-
លោកសម្អាតវិហារម្ដងទៀតលោកយេស៊ូ ជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ជាជីវិត
-
-
ជំពូកទី១០៣
លោកសម្អាតវិហារម្ដងទៀត
ម៉ាថាយ ២១:១២, ១៣, ១៨, ១៩ ម៉ាកុស ១១:១២-១៨ លូកា ១៩:៤៥-៤៨ យ៉ូហាន ១២:២០-២៧
លោកយេស៊ូដាក់បណ្ដាសាដើមល្វាតូច ហើយសម្អាតវិហារ
លោកយេស៊ូត្រូវស្លាប់ដើម្បីឲ្យមនុស្សឯទៀតទទួលជីវិត
ក្រោយពីលោកយេស៊ូនិងពួកអ្នកកាន់តាមបានចេញពីក្រុងយេរីខូ ពួកគាត់ស្នាក់នៅភូមិបេថានីអស់បីយប់។ ឥឡូវ នៅព្រឹកព្រលឹមថ្ងៃច័ន្ទ ទី១០ ខែណែសាន ពួកគាត់ធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ នៅពេលធ្វើដំណើរ លោកយេស៊ូក៏ចាប់ផ្ដើមឃ្លាន ដូច្នេះពេលលោកឃើញដើមល្វាតូចមួយ លោកដើរទៅដើមនោះ។ តើដើមល្វាតូចនោះមានផ្លែឬទេ?
ឥឡូវនេះគឺចុងខែមីនាហើយ តែរដូវផ្លែល្វាគឺនៅខែមិថុនា។ យ៉ាងណាក្ដី ដើមល្វាតូចនោះចេញស្លឹកមុនរដូវ។ ហេតុនេះ លោកយេស៊ូគិតថាដើមល្វាតូចនោះប្រហែលជាមានផ្លែមុនរដូវ។ ប៉ុន្តែ ពេលទៅដល់ លោកឃើញថាវាគ្មានផ្លែសោះ។ ដើមនោះចេញស្លឹកដែលធ្វើឲ្យគេច្រឡំថាវាមានផ្លែ។ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូស្រដីទៅកាន់ដើមនោះថា៖ «ចាប់តាំងពីឥឡូវនេះរហូតទៅ កុំឲ្យមានអ្នកណាបរិភោគផ្លែរបស់ឯងទៀតឡើយ»។ (ម៉ាកុស ១១:១៤) រំពេចនោះដើមល្វាតូចបានក្រៀមស្វិតទៅ។ អ្នកកាន់តាមលោកនឹងរៀនមេរៀនអំពីដើមល្វានោះនៅព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់។
មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក លោកយេស៊ូនិងពួកអ្នកកាន់តាមទៅដល់ក្រុងយេរូសាឡិម។ រួចលោកចូលទៅក្នុងវិហារដែលលោកបានសង្កេតមើលនៅពេលរសៀលម្សិលមិញ។ ថ្ងៃនេះ លោកមិនគ្រាន់តែសង្កេតមើលវិហារប៉ុណ្ណោះទេ តែលោកបានធ្វើអ្វីមួយដូចដែលលោកបានធ្វើនៅបីឆ្នាំមុនក្នុងបុណ្យរំលងឆ្នាំ៣០ គ.ស.។ (យ៉ូហាន ២:១៤-១៦) លើកនេះ លោកយេស៊ូបណ្ដេញ«ទាំងអ្នកលក់ទាំងអ្នកទិញ» ហើយលោកក៏ផ្កាប់«តុរបស់អ្នកដូរប្រាក់ និងជើងម៉ាវែងរបស់អ្នកលក់សត្វព្រាប»។ (ម៉ាកុស ១១:១៥) ម្យ៉ាងទៀត លោកក៏មិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកណាជញ្ជូនរបស់របរកាត់តាមទីធ្លាវិហារដែរ។
ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូចាត់វិធានការយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ចំពោះអ្នកដូរប្រាក់និងអ្នកលក់សត្វក្នុងវិហារ? លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «បទគម្ពីរចែងថា៖ ‹កន្លែងគោរពបូជារបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវហៅថាកន្លែងសម្រាប់ឲ្យប្រជាជាតិទាំងអស់មកអធិដ្ឋាន› មែនទេ? ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នាបានយកធ្វើជាសម្បុកចោរវិញ»។ (ម៉ាកុស ១១:១៧) មូលហេតុដែលលោកហៅអ្នកលក់ដូរទាំងនោះថាជាចោរ គឺដោយសារពួកគេយកតម្លៃហួសប្រមាណពីអស់អ្នកដែលត្រូវការទិញសត្វដើម្បីប្រគល់ជាគ្រឿងបូជា។ លោកយេស៊ូចាត់ទុកការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ គឺប្រៀបដូចជាការប្លន់ឬការគំរាមយកទ្រព្យ។
