-
ដាវីឌនិងកូលីយ៉ាតមេរៀនដែលអ្នកអាចរៀនពីគម្ពីរ
-
-
មេរៀនទី៤០
ដាវីឌនិងកូលីយ៉ាត
ព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់សាំយូអែលថា៖ ‹ចូរទៅផ្ទះអ៊ីសាយ។ ខ្ញុំនឹងជ្រើសរើសកូនប្រុសម្នាក់របស់គាត់ ឲ្យធ្វើជាស្ដេចបន្ទាប់របស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល›។ ដូច្នេះ សាំយូអែលបានទៅផ្ទះអ៊ីសាយ។ ពេលគាត់ឃើញកូនច្បងរបស់អ៊ីសាយ គាត់គិតថា៖ ‹ម្នាក់នេះច្បាស់ជាអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើស›។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់គាត់ថា មិនមែនម្នាក់នេះទេ។ លោកប្រាប់ទៀតថា៖ ‹ខ្ញុំមិនមើលមនុស្សតាមសម្បកក្រៅឡើយ តែខ្ញុំមើលក្នុងចិត្តវិញ›។
អ៊ីសាយបាននាំកូនប្រុស៦នាក់ទៀត ចេញមកជួបសាំយូអែល។ ប៉ុន្តែ សាំយូអែលនិយាយថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាក៏មិនបានជ្រើសរើសពួកគេដែរ។ តើអ្នកមានកូនប្រុសទៀតទេ?›។ អ៊ីសាយប្រាប់ថា៖ ‹ខ្ញុំមានម្នាក់ទៀតជាកូនពៅ ឈ្មោះដាវីឌ។ គាត់កំពុងឃ្វាលចៀមនៅខាងក្រៅ›។ ពេលដាវីឌមកដល់ ព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់សាំយូអែលថា៖ ‹គឺម្នាក់នេះហើយ!›។ ដូច្នេះ សាំយូអែលក៏ចាក់ប្រេងលើក្បាលដាវីឌ តែងតាំងគាត់ជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលនាអនាគត។
ក្រោយមកទៀត ពួកអ៊ីស្រាអែលប្រឈមមុខនឹងពួកភីលីស្ទីននៅឯសមរភូមិ។ ក្នុងចំណោមពួកភីលីស្ទីន មានអ្នកចម្បាំងដែលមានមាឌធំសម្បើមម្នាក់ ឈ្មោះកូលីយ៉ាត។ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ កូលីយ៉ាតតែងមកចំអកឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែល ទាំងស្រែកឡើងថា៖ ‹ចូរឲ្យអ្នកណាម្នាក់ចេញមកប្រយុទ្ធតទល់នឹងខ្ញុំ។ បើគាត់ឈ្នះ ពួកយើងនឹងធ្វើជាខ្ញុំបម្រើអ្នករាល់គ្នា។ ប៉ុន្តែ បើខ្ញុំឈ្នះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើជាខ្ញុំបម្រើពួកយើង›។
នៅពេលនោះ ដាវីឌបានទៅជំរំកងទ័ពដើម្បីយកស្បៀងឲ្យបងប្រុសរបស់គាត់ ហើយក៏បានឮអ្វីដែលកូលីយ៉ាតនិយាយ។ ដូច្នេះ គាត់ប្រាប់ស្ដេចសុលថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងចេញទៅច្បាំងតទល់នឹងគាត់!›។ ស្ដេចសុលនិយាយថា៖ «អ្នកនៅក្មេងណាស់»។ ប៉ុន្តែ ដាវីឌតបថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយខ្ញុំ›។
