សំណួរពីយុវវ័យ
តើខ្ញុំរឹងមាំប៉ុនណា?
តើប្អូនរឹងមាំប៉ុនណា? តើប្អូនធ្លាប់រងទុក្ខ . . .
ដោយសារមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់ទេ?
ដោយសារមានជំងឺរ៉ាំរ៉ៃទេ?
ដោយសារគ្រោះមហន្តរាយធម្មជាតិឬទេ?
ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានប្រាប់ថា មិនគ្រាន់តែរឿងធំៗដូចនោះទេដែលធ្វើឲ្យយើងទន់ខ្សោយ សូម្បីតែការតានតឹងចិត្តដែលយើងមានជារៀងរាល់ថ្ងៃក៏អាចប៉ះពាល់ដល់សុខភាពរបស់យើងដែរ។ ហេតុនេះហើយ មិនថាយើងជួបបញ្ហាតូចឬធំក្ដី យើងចង់រៀនឲ្យចេះរឹងមាំឡើងវិញ។
តើការរឹងមាំឡើងវិញសំដៅទៅលើអ្វី?
ការរឹងមាំឡើងវិញគឺជាសមត្ថភាពមួយដែលជួយបុគ្គលម្នាក់ឲ្យពុះពារស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាក្នុងជីវិត។ បុគ្គលរឹងមាំក៏ជួបបញ្ហាផ្សេងៗដូចអ្នកឯទៀតដែរ ប៉ុន្តែគាត់អាចយកឈ្នះបញ្ហាទាំងនោះបាន ហើយបញ្ហាទាំងនោះនឹងជួយគាត់ឲ្យរឹងមាំថែមទៀត។
ពេលមានខ្យល់ព្យុះដើមឈើទ្រេត តែវាអាចត្រង់ឡើងវិញបានពេលខ្យល់ទាំងនោះបក់ផុតទៅ ស្រដៀងគ្នាដែររបួសផ្លូវចិត្តរបស់ប្អូនក៏អាចជាសះស្បើយដែរក្រោយពីជួបស្ថានភាពពិបាក
ហេតុអ្វីប្អូនត្រូវរឹងមាំឡើងវិញ?
ពីព្រោះមនុស្សគ្រប់រូបមានបញ្ហា។ គម្ពីរចែងថា៖ «អ្នកដែលរត់លឿនមិនតែងតែឈ្នះក្នុងការប្រណាំងទេ . . . ចំណែកអស់អ្នកដែលមានចំណេះក៏មិនបានជោគជ័យគ្រប់ពេលដែរ ពីព្រោះមនុស្សទាំងអស់អាចជួបហេតុការណ៍ដែលមិនបានរំពឹងទុក នៅពេលដែលពួកគេមិននឹកស្មានដល់»។ (អ្នកទូន្មាន ៩:១១) តើខនេះមានន័យយ៉ាងណា? ខនេះចង់បញ្ជាក់ថាសូម្បីតែមនុស្សល្អក៏រងទុក្ខដែរ ទោះជាពួកគេមិនបានធ្វើខុសក្ដី។
ពីព្រោះភាពរឹងមាំអាចការពារប្អូន។ គ្រូម្នាក់នៅវិទ្យាល័យមួយបានប្រាប់ថា៖«ថ្មីៗនេះ សិស្សជាច្រើនបានមកជួបខ្ញុំទាំងអាក់អន់ចិត្តដោយសារពួកគេបានចំណាត់ថ្នាក់ទាប ឬឈឺចិត្តដោយសារមានគេនិយាយមិនល្អអំពីខ្លួនតាមបណ្ដាញសង្គម»។ គាត់បន្ថែមថាទោះជារឿងនោះមើលទៅតូចតាចក្ដី ប៉ុន្តែបើសិស្សមិនដឹងអំពីរបៀបដោះស្រាយបញ្ហានេះទេ នោះអាចនាំឲ្យ«មានឥទ្ធិពលមកលើផ្លូវចិត្តរបស់ពួកគេ»។a
ពីព្រោះភាពរឹងមាំនឹងជួយប្អូននៅឥឡូវនេះនិងនាពេលអនាគត។ លោករីឆឺដ ឡឺណឺ ដែលជាគ្រូពេទ្យខាងចិត្តសាស្ត្របានរៀបរាប់ថា៖«ដើម្បីក្លាយទៅជាមនុស្សរឹងមាំនិងអាចសម្រេចកិច្ចការផ្សេងៗបាន អ្នកត្រូវយកឈ្នះការខកចិត្ត ហើយត្រូវកំណត់គោលដៅថ្មី ឬព្យាយាមរកវិធីផ្សេងដែលអាចជួយអ្នកសម្រេចគោលដៅរបស់អ្នកបាន»។b
តើប្អូនត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីឆាប់រឹងមាំឡើងវិញ?