ពួកសង្ឃនាយក ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ និងពួកអ្នកខ្លះដែលមានមុខមាត់ច្បាស់ជាបានឮអំពីអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើ។ ដូច្នេះពួកគេចាប់ផ្ដើមរកមធ្យោបាយម្ដងទៀត ដើម្បីសម្លាប់លោក។ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកគេមានបញ្ហាមួយ គឺពួកគេមិនដឹងថាពួកគេអាចសម្លាប់លោកយេស៊ូតាមរបៀបណានោះទេ ពីព្រោះបណ្ដាជនកំពុងចោមរោមស្ដាប់លោក។
ទាំងជនជាតិយូដាទាំងអ្នកដែលចូលសាសនាយូដា បានមកចូលរួមបុណ្យរំលង ហើយក៏មានជនជាតិក្រិចមួយចំនួនដែរ។ ជនជាតិក្រិចទាំងនោះបានទៅជួបភីលីពដើម្បីសុំជួបលោកយេស៊ូ។ ពួកគេទៅជួបភីលីពប្រហែលជាដោយសារគាត់មានឈ្មោះជាភាសាក្រិច។ ភីលីពប្រហែលជាមិនសូវដឹងច្បាស់ថាការជួបបែបនេះគឺសម ឬក៏មិនសមនោះទេ ដូច្នេះគាត់ពិគ្រោះគ្នាជាមួយនឹងអនទ្រេ។ រួចពួកគាត់យករឿងនោះទៅជម្រាបលោកយេស៊ូ។ តាមមើលទៅ លោកនៅឯវិហារនៅឡើយ។
លោកយេស៊ូដឹងថាពីរបីថ្ងៃទៀតលោកនឹងស្លាប់ ដូច្នេះនេះមិនមែនជាពេលសម្រាប់បំពេញបំណងចិត្តរបស់មនុស្ស ឬក៏ជាពេលដើម្បីស្វែងរកឈ្មោះល្បីនោះឡើយ។ លោកឆ្លើយតបនឹងសាវ័កទាំងពីរនាក់នោះដោយលើកឧទាហរណ៍មួយថា៖ «គឺដល់ពេលឲ្យកូនមនុស្សទទួលសិរីរុងរឿងហើយ។ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ប្រសិនបើគ្រាប់ស្រូវសាលីមួយមិនធ្លាក់ដល់ដីហើយងាប់ទៅ នោះវានៅតែជាគ្រាប់មួយប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែបើគ្រាប់នោះងាប់វិញ វាបង្កើតផលជាច្រើន»។—យ៉ូហាន ១២:២៣, ២៤
តាមមើលទៅ គ្រាប់ស្រូវសាលីមួយប្រហែលជាមិនសូវមានតម្លៃទេ។ ប៉ុន្តែ បើគ្រាប់ស្រូវនោះបានត្រូវកប់ក្នុងដី ហើយ«ងាប់» នោះវាអាចចេញពន្លក ហើយមួយរយៈពេលក្រោយមក វាបែកចេញជាកួរស្រូវដែលមានគ្រាប់ស្រូវសាលីជាច្រើន។ ស្រដៀងគ្នាដែរ លោកយេស៊ូគឺជាបុរសល្អឥតខ្ចោះម្នាក់។ ប៉ុន្តែ បើលោកយេស៊ូរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះរហូតដល់ស្លាប់ នោះលោកនឹងទៅជាខ្សែរយៈដែលព្រះប្រើ ដើម្បីផ្ដល់ជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ដល់មនុស្សជាច្រើន ដែលមានចិត្តគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនដូចលោកយេស៊ូដែរ។ ម្ល៉ោះហើយ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ជីវិតខ្លួន អ្នកនោះបំផ្លាញជីវិតខ្លួនវិញ ប៉ុន្តែអ្នកដែលស្អប់ជីវិតខ្លួនក្នុងពិភពលោកនេះ នឹងរក្សាជីវិតដើម្បីឲ្យបានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់»។—យ៉ូហាន ១២:២៥
ពេលលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ លោកក៏គិតអំពីអ្នកឯទៀតដែរ ពីព្រោះលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ប្រសិនបើអ្នកណាបម្រើខ្ញុំ អ្នកនោះត្រូវមកតាមខ្ញុំ ហើយកន្លែងណាដែលខ្ញុំនៅ អ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំក៏នឹងនៅទីនោះដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកណាបម្រើខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងទទួលកិត្ដិយសពីបិតាដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌»។ (យ៉ូហាន ១២:២៦) នេះពិតជារង្វាន់ដ៏អស្ចារ្យណាស់! អស់អ្នកដែលទទួលកិត្ដិយសពីបិតា នឹងទៅជាអ្នកគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងគ្រិស្តក្នុងរាជាណាចក្រ។
បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូចាប់ផ្ដើមគិតអំពីការឈឺចាប់និងសេចក្ដីស្លាប់ដ៏វេទនាដែលលោកនឹងជួបប្រទះ នោះលោកក៏មានប្រសាសន៍ថា៖ «ឥឡូវនេះ ខ្ញុំពិបាកចិត្តណាស់ ហើយតើខ្ញុំអាចនិយាយយ៉ាងណា? បិតាអើយ សូមសង្គ្រោះខ្ញុំឲ្យរួចពីគ្រានេះ»។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមិនចង់គេចវេះពីការធ្វើតាមគោលបំណងរបស់ព្រះនោះឡើយ។ ហេតុនេះ លោកមានប្រសាសន៍បន្តថា៖ «ប៉ុន្តែហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំមក គឺដើម្បីឆ្លងកាត់គ្រានេះ»។ (យ៉ូហាន ១២:២៧) លោកយេស៊ូយល់ស្របនឹងគោលបំណងទាំងអស់របស់ព្រះ រួមទាំងការស្លាប់របស់លោកជាគ្រឿងបូជាទៀតផង។
-
-
តើជនជាតិយូដានឹងបង្ហាញជំនឿលើព្រះឬទេ?លោកយេស៊ូ ជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ជាជីវិត
-
-
ជំពូកទី១០៤
តើជនជាតិយូដានឹងបង្ហាញជំនឿលើព្រះឬទេ?
មនុស្សជាច្រើនឮសំឡេងរបស់ព្រះ
មូលដ្ឋាននៃការវិនិច្ឆ័យសេចក្ដី
នៅឯវិហារនាថ្ងៃច័ន្ទ ទី១០ ខែណែសាន លោកយេស៊ូកំពុងមានប្រសាសន៍អំពីការស្លាប់របស់លោកដែលជិតមកដល់។ លោកយេស៊ូខ្វល់ខ្វាយថាការស្លាប់របស់លោកនឹងប៉ះពាល់ដល់កេរ្ដិ៍ឈ្មោះរបស់ព្រះ ដូច្នេះលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «បិតាអើយ សូមលើកតម្កើងនាមរបស់លោក»។ ពេលនោះ មានសំឡេងមួយដ៏ខ្លាំងពីលើមេឃថា៖ «ខ្ញុំបានលើកតម្កើង ក៏នឹងលើកតម្កើងម្ដងទៀត»។—យ៉ូហាន ១២:២៧, ២៨
បណ្ដាជនដែលឈរនៅទីនោះងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំង។ អ្នកខ្លះគិតថាពួកគេបានឮសំឡេងផ្គរលាន់ រីឯអ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា៖ «ទេវតាមួយបាននិយាយទៅកាន់គាត់»។ (យ៉ូហាន ១២:២៩) ប៉ុន្តែ នោះគឺជាសំឡេងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលពួកគេទើបតែបានឮ! ម្យ៉ាងទៀត នេះមិនមែនជាលើកទី១ទេដែលមនុស្សបានឮសំឡេងរបស់ព្រះ តាំងពីលោកយេស៊ូចាប់ផ្ដើមបំពេញកិច្ចបម្រើនៅផែនដី។
នៅបីឆ្នាំកន្លះមុន ពេលដែលលោកយេស៊ូទទួលការជ្រមុជទឹក យ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹកបានឮសំឡេងរបស់ព្រះមានប្រសាសន៍អំពីលោកយេស៊ូថា៖ «នេះជាបុត្រដែលជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ជាទីពេញចិត្តខ្ញុំណាស់»។ ក្រោយមក បន្ទាប់ពីបុណ្យរំលងឆ្នាំ៣២ គ.ស. លោកយេស៊ូបានផ្លាស់ប្រែលក្ខណៈក្រៅរបស់លោកនៅចំពោះមុខយ៉ាកុប យ៉ូហាន និងពេត្រុស។ បុរសទាំងបីនាក់នេះបានឮសំឡេងរបស់ព្រះប្រកាសថា៖ «នេះជាបុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ដែលខ្ញុំពេញចិត្ត។ ចូរស្ដាប់តាមលោក»។ (ម៉ាថាយ ៣:១៧; ១៧:៥) ប៉ុន្តែនៅលើកទី៣នេះ ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងមានប្រសាសន៍តាមរបៀបដែលមនុស្សជាច្រើនអាចស្ដាប់ឮបាន!
លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «សំឡេងនេះបានបន្លឺឡើងសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា មិនមែនសម្រាប់ខ្ញុំទេ»។ (យ៉ូហាន ១២:៣០) នេះជាភ័ស្តុតាងដែលបង្ហាញថា លោកយេស៊ូពិតជាបុត្ររបស់ព្រះ ពោលគឺមេស្ស៊ីដែលបានត្រូវប្រកាសទុកជាមុន។
បន្ថែមទៅទៀត លោកយេស៊ូបានរក្សាភាពស្មោះត្រង់ក្នុងជីវិត។ ដូច្នេះ លោកបានទុកគំរូល្អសម្រាប់មនុស្សជាតិស្តីអំពីរបៀបរស់នៅ ហើយនេះក៏បញ្ជាក់ដែរថាមេកំណាចសាថានដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រងពិភពលោកសមនឹងទទួលការបំផ្លាញចោលមែន។ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឥឡូវពិភពលោកនេះកំពុងទទួលការវិនិច្ឆ័យ ហើយអ្នកគ្រប់គ្រងពិភពលោកនេះនឹងត្រូវបណ្ដេញចោល»។ ការស្លាប់របស់លោកយេស៊ូដែលជិតមកដល់មិនមែនជាការបរាជ័យទេ តែជាជ័យជម្នះវិញ។ តើតាមរបៀបណា? លោកពន្យល់ថា៖ «ប៉ុន្តែពេលដែលខ្ញុំត្រូវគេលើកឡើងពីដី ខ្ញុំនឹងទាញនាំមនុស្សគ្រប់ប្រភេទមកឯខ្ញុំ»។ (យ៉ូហាន ១២:៣១, ៣២) ពេលដែលលោកយេស៊ូស្លាប់លើបង្គោលឈើ លោកនឹងទាញនាំមនុស្សជាច្រើនទៅឯលោក ពោលគឺបើកផ្លូវទៅកាន់ជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។
ពេលបណ្ដាជនឮលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍អំពីការ«លើកឡើង» នោះពួកគេនិយាយទៅលោកថា៖ «យើងបានឮអ្វីដែលចែងក្នុងច្បាប់ថា គ្រិស្តនឹងស្ថិតនៅជារៀងរហូត។ ដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកនិយាយថាកូនមនុស្សនឹងត្រូវគេលើកឡើង? តើកូនមនុស្សនេះជាអ្នកណា?»។ (យ៉ូហាន ១២:៣៤) ទោះជាមានភ័ស្តុតាងជាច្រើន រួមទាំងសំឡេងរបស់ព្រះក៏ដោយ បណ្ដាជនភាគច្រើនមិនទទួលស្គាល់ថាលោកយេស៊ូជាកូនមនុស្សដ៏ពិត ពោលគឺមេស្ស៊ីដែលព្រះបានសន្យានោះទេ។
ដូចដែលលោកយេស៊ូធ្លាប់ធ្វើពីមុន លើកនេះលោកមានប្រសាសន៍ថាលោកជា«ពន្លឺ»។ (យ៉ូហាន ៨:១២; ៩:៥) លោកដាស់តឿនបណ្ដាជនថា៖ «ពន្លឺនឹងនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាតែបន្ដិចទៀតទេ។ ចូរអ្នករាល់គ្នាដើរកាលដែលនៅមានពន្លឺ ដើម្បីកុំឲ្យភាពងងឹតឈ្នះអ្នករាល់គ្នាឡើយ។ . . . កាលដែលអ្នករាល់គ្នានៅមានពន្លឺ ចូរបង្ហាញជំនឿលើពន្លឺ ដើម្បីអាចទៅជាកូននៃពន្លឺ»។ (យ៉ូហាន ១២:៣៥, ៣៦) លុះលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍អ្វីៗទាំងនេះចប់ហើយ លោកក៏ចេញទៅ ពីព្រោះថ្ងៃទី១០ ខែណែសាន មិនមែនជាថ្ងៃដែលលោកត្រូវស្លាប់ទេ។ ប៉ុន្តែ គឺជាថ្ងៃទី១៤ ខែណែសានវិញ ដែលលោកនឹងត្រូវ«លើកឡើង» ពោលគឺលោកនឹងត្រូវព្យួរលើបង្គោលឈើ។—កាឡាទី ៣:១៣