សុលបានយកគ្រឿងចម្បាំងរបស់គាត់ទៅពាក់លើខ្លួនដាវីឌ រួចដាវីឌនិយាយថា៖ ‹ដោយពាក់គ្រឿងចម្បាំងនេះ ខ្ញុំមិនអាចចេញទៅច្បាំងបានឡើយ›។ បន្ទាប់មក ដាវីឌបានកាន់ខ្សែដង្ហក់របស់ខ្លួន ហើយចេញទៅឯទឹកអូរ។ គាត់រើសគ្រាប់ថ្មរលីងប្រាំគ្រាប់ដាក់ក្នុងថង់យាម ហើយរត់ទៅជួបកូលីយ៉ាត។ បុរសដ៏ធំសម្បើមនោះស្រែកឡើងថា៖ ‹ចូរមក អាក្មេងតូច។ យើងនឹងយកសាកសពឯងឲ្យសត្វស្លាបនិងសត្វសាហាវស៊ីជាចំណី›។ ប៉ុន្តែ ដាវីឌមិនភ័យខ្លាចឡើយ គាត់ឆ្លើយយ៉ាងខ្លាំងថា៖ ‹អ្នកមកប្រកួតនឹងខ្ញុំដោយមានដាវនិងលំពែង តែខ្ញុំមកប្រកួតនឹងអ្នកដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ា។ អ្នកមិនមែនកំពុងប្រយុទ្ធនឹងយើងទេ តែអ្នកកំពុងប្រយុទ្ធនឹងព្រះវិញ។ មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលនៅទីនេះនឹងឃើញថា ព្រះយេហូវ៉ាគឺមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងជាងដាវនិងលំពែង។ លោកនឹងប្រគល់ពួកអ្នកមកក្នុងកណ្ដាប់ដៃយើង›។
ដាវីឌបានយកថ្មមួយគ្រាប់ដាក់ក្នុងខ្សែដង្ហក់ ហើយគ្រវីអស់ពីកម្លាំង រួចពន្លែងគ្រាប់ថ្មចេញទៅ។ ដោយជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា គ្រាប់ថ្មនោះបោះពួយចូលចំថ្ងាសរបស់កូលីយ៉ាត បណ្ដាលឲ្យគាត់ដួលស្លាប់នៅនឹងដី។ ពេលឃើញដូច្នេះ ពួកភីលីស្ទីនក៏នាំគ្នារត់យករួចខ្លួន។ តើអ្នកទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ាដូចដាវីឌទេ?
«មនុស្សមិនអាចសម្រេចការនេះបានឡើយ តែព្រះអាចសម្រេចការនេះបាន ពីព្រោះព្រះអាចសម្រេចគ្រប់ការទាំងអស់»។—ម៉ាកុស ១០:២៧
-
-
ដាវីឌនិងសុលមេរៀនដែលអ្នកអាចរៀនពីគម្ពីរ
-
-
មេរៀនទី៤១
ដាវីឌនិងសុល
ក្រោយពីដាវីឌសម្លាប់កូលីយ៉ាត ស្ដេចសុលបានតែងតាំងគាត់ឲ្យធ្វើជាមេទ័ពម្នាក់។ ដាវីឌបានឈ្នះសង្គ្រាមជាច្រើន ហើយមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះល្បីល្បាញ។ រាល់ដងដែលដាវីឌត្រឡប់មកពីធ្វើសង្គ្រាមវិញ ពួកស្ត្រីតែងតែចេញមករាំនិងច្រៀងថា៖ ‹សុលសម្លាប់សត្រូវរាប់ពាន់ ហើយដាវីឌសម្លាប់រាប់ម៉ឺន!›។ នេះធ្វើឲ្យសុលច្រណែនដាវីឌ ហើយចង់សម្លាប់គាត់។
ដាវីឌពូកែដេញពិណណាស់។ ថ្ងៃមួយ ពេលដាវីឌកំពុងដេញពិណឲ្យសុលស្ដាប់ នោះស្រាប់តែសុលពួយលំពែងទៅដាវីឌ។ ប៉ុន្តែ ដាវីឌគេចផុត ឯលំពែងក៏ជាប់នៅនឹងជញ្ជាំង។ បន្ទាប់ពីនោះមក សុលព្យាយាមសម្លាប់ដាវីឌម្ដងហើយម្ដងទៀត។ ទីបំផុត ដាវីឌត្រូវរត់ភៀសខ្លួនទៅក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។
សុលបានដឹកនាំកងទ័ព៣.០០០នាក់ចេញតាមរកដាវីឌ។ ប៉ុន្តែ ចៃដន្យគាត់បានចូលទៅក្នុងរូងភ្នំមួយ ចំកន្លែងដែលដាវីឌនិងគ្នារបស់គាត់កំពុងលាក់ខ្លួន។ គ្នារបស់ដាវីឌខ្សឹបប្រាប់គាត់ថា៖ ‹នេះគឺជាឱកាសល្អឲ្យលោកសម្លាប់សុលហើយ!›។ ដាវីឌក៏លបៗទៅកាត់ជាយសម្លៀកបំពាក់របស់សុល តែសុលមិនបានដឹងទេ។ ប៉ុន្តែ ដាវីឌស្ដាយក្រោយជាខ្លាំង ដែលគាត់មិនបានបង្ហាញការគោរពចំពោះស្ដេច ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានតែងតាំង។ ដាវីឌបានហាមគ្នារបស់គាត់ កុំឲ្យសម្លាប់សុល។ រួចមក ដាវីឌបានស្រែកប្រាប់សុលថា គាត់មានឱកាសសម្លាប់សុល តែគាត់មិនព្រមធ្វើទេ។ តើនេះនឹងធ្វើឲ្យសុលប្រែចិត្តឬទេ?
អត់ទេ សុលបន្តតាមប្រមាញ់ដាវីឌ។ នៅយប់មួយ ដាវីឌនិងក្មួយប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះអាប៊ីសាយ បានលួចចូលក្នុងជំរំរបស់សុល។ ពេលនោះសូម្បីតែអាប់ណឺជាអង្គរក្សសុល ក៏ដេកលក់ដែរ។ អាប៊ីសាយបានប្រាប់ដាវីឌថា៖ ‹នេះជាឱកាសល្អណាស់! សូមឲ្យខ្ញុំសម្លាប់ស្ដេចចោល›។ ដាវីឌតបថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ានឹងវិនិច្ឆ័យស្ដេចសុល។ យើងគ្រាន់តែយកលំពែង និងក្អមទឹករបស់ស្ដេចចេញទៅបានហើយ›។
បន្ទាប់មក ដាវីឌឡើងទៅលើភ្នំមួយ ហើយស្រែកពីលើនោះមកថា៖ ‹អាប់ណឺអើយ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនការពារស្ដេចរបស់អ្នក? តើក្អមទឹកនិងលំពែងរបស់ស្ដេចសុលនៅឯណា?›។ សុលស្គាល់សំឡេងរបស់ដាវីឌ ហើយនិយាយថា៖ ‹ដាវីឌ អ្នកមានឱកាសសម្លាប់ខ្ញុំ តែអ្នកមិនធ្វើទេ។ ខ្ញុំដឹងថាអ្នកនឹងទៅជាស្ដេចបន្ទាប់ក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល›។ រួចសុលក៏ត្រឡប់ទៅវិមានរបស់គាត់វិញ។ ប៉ុន្តែ មិនមែនទាំងអស់គ្នាក្នុងគ្រួសាររបស់សុលស្អប់ដាវីឌឡើយ។
«ចូរខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើឲ្យមានសន្តិភាពជាមួយនឹងមនុស្សទាំងអស់ ប្រសិនបើអាចធ្វើទៅបាន។ បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់ កុំសងសឹកដោយខ្លួនអ្នកឡើយ តែចូរទុកឲ្យព្រះបង្ហាញសេចក្ដីក្រោធរបស់លោក»។—រ៉ូម ១២:១៨, ១៩
-