Wedê berê hewşeke konê pîroz hebû. Ew cîkî gelek fire bû û dora wê sûrkirî bû. Wêderê kahîna cabdariyên xwe dianîne sêrî. Hewşêda qurbangeheke ji sifir hebû. Ser vê qurbangeha mezin, qurbanên şewitandî dianîn. Usa jî, pêşiya ku kahîna xizmetiya xweye pîroz destpêkirana, wana hewza sifirda dest-nigên xwe dişûştin (Derketin 30:17-20; 40:6-8). Îro kesên bijartî ser erdê bi aminî hewşa hindurda ya paristgeha ruhanîda xizmet dikin. Hewza mezin, çawa wanra usa jî xizmetkarên Xwedêye dinra dida kifşê, ku ewana gerekê ruhanîda û nav-namûsiyêda xwe temiz xwey kin. Lê gelo ‘elaleta mezin’ kîderê bi aminî xizmet dike? Yûhennayê şandî dît, ku ewana “li ber text” sekinî ne, dêmek li hewşa derva. Wêderê, ewana “şev û ro” Xwedêra xizmet dikin (Eyantî 7:9, 13-15). Em gelek dişêkirînin ku Yehowa mecal daye me, wekî em paristgeha wîye ruhanîda jêra xizmet kin! w23.10 28 ¶15-16

Yehowa bi saya rûspiya jî qewatê dide me û me dişidîne (Îşaya 32:1, 2). Çaxê tu ber xwe dikevî, dilê xwe wanra veke. Alîkariya wan bi dil û can qebûl ke. Bi saya wan, Yehowa dikare te qewî ke. Usa jî gumana meye ser hîmê Kitêba Pîroz, ku heta-hetayê yan cinetêda ser erdê, yan jî ser ezmana bijîn, me qewî dike (Romayî 4:3, 18, 19). Guman alî me dike, wekî em ber çetinaya sebir kin, mizgîniyê bela kin û cabdariyên civatêda bînin sêrî (1 Têsalonîkî 1:3). Ew guman Pawlosê şandî jî qewî dikir. Ew “telî-tengiyada” bû, “derecê bêgumanda” bû, rastî peyketina dihat û “lêdayî-ketî” bû. Û cara emirê wî hela hê bin xofêda bû jî (2 Korintî 4:8-10). Pawlos dîna xwe dida hêviya xwe û ew yek qewat dida wî, wekî sebir ke (2 Korintî 4:16-18). Pawlos derheqa hêviya jîyîna ser ezmana difikirî, lema jî ewî texmîn dikir, wekî “roj bi roj nûyejiyîn” dibe. w23.10 15-16 ¶14-17

Çaxê dua dikî, bifikire: “Gelo niha wedê rast e, ku Yehowa xwestina min bîne sêrî?” Diqewime em difikirin, ku em gerekê zû caba duayên xwe bistînin, lê bi rastî Yehowa wedê herî baş alî me dike (Îbranî 4:16). Hergê em caba duayên xwe zû nestînin, diqewime em bifikirin, ku Yehowa dibêje ‘Na’. Lê bi rastî ew dibêje ‘Hela hê na’. Dîna xwe bidine mesela birê nexweş, yê ku dixwest qenc be, lê ew qenc nebû. Hergê Yehowa wî bi keremetî qenc kira, Mîrê-cina dikaribû bigota, ku ew bona qenciya Yehowa, aminiyê xwey dike (Îbo 1:9-11; 2:4). Yehowa wede kifş kiriye, ku hemû nexweşiya bide hildanê (Îşaya 33:24; Eyantî 21:3, 4). Heta ew roj bê, em nikarin hîviya keremeta bin. Lema jî birê me dikare ji Yehowa qewat û dilrihetiyê bixwaze, wekî ew her gav sebir ke û bi aminî Wîra xizmet ke. w23.11 24 ¶13