សូមវិភាគមើលថាបញ្ហានោះធំយ៉ាងណា។ សូមរៀនបែងចែកឲ្យដាច់ថាបញ្ហាណាតូចបញ្ហាណាធំ។ គម្ពីរចែងថា៖ «មនុស្សល្ងង់ខ្លៅឆាប់បង្ហាញចិត្តក្ដៅក្រហាយ តែមនុស្សឈ្លាសវៃមិនអើពើនឹងការប្រមាថមើលងាយឡើយ»។ (សុភាសិត ១២:១៦) ដូច្នេះ សូមកុំឲ្យបញ្ហាទាំងអស់មានឥទ្ធិពលខ្លាំងពេកមកលើប្អូន។
ប្អូនចូអេនបានរៀបរាប់ថា៖«នៅសាលា សិស្សរួមថ្នាក់ខ្ញុំតែងតែត្អូញត្អែរអំពីរឿងតូចតាច ហើយចាត់ទុកនោះដូចជារឿងធំអ៊ីចឹង។ ណាមួយទៀត បើមានការគាំទ្រពីបណ្ដាញសង្គម នោះពួកគេកាន់តែត្អូញត្អែរនិងអន់ចិត្តថែមទៀត។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេកាន់តែមានទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវចំពោះបញ្ហារបស់ខ្លួន»។
រៀនពីអ្នកឯទៀត។ សុភាសិតមួយក្នុងគម្ពីរចែងថា៖ «ដូចដែកសំលៀងដែក មិត្តភក្ដិជួយគ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យរីកចម្រើន»។ (សុភាសិត ២៧:១៧) ដូច្នេះ យើងអាចទាញមេរៀនពីបុគ្គលផ្សេងៗដែលធ្លាប់ស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាករបស់ខ្លួន។
ប្អូនជូលាបានរៀបរាប់ថា៖«ពេលយើងនិយាយជាមួយអ្នកឯទៀត យើងនឹងឃើញថាពួកគាត់បានឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាកជាច្រើន តែពួកគាត់នៅតែអាចយកឈ្នះបាន។ ដូច្នេះ សូមនិយាយជាមួយពួកគាត់ ហើយរៀនថាតើពួកគាត់បានធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីយកឈ្នះបញ្ហាទាំងនោះ ហើយមិនបានធ្វើអ្វីខ្លះពេលប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាទាំងនោះ»។
សូមអត់ធ្មត់។ គម្ពីរចែងថា៖ «ទោះជាមនុស្សសុចរិតដួល៧ដងក៏ដោយ គង់តែគាត់នឹងក្រោកឡើងវិញបាន»។ (សុភាសិត ២៤:១៦) សូមទទួលស្គាល់ថាអ្វីៗមិនកើតឡើងដូចដែលយើងប៉ងទេ។ ដូច្នេះ សូមកុំភ្ញាក់ផ្អើលបើជួនកាលប្អូនធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ តែអ្វីដែលសំខាន់គឺប្អូន«ក្រោកឡើងវិញបាន»។
ប្អូនអានឌ្រីអាបានរៀបរាប់ថា៖«តាមធម្មតា ពេលយើងជួបទុក្ខលំបាកណាមួយ យើងនឹងមានរបួសផ្លូវចិត្ត តែវាអាចជាសះស្បើយបាន គ្រាន់តែត្រូវការពេលប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំឃើញថាកាលដែលពេលវេលាកន្លងទៅ សុខភាពផ្លូវចិត្តក៏អាចល្អឡើងវិញបានដែរ»។
រៀនឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីដែលខ្លួនមាន។ គម្ពីរចែងថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាបង្ហាញអំណរគុណ»។ (កូឡុស ៣:១៥) មិនថាប្អូនកំពុងជួបការពិបាកធំប៉ុនណាទេ គឺតែងតែមានអ្វីល្អដែលប្អូនអាចបង្ហាញអំណរគុណ។ សូមគិតអំពីអ្វីបីយ៉ាងដែលធ្វើឲ្យជីវិតប្អូនមានតម្លៃ។
