-
ពាក្យសន្យារបស់យែបថាមេរៀនដែលអ្នកអាចរៀនពីគម្ពីរ
-
-
មេរៀនទី៣៦
ពាក្យសន្យារបស់យែបថា
ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ាម្ដងទៀត ហើយបែរទៅគោរពបូជាព្រះមិនពិត។ នៅពេលពួកអាំម៉ូនមកវាយប្រហារពួកគេ ព្រះមិនពិតទាំងនោះមិនអាចជួយពួកគេបានឡើយ។ ដូច្នេះ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលរងទុក្ខវេទនាអស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ នៅទីបំផុត ពួកគេអង្វរព្រះយេហូវ៉ាថា៖ ‹យើងខ្ញុំធ្វើខុសហើយ។ សូមលោកជួយយើងខ្ញុំពីកណ្ដាប់ដៃសត្រូវផង›។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានបំផ្លាញចោលរូបព្រះ ហើយចាប់ផ្ដើមគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាឡើងវិញ។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនចង់ឃើញពួកគេរងទុក្ខវេទនាតទៅទៀតឡើយ។
រួចមក បុរសចម្បាំងដ៏អង់អាចម្នាក់ឈ្មោះយែបថា បានត្រូវជ្រើសរើសឲ្យដឹកនាំបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល ដើម្បីធ្វើសង្គ្រាមនឹងពួកអាំម៉ូន។ គាត់បានអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាថា៖ ‹បើលោកជួយពួកយើងឲ្យឈ្នះសង្គ្រាមនេះ ខ្ញុំសន្យាថាពេលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ មនុស្សដំបូងដែលចេញពីផ្ទះមកទទួលខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងប្រគល់អ្នកនោះជូនលោក›។ ព្រះយេហូវ៉ាស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យែបថា ហើយបានជួយគាត់ឲ្យឈ្នះសង្គ្រាម។
កាលយែបថាត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ មនុស្សដំបូងដែលចេញមកទទួលគាត់ គឺកូនស្រីតែមួយរបស់គាត់។ នាងរាំផង និងលេងស្គរដៃផង។ តើយែបថាគួរធ្វើយ៉ាងណា? គាត់នឹកឃើញអ្វីដែលគាត់បានសន្យា ហើយក៏ពោលថា៖ ‹ឱកូនស្រីសម្លាញ់អើយ! កូនធ្វើឲ្យចិត្តរបស់ពុកខ្ទេចខ្ទាំអស់ហើយ។ ពុកបានសន្យានឹងព្រះយេហូវ៉ារួចហើយ ពុកមិនអាចលេបសម្ដីវិញបានទេ។ ពុកត្រូវបញ្ជូនកូនឲ្យទៅបម្រើនៅវិហាររបស់លោកក្នុងក្រុងស៊ីឡូរ›។ កូនស្រីគាត់និយាយថា៖ ‹ពុកអើយ បើពុកបានសន្យានឹងព្រះយេហូវ៉ាហើយ សូមពុកធ្វើតាមពាក្យសន្យាចុះ។ ប៉ុន្តែ សូមទុកពេលឲ្យកូនពីរខែសិន ដើម្បីកូនស្នាក់នៅលើភ្នំជាមួយមិត្តភក្តិស្រីៗ។ បន្ទាប់មក កូននឹងទៅ›។ កូនស្រីយែបថាបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះត្រង់នៅវិហារអស់មួយជីវិត។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ មិត្តភក្តិរបស់នាងតែងទៅលេងនាងនៅឯក្រុងស៊ីឡូរ។
«អ្នកណាដែលស្រឡាញ់កូនប្រុសឬកូនស្រីជាងស្រឡាញ់ខ្ញុំ អ្នកនោះក៏មិនសមនឹងធ្វើជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំដែរ»។—ម៉ាថាយ ១០:៣៧
-
-
ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅសាំយូអែលមេរៀនដែលអ្នកអាចរៀនពីគម្ពីរ
-
-
មេរៀនទី៣៧
ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅសាំយូអែល
សម្ដេចសង្ឃអេលីមានកូនប្រុសពីរនាក់ ម្នាក់ឈ្មោះហូណាយ ម្នាក់ទៀតឈ្មោះភីនេហាស។ ពួកគេបម្រើជាសង្ឃនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនគោរពច្បាប់របស់លោកទេ ហើយពួកគេបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងអាក្រក់ចំពោះបណ្ដាជន។ រាល់ពេលដែលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលយកសត្វមកជូនជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះយេហូវ៉ា នោះហូណាយនិងភីនេហាសតែងតែយកផ្នែកល្អបំផុតសម្រាប់ខ្លួនឯង។ អេលីបានឮអំពីទង្វើដែលកូនទាំងពីរកំពុងធ្វើ ប៉ុន្តែគាត់មិនស្ដីប្រដៅកូនឡើយ។ តើព្រះយេហូវ៉ានឹងទុកឲ្យរឿងនេះបន្តកើតឡើងរហូតឬ?
