Li gor Kitêba Pîroz, roja Yehowa tê maneya dema ku Yehowa wê dijminên xwe helak bike û qewmê xwe xelas bike. Di demên berê de, Yehowa car caran dijminên xwe ceza dikirin (Îşaya 13:1, 6; Hêzekîêl 13:5; Tsêfanya 1:8). Di dema me de, roja Yehowa wê bi hicûma li ser Babîla Mezin dest pê bike û bi şerê Harmegedonê xelas bibe. Ji bo ku em di roja Yehowa de sax bimînin, gerek em xwe ji niha ve hazir bikin. Îsa Mesîh bi eşkereyî gotibû ku gerek em her tim ji bo tengahiya mezin “amade bin” (Meta 24:21; Lûqa 12:40). Pawlosê şandî di nameya 1. Selanîkî de bi rêya mîsalan zelal kiribû ku xizmetkarên Xwedê çawa dikarin xwe ji bo roja hukmê Xwedê hazir bikin. Wê demê, Pawlos dizanibû ku roja Yehowa hê dûr e (2. Selanîkî 2:1-3). Lê dîsa jî, wî xwişk û bira teşwîq dikirin ku bila ew xwe hazir bikin wek ku ew roj wê sibê bê. Bila em jî li gor vê şîretê tevbigerin! w23.06 8 par. 1-2

Di sala 1978an de, li Japonyayê li bajarê Tokyoyê avahiyeke 60 qatî hat lêkirin. Ji ber ku li wê derê gelek erdhej çêdibin, xelkê meraq dikir ku ev avahî wê çawa saxlem bimîne. Muhendîsan avahî wisa dan çêkirin ku ew bikaribe di dema erdhejê de qayîm bisekine. Xizmetkarên Xwedê mîna vê avahiyê ne. Gelo ji çi aliyî ve? Xizmetkarên Xwedê gerek hem qayîm bimînin hem jî ji bo guhertinan hazir bin. Ew bi dilekî xurt û qayîm guh didin qanûn û standardên Yehowa. Ew gerek “hazir bin ku îtaet bikin” û li gor baweriya xwe hereket bikin. Ji aliyê din ve, lazim e ku em “maqûl” bin û hazir bin ku li gor rewşa nû bimeşin (Aqûb 3:17, NWT). Xizmetkarên Xwedê, yên ku hîn bûne ku maqûl bin, ji nêrînên pir hişk yan pir nerm dûr disekinin. w23.07 14 par. 1-2

Îsa li hemberî ceribandinên Îblîs ji Yehowa re dilsoz ma û teklîfên Îblîs ku bêîtaetiyê bike, red kirin (Meta 4:1-11). Îblîs pir dixwest ku Îsa Mesîh guneh bike, da ku ew nikaribe fîdyeyê bide. Gava Îsa Mesîh li dinyayê bû, ew rastî gelek tengasiyên din jî hat. Mesela, dijminên wî zilm û zordarî lê dikir û dixwest wî bikujin (Lûqa 4:28, 29; 13:31). Lazim bû ku ew li hemberî kêmasiyên şagirtên xwe sebir bike (Marqos 9:33, 34). Wexta ku ew li ber mehkemeyê disekinî, mirovan îşkence li wî kir û qerfên xwe pê kirin. Paşê, ew wek sûcdarekî xerab bi awayekî pir zalim hat kuştin (Îbranî 12:1-3). Dawiya dawî, lazim bû ku ew xwe bi xwe – yanî bêyî ku Yehowa wî biparêze – li ber xwe bide (Meta 27:46). Xuya ye ku ji bo Îsa Mesîh qet ne hêsan bû ku fîdyeyê bide. Madem ku wî di oxira me de fedakariyeke ew qas mezin kir, ma ew hêjayî hezkirina me nîne? w24.01 10-11 par. 7-9