Wexta ku gerek em qerarên muhîm bidin, lazim e ku em “fêm bikin ka daxwaza Xudan çi ye” û li gor wê hereket bikin (Efesî 5:17). Bi vê ku em derdixin ka kîjan prensîpên Kitêba Pîroz bi rewşa me ve girêdayî ne, em nîşan didin ku em dixwazin li gor nêrîna Xwedê qerarê bidin. Her ku em prensîpên wî bi kar bînin, emê bi îhtimaleke mezin qerarên baş bidin. “Yê Xerab”, yanî dijminê me Îblîs, dixwaze ku em bi karên dinyayê ew qas mijûl bibin ku ji bo xizmeta Xwedê êdî wexta me nemîne (1. Yûhena 5:19). Eger em dîqat nekin, fikrên dinyayê dikarin li ser me tesîr bikin. Di netîceyê de, emê belkî ji fersendên ji bo xizmeta Yehowa zêdetir bala xwe bidin mal û milk, perwerde yan karê xwe. Tiştên wisa ne xerab in, lê gerek ew di jiyana me de tu caran nebin tiştên herî muhîm. w24.03 24 par. 16-17

Di ayeta îroyîn de, du fikrên muhîm derdikevin pêş: (1) Derdên kesên rast gelek in. (2) Yehowa me ji hemû tengasiyan xelas dike. Gelo Yehowa çawa me xelas dike? Mesela, Yehowa alî me dike ku em li ser jiyana di vê sîstemê de bi awayekî maqûl bifikirin. Wî soz daye ku emê di xizmeta wî de şa bin, lê wî soz nedaye ku emê jiyaneke bêkul û derd derbas bikin (Îşaya 66:14). Xwedê dilê me xurt dike ku em bala xwe bidin pêşerojê. Di demeke nêzîk de, emê heta hetayê dilxweş bin (2. Korîntî 4:16-18). Lê îro, ew alî me dike ku em her roj ji wî re xizmetê bikin (Lawijên Yêremya 3:22-24). Em dikarin ji serpêhatiyên xizmetkarên Yehowa yên berê û yên îro çi bielimin? Em dikarin ji nişka ve rastî probleman bên. Lê eger em xwe bispêrin Yehowa, ewê tim alî me bike (Zebûr 55:22). w23.04 14-15 par. 3-4

Em dikarin ji Ûsiv û Meryemê bielimin. Her çi qas zehmet bû jî, ew hazir bûn ku guh bidin qanûnên dewletê (Lûqa 2:1-6). Gava Meryem di hemlebûna xwe de nêzîkî neh mehan bû, ew û Ûsiv rastî ceribandinekê hatin. Awgûstosê ku hukimdarê Împaratoriya Romayê bû qanûn derxist ku gerek her kes ji bo qeydkirinê here bajarê xwe. Ji bo vê yekê, Ûsiv û Meryemê rêyeke 150 kîlometreyî da ber xwe û çûn Beytlehemê. Ev rêya dûr û dirêj bi xisûsî ji bo Meryemê gelek zehmet bû. Belkî wan ji bo saxî û selametiya Meryemê û zarokê nebûyî xem dixwar. Eger sancî bihata wê, wanê çi bikira? Mesîhê sozdayî wê ji Meryemê bihata dinyayê. Ma wan ev yek ji xwe re kir sebeb ku guh nedin hukûmetê? Her çi qas xemên Ûsiv û Meryemê hebûn jî, wan dîsa jî guh da qanûnê. Yehowa îtaeta wan bibereket kir. Meryem sax û selamet gihîşt Beytlehemê, wê kurê xwe bi saxlemî anî dinyayê û bi saya vê yekê piştgiriya bicihanîna soz û wehdeke Kitêba Pîroz kir! (Mîka 5:2). w23.10 8 par. 9, 11; 9 par. 12