ບົດ 93
ພະເຍຊູລ້ຽງຜູ້ຄົນຈຳນວນຫຼາຍ
ມີສິ່ງຮ້າຍກາດໄດ້ເກີດຂຶ້ນ. ໂຍຮັນຜູ້ໃຫ້ຮັບບັບເຕມາຫາກໍ່ຖືກຂ້າຕາຍ. ເຫໂລເດຍເມຍຂອງກະສັດກຽດຊັງໂຍຮັນ. ແລະນາງສາມາດຍຸຍົງໃຫ້ກະສັດຕັດຫົວໂຍຮັນ.
ເມື່ອພະເຍຊູໄດ້ຍິນກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ພະອົງຮູ້ສຶກເສົ້າໃຈຫຼາຍ. ພະອົງໄປທີ່ສະຫງົບແຕ່ລຳພັງ. ແຕ່ຝູງຄົນກໍ່ຕາມພະອົງໄປ. ເມື່ອພະເຍຊູເຫັນຝູງຄົນເປັນອັນມາກ ພະອົງຮູ້ສຶກສົງສານເຂົາ. ດັ່ງນັ້ນພະອົງຕັດກັບເຂົາເຖິງລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າ ແລະພະອົງໄດ້ປິ່ນປົວພວກຄົນປ່ວຍໃຫ້ຫາຍດີ.
ແລງມື້ນັ້ນພວກສາວົກຂອງພະອົງມາຫາພະອົງກ່າວວ່າ: ‘ທີ່ນີ້ເປັນປ່າແລະເວລາແລງແລ້ວ ຂໍບອກໃຫ້ຜູ້ຄົນໄປເຖີດເພື່ອເຂົາຈະໄດ້ຊື້ອາຫານກິນໃນຫມູ່ບ້ານໃກ້ໆ.’
ພະເຍຊູຕອບວ່າ: ‘ເຂົາບໍ່ຕ້ອງໄປ ພວກທ່ານຈົ່ງໃຫ້ເຂົາກິນເຖີດ’ ພະເຍຊູຫັນໄປຖາມຟີລິບວ່າ: ‘ເຮົາຈະຊື້ອາຫານແຕ່ທີ່ໃດໃຫ້ຄົນທັງຫຼາຍນີ້ກິນ?’
ຟີລິບຕອບວ່າ: ‘ຄົງຈະຕ້ອງໃຊ້ເງິນຫຼາຍຊື້ອາຫານພໍເພື່ອທຸກໆຄົນຈະໄດ້ກິນແຕ່ຄົນລະເລັກລະນ້ອຍ.’ ອັນດະເລອາທູນພະອົງວ່າ: ‘ເດັກຊາຍຄົນນີ້ຜູ້ຖືອາຫານຂອງເຮົາມາ ມີເຂົ້າຈີ່ຫ້າກ້ອນແລະປາສອງຕົວ ແຕ່ອາຫານຈະບໍ່ພຽງພໍສຳລັບຝູງຄົນເຫຼົ່ານີ້.’
ພະເຍຊູຕັດວ່າ: ‘ຈົ່ງບອກໃຫ້ຝູງຊົນນັ່ງລົງທີ່ຫຍ້ານັ້ນເຖີດ.’ ແລ້ວພະອົງກໍ່ໂມທະນາພະຄຸນພະເຈົ້າສຳລັບອາຫານ ແລະເລີ່ມຫັກເຂົ້າຈີ່ແລະປາເປັນຊິ້ນໆ. ຕໍ່ຈາກນັ້ນພວກສາວົກກໍ່ແຈກໃຫ້