនាំទៅពីឡាត
ម៉ាថាយ ២៧:១-១១ ម៉ាកុស ១៥:១ លូកា ២២:៦៦–២៣:៣ យ៉ូហាន ១៨:២៨-៣៥
ការវិនិច្ឆ័យក្ដីនៅពេលព្រឹកដោយក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់
យូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុតព្យាយាមចងកសម្លាប់ខ្លួន
លោកយេស៊ូបានត្រូវនាំទៅពីឡាតដើម្បីទទួលការកាត់ទោស
នៅពេលជិតភ្លឺ ពេត្រុសបានបដិសេធលោកយេស៊ូជាលើកទី៣។ សមាជិកនៃក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់បានបញ្ចប់ការវិនិច្ឆ័យក្ដីខុសច្បាប់ ហើយបានចាកចេញទៅ។ នៅពេលព្រឹកព្រលឹមថ្ងៃសុក្រ ពួកគេមកជុំគ្នាម្ដងទៀត។ ពួកគេប្រហែលជាចង់ធ្វើឲ្យការវិនិច្ឆ័យក្ដីនៅពេលយប់ដែលខុសច្បាប់ ហាក់ដូចជាស្របច្បាប់វិញ។ លោកយេស៊ូបានត្រូវនាំមកឈរនៅមុខពួកគេ។
តុលាការសួរលោកយេស៊ូម្ដងទៀតថា៖ «បើអ្នកជាគ្រិស្ត ចូរប្រាប់យើងមក»។ ប៉ុន្តែលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ទោះជាខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាក៏ដោយ ក៏អ្នករាល់គ្នាមិនជឿខ្ញុំឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត បើខ្ញុំសួរអ្នករាល់គ្នាវិញ អ្នកមិនឆ្លើយសោះ»។ យ៉ាងណាក្ដី លោកយេស៊ូបានបញ្ជាក់អំពីអត្តសញ្ញាណរបស់លោកដោយចិត្តក្លាហាន ដូចអ្វីដែលបានចែងទុកជាមុនក្នុង ដានីយ៉ែល ៧:១៣។ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចាប់តាំងពីពេលនេះទៅ កូនមនុស្សនឹងអង្គុយនៅខាងស្ដាំនៃព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លា»។—លូកា ២២:៦៧-៦៩; ម៉ាថាយ ២៦:៦៣
ពួកគេទទូចសួរលោកថា៖ «បើដូច្នេះ តើអ្នកជាបុត្រព្រះឬ?»។ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «គឺអ្នករាល់គ្នាដែលនិយាយថាខ្ញុំជាបុត្រព្រះ»។ ពេលឮដូច្នេះ ពួកគេគិតថាលោកយេស៊ូប្រមាថព្រះ ហើយពួកគេយកប្រសាសន៍របស់លោកធ្វើជាហេតុដើម្បីសម្លាប់លោក។ ហេតុនេះ ពួកគេសួរគ្នាថា៖ «តើយើងត្រូវការសក្ខីភាពថែមទៀតធ្វើអ្វី?»។ (លូកា ២២:៧០, ៧១; ម៉ាកុស ១៤:៦៤) រួចមក ពួកគេចងលោកយេស៊ូហើយនាំទៅប្រគល់ឲ្យអភិបាលរ៉ូមឈ្មោះប៉ុនទាសពីឡាត។
យូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុតប្រហែលជាបានឃើញគេចងលោកយេស៊ូហើយនាំទៅប្រគល់ឲ្យពីឡាត។ ពេលយូដាសបានឃើញថាពួកគេបានកាត់ទោសលោកហើយ នោះគាត់ស្ដាយក្រោយហើយកើតទុក្ខ។ ក៏ប៉ុន្តែ ជាជាងប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះហើយសុំការអភ័យទោសពីព្រះ គាត់យក៣០កាក់ធ្វើពីប្រាក់ទៅប្រគល់ឲ្យពួកសង្ឃនាយកនិងពួកបុរសចាស់ទុំវិញ។ រួចយូដាសប្រាប់ពួកសង្ឃនាយកថា៖ «ខ្ញុំបានធ្វើខុស ពេលដែលខ្ញុំក្បត់បុរសសុចរិតនោះ»។ ប៉ុន្តែពួកគេនិយាយដោយគ្មានមេត្ដាថា៖ «នេះមិនមែនជារឿងរបស់យើងទេ អ្នកត្រូវដោះស្រាយរឿងនេះដោយខ្លួនឯង!»។—ម៉ាថាយ ២៧:៤
ដូច្នេះ យូដាសបោះប្រាក់៣០កាក់ទាំងនោះទៅក្នុងវិហារ។ បន្ទាប់មក គាត់បានប្រព្រឹត្តខុសថែមទៀតដោយព្យាយាមចងកសម្លាប់ខ្លួន។ តាមមើលទៅ កាលដែលយូដាសព្យាយាមចងកសម្លាប់ខ្លួន មែកឈើដែលគាត់ចងខ្សែសម្រាប់ចងកនោះបានបាក់។ រួចមក គាត់បានធ្លាក់ទៅចំថ្មខាងក្រោម បែកពោះធ្លាយពោះវៀនចេញដោយឮសូរយ៉ាងខ្លាំង។—សកម្មភាព ១:១៧, ១៨
ពេលព្រឹកព្រលឹមនៅឡើយ លោកយេស៊ូបានត្រូវនាំទៅវិមានរបស់ប៉ុនទាសពីឡាត។ ប៉ុន្តែ ជនជាតិយូដាដែលនាំលោកទៅទីនោះមិនចង់ចូលក្នុងវិមាននោះទេ ពីព្រោះពួកគេគិតថាទំនាក់ទំនងបែបនេះជាមួយនឹងសាសន៍ដទៃ នឹងធ្វើឲ្យពួកគេទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ នោះពួកគេនឹងមិនអាចបរិភោគអាហារនៅបុណ្យថ្ងៃទី១៥ ខែណែសាន ដែលជាថ្ងៃដំបូងនៃបុណ្យនំឥតដំបែ ដែលជាផ្នែកមួយនៃបុណ្យរំលងឡើយ។
ក្រោយមក ពីឡាតចេញមកក្រៅហើយសួរពួកគេថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាចោទប្រកាន់បុរសនេះអំពីបទអ្វី?»។ ពួកគេតបទៅគាត់ថា៖ «ប្រសិនបើបុរសនេះមិនបានធ្វើអ្វីខុស យើងមិនប្រគល់គាត់ឲ្យលោកទេ»។ ពីឡាតប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាពួកគេកំពុងបង្ខិតបង្ខំគាត់ ដូច្នេះគាត់និយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ចូរយកគាត់ទៅវិនិច្ឆ័យតាមច្បាប់របស់អ្នករាល់គ្នាចុះ»។ ជនជាតិយូដាបង្ហាញនូវគោលបំណងដ៏អាក្រក់របស់ពួកគេ ពេលពួកគេនិយាយថា៖ «យើងគ្មានច្បាប់សម្លាប់អ្នកណាទេ»។—យ៉ូហាន ១៨:២៩-៣១
តាមពិត បើពួកគេសម្លាប់លោកយេស៊ូក្នុងអំឡុងបុណ្យរំលង នោះប្រហែលជាធ្វើឲ្យបណ្ដាជនចលាចល។ ប៉ុន្តែ ពួកគេដឹងថាអាជ្ញាធររ៉ូមមានអំណាចប្រហារជីវិតអ្នកបះបោរប្រឆាំងរដ្ឋាភិបាលរ៉ូម។ ដូច្នេះ បើពួកគេអាចធ្វើឲ្យអាជ្ញាធររ៉ូមប្រហារជីវិតលោកយេស៊ូក្រោមការចោទប្រកាន់នេះ នោះពួកគេមិនចាំបាច់ទទួលខុសត្រូវចំពោះបណ្ដាជនទេ។
ពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាមិនប្រាប់ពីឡាតអំពីការវិនិច្ឆ័យក្ដីថាលោកយេស៊ូជាអ្នកប្រមាថព្រះឡើយ។ ឥឡូវនេះ ពួកគេចាប់ផ្ដើមធ្វើការចោទប្រកាន់មិនពិតផ្សេងទៀតថា៖ «យើងឃើញបុរសនេះ[១]កំពុងបំបះបំបោរជាតិយើង ហើយ[២]ហាមមិនឲ្យបង់ពន្ធជូនសេសារ ក៏[៣]និយាយថាខ្លួនគាត់ជាគ្រិស្តដែលជាស្តេច»។—លូកា ២៣:២
ដោយសារពីឡាតជាតំណាងរដ្ឋាភិបាលរ៉ូម នោះមានហេតុឲ្យគាត់ព្រួយបារម្ភអំពីការចោទប្រកាន់ថាលោកយេស៊ូកំពុងអះអាងថាខ្លួនជាស្តេច។ ដូច្នេះ ពីឡាតចូលក្នុងវិមានវិញ រួចហៅលោកយេស៊ូមកសួរថា៖ «តើអ្នកជាស្តេចនៃជនជាតិយូដាឬ?»។ បើនិយាយឲ្យចំទៅ គាត់ចង់សួរថា ‹តើអ្នកបានធ្វើខុសច្បាប់របស់រដ្ឋាភិបាលរ៉ូមដោយប្រកាសថាខ្លួនអ្នកជាស្តេចដែលប្រឆាំងនឹងសេសារឬ?›។ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូប្រហែលជាចង់ដឹងថាពីឡាតបានឮអ្វីខ្លះអំពីលោក នោះលោកសួរគាត់ថា៖ «តើអ្នកនិយាយដូច្នេះចេញពីខ្លួនអ្នកឬ? ឬក៏តើអ្នកឯទៀតបានប្រាប់អ្នកអំពីខ្ញុំ?»។—យ៉ូហាន ១៨:៣៣, ៣៤
ពីឡាតធ្វើហាក់ដូចជាគាត់មិនបានឮអំពីលោកយេស៊ូ ហើយចង់ដឹងអំពីលោក។ ដូច្នេះ គាត់ឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំមិនមែនជាជនជាតិយូដាទេ មែនទេ?»។ រួចមក គាត់និយាយបន្ថែមថា៖ «ជនរួមជាតិរបស់អ្នកនិងពួកសង្ឃនាយកបានប្រគល់អ្នកឲ្យខ្ញុំ។ តើអ្នកបានធ្វើអ្វី?»។—យ៉ូហាន ១៨:៣៥
លោកយេស៊ូមិនព្យាយាមបង្វែងដានដើម្បីមិនចាំបាច់ឆ្លើយថាលោកស្តេចនោះទេ។ លោកឆ្លើយតាមរបៀបមួយដែលច្បាស់ជាធ្វើឲ្យអភិបាលពីឡាតភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។
-
-
ពីឡាតនិងហេរ៉ូឌឃើញថាលោកគ្មានកំហុសទេលោកយេស៊ូ ជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ជាជីវិត
