Di demên berê de, di konê îbadetê de, tenê hewşek hebû. Ew meydaneke fireh bû û li dora wê çeper hebû. Li wir, kahînan wezîfeyên xwe dianîn cih. Li hewşê, qurbangeheke sifirîn hebû. Li ser vê qurbangeha mezin, qurbanên şewitandî dihatin pêşkêşkirin. Wekî din, berî ku kahînan dest bi xizmeta xwe ya pîroz dikir, wan li cem hewza sifirîn dest û lingên xwe dişûştin (2. Mûsa 30:17-20; 40:6-8). Îro, kesên hilbijartî, yanî birayên Îsa Mesîh, li dinyayê bi dilsozî li hewşa hundirîn a îbadetgeha ruhî xizmetê dikin. Hewza mezin tîne bîra wan û xizmetkarên Xwedê yên din ku gerek ew ji aliyê ruhî û exlaqî ve pak bimînin. Lê ferdên ‘elaleta mezin’ li ku derê îbadetê dikin? Yûhenayê şandî dît ku ew “li ber text” sekinî ne, yanî li hewşa derve. Li wê derê, ew “şev û roj” ji Xwedê re îbadetê dikin (Peyxam 7:9, 13-15). Em pir serbilind in ku di îbadetgeha ruhî de cihê me jî heye! w23.10 28 par. 15-16

Yehowa bi destê rîspiyan hêz û cesaretê dide me (Îşaya 32:1, 2). Dema ku tu xemgîn dibî, xem û derdê xwe ji wan re bibêje. Alîkariya wan bi dil û can qebûl bike. Bi destê wan, Yehowa dikare te xurt bike. Hêviya me ya li gor Kitêba Pîroz ew e ku em heta hetayê li ceneta li ser rûyê erdê yan jî li Padîşahiya Ezmanan bijîn. Ev hêvî dikare dilê me xurt bike (Romayî 4:3, 18, 19). Hêviya me alî me dike ku em li hemberî zor û zehmetiyan li ber xwe bidin, xebera xêrê belav bikin û wezîfeyên di civatê de bînin cih (1. Selanîkî 1:3). Vê hêviyê hêz dida Pawlosê şandî jî. Ew “di tengahiyê de” bû, “heyirî” mabû, zilm lê hatibû kirin û “li erdê” hatibû xistin. Û carinan jiyana wî diket talûkeyê (2. Korîntî 4:8-10). Pawlos bala xwe dida hêviya xwe. Vê yekê hêz dida wî ku tehemul bike (2. Korîntî 4:16-18). Pawlos her tim berê xwe dida pêşeroja xwe, yanî hêviya xwe ya ji bo jiyana li ezmanan. Pawlos li ser vê hêviyê kûr difikirî. Ji ber vê yekê, ew “roj bi roj nûvejen” dibû. w23.10 15-16 par. 14-17

Gava ku tu dua dikî bifikire ka niha wexta rast e ku Yehowa daxwaza te bîne cih? Belkî em difikirin ku gerek em zû cewaba duayên xwe bistînin. Lê Yehowa di wexta rast de alî me dike (Îbranî 4:16). Eger em cewaba duayên xwe zû nestînin, belkî em difikirin ku Yehowa dibêje ‘Na’. Lê bi eslê xwe belkî cewaba wî ‘Ne niha’ ye. Mesela, birayekî ciwan ê ku nexweş bû ji Yehowa re dua kir û got ku ew dixwaze qenc bibe. Lê belê, halê wî baştir nedibû. Eger Yehowa ew bi mucîzeyekê qenc bikira, Îblîs dikaribû bigota ku ew birayê ciwan tenê ji bo vê qenciya Yehowa dilsoz maye (Eyûb 1:9-11; 2:4). Jixwe Yehowa ji bo qenckirina hemû nexweşiyan dem hilbijartiye (Îşaya 33:24; Peyxam 21:3, 4). Heta wê rojê, em nikarin li hêviya mucîzeyan bin. Loma birayê me dikare ji Yehowa qewet û dilrihetiyê bixwaze, da ku ew her gav sebir bike û bi dilsozî ji Xwedê re xizmetê bike. w23.11 24 par. 13