កិច្ចបម្រើរបស់លោកយេស៊ូបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ការដែលជនជាតិយូដាមិនព្រមជឿលើលោក នោះគឺស្របតាមទំនាយក្នុងគម្ពីរមែន។ ដូចទំនាយដែលអេសាយបានប្រកាសទុកជាមុនថា ភ្នែករបស់បណ្ដាជននឹងទៅជាងងឹត ហើយចិត្តរបស់គេនឹងទៅជារឹង ហេតុនេះពួកគេមិនបានវិលមកវិញដើម្បីឲ្យបានជាសះស្បើយនោះឡើយ។ (អេសាយ ៦:១០; យ៉ូហាន ១២:៤០) ពិតមែនហើយ ជនជាតិយូដាភាគច្រើនមានចិត្តរឹង ដោយបដិសេធភ័ស្តុតាងដែលបង្ហាញថាលោកយេស៊ូគឺជាអ្នកសង្គ្រោះដែលព្រះបានសន្យា ពោលគឺលោកជាផ្លូវទៅឯជីវិត។
ផ្ទុយទៅវិញ នីកូដេម និងយ៉ូសែបពីក្រុងអារីម៉ាថេ ហើយអ្នកគ្រប់គ្រងជាច្រើននាក់ទៀត«បានជឿ»លើលោកយេស៊ូ។ ក៏ប៉ុន្តែ តើពួកគេនឹងប្រព្រឹត្តដោយជំនឿ ឬក៏តើការភ័យខ្លាចថានឹងត្រូវគេបណ្ដេញចោលពីសាលាប្រជុំ ឬការ«ស្រឡាញ់ការសរសើររបស់មនុស្ស» នឹងនាំឲ្យពួកគេលាក់បាំងជំនឿរបស់ខ្លួនវិញ?—យ៉ូហាន ១២:៤២, ៤៣
លោកយេស៊ូបានពន្យល់ថាការមានជំនឿលើលោកក៏រួមបញ្ចូលអ្វីផ្សេងទៀតដែរ ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកណាដែលជឿលើខ្ញុំ អ្នកនោះមិនមែនជឿលើខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ជឿលើលោកដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកដែរ»។ សេចក្ដីពិតដែលព្រះបានបង្គាប់លោកយេស៊ូឲ្យបង្រៀន ហើយដែលលោកយេស៊ូកំពុងប្រកាសផ្សាយ គឺជាអ្វីដែលសំខាន់ដល់ម្ល៉េះ បានជាលោកអាចមានប្រសាសន៍ថា៖ «មានអ្នកដែលនឹងវិនិច្ឆ័យអ្នកណាដែលមិនអើពើចំពោះខ្ញុំហើយមិនទទួលពាក្យរបស់ខ្ញុំ។ ពាក្យដែលខ្ញុំបាននិយាយជាអ្វីដែលនឹងវិនិច្ឆ័យអ្នកនោះនៅថ្ងៃចុងក្រោយ»។—យ៉ូហាន ១២:៤៤, ៤៥, ៤៨
បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍បញ្ចប់ថា៖ «ខ្ញុំមិនបាននិយាយចេញពីចិត្តរបស់ខ្ញុំទេ ប៉ុន្តែបិតានៅស្ថានសួគ៌ដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមក បានឲ្យបញ្ញត្ដិមួយមកខ្ញុំដោយផ្ទាល់ ស្តីអំពីអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវប្រាប់ និងអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវនិយាយ។ ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំដឹងថាបញ្ញត្ដិរបស់លោកនាំឲ្យបានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់»។ (យ៉ូហាន ១២:៤៩, ៥០) លោកយេស៊ូដឹងច្បាស់ថា មិនយូរទៀតលោកត្រូវប្រគល់ជីវិតលោកជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់មនុស្សជាតិដែលបង្ហាញជំនឿលើលោក។—រ៉ូម ៥:៨, ៩
-