-
-
ជំពូកទី១២៨
ពីឡាតនិងហេរ៉ូឌឃើញថាលោកគ្មានកំហុសទេ
ម៉ាថាយ ២៧:១២-១៤, ១៨, ១៩ ម៉ាកុស ១៥:២-៥ លូកា ២៣:៤-១៦ យ៉ូហាន ១៨:៣៦-៣៨
លោកយេស៊ូត្រូវពីឡាតនិងហេរ៉ូឌសួរចម្លើយ
លោកយេស៊ូមិនបានព្យាយាមលាក់បាំងពីឡាតអំពីរឿងដែលលោកជាស្តេចនោះទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ រាជាណាចក្ររបស់លោកមិនប្រឆាំងនឹងរដ្ឋាភិបាលរ៉ូមឡើយ។ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «រាជាណាចក្ររបស់ខ្ញុំមិនមែនជារបស់ពិភពលោកនេះទេ។ ប្រសិនបើរាជាណាចក្ររបស់ខ្ញុំជារបស់ផងពិភពលោកនេះ ពួកអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំមុខជាបានតយុទ្ធដើម្បីកុំឲ្យខ្ញុំត្រូវប្រគល់ឲ្យជនជាតិយូដា។ ប៉ុន្តែរាជាណាចក្ររបស់ខ្ញុំមិនមែនមកពីពិភពលោកនេះទេ»។ (យ៉ូហាន ១៨:៣៦) លោកយេស៊ូមានរាជាណាចក្រ ប៉ុន្តែរាជាណាចក្ររបស់លោកមិនមែនមកពីពិភពលោកឡើយ។
ម្ល៉ោះហើយ ពីឡាតបន្តសួរដេញដោលលោកថា៖ «បើដូច្នេះ តើអ្នកជាស្តេចឬ?»។ លោកយេស៊ូបានឲ្យពីឡាតដឹងថាអ្វីដែលគាត់និយាយគឺត្រឹមត្រូវ ដោយឆ្លើយទៅគាត់ថា៖ «គឺអ្នកហើយដែលនិយាយថាខ្ញុំជាស្តេច។ ខ្ញុំបានកើតមក ក៏បានចូលក្នុងពិភពលោកដើម្បីការនោះឯង ពោលគឺដើម្បីធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីពិត។ អស់អ្នកណាដែលនៅខាងសេចក្ដីពិត អ្នកនោះស្ដាប់សំឡេងខ្ញុំ»។—យ៉ូហាន ១៨:៣៧
ថ្មីៗនេះ លោកយេស៊ូបានប្រាប់ថូម៉ាស់ថា៖ «ខ្ញុំជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត និងជាជីវិត»។ ឥឡូវនេះ សូម្បីតែពីឡាតក៏បានឮថា គោលបំណងដែលលោកយេស៊ូបានត្រូវចាត់ឲ្យមកផែនដី គឺដើម្បីធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់អំពី«សេចក្ដីពិត» ជាពិសេសគឺសេចក្ដីពិតអំពីរាជាណាចក្ររបស់លោក។ លោកយេស៊ូតាំងចិត្តបញ្ជាក់យ៉ាងស្មោះត្រង់អំពីសេចក្ដីពិត ទោះបីជាត្រូវស្លាប់ក៏ដោយ។ រួចមក ពីឡាតសួរលោកថា៖ «តើសេចក្ដីពិតជាអ្វី?»។ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានរង់ចាំស្ដាប់ការពន្យល់បន្ថែមអំពីរឿងនេះឡើយ។ គាត់គិតថាអ្វីដែលគាត់បានឮគឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ ដើម្បីវិនិច្ឆ័យលោកយេស៊ូ។—យ៉ូហាន ១៤:៦; ១៨:៣៨
ពីឡាតត្រឡប់ទៅជួបបណ្ដាជនដែលកំពុងរង់ចាំនៅខាងក្រៅវិមានរបស់គាត់។ តាមមើលទៅ លោកយេស៊ូឈរក្បែរគាត់ ពេលដែលគាត់ប្រាប់ពួកសង្ឃនាយកនិងបណ្ដាជនថា៖ «ខ្ញុំមិនឃើញថាបុរសនេះបានប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋអ្វីឡើយ»។ ពួកបណ្ដាជនខឹងចំពោះការសម្រេចនេះ ដូច្នេះពួកគេតាំងអះអាងយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖ «បុរសនេះញុះញង់បណ្ដាជនដោយបង្រៀនពេញតំបន់យូឌា ចាប់តាំងពីស្រុកកាលីឡេរហូតមកដល់ទីនេះ»។—លូកា ២៣:៤, ៥
ជនជាតិយូដាដែលជ្រុលនិយមទាំងនេះច្បាស់ជាធ្វើឲ្យពីឡាតភ្ញាក់ផ្អើលមែន។ កាលដែលពួកសង្ឃនាយកនិងពួកបុរសចាស់ទុំបន្តស្រែកឡើង ពីឡាតសួរលោកយេស៊ូថា៖ «តើអ្នកមិនឮរឿងទាំងប៉ុន្មានដែលពួកគេកំពុងចោទប្រកាន់អ្នកទេឬ?»។ (ម៉ាថាយ ២៧:១៣) លោកយេស៊ូមិនឆ្លើយតបអ្វីឡើយ។ ទោះបីជាជនជាតិយូដាចោទប្រកាន់លោកមិនពិតក៏ដោយ លោកនៅតែមានទឹកមុខស្ងប់ ហើយនេះបាននាំឲ្យពីឡាតកោតស្ងើច។
ជនជាតិយូដាបានបញ្ជាក់ថា លោកយេស៊ូបាន‹ញុះញង់បណ្ដាជនចាប់តាំងពីស្រុកកាលីឡេ›។ ពេលឮដូច្នេះ ពីឡាតសួរចង់ដឹងថាលោកយេស៊ូជាអ្នកស្រុកកាលីឡេឬទេ។ ក្រោយមក គាត់ដឹងថា លោកយេស៊ូពិតជាអ្នកស្រុកកាលីឡេមែន។ ដូច្នេះ នេះធ្វើឲ្យពីឡាតមានគំនិតមួយ ដើម្បីគាត់មិនចាំបាច់ទទួលខុសត្រូវក្នុងការវិនិច្ឆ័យលោកយេស៊ូ។ នៅពេលនោះ ហេរ៉ូឌអាន់ទីប៉ាស (កូនប្រុសរបស់ស្តេចហេរ៉ូឌ) គឺជាអ្នកគ្រប់គ្រងស្រុកកាលីឡេ។ គាត់កំពុងនៅក្រុងយេរូសាឡិមដើម្បីចូលរួមបុណ្យរំលងលើកនេះ។ ហេតុនេះ ពីឡាតបញ្ជូនលោកយេស៊ូទៅឲ្យហេរ៉ូឌ។ ហេរ៉ូឌអាន់ទីប៉ាសគឺជាអ្នកដែលបញ្ជាគេឲ្យកាត់ក្បាលរបស់យ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹក។ ក្រោយមក ពេលដែលហេរ៉ូឌបានឮថាលោកយេស៊ូកំពុងធ្វើអព្ភូតហេតុជាច្រើន នោះគាត់បារម្ភថាលោកយេស៊ូប្រហែលជាយ៉ូហានដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។—លូកា ៩:៧-៩
ឥឡូវនេះ ហេរ៉ូឌរីករាយណាស់ពីព្រោះគាត់មានឱកាសជួបលោកយេស៊ូ។ ប៉ុន្តែ មិនមែនដោយសារគាត់ចង់ជួយលោក ឬចង់ដឹងថាការចោទប្រកាន់ចំពោះលោកគឺត្រឹមត្រូវឬមិនត្រឹមត្រូវនោះទេ។ ហេរ៉ូឌគ្រាន់តែ«សង្ឃឹមថាលោកនឹងធ្វើសញ្ញាសម្គាល់មួយឲ្យគាត់ឃើញ»។ (លូកា ២៣:៨) ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមិនបានបំពេញតាមបំណងចិត្តរបស់គាត់ឡើយ។ តាមពិត ពេលដែលហេរ៉ូឌសួរលោកយេស៊ូ លោកមិនឆ្លើយសូម្បីតែមួយម៉ាត់។ នេះធ្វើឲ្យហេរ៉ូឌនិងពួកទាហានរបស់គាត់ខកចិត្តណាស់ ដូច្នេះពួកគេក៏«បង្អាប់បង្អោន»លោក។ (លូកា ២៣:១១) ពួកគេយកសម្លៀកបំពាក់ពណ៌ឆើតមកបំពាក់ឲ្យលោក ព្រមទាំងចំអកឲ្យលោកផងដែរ។ បន្ទាប់មក ហេរ៉ូឌបញ្ជូនលោកយេស៊ូទៅពីឡាតវិញ។ ពីមុនហេរ៉ូឌនិងពីឡាតជាសត្រូវនឹងគ្នា តែថ្ងៃនេះពួកគេបានក្លាយទៅមិត្តភក្ដិល្អនឹងគ្នាវិញ។
ពេលគេបញ្ជូនលោកយេស៊ូមកឲ្យពីឡាតវិញ នោះគាត់បានហៅពួកសង្ឃនាយក ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងជនជាតិយូដា និងបណ្ដាជនមកជុំគ្នា ហើយនិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានសួរចម្លើយគាត់នៅមុខអ្នករាល់គ្នា តែមិនបានឃើញថាបុរសនេះមានទោសអ្វីដែលគួរឲ្យអ្នករាល់គ្នាចោទប្រកាន់គាត់ដូច្នេះទេ។ សូម្បីតែហេរ៉ូឌក៏មិនបានឃើញថាគាត់មានទោសអ្វីដែរ ព្រោះហេរ៉ូឌបានបញ្ជូនគាត់មកយើងវិញ ហើយមើល! គាត់មិនបានធ្វើអ្វីដែលគួរនឹងប្រហារជីវិតសោះ។ ហេតុនេះហើយ ខ្ញុំនឹងដាក់ទណ្ឌកម្មគាត់ រួចដោះលែងគាត់ទៅ»។—លូកា ២៣:១៤-១៦
ពីឡាតពិតជាចង់ដោះលែងលោកយេស៊ូមែន ពីព្រោះគាត់ដឹងថាពួកសង្ឃទាំងនោះប្រគល់លោកមកឲ្យគាត់ ដោយសារមានចិត្តច្រណែន។ ពេលដែលពីឡាតព្យាយាមដោះលែងលោកយេស៊ូ មានអ្វីមួយទៀតដែលជំរុញចិត្តគាត់ឲ្យចង់ដោះលែងលោកកាន់តែខ្លាំង។ តើនោះជាអ្វី? ពេលដែលគាត់អង្គុយនៅកន្លែងវិនិច្ឆ័យក្ដី ភរិយារបស់គាត់បានចាត់គេឲ្យទៅប្រាប់គាត់ថា៖ «កុំជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងបុរសសុចរិតនោះឲ្យសោះ ព្រោះខ្ញុំបានរងទុក្ខជាខ្លាំងពេលខ្ញុំបានយល់សប្ដិនៅថ្ងៃនេះ[ទំនងជាមកពីព្រះ] ដោយសារបុរសនោះ»។—ម៉ាថាយ ២៧:១៩
ពីឡាតគួរដោះលែងលោកយេស៊ូមែន ប៉ុន្តែតើគាត់អាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីដោះលែងបុរសដែលគ្មានកំហុសម្នាក់នេះបាន?