ប្អូនសឺមែនថឺបានរៀបរាប់ថា៖«ពេលយើងជួបការពិបាក យើងច្រើនតែនិយាយថា‹ម៉េចក៏រឿងនេះកើតឡើងចំពោះខ្ញុំដូច្នេះ?›។ ប៉ុន្តែ អ្វីមួយដែលបង្ហាញថាយើងជាមនុស្សរឹងមាំ គឺយើងមានគំនិតវិជ្ជមាន និងមានអំណរគុណចំពោះអ្វីដែលយើងមានឬអ្វីដែលយើងអាចធ្វើ មិនមែនផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើតែបញ្ហារបស់យើងទេ»។
ចេះស្កប់ចិត្ត។ សាវ័កប៉ូលបានប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំបានរៀនឲ្យចេះស្កប់ចិត្ត ទោះជាខ្ញុំនៅក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ»។ (ភីលីព ៤:១១) ប៉ូលមិនអាចគ្រប់គ្រងស្ថានភាពអាក្រក់ដែលកើតឡើងចំពោះគាត់ទេ ប៉ុន្តែគាត់អាចគ្រប់គ្រងប្រតិកម្មរបស់គាត់ ហើយគាត់តាំងចិត្តរៀនឲ្យចេះស្កប់ចិត្តជានិច្ច។
ប្អូនម៉ាធីយូបានរៀបរាប់ថា៖«ខ្ញុំឃើញថាប្រតិកម្មដំបូងដែលខ្ញុំមានចំពោះបញ្ហារបស់ខ្ញុំ គឺមិនតែងតែល្អទេ។ ដូច្នេះ គោលដៅរបស់ខ្ញុំគឺបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តគំនិតវិជ្ជមានមិនថាខ្ញុំស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណាក៏ដោយ។ ព្រោះនេះមិនត្រឹមតែផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់អ្នកដែលនៅជុំវិញខ្ញុំដែរ»។
អធិដ្ឋាន។ គម្ពីរចែងថា៖ «ចូរផ្ទេរបន្ទុកទៅព្រះយេហូវ៉ា នោះលោកនឹងជួយអ្នក លោកមិនព្រមឲ្យមនុស្សសុចរិតដួលចុះឡើយ»។ (ចម្រៀងសរសើរព្រះ ៥៥:២២) ការអធិដ្ឋានមិនគ្រាន់តែជាអ្វីមួយដែលប្អូនគួរធ្វើ ដោយសារប្អូនចង់មានអារម្មណ៍ធូរស្រាលនោះទេ។ តែការអធិដ្ឋានគឺជាការសន្ទនាជាមួយព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតប្អូន ហើយលោក«រមែងគិតអំពី»ប្អូន។—ពេត្រុសទី១ ៥:៧
ប្អូនខាលឡូសបានរៀបរាប់ថា៖«ខ្ញុំមិនចាំបាច់ស៊ូទ្រាំទុក្ខលំបាកតែម្នាក់ឯងទេ ព្រោះខ្ញុំមានព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលខ្ញុំអធិដ្ឋានប្រាប់លោកអស់ពីចិត្ត និងអរគុណចំពោះពរដែលលោកបានផ្ដល់ឲ្យ នោះជួយខ្ញុំឲ្យយកឈ្នះអារម្មណ៍មិនល្អ ហើយជួយខ្ញុំផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើពរដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យខ្ញុំ។ ដូច្នេះ ការអធិដ្ឋានពិតជាសំខាន់ណាស់!»។
a ដកស្រង់ពីសៀវភៅDisconnected និពន្ធដោយថូម៉ាស់ ខឺស្ទីង
b ដកស្រង់ពីសៀវភៅThe Good Teen—Rescuing Adolescence From the Myths of the Storm and Stress Years។