ទោះជាសាំយូអែលអាយុតិចជាងហូណាយនិងភីនេហាសក៏ដោយ គាត់មិនបានធ្វើតាមគំរូអាក្រក់របស់ពួកគេទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តសាំយូអែល។ ដូច្នេះ នៅយប់មួយ ពេលសាំយូអែលកំពុងគេង គាត់ឮសំឡេងមួយហៅឈ្មោះគាត់។ គាត់ក៏ក្រោកឡើងរត់ទៅរកអេលី ហើយសួរថា៖ ‹លោកម្ចាស់ហៅខ្ញុំ មែនទេ?›។ អេលីឆ្លើយថា៖ ‹ខ្ញុំមិនបានហៅកូនទេ ចូរទៅគេងវិញទៅ›។ សាំយូអែលទៅគេងវិញ រួចក៏ឮសំឡេងហៅគាត់ម្ដងទៀត។ ពេលសាំយូអែលឮសំឡេងហៅគាត់ជាលើកទី៣ នោះអេលីដឹងថាគឺព្រះយេហូវ៉ាកំពុងហៅសាំយូអែល។ ហេតុនេះ អេលីប្រាប់សាំយូអែលថា បើឮសំឡេងហៅកូនម្ដងទៀត កូនត្រូវឆ្លើយថា៖ ‹សូមព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មក។ ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោកកំពុងរង់ចាំស្ដាប់›។
សាំយូអែលត្រឡប់ទៅគេងវិញ រួចគាត់ឮសំឡេងហៅគាត់ថា៖ ‹សាំយូអែល! សាំយូអែល!›។ គាត់បានឆ្លើយថា៖ ‹សូមលោកមានប្រសាសន៍មក។ ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោកកំពុងរង់ចាំស្ដាប់›។ ព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់សាំយូអែលថា៖ ‹ចូរប្រាប់អេលីថា ខ្ញុំនឹងដាក់ទោសគាត់ និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។ គាត់ដឹងពីអំពើអាក្រក់ដែលកូនប្រុសគាត់កំពុងធ្វើនៅក្នុងវិហាររបស់ខ្ញុំ តែគាត់មិនបានប្រៀនប្រដៅកូនទេ›។ លុះព្រឹកឡើង សាំយូអែលទៅបើកទ្វារវិហារតាមទម្លាប់។ គាត់ខ្លាចមិនហ៊ានប្រាប់សម្ដេចសង្ឃអេលី អំពីប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ប៉ុន្តែ អេលីបានហៅសាំយូអែលមកសួរថា៖ ‹តើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់អ្វីដល់កូន? សូមប្រាប់ខ្ញុំឲ្យអស់មក›។ ដូច្នេះ សាំយូអែលប្រាប់អេលីរឿងទាំងអស់។
សាំយូអែលកាន់តែចម្រើនវ័យឡើង ហើយព្រះយេហូវ៉ាបន្តនៅជាមួយនឹងគាត់។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទូទាំងស្រុកដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើសសាំយូអែលឲ្យធ្វើជាអ្នកប្រកាសទំនាយ និងជាអ្នកសម្រេចក្ដី។
«ចូរនឹកចាំអំពីព្រះដ៏ឧត្ដមដែលបានបង្កើតអ្នក កាលដែលអ្នកនៅក្មេងនៅឡើយ»។—អ្នកទូន្មាន ១២:១
-