-
-
ពីឡាតប្រកាសថា៖ «មើល! គឺបុរសនេះហើយ!»លោកយេស៊ូ ជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ជាជីវិត
-
-
ជំពូកទី១២៩
ពីឡាតប្រកាសថា៖ «មើល! គឺបុរសនេះហើយ!»
ម៉ាថាយ ២៧:១៥-១៧, ២០-៣០ ម៉ាកុស ១៥:៦-១៩ លូកា ២៣:១៨-២៥ យ៉ូហាន ១៨:៣៩–១៩:៥
ពីឡាតព្យាយាមដោះលែងលោកយេស៊ូ
ជនជាតិយូដាសុំឲ្យដោះលែងបារ៉ាបាស
លោកយេស៊ូត្រូវគេចំអកមើលងាយហើយវាយធ្វើបាប
ពីឡាតប្រាប់បណ្ដាជនដែលចង់ឲ្យគេសម្លាប់លោកយេស៊ូថា៖ «ខ្ញុំ . . . មិនបានឃើញថាបុរសនេះមានទោសអ្វីដែលគួរឲ្យអ្នករាល់គ្នាចោទប្រកាន់គាត់ដូច្នេះទេ។ សូម្បីតែហេរ៉ូឌក៏មិនបានឃើញថាគាត់មានទោសអ្វីដែរ»។ (លូកា ២៣:១៤, ១៥) ឥឡូវ ពីឡាតព្យាយាមប្រើវិធីផ្សេងទៀត ដើម្បីដោះលែងលោកយេស៊ូ។ គាត់និយាយទៅកាន់បណ្ដាជនថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមានទម្លាប់ឲ្យខ្ញុំដោះលែងបុរសម្នាក់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាក្នុងឱកាសបុណ្យរំលង។ ដូច្នេះ តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យខ្ញុំដោះលែងស្តេចនៃជនជាតិយូដាឲ្យអ្នករាល់គ្នាឬ?»។—យ៉ូហាន ១៨:៣៩
ពីឡាតដឹងថាមានអ្នកទោសម្នាក់ឈ្មោះបារ៉ាបាស ដែលគេស្គាល់ថាជាចោរប្លន់ ជាអ្នកបំបះបំបោរ និងជាឃាតករ។ ដូច្នេះ ពីឡាតសួរបណ្ដាជនថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យខ្ញុំដោះលែងអ្នកណា? បារ៉ាបាស? ឬក៏យេស៊ូដែលហៅថាគ្រិស្ត?»។ ប៉ុន្តែ ដោយមានការញុះញង់ពីពួកសង្ឃនាយក នោះបណ្ដាជនសុំឲ្យដោះលែងបារ៉ាបាស មិនមែនលោកយេស៊ូទេ។ ហេតុនេះ ពីឡាតសួរពួកគេម្ដងទៀតថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យខ្ញុំដោះលែងអ្នកណាក្នុងចំណោមពីរនាក់នេះ?»។ ពួកគេស្រែកឡើងថា៖ «បារ៉ាបាស»!—ម៉ាថាយ ២៧:១៧, ២១
ពេលឮដូច្នោះ ពីឡាតស្រងាកចិត្ត ហើយសួរពួកគេថា៖ «ចុះតើចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើយ៉ាងណាចំពោះយេស៊ូ ដែលហៅថាគ្រិស្ត?»។ ពួកគេទាំងអស់គ្នាស្រែកថា៖ «ព្យួរអ្នកនោះទៅ!»។ (ម៉ាថាយ ២៧:២២) ពិតជាគួរឲ្យអាម៉ាស់មុខខ្លាំងណាស់ដែលពួកគេទាមទារឲ្យប្រហារជីវិតបុរសដែលគ្មានកំហុស។ ពីឡាតសួរថា៖ «ហេតុអ្វី? តើបុរសនេះបានធ្វើអំពើអាក្រក់អ្វីទៅ? ខ្ញុំមិនឃើញថាគាត់បានធ្វើអ្វីដែលគួរនឹងប្រហារជីវិតសោះ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងដាក់ទណ្ឌកម្មគាត់ រួចដោះលែងគាត់ទៅ»។—លូកា ២៣:២២
ទោះបីជាពីឡាតខំព្យាយាមម្ដងហើយម្ដងទៀតក្ដី ក៏បណ្ដាជននេះដែលមានកំហឹងស្រែកស្រុះគ្នាថា៖ «ព្យួរអ្នកនោះទៅ!»។ (ម៉ាថាយ ២៧:២៣) ពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាបានអុចអាលបណ្ដាជនឲ្យបង្កភាពចលាចល ដែលនាំឲ្យមានការបង្ហូរឈាមទៀតផង! នេះមិនមែនជាការបង្ហូរឈាមឧក្រិដ្ឋជន ឬឃាតករទេ តែជាការបង្ហូរឈាមបុរសដែលគ្មានកំហុស។ នេះជាបុរសដែលប្រាំថ្ងៃមុន បណ្ដាជនបានទទួលស្វាគមន៍កាលដែលលោកចូលក្រុងយេរូសាឡិមក្នុងនាមជាស្តេច។ ទោះជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូនៅទីនោះក៏ដោយ តែពួកគេមានតែនៅស្ងៀម ហើយមិនឲ្យគេសម្គាល់បាន។
កាលដែលពីឡាតឃើញថាការខំប្រឹងរបស់ខ្លួនគ្មានប្រយោជន៍ទេ ផ្ទុយទៅវិញ ហ្វូងមនុស្សបែរជាកើតចលាចល នោះគាត់ក៏យកទឹកមកលាងដៃនៅមុខពួកគេ ដោយនិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនទទួលខុសត្រូវចំពោះការស្លាប់របស់បុរសនេះឡើយ។ រឿងនេះស្រេចនៅលើអ្នករាល់គ្នាទេ»។ ប៉ុន្តែ នោះមិនបានធ្វើឲ្យបណ្ដាជនផ្លាស់ប្ដូរចិត្តទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេទាំងអស់ឆ្លើយថា៖ «យើងនិងកូនចៅរបស់យើងនឹងទទួលខុសត្រូវចំពោះការប្រហារជីវិតអ្នកនោះ»។—ម៉ាថាយ ២៧:២៤, ២៥
អភិបាលនេះចង់ផ្គាប់ចិត្តបណ្ដាជន ជាជាងធ្វើតាមអ្វីដែលគាត់ដឹងថាជារឿងត្រឹមត្រូវ។ ដូច្នេះ ពីឡាតក៏ដោះលែងបារ៉ាបាសតាមសំណូមពររបស់ពួកគេ។ រួចមក គាត់ឲ្យគេដោះសម្លៀកបំពាក់របស់លោកយេស៊ូ ហើយវាយលោកនឹងខ្សែតី។
ក្រោយពីពួកទាហានវាយធ្វើបាបលោកយេស៊ូរួចហើយ នោះពួកគេនាំលោកទៅវិមានរបស់អភិបាលវិញ។ ពួកទាហានទាំងនេះប្រមូលគ្នាមកឯលោក ហើយប្រមាថមើលងាយលោកថែមទៀត។ ពួកគេបានក្រងបន្លាធ្វើជាមកុដមួយបំពាក់លើក្បាលលោក ថែមទាំងយកដើមត្រែងមកដាក់ក្នុងដៃស្ដាំលោក ហើយយកសំពត់ដណ្ដប់ពណ៌ក្រហមឆ្អៅមកបំពាក់ឲ្យលោក។ សំពត់បែបនេះគឺសម្រាប់តែខ្សែរាជវង្សប៉ុណ្ណោះ។ រួចមក ពួកគេនិយាយចំអកឲ្យលោកយេស៊ូថា៖ «ស្តេចនៃជនជាតិយូដាអើយ! សូមឲ្យលោកបានសុខសប្បាយ!»។ (ម៉ាថាយ ២៧:២៨, ២៩) ជាងនោះទៅទៀត ពួកគេស្ដោះទឹកមាត់ដាក់លោក ហើយបន្តទះកំផ្លៀងលោក។ បន្ទាប់មក ពួកគេយកដើមត្រែងចេញពីដៃលោក ហើយវាយក្បាលលោកនឹងដើមត្រែងនោះ។ នេះបានធ្វើឲ្យមកុដបន្លាចាក់ចូលស្បែកក្បាលលោកយ៉ាងជ្រៅ។ ការបំពាក់«មកុដ»បន្លានេះ ជាការប្រមាថលោកយ៉ាងខ្លាំង។
ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ លោកយេស៊ូនៅតែរក្សាភាពថ្លៃថ្នូរ ហើយរឹងមាំ។ នេះបានធ្វើឲ្យពីឡាតកោតស្ងើចខ្លាំងណាស់ ហើយជំរុញចិត្តគាត់ឲ្យព្យាយាមដោះលែងលោកយេស៊ូម្ដងទៀត ដើម្បីគេចវេះពីការវិនិច្ឆ័យក្ដីនេះ។ គាត់និយាយទៅកាន់ជនជាតិយូដាថា៖ «មើល! ខ្ញុំនាំគាត់ចេញមកឯអ្នករាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថាខ្ញុំមិនឃើញថាគាត់មានកំហុសអ្វីទេ»។ ពីឡាតប្រហែលជាគិតថា ការនាំលោកយេស៊ូចេញមកក្រៅទាំងមានស្នាមជាំនិងរបួសចេញឈាម នឹងធ្វើឲ្យបណ្ដាជនផ្លាស់ប្ដូរចិត្តទេដឹង។ ដូច្នេះ ពេលលោកយេស៊ូមកឈរនៅខាងមុខហ្វូងមនុស្សដែលគ្មានក្ដីមេត្ដានេះ ពីឡាតក៏ប្រកាសថា៖ «មើល! គឺបុរសនេះហើយ!»។—យ៉ូហាន ១៩:៤, ៥
លោកយេស៊ូនៅតែមានចិត្តស្ងប់ ហើយមានភាពថ្លៃថ្នូរ ទោះជាលោកត្រូវគេវាយដំយ៉ាងខ្លាំង ហើយមានរបួសពេញខ្លួនក៏ដោយ។ សូម្បីតែពីឡាតក៏ទទួលស្គាល់ដូច្នេះដែរ ពីព្រោះពាក្យសម្ដីរបស់គាត់ហាក់ដូចជាបញ្ជាក់ឲ្យដឹងថាគាត់គោរពលោកយេស៊ូ និងអាណិតអាសូរលោក។
-
-
លោកយេស៊ូបានត្រូវនាំយកទៅប្រហារជីវិតលោកយេស៊ូ ជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ជាជីវិត
-
-
ជំពូកទី១៣០
លោកយេស៊ូបានត្រូវនាំយកទៅប្រហារជីវិត
ម៉ាថាយ ២៧:៣១, ៣២ ម៉ាកុស ១៥:២០, ២១ លូកា ២៣:២៤-៣១ យ៉ូហាន ១៩:៦-១៧
ពីឡាតព្យាយាមដោះលែងលោកយេស៊ូ
លោកយេស៊ូបានត្រូវកាត់ទោស ហើយនាំទៅប្រហារជីវិត
លោកយេស៊ូត្រូវគេវាយធ្វើបាបយ៉ាងខ្លាំង ហើយចំអកមើលងាយ។ ពីឡាតព្យាយាមដោះលែងលោកម្ដងហើយម្ដងទៀត តែអ្វីទាំងនេះមិនបានធ្វើឲ្យពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកសមគំនិតប្ដូរចិត្តឡើយ។ ពួកគេមិនចង់ឲ្យអ្វីមករារាំងការប្រហារជីវិតលោកយេស៊ូទេ។ ដូច្នេះ ពួកគេបន្តស្រែកថា៖ «ព្យួរគាត់ទៅ! ព្យួរគាត់ទៅ!»។ ពីឡាតនិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ចូរយកគាត់ទៅព្យួរដោយខ្លួនអ្នកចុះ ព្រោះខ្ញុំមិនឃើញថាគាត់មានកំហុសអ្វីទេ»។—យ៉ូហាន ១៩:៦
ជនជាតិយូដាមិនអាចធ្វើឲ្យពីឡាតប្រហារជីវិតលោកយេស៊ូ ដោយការចោទប្រកាន់ថាលោកបះបោរប្រឆាំងនឹងរដ្ឋាភិបាលរ៉ូមឡើយ។ ចុះយ៉ាងណាការចោទប្រកាន់ខាងសាសនា? ម្ដងនេះទៀត ពួកគេបានចោទប្រកាន់ថាលោកយេស៊ូប្រមាថព្រះ ដូចដែលពួកគេធ្លាប់ធ្វើក្នុងការវិនិច្ឆ័យក្ដីនៅមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់។ ពួកគេនិយាយថា៖ «យើងមានច្បាប់ ហើយយោងទៅតាមច្បាប់នោះគាត់គួរតែស្លាប់ ពីព្រោះគាត់អះអាងថាគាត់ជាបុត្រព្រះ»។ (យ៉ូហាន ១៩:៧) នេះជាការចោទប្រកាន់ថ្មីដែលពីឡាតបានឮ។
ពីឡាតចូលទៅក្នុងវិមានគាត់វិញ ហើយព្យាយាមរកវិធីដោះលែងលោកយេស៊ូជាបុរសដែលបង្ហាញចិត្តស្ងប់និងភាពថ្លៃថ្នូរ ទោះបីជាលោកបានទទួលការធ្វើបាបយ៉ាងខ្លាំងក៏ដោយ។ ម្យ៉ាងទៀត ប្រពន្ធពីឡាតហាមគាត់មិនឲ្យពាក់ព័ន្ធនឹងបុរសសុចរិតនេះឲ្យសោះ។ (ម៉ាថាយ ២៧:១៩) ចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះការចោទប្រកាន់ថ្មីរបស់ជនជាតិយូដាដែលថាអ្នកទោសនេះគឺជា«បុត្រព្រះ»? ពីឡាតដឹងថាលោកយេស៊ូមកពីស្រុកកាលីឡេ។ (លូកា ២៣:៥-៧) យ៉ាងណាក្ដី គាត់សួរលោកយេស៊ូថា៖ «តើអ្នកមកពីណា?»។ (យ៉ូហាន ១៩:៩) ដូច្នេះ ពីឡាតប្រហែលជាឆ្ងល់ថាលោកយេស៊ូធ្លាប់មានជីវិតពីមុន ក្នុងន័យថាលោកជាកូនរបស់ព្រះក៏មិនដឹង។
ពីឡាតបានឮពីលោកយេស៊ូដោយផ្ទាល់ថាលោកគឺជាស្តេច ប៉ុន្តែរាជាណាចក្ររបស់លោកមិនមែនមកពីពិភពលោកនេះទេ។ លោកយេស៊ូដឹងថាលោកមិនចាំបាច់បកស្រាយម្ដងទៀតនូវអ្វីដែលលោកបានមានប្រសាសន៍នៅលើកមុនទេ ដូច្នេះលោកនៅស្ងៀម។ ការដែលលោកយេស៊ូនៅស្ងៀម នោះបានធ្វើឲ្យពីឡាតដែលជាបុរសមានអំណួតខឹងយ៉ាងខ្លាំង។ ហេតុនេះ ពីឡាតនិយាយទៅកាន់លោកយេស៊ូថា៖ «តើអ្នកមិននិយាយជាមួយនឹងខ្ញុំទេឬ? តើអ្នកមិនដឹងថា ខ្ញុំមានអំណាចដោះលែងអ្នក ហើយក៏មានអំណាចព្យួរអ្នកទេឬ?»។—យ៉ូហាន ១៩:១០
លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ដោយត្រង់ទៅពីឡាតថា៖ «អ្នកនឹងគ្មានអំណាចធ្វើអ្វីទាស់នឹងខ្ញុំសោះ ប្រសិនបើអ្នកមិនបានទទួលពីស្ថានលើ។ ហេតុនេះបុរសដែលបានប្រគល់ខ្ញុំឲ្យអ្នក បានធ្វើខុសធ្ងន់ជាង»។ (យ៉ូហាន ១៩:១១) លោកយេស៊ូទំនងជាមិនគ្រាន់តែសំដៅទៅលើបុគ្គលម្នាក់ប៉ុណ្ណោះទេ តែលោកក៏រួមបញ្ចូលកៃផាស អ្នកសមគំនិតជាមួយនឹងគាត់ និងយូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុតដែរ។ ពួកគេមានទោសធ្ងន់ជាងពីឡាតទៅទៀត។
ពីឡាតកោតស្ងើចចំពោះការប្រព្រឹត្តនិងប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូ។ ម្យ៉ាងទៀត គាត់រឹតតែភ័យខ្លាចដោយសារគាត់គិតថាលោកយេស៊ូប្រហែលជាបុត្ររបស់ព្រះ ដូច្នេះគាត់ព្យាយាមដោះលែងលោកម្ដងទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែ ជនជាតិយូដាលើកយកមូលហេតុមួយទៀតដែលច្បាស់ជាធ្វើឲ្យពីឡាតភ័យខ្លាចកាន់តែខ្លាំង។ ពួកគេព្រមានគាត់ថា៖ «ប្រសិនបើលោកដោះលែងបុរសនេះ លោកមិនមែនជាមិត្តរបស់សេសារទេ។ អ្នកណាដែលលើកខ្លួនជាស្តេច អ្នកនោះនិយាយប្រឆាំងសេសារ»។—យ៉ូហាន ១៩:១២
ក្រោយពីឮដូច្នេះ អភិបាលពីឡាតក៏យកលោកយេស៊ូចេញមកក្រៅម្ដងទៀត រួចអង្គុយនៅកន្លែងវិនិច្ឆ័យក្ដី ហើយប្រាប់បណ្ដាជនថា៖ «មើល! ស្តេចរបស់អ្នករាល់គ្នា!»។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ជនជាតិយូដាមិនប្រែចិត្តឡើយ។ ពួកគេស្រែកឡើងថា៖ «យកគាត់ចេញ! យកគាត់ចេញ! ព្យួរគាត់ទៅ!»។ ពីឡាតនិយាយរបៀបអង្វរទៅពួកគេថា៖ «តើឲ្យខ្ញុំព្យួរស្តេចរបស់អ្នករាល់គ្នាឬ?»។ តាំងពីយូរមកហើយ ជនជាតិយូដាបានស្អប់ការជិះជាន់របស់រដ្ឋាភិបាលរ៉ូម ប៉ុន្តែពួកសង្ឃនាយកឆ្លើយដោយម៉ឺងម៉ាត់ថា៖ «យើងគ្មានស្តេចក្រៅពីសេសារទេ»។—យ៉ូហាន ១៩:១៤, ១៥
យ៉ាងណាក្ដី ពីឡាតមិនហ៊ានតវ៉ានឹងជនជាតិយូដាឡើយ ដូច្នេះគាត់ធ្វើតាមអ្វីដែលពួកគេទាមទារ ដោយប្រគល់លោកយេស៊ូទៅឲ្យគេប្រហារជីវិត។ ក្រោយមក ពួកទាហានដោះសំពត់ដណ្ដប់ដែលមានពណ៌ក្រហមឆ្អៅចេញពីលោកយេស៊ូ ហើយយកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោកមកបំពាក់ឲ្យវិញ។ កាលដែលលោកយេស៊ូបានត្រូវនាំចេញទៅ លោកត្រូវលីបង្គោលទារុណកម្មរបស់លោក។
ឥឡូវនេះជិតដល់ពេលថ្ងៃត្រង់នាថ្ងៃសុក្រ ទី១៤ ខែណែសានហើយ។ លោកយេស៊ូមិនបានសម្រាកតាំងពីព្រឹកថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ហើយបានទទួលការវាយធ្វើបាបម្ដងហើយម្ដងទៀត។ លោកត្រូវលីបង្គោលដ៏ធ្ងន់នោះដោយពិបាក រួចមកលោកក៏លែងមានកម្លាំងលីបង្គោលដើរទៅមុខទៀត។ ដូច្នេះ ពួកទាហានបង្ខំអ្នកដើរកាត់ម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម៉ូនដែលមកពីគីរេនស្រុកអាហ្វ្រិក ឲ្យលីបង្គោលទារុណកម្មរបស់លោកយកទៅកន្លែងប្រហារជីវិត។ នៅពេលនោះ មានមនុស្សសន្ធឹកណាស់ព្រមទាំងស្ត្រីជាច្រើនកំពុងដើរតាមលោក ហើយស្ត្រីទាំងនោះកំពុងគក់ទ្រូងដោយក្ដីទុក្ខព្រួយ ហើយយំសោកអំពីលោក។
រួចមក លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកស្ត្រីដែលកំពុងយំសោកទាំងនោះថា៖ «កូនស្រីនៃក្រុងយេរូសាឡិមអើយ ឈប់យំសោកអំពីខ្ញុំ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរយំសោកអំពីដំណើរខ្លួនអ្នករាល់គ្នា និងកូនរបស់អ្នករាល់គ្នាវិញ ពីព្រោះមើល! នឹងមានគ្រាមកដល់ ដែលពេលនោះមនុស្សនឹងនិយាយថា៖ ‹ស្ត្រីអារទាំងឡាយ ស្ត្រីណាដែលមិនបានបង្កើតកូន និងស្ត្រីណាដែលមិនបានបំបៅកូន គឺស្ត្រីទាំងនោះហើយដែលមានសុភមង្គល!›។ រួចគេនឹងចាប់ផ្ដើមនិយាយទៅភ្នំធំៗថា៖ ‹រលំលើយើងមក!› ក៏នឹងនិយាយទៅភ្នំតូចៗថា៖ ‹គ្របលើយើងមក!›។ ពីព្រោះប្រសិនបើគេធ្វើការទាំងនេះពេលដែលដើមឈើនៅស្រស់ តើអ្វីនឹងកើតឡើងកាលដែលដើមឈើនោះក្រៀមស្វិតទៅវិញ?»។—លូកា ២៣:២៨-៣១
លោកយេស៊ូកំពុងសំដៅលើប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល។ ប្រជាជាតិនេះគឺប្រៀបដូចជាដើមឈើដែលកំពុងក្រៀមស្វិតទៅ តែនៅសល់ភាពស្រស់តែបន្ដិចទេ ក្នុងន័យថានៅមានលោកយេស៊ូនិងជនជាតិយូដាឯទៀតដែលជឿលើលោក។ ប៉ុន្តែ ពេលលែងមានលោកយេស៊ូនិងអ្នកកាន់តាមលោកទៀត ប្រជាជាតិនោះនឹងលែងមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះ ហើយនេះប្រៀបដូចជាដើមឈើដែលក្រៀមស្វិតទៅ។ ជាលទ្ធផល នៅពេលដែលព្រះអនុញ្ញាតឲ្យជនជាតិរ៉ូមធ្វើជាអ្នកវិនិច្ឆ័យក្ដីប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល នោះនឹងមានការយំសោកយ៉ាងខ្លាំង!
-
-
ស្តេចដែលគ្មានកំហុសទទួលការឈឺចាប់នៅលើបង្គោលលោកយេស៊ូ ជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ជាជីវិត
-
-
ជំពូកទី១៣១
ស្តេចដែលគ្មានកំហុសទទួលការឈឺចាប់នៅលើបង្គោល
ម៉ាថាយ ២៧:៣៣-៤៤ ម៉ាកុស ១៥:២២-៣២ លូកា ២៣:៣២-៤៣ យ៉ូហាន ១៩:១៧-២៤
លោកយេស៊ូត្រូវគេព្យួរលើបង្គោលទារុណកម្ម
លោកយេស៊ូត្រូវគេសើចចំអកដោយសារស្លាកនៅលើក្បាលលោក
លោកយេស៊ូប្រាប់សេចក្ដីសង្ឃឹមអំពីជីវិតនៅផែនដីដែលជាសួនឧទ្យាន
លោកយេស៊ូបានត្រូវនាំទៅកន្លែងមួយដែលមិនសូវឆ្ងាយពីក្រុងយេរូសាឡិម។ កន្លែងនោះហៅថាកុលកូថា ឬលលាដ៍ក្បាល។ លោកនិងចោរប្លន់ពីរនាក់នឹងត្រូវគេប្រហារជីវិតនៅទីនោះ។ បណ្ដាជនអាច‹មើលឃើញកន្លែងនោះពីចម្ងាយ›បាន។—ម៉ាកុស ១៥:៤០
ពួកទាហានបានដោះសម្លៀកបំពាក់របស់អ្នកទោសទាំងបីនាក់នោះ។ រួចមក ពួកគេបានយកស្រាលាយជាមួយនឹងថ្នាំម្យ៉ាងដែលមានជាតិល្វីងមកជូនពួកគាត់ពិសា។ តាមមើលទៅ ពួកស្ត្រីនៅក្រុងយេរូសាឡិមបានលាយស្រានេះ ហើយពួកទាហានរ៉ូមក៏បានអនុញ្ញាតឲ្យយកស្រានោះឲ្យអ្នកទោសដែលត្រូវប្រហារជីវិតផឹកដែរ ដើម្បីបំបាត់ការឈឺចាប់។ ក្រោយពីលោកយេស៊ូភ្លក់ហើយ លោកបដិសេធមិនព្រមផឹកស្រានោះទេ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះលោកមិនចង់ឲ្យអ្វីណាមួយមកធ្វើឲ្យស្មារតីលោកចុះខ្សោយក្នុងអំឡុងការសាកល្បងដ៏ខ្លាំងបំផុតនេះ ពោលគឺលោកចង់នៅមានស្មារតីនិងនៅស្មោះត្រង់រហូតដល់ស្លាប់។
ឥឡូវ ពួកទាហានសន្ធឹងដៃទាំងពីររបស់លោកយេស៊ូលើបង្គោល។ (ម៉ាកុស ១៥:២៥) រួចមក ពួកគេយកដែកគោលមកដំដៃនិងជើងរបស់លោកភ្ជាប់នឹងបង្គោលនោះ។ ពេលដែលដែកគោលធ្លុះចូលក្នុងសាច់និងសរសៃ ធ្វើឲ្យលោកឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង។ ជាពិសេស ពេលពួកទាហានលើកបង្គោលនោះឡើង រឹតតែធ្វើឲ្យលោកចុកចាប់ថែមទៀត ដោយសារទម្ងន់ខ្លួនរបស់លោកធ្វើឲ្យដៃនិងជើងរបស់លោកកាន់តែរយះ។ ក៏ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមិនបានស្រែកបន្ទោសពួកទាហានទាំងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកអធិដ្ឋានថា៖ «បិតាអើយ សូមអភ័យទោសឲ្យពួកគេ ព្រោះពួកគេមិនដឹងថាខ្លួនកំពុងធ្វើអ្វីឡើយ»។—លូកា ២៣:៣៤
តាមទម្លាប់ ពួកទាហានរ៉ូមធ្វើស្លាកដើម្បីបញ្ជាក់អំពីបទល្មើសរបស់អ្នកដែលបានត្រូវវិនិច្ឆ័យទោសថាជាឧក្រិដ្ឋជន។ លើកនេះ ពីឡាតសរសេរប្រកាសមួយដែលថា៖ «យេស៊ូពីក្រុងណាសារ៉ែត ជាស្តេចនៃជនជាតិយូដា»។ ស្លាកនេះបានត្រូវសរសេរជាអក្សរហេប្រឺ ឡាតាំង និងក្រិច ដូច្នេះមនុស្សភាគច្រើនអាចអានបាន។ ពីឡាតធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីបង្ហាញការមិនពេញចិត្តចំពោះជនជាតិយូដាដែលទាមទារឲ្យប្រហារជីវិតលោកយេស៊ូ។ ប៉ុន្តែ នេះបានធ្វើឲ្យពួកសង្ឃនាយកខកចិត្ត ហើយតវ៉ាថា៖ «សូមកុំសរសេរថា ‹ស្តេចនៃជនជាតិយូដា។ ប៉ុន្តែសរសេរថា គាត់បាននិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំជាស្តេចនៃជនជាតិយូដា›»។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លើកនេះពីឡាតមិនចង់ធ្វើតាមការទាមទាររបស់ពួកគេទេ ហេតុនេះគាត់ឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំសរសេរយ៉ាងណា ត្រូវទុកយ៉ាងនោះ»។—យ៉ូហាន ១៩:១៩-២២
ឮដូច្នេះ ពួកសង្ឃនាយកខឹងខ្លាំងណាស់ ហេតុនេះពួកគេក៏និយាយម្ដងទៀតអំពីការចោទប្រកាន់មិនពិតដែលបានធ្វើឡើងនៅឯក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់នាពេលមុននោះ។ ដូច្នេះហើយបានជាពួកអ្នកដើរកាត់ទីនោះគ្រវីក្បាលទាំងនិយាយប្រមាថមើលងាយលោកយេស៊ូថា៖ «ហាស! អ្នកដែលរុះវិហារហើយសង់ឡើងវិញក្នុងបីថ្ងៃអើយ! ចូរសង្គ្រោះខ្លួនអ្នកដោយចុះពីបង្គោលទារុណកម្មមក!»។ ពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ក៏បាននិយាយគ្នាចំអកឲ្យលោកដែរថា៖ «សូមគ្រិស្ត ជាស្តេចនៃអ៊ីស្រាអែលចុះពីបង្គោលទារុណកម្មមក ដើម្បីឲ្យយើងឃើញហើយជឿផង!»។ (ម៉ាកុស ១៥:២៩-៣២) សូម្បីតែពួកចោរប្លន់ដែលបានត្រូវព្យួរនៅខាងស្ដាំនិងខាងឆ្វេងលោកក៏បានតិះដៀលលោកដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ លោកគឺជាបុគ្គលតែម្នាក់គត់ដែលគ្មានកំហុស។
ពួកទាហានរ៉ូមបួននាក់ក៏បានចំអកឲ្យលោកយេស៊ូដែរ។ ពួកគេប្រហែលជាបានផឹកស្រាជូរ ដូច្នេះឥឡូវពួកគេធ្វើដូចជាយកស្រានោះទៅឲ្យលោកយេស៊ូដែលមិនអាចទទួលពិសាបាន។ ពេលទាហានរ៉ូមទាំងនោះឃើញស្លាកដែលនៅពីលើក្បាលលោក នោះពួកគេចំអកឲ្យលោកយេស៊ូថា៖ «បើឯងជាស្តេចជនជាតិយូដា ចូរសង្គ្រោះខ្លួនឯងចុះ»។ (លូកា ២៣:៣៦, ៣៧) សូមគិតទៅមើល! បុរសនេះដែលបានបង្ហាញថាខ្លួនជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត និងជាជីវិត តែឥឡូវបែរជាត្រូវគេចំអកហើយមើលងាយមើលថោកទៅវិញ! ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ លោកយេស៊ូតាំងចិត្តរងការឈឺចាប់ទាំងអស់ ដោយមិនផ្ដន្ទាទោសជនជាតិយូដាដែលកំពុងមើលលោក និងទាហានរ៉ូមដែលកំពុងចំអកឲ្យលោក ព្រមទាំងឧក្រិដ្ឋជនពីរនាក់ដែលព្យួរនៅសងខាងលោកឡើយ។
ទាហានទាំងបួននាក់នោះបានយកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោកយេស៊ូមកហែកជាបួនចម្រៀក។ រួចពួកគេចាប់ឆ្នោតដើម្បីដឹងថាអ្នកណានឹងបានចម្រៀកមួយណា។ ក៏ប៉ុន្តែ សម្លៀកបំពាក់ក្នុងរបស់លោកធ្វើឡើងពីក្រណាត់ដែលមានគុណភាពល្អ«គ្មានថ្នេរឡើយ ព្រោះបានត្រូវត្បាញពីលើចុះមក»។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេនិយាយគ្នាថា៖ «កុំហែកសម្លៀកបំពាក់នោះ ប៉ុន្តែយើងនាំគ្នាចាប់ឆ្នោតដើម្បីដឹងថាអ្នកណានឹងបានវា»។ ដូច្នេះ ដោយមិនដឹងខ្លួន ពួកគេបានធ្វើឲ្យទំនាយក្នុងគម្ពីរបានកើតឡើង។ ទំនាយនោះចែងថា៖ «ពួកគេបានយកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ខ្ញុំហើយចែកគ្នា ក៏បានចាប់ឆ្នោតយកសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្ញុំ»។—យ៉ូហាន ១៩:២៣, ២៤; ទំនុកតម្កើង ២២:១៨
ក្រោយមក ឧក្រិដ្ឋជនម្នាក់ក្នុងចំណោមពីរនាក់នោះ បានជឿជាក់ថាលោកយេស៊ូពិតជាស្តេចមែន។ ហេតុនេះ គាត់បានស្តីបន្ទោសឧក្រិដ្ឋជនម្នាក់ទៀតថា៖ «តើអ្នកមិនកោតខ្លាចព្រះសោះឬ? ឥឡូវនេះអ្នកបានទទួលទោសដូចគ្នាដែរ ហើយទោសយើងនេះគឺត្រឹមត្រូវណាស់ ព្រោះយើងកំពុងទទួលបានសព្វគ្រប់នូវអ្វីដែលសមនឹងការដែលយើងបានប្រព្រឹត្ត។ ប៉ុន្តែបុរសនេះគ្មានកំហុសអ្វីឡើយ»។ រួចគាត់អង្វរលោកយេស៊ូថា៖ «សូមនឹកឃើញខ្ញុំ កាលណាលោកទៅជាស្តេច»។—លូកា ២៣:៤០-៤២
លោកយេស៊ូឆ្លើយតបថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នកការពិតនៅថ្ងៃនេះថា អ្នកនឹងនៅជាមួយនឹងខ្ញុំក្នុងសួនឧទ្យាន» តែលោកមិនបានបញ្ជាក់ថាគាត់នឹងនៅជាមួយនឹងលោកក្នុងរាជាណាចក្រទេ។ (លូកា ២៣:៤៣) សេចក្ដីសន្យារបស់លោកយេស៊ូចំពោះឧក្រិដ្ឋជនម្នាក់នេះ គឺខុសគ្នាពីសេចក្ដីសន្យាដែលលោកបានប្រាប់ពួកសាវ័ក ពោលគឺពួកគាត់នឹងអង្គុយលើបល្ល័ង្កជាមួយនឹងលោកក្នុងរាជាណាចក្រ។ (ម៉ាថាយ ១៩:២៨; លូកា ២២:២៩, ៣០) យ៉ាងណាមិញ ឧក្រិដ្ឋជនជនជាតិយូដានេះប្រហែលជាធ្លាប់ឮអំពីផែនដីជាសួនឧទ្យានដែលជាគោលបំណងដើមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ពោលគឺលំនៅសម្រាប់អាដាមនិងអេវ៉ា ព្រមទាំងកូនចៅរបស់ពួកគេ។ ឥឡូវទោះបីជាចោរប្លន់នេះនឹងស្លាប់ទៅក៏ដោយ តែគាត់មានសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលលោកយេស៊ូបានផ្ដល់ឲ្យគាត់។
-
-
«បុរសនេះប្រាកដជាបុត្រព្រះមែន»លោកយេស៊ូ ជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ជាជីវិត
-
-
ជំពូកទី១៣២
«បុរសនេះប្រាកដជាបុត្រព្រះមែន»
ម៉ាថាយ ២៧:៤៥-៥៦ ម៉ាកុស ១៥:៣៣-៤១ លូកា ២៣:៤៤-៤៩ យ៉ូហាន ១៩:២៥-៣០
លោកយេស៊ូស្លាប់លើបង្គោល
មានហេតុការណ៍ចម្លែកៗពេលលោកយេស៊ូបានស្លាប់
ឥឡូវនេះគឺ«ម៉ោងទីប្រាំមួយ» ឬម៉ោង១២ថ្ងៃត្រង់ ហើយ«ស្រុកទាំងមូលបានទៅជាងងឹតរហូតដល់ម៉ោងទីប្រាំបួន» ឬម៉ោង៣រសៀល។ (ម៉ាកុស ១៥:៣៣) ភាពងងឹតដ៏គួរឲ្យចម្លែកនេះមិនបានបណ្ដាលមកពីសូរ្យគ្រាសទេ។ សូរ្យគ្រាសតែងតែមាននៅពេលចូលខែ ដែលហៅថាដើមខ្នើត មិនមែននៅពេលខែពេញបូណ៌មី ដែលត្រូវនឹងបុណ្យរំលងនោះទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ភាពងងឹតនេះមានរយៈពេលយូរជាងសូរ្យគ្រាសដែលធម្មតាមានរយៈពេលតែពីរបីនាទីប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ ព្រះបានធ្វើឲ្យមានភាពងងឹតនេះ!
សូមស្រមៃគិតថាតើហេតុការណ៍នេះមានឥទ្ធិពលខ្លាំងយ៉ាងណាទៅលើពួកអ្នកដែលកំពុងចំអកមើលងាយលោកយេស៊ូ។ ក្នុងអំឡុងពេលមានភាពងងឹតនេះ មានស្ត្រីបួននាក់បានចូលទៅជិតបង្គោលទារុណកម្ម។ ពួកគាត់រួមមានម្ដាយរបស់លោកយេស៊ូ សាឡូមេ ម៉ារៀម៉ាក់ដាឡេន និងម៉ារៀដែលជាម្ដាយរបស់សាវ័កយ៉ាកុបតូច។
នៅពេលនោះ សាវ័កយ៉ូហានឈរនៅជិតម្ដាយរបស់លោកយេស៊ូ។ នាងកំពុងយំសោកសង្រេង«ក្បែរបង្គោលទារុណកម្ម»។ ម៉ារៀឃើញថាកូនប្រុសដែលនាងបានបង្កើតហើយចិញ្ចឹមបីបាច់ បានត្រូវគេព្យួរនៅលើបង្គោលយ៉ាងឈឺចាប់។ ពេលនាងឃើញដូច្នេះ នេះប្រៀបដូចជាមាន«ដាវវែងមួយ»ចាក់ទម្លុះចិត្តរបស់នាង។ (យ៉ូហាន ១៩:២៥; លូកា ២:៣៥) ចំណែកឯលោកយេស៊ូវិញ ទោះជាលោករងការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងក៏ដោយ លោកនៅតែគិតអំពីសុខទុក្ខម្ដាយរបស់លោក។ កាលដែលលោកកំពុងខំប្រឹងមានប្រសាសន៍ទៅម្ដាយថា៖ «មើល! កូនរបស់អ្នក!» នោះលោកងាកមើលទៅយ៉ូហាន។ បន្ទាប់មក ពេលដែលលោកកំពុងព្យាយាមមានប្រសាសន៍ទៅយ៉ូហានថា៖ «មើល! ម្ដាយរបស់អ្នក!» នោះលោកងាកមើលទៅម៉ារៀវិញ។—យ៉ូហាន ១៩:២៦, ២៧
លោកយេស៊ូកំពុងប្រគល់ភារកិច្ចមើលថែម្ដាយរបស់លោកឲ្យទៅសាវ័កដែលលោកស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំង។ ពេលនោះ នាងទំនងជាបានក្លាយទៅជាស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់។ លោកយេស៊ូដឹងថាប្អូនប្រុសៗរបស់លោកមិនទាន់មានជំនឿលើលោកទេ។ ដូច្នេះ លោកកំពុងរៀបចំឲ្យម្ដាយរបស់លោកទទួលការមើលថែខាងផ្លូវកាយផ្លូវចិត្ត ព្រមទាំងខាងជំនឿផងដែរ។ នេះពិតជាគំរូដ៏ល្អមែន!
ប្រហែលជានៅពេលដែលភាពងងឹតជិតកន្លងផុតទៅ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំស្រេកទឹក»។ ដោយធ្វើដូច្នេះ លោកកំពុងសម្រេចទំនាយក្នុងគម្ពីរ។ (យ៉ូហាន ១៩:២៨; ទំនុកតម្កើង ២២:១៥) លោកយេស៊ូមានអារម្មណ៍ថាបិតារបស់លោក ហាក់បីដូចជាបានឈប់ការពារលោកដើម្បីឲ្យចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈរបស់លោកទទួលការល្បងលដល់កម្រិតខ្ពស់បំផុត។ ដូច្នេះ គ្រិស្តបានបន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងថា៖ «អេលី! អេលី! ឡាម៉ា សាបាក់ថានី?» ដែលបកប្រែថា៖ «ព្រះខ្ញុំអើយ! ព្រះខ្ញុំអើយ! ហេតុអ្វីបានជាលះចោលខ្ញុំ?»។ ពេលឮដូច្នេះ ពួកអ្នកខ្លះដែលឈរនៅក្បែរនោះក៏យល់ច្រឡំហើយនិយាយថា៖ «មើល! គាត់កំពុងហៅអេលីយ៉ា!»។ ប៉ុន្តែ មានម្នាក់រត់ទៅយកវត្ថុម្យ៉ាងដែលអាចជក់ទឹក ទៅជ្រលក់ក្នុងស្រាជូរ រួចដាក់លើចុងដើមត្រែងមួយ ហើយហុចឲ្យលោកយេស៊ូពិសា។ រួចអ្នកខ្លះនិយាយថា៖ «កុំរវល់នឹងគាត់! ចាំមើលថាតើអេលីយ៉ាមកដាក់គាត់ចុះឬមិនមក?»។—ម៉ាកុស ១៥:៣៤-៣៦
បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូបន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងថា៖ «ការទាំងអស់បានសម្រេចហើយ!»។ (យ៉ូហាន ១៩:៣០) ពិតណាស់ លោកបានសម្រេចកិច្ចការទាំងអស់ដែលបិតាបានប្រគល់ឲ្យធ្វើនៅផែនដី។ នៅទីបំផុត លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «បិតា! ខ្ញុំសូមប្រគល់ជីវិតខ្ញុំជូនលោក!»។ (លូកា ២៣:៤៦) ដោយមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ លោកយេស៊ូមានន័យថាលោកប្រគល់កម្លាំងជីវិតឲ្យព្រះយេហូវ៉ា ដោយមានទំនុកចិត្តថាព្រះនឹងផ្ដល់កម្លាំងជីវិតនោះមកលោកវិញក្រោយមក។ រួចមក លោកយេស៊ូគ្រិស្តឱនក្បាលផុតដង្ហើមទៅ ដោយបង្ហាញទំនុកចិត្តទៅលើព្រះជានិច្ច។
ភ្លាមនោះ មានការរញ្ជួយដីយ៉ាងខ្លាំង ហើយថ្មបានប្រេះដាច់ពីគ្នា រហូតដល់ទីបញ្ចុះសពដែលនៅខាងក្រៅក្រុងយេរូសាឡិមបានរបើកឡើង រួចសពជាច្រើនក៏បានខ្ទាតឡើងចេញមកក្រៅ។ អ្នកដែលដើរកាត់ទីនោះបានឃើញសពទាំងនោះ រួចក៏ដើរចូលក្នុង«ក្រុងបរិសុទ្ធ» ហើយប្រាប់បណ្ដាជនអំពីអ្វីដែលពួកគេបានឃើញ។—ម៉ាថាយ ១២:១១; ២៧:៥១-៥៣
ពេលដែលលោកយេស៊ូស្លាប់ វាំងននដែលជារបាំងរវាងកន្លែងបរិសុទ្ធបំផុតនិងកន្លែងបរិសុទ្ធនៅវិហារបានរហែកជាពីរ ចាប់ពីលើចុះដល់ក្រោម។ ព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏គួរឲ្យរន្ធត់នេះបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះចំពោះពួកអ្នកដែលសម្លាប់បុត្ររបស់លោក ហើយក៏បញ្ជាក់ដែរថាផ្លូវចូលទៅស្ថានសួគ៌ដែលតំណាងដោយកន្លែងបរិសុទ្ធបំផុត បានត្រូវបើកហើយ។—ហេប្រឺ ៩:២, ៣; ១០:១៩, ២០
ពួកបណ្ដាជនច្បាស់ជាភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង។ នាយទាហានដែលមើលការខុសត្រូវនៅកន្លែងប្រហារជីវិត បានប្រកាសថា៖ «បុរសនេះប្រាកដជាបុត្រព្រះមែន»។ (ម៉ាកុស ១៥:៣៩) គាត់ប្រហែលជាបាននៅកន្លែងដែលពីឡាតវិនិច្ឆ័យក្ដីលោកយេស៊ូ និងពេលដែលពួកគេជជែកអំពីរឿងថាលោកយេស៊ូជាបុត្ររបស់ព្រះមែនឬក៏មិនមែន។ ឥឡូវនេះគាត់ជឿជាក់ថាលោកយេស៊ូជាមនុស្សសុចរិត ហើយពិតជាបុត្ររបស់ព្រះមែន។
ព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏គួរឲ្យចម្លែកទាំងនេះច្បាស់ជាមានឥទ្ធិពលទៅលើពួកបណ្ដាជនដែលនៅទីនោះ។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ចាប់ផ្ដើមត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញដោយ«គក់ទ្រូង» ដែលបញ្ជាក់អំពីការកើតទុក្ខនិងការអាម៉ាស់មុខរបស់ពួកគេ។ (លូកា ២៣:៤៨) ក្នុងចំណោមអស់អ្នកដែលកំពុងឈរមើលពីចម្ងាយ មានស្ត្រីជាច្រើនដែលជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ ហើយនៅពេលខ្លះបានធ្វើដំណើរជាមួយនឹងលោក។ ហេតុការណ៍ដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះក៏មានឥទ្ធិពលទៅលើចិត្តរបស់ពួកគេដែរ។
-
-
សពលោកយេស៊ូបានត្រូវរៀបចំយកទៅបញ្ចុះលោកយេស៊ូ ជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ជាជីវិត
-
-
ជំពូកទី១៣៣
សពលោកយេស៊ូបានត្រូវរៀបចំយកទៅបញ្ចុះ
ម៉ាថាយ ២៧:៥៧–២៨:២ ម៉ាកុស ១៥:៤២–១៦:៤ លូកា ២៣:៥០–២៤:៣ យ៉ូហាន ១៩:៣១–២០:១
សពលោកយេស៊ូបានត្រូវយកចុះពីបង្គោល
សពបានត្រូវរៀបចំយកទៅបញ្ចុះ
ពួកស្ត្រីឃើញថាផ្នូរនៅទទេ
ឥឡូវថ្ងៃសុក្រ ទី១៤ ខែណែសាន កាន់តែជ្រេហើយ។ ថ្ងៃឈប់សម្រាកនៅថ្ងៃទី១៥ ខែណែសាន នឹងចាប់ផ្ដើមក្រោយថ្ងៃលិច។ លោកយេស៊ូបានស្លាប់ហើយ ប៉ុន្តែចោរប្លន់ពីរនាក់ដែលនៅក្បែរលោកគឺនៅរស់នៅឡើយ។ យោងតាមច្បាប់ម៉ូសេ សាកសព‹មិនត្រូវជាប់នៅលើឈើរហូតដល់ភ្លឺឡើយ› ប៉ុន្តែ ត្រូវយកទៅបញ្ចុះ«នៅថ្ងៃនោះឯងជាកុំខាន»។—ចោទិយកថា ២១:២២, ២៣
បន្ថែមទៅទៀត រសៀលថ្ងៃសុក្រគឺត្រូវគេហៅថាថ្ងៃរៀបចំ ពីព្រោះពេលនោះបណ្ដាជនរៀបចំអាហារនិងបញ្ចប់កិច្ចការឯទៀតដែលពួកគេត្រូវធ្វើមុនថ្ងៃឈប់សម្រាក។ នៅពេលថ្ងៃលិច ថ្ងៃឈប់សម្រាក«ដ៏ធំ»នឹងចាប់ផ្ដើម។ (យ៉ូហាន ១៩:៣១) ហេតុអ្វី? ពីព្រោះថ្ងៃទី១៥ ខែណែសាន គឺជាថ្ងៃដំបូងនៃបុណ្យនំឥតដំបែដែលមានរយៈពេល៧ថ្ងៃ ហើយថ្ងៃដំបូងនោះតែងតែជាថ្ងៃឈប់សម្រាក។ (លេវីវិន័យ ២៣:៥, ៦) ម្ដងនេះ ថ្ងៃដំបូងនៃបុណ្យនំឥតដំបែ គឺចំនឹងថ្ងៃឈប់សម្រាកប្រចាំសប្ដាហ៍ដែលជាថ្ងៃទី៧។ ដូច្នេះបានជាគេហៅថ្ងៃនោះថាជាថ្ងៃឈប់សម្រាកដ៏ធំ។
ហេតុនេះ ជនជាតិយូដាបានសុំពីឡាតធ្វើឲ្យលោកយេស៊ូនិងចោរប្លន់ពីរនាក់ដែលនៅក្បែរលោកស្លាប់លឿនជាង។ តើតាមរបៀបណា? គឺដោយបំបាក់ជើងរបស់ពួកគាត់។ ប្រសិនបើជើងរបស់ពួកគាត់បាក់ ពួកគាត់មិនអាចប្រើជើងរុញខ្លួនរបស់ពួកគាត់ឡើងដើម្បីដកដង្ហើមបានឡើយ។ ដូច្នេះ ពួកទាហានបានមកបំបាក់ជើងចោរប្លន់ទាំងពីរនាក់នោះ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនបានបំបាក់ជើងរបស់លោកយេស៊ូទេ ពីព្រោះពួកគេឃើញថាលោកបានស្លាប់ហើយ។ ការនេះបានធ្វើឲ្យសម្រេចនូវអ្វីដែលបានត្រូវទាយទុកនៅ ទំនុកតម្កើង ៣៤:២០ ដែលថា៖ «ទ្រង់រក្សាអស់ទាំងឆ្អឹងរបស់អ្នកនោះ មិនឲ្យឆ្អឹងណាមួយត្រូវបាក់ឡើយ»។
ដើម្បីកុំឲ្យមានការសង្ស័យថាលោកយេស៊ូពិតជាស្លាប់មែនឬមិនមែន នោះទាហានម្នាក់បានយកលំពែងមកចាក់ចំហៀងខ្លួនក្បែរបេះដូងរបស់លោក ហេតុនេះ«ឈាមនិងទឹកចេញមកភ្លាម»។ (យ៉ូហាន ១៩:៣៤) ការនេះបានកើតឡើងស្របតាមទំនាយមួយទៀតដែលចែងថា៖ «គេនឹងគន់មើលអ្នកដែលគេបានចាក់»។—សាការី ១២:១០
យ៉ូសែបដែលមកពីក្រុងអារីម៉ាថេគឺជា«អ្នកមាន» និងជាសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ម្នាក់ដែលមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះល្អ។ គាត់ក៏មានវត្តមាននៅកន្លែងប្រហារជីវិតដែរ។ (ម៉ាថាយ ២៧:៥៧) គាត់បានត្រូវរៀបរាប់ថាជា«មនុស្សល្អនិងសុចរិត»ដែល«កំពុងរង់ចាំរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ»។ តាមពិត គាត់ជា«អ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូដោយសម្ងាត់ ព្រោះខ្លាចជនជាតិយូដា»។ គាត់មិនបានគាំទ្រការសម្រេចសេចក្ដីរបស់តុលាការដែលវិនិច្ឆ័យលោកយេស៊ូឡើយ។ (លូកា ២៣:៥០; ម៉ាកុស ១៥:៤៣; យ៉ូហាន ១៩:៣៨) យ៉ូសែបបានតាំងចិត្តក្លាហានទៅជួបពីឡាតហើយសុំយកសពលោកយេស៊ូ។ ពេលនោះ ពីឡាតហៅនាយទាហានម្នាក់ដែលមើលការខុសត្រូវនៅកន្លែងប្រហារជីវិតមកសួរ នាយទាហាននោះបញ្ជាក់ថាលោកយេស៊ូបានស្លាប់ហើយ។ ដូច្នេះ ពីឡាតបានយល់ព្រមតាមសំណូមពររបស់យ៉ូសែប។
យ៉ូសែបបានទិញក្រណាត់ស្អាតសាច់ល្អ ហើយយកសពលោកយេស៊ូចុះពីបង្គោល។ គាត់រុំសពលោកជាមួយនឹងក្រណាត់សាច់ល្អដើម្បីរៀបចំយកទៅបញ្ចុះ។ នីកូដេម«ដែលមុនដំបូងបានមកជួបលោក[យេស៊ូ]នៅពេលយប់» ក៏បានជួយក្នុងការរៀបចំនេះដែរ។ (យ៉ូហាន ១៩:៣៩) គាត់បានយកជ័រល្វីងទេសនិងគ្រឿងក្រអូបប្រហែលជា៣៣គីឡូក្រាម។ សពលោកយេស៊ូបានត្រូវរុំនឹងក្រណាត់ជាមួយនឹងគ្រឿងក្រអូបទាំងនោះ តាមទំនៀមទម្លាប់នៃការបញ្ចុះសពរបស់ជនជាតិយូដា។
យ៉ូសែបមានកន្លែងបញ្ចុះសពថ្មីមួយដែលគេបានដាប់នៅក្នុងថ្មដែលនៅជិតនោះ។ គេបានដាក់សពលោកយេស៊ូនៅទីនោះ រួចប្រមៀលថ្មដ៏ធំមួយមកបិទមាត់ផ្នូរនោះ។ កិច្ចការទាំងនេះបានត្រូវធ្វើជាប្រញាប់ មុនថ្ងៃឈប់សម្រាកចាប់ផ្ដើម។ ម៉ារៀម៉ាក់ដាឡេននិងម៉ារៀដែលជាម្ដាយរបស់យ៉ាកុបតូចប្រហែលជាបានជួយរៀបចំសពលោកយេស៊ូផងដែរ។ ឥឡូវនេះ ពួកគាត់ប្រញាប់ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ហើយ«រៀបចំគ្រឿងក្រអូបនិងប្រេងក្រអូប» យកមកលាបលើសពលោកយេស៊ូថែមទៀតក្រោយថ្ងៃឈប់សម្រាក។—លូកា ២៣:៥៦
ថ្ងៃបន្ទាប់គឺជាថ្ងៃឈប់សម្រាក ពួកសង្ឃនាយកនិងពួកផារិស៊ីទៅជួបពីឡាត រួចនិយាយថា៖ «យើងបាននឹកឃើញអ្វីដែលអ្នកបោកប្រាស់នោះបាននិយាយកាលនៅរស់ថា៖ ‹ក្រោយបីថ្ងៃ ខ្ញុំនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ›។ ដូច្នេះ សូមបញ្ជាឲ្យគេយាមកន្លែងបញ្ចុះសពនោះរហូតដល់ថ្ងៃទីបី កុំឲ្យពួកអ្នកកាន់តាមអ្នកនោះមកលួចសពគាត់ ហើយប្រាប់បណ្ដាជនថា៖ ‹លោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញហើយ!› រួចការបោកប្រាស់ចុងក្រោយនេះនឹងអាក្រក់ជាងលើកមុនទៅទៀត»។ ពីឡាតប្រាប់ពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមានពួកអ្នកយាមស្រាប់ហើយ។ ដូច្នេះ ចូរទៅចាត់ចែងឲ្យគេយាមកន្លែងបញ្ចុះសពឲ្យបានមាំទាំតាមការយល់ឃើញរបស់អ្នករាល់គ្នាចុះ»។—ម៉ាថាយ ២៧:៦៣-៦៥
បន្ទាប់មក នៅព្រឹកព្រលឹមស្រាងៗនាថ្ងៃអាទិត្យ ម៉ារៀម៉ាក់ដាឡេន ម៉ារៀដែលជាម្ដាយរបស់យ៉ាកុបតូច និងពួកស្ត្រីឯទៀតបានយកគ្រឿងក្រអូបទៅទីបញ្ចុះសព ដើម្បីលាបលើសពលោកយេស៊ូ។ ពួកគាត់សួរគ្នាថា៖ «តើអ្នកណានឹងប្រមៀលថ្មចេញពីមាត់ច្រកចូលទីបញ្ចុះសពឲ្យយើង?»។ (ម៉ាកុស ១៦:៣) ប៉ុន្តែ មុនពេលដែលពួកគាត់បានទៅដល់ នៅទីនោះមានការរញ្ជួយដី។ បន្ថែមទៅទៀត ទេវតារបស់ព្រះបានប្រមៀលថ្មនោះចេញ ពួកអ្នកយាមក៏មិនបាននៅទីនោះដែរ ហើយផ្នូរក៏នៅទទេ!
-