-
វិហារសម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាមេរៀនដែលអ្នកអាចរៀនពីគម្ពីរ
-
-
មេរៀនទី៤៤
វិហារសម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា
ក្រោយពីសាឡូម៉ូនឡើងជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ព្រះយេហូវ៉ាបានសួរគាត់ថា៖ ‹តើអ្នកចង់បានអ្វី?›។ សាឡូម៉ូនឆ្លើយថា៖ ‹ខ្ញុំនៅក្មេង ហើយមិនដឹងថាត្រូវធ្វើអ្វីទេ។ សូមលោកផ្ដល់ឲ្យខ្ញុំមានប្រាជ្ញា ដើម្បីខ្ញុំអាចថែរក្សារាស្ត្ររបស់លោក›។ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ដោយសារអ្នកបានសុំប្រាជ្ញា ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នកមានប្រាជ្ញាច្រើនជាងគេបំផុតនៅផែនដី។ ខ្ញុំក៏នឹងឲ្យអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិស្ដុកស្ដម្ភដែរ។ បើអ្នកស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំ អ្នកនឹងមានអាយុវែង›។
សាឡូម៉ូនចាប់ផ្ដើមសង់វិហារ។ គាត់បានប្រើមាស ប្រាក់ ឈើ និងថ្មល្អបំផុត។ សិប្បកររាប់ពាន់នាក់ទាំងប្រុសទាំងស្រីបានមកជួយសង់វិហារ។ អស់ប្រាំពីរឆ្នាំ វិហារបានត្រូវសង់រួចរាល់ ហើយឥឡូវត្រូវប្រគល់ជូនព្រះយេហូវ៉ា។ សាឡូម៉ូនលុតជង្គង់នៅមុខទីបូជា ដែលមានពេញដោយគ្រឿងបូជា ហើយអធិដ្ឋានថា៖ ‹ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ វិហារនេះមិនធំល្មម ហើយក៏មិនស្អាតពេកសម្រាប់លោកដែរ។ ប៉ុន្តែ សូមលោកទទួលយកការគោរពប្រណិប័តន៍ និងស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងខ្ញុំផង›។ តើព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះវិហារ និងសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់សាឡូម៉ូន? បន្ទាប់ពីសាឡូម៉ូនអធិដ្ឋានចប់ភ្លាម ក៏មានភ្លើងធ្លាក់ពីលើមេឃមកឆេះគ្រឿងបូជានៅលើទីបូជា។ នេះបញ្ជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ាព្រមទទួលយកវិហារនេះ។ ពេលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឃើញដូច្នេះ ពួកគេសប្បាយចិត្តជាខ្លាំង។
ប្រាជ្ញារបស់សាឡូម៉ូនបានល្បីសុសសាយពេញស្រុកអ៊ីស្រាអែល រហូតដល់ស្រុកឆ្ងាយ។ មនុស្សម្នានាំគ្នាទៅជួបសាឡូម៉ូន ដើម្បីឲ្យគាត់ដោះស្រាយបញ្ហារបស់ពួកគេ។ សូម្បីតែម្ចាស់ក្សត្រីស្រុកសេបាក៏មកជួបដើម្បីចង់ដឹងប្រាជ្ញារបស់សាឡូម៉ូន ដោយសួរគាត់នូវសំណួរពិបាកៗ។ ពេលបានស្ដាប់ចម្លើយរបស់សាឡូម៉ូន នាងក៏និយាយថា៖ ‹ដំបូងខ្ញុំមិនជឿអ្វីដែលគេប្រាប់ខ្ញុំទេ។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវខ្ញុំបានឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែកថា លោកមានប្រាជ្ញាច្រើនជាងគេនិយាយទៅទៀត។ សូមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់លោក ឲ្យពរដល់លោក›។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានជីវិតរុងរឿង និងមានសេចក្ដីសុខ។ ប៉ុន្តែ មិនយូរទៀតស្ថានភាពនោះនឹងត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
«មើល! អ្នកដែលធំជាងសាឡូម៉ូន គឺនៅទីនេះហើយ»។—ម៉ាថាយ ១២:៤២
-
-
រាជាណាចក្រមួយបានត្រូវបែងចែកមេរៀនដែលអ្នកអាចរៀនពីគម្ពីរ
-
-
មេរៀនទី៤៥
រាជាណាចក្រមួយបានត្រូវបែងចែក
ក្នុងពេលដែលសាឡូម៉ូនគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា នាំឲ្យស្រុកអ៊ីស្រាអែលមានសន្តិភាព។ ប៉ុន្តែ សាឡូម៉ូនបានរៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីបរទេសជាច្រើន ដែលគោរពបូជារូបព្រះ។ បន្តិចម្ដងៗ សាឡូម៉ូនបានផ្លាស់ប្ដូរ ហើយចាប់ផ្ដើមគោរពបូជារូបព្រះដូចពួកនាងដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាខឹងខ្លាំងណាស់។ លោកប្រាប់សាឡូម៉ូនថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងដកហូតទឹកដីអ៊ីស្រាអែលចេញពីក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នក ហើយចែកជាពីរចំណែក។ ខ្ញុំនឹងប្រគល់ចំណែកធំឲ្យទៅអ្នកបម្រើម្នាក់របស់អ្នក ហើយខ្ញុំនឹងឲ្យក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកគ្រប់គ្រងតែមួយចំណែកតូចប៉ុណ្ណោះ›។
រួចមក ព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជាក់ការសម្រេចចិត្តនេះតាមវិធីមួយទៀត។ ថ្ងៃមួយ កាលដែលអ្នកបម្រើម្នាក់របស់សាឡូម៉ូន ឈ្មោះយេរ៉ូបោមកំពុងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវ ក៏បានជួបអាហាយ៉ាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។ អាហាយ៉ាបានយកអាវរបស់ខ្លួនមកហែកជា១២ចម្រៀក រួចប្រាប់យេរ៉ូបោមថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ានឹងដកហូតរាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែលចេញពីក្រុមគ្រួសាររបស់សាឡូម៉ូន ហើយចែកជា២ចំណែក។ ចូរយក១០ចម្រៀក ព្រោះអ្នកនឹងធ្វើជាស្ដេចលើកុលសម្ព័ន្ធ១០›។ ពេលសាឡូម៉ូនឮអំពីរឿងនេះ គាត់ប៉ុនប៉ងសម្លាប់យេរ៉ូបោម! ប៉ុន្តែ យេរ៉ូបោមបានរត់ភៀសខ្លួនទៅស្រុកអេហ្ស៊ីប។ ក្រោយមកសាឡូម៉ូនទទួលមរណភាព ហើយរេហូបោមដែលជាកូនបានឡើងស្នងរាជ្យ។ យេរ៉ូបោមគិតថា ឥឡូវនេះមានសុវត្ថិភាពហើយ ដូច្នេះគាត់ត្រឡប់ទៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលវិញ។
ពួកបុរសចាស់ទុំស្រុកអ៊ីស្រាអែល បានប្រាប់រេហូបោមថា៖ ‹បើលោកប្រព្រឹត្តល្អចំពោះបណ្ដាជន នោះពួកគេនឹងស្មោះត្រង់ចំពោះលោក›។ ប៉ុន្តែ មិត្តភក្ដិរេហូបោមប្រាប់គាត់ថា៖ ‹អ្នកមិនត្រូវអាណិតបណ្ដាជនទេ! អ្នកត្រូវឲ្យពួកគេធ្វើការធ្ងន់ជាងមុន!›។ រេហូបោមបានធ្វើតាមយោបល់ពីមិត្តភក្ដិ ហើយប្រព្រឹត្តចំពោះបណ្ដាជនយ៉ាងឃោរឃៅ។ ដូច្នេះ បណ្ដាជននាំគ្នាបះបោរប្រឆាំង ហើយតែងតាំងយេរ៉ូបោមឲ្យធ្វើជាស្ដេចលើកុលសម្ព័ន្ធ១០ ដែលក្រោយមកបានត្រូវហៅថារាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែល។ ចំណែកកុលសម្ព័ន្ធ២ទៀតបន្តនៅស្មោះត្រង់ចំពោះរេហូបោម ដែលក្រោយមកបានត្រូវហៅថារាជាណាចក្រយូដា។ ចាប់ពីពេលនោះមក កុលសម្ព័ន្ធទាំង១២នៃអ៊ីស្រាអែលបានត្រូវបែងចែក។
យេរ៉ូបោមមិនចង់ឲ្យរាស្ត្ររបស់គាត់ទៅគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះនៅក្រុងយេរូសាឡិមឡើយ។ តើអ្នកដឹងមូលហេតុទេ? ពីព្រោះក្រុងយេរូសាឡិមស្ថិតក្នុងរាជាណាចក្ររបស់រេហូបោម។ យេរ៉ូបោមខ្លាចថា បណ្ដាជននឹងបែរទៅគាំទ្ររេហូបោមវិញ។ ហេតុនេះ គាត់បានធ្វើរូបកូនគោមាសពីរ ហើយប្រាប់បណ្ដាជនថា៖ ‹ក្រុងយេរូសាឡិមនៅឆ្ងាយពេក ដូច្នេះអ្នករាល់គ្នាគួរគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះនៅទីនេះវិញ›។ បណ្ដាជនក៏ចាប់ផ្ដើមគោរពបូជារូបកូនគោមាសនោះ ហើយពួកគេបានភ្លេចព្រះយេហូវ៉ាម្ដងទៀត។
‹កុំផ្សំផ្គុំខ្លួនជាមួយនឹងអ្នកដែលមិនជឿឡើយ។ ព្រោះតើសេចក្ដីសុចរិតនិងការប្រឆាំងច្បាប់មានអ្វីត្រូវគ្នា? ឬតើអ្នកជឿមានចំណែកអ្វីជាមួយនឹងអ្នកមិនជឿ?›។—កូរិនថូសទី២ ៦:១៤, ១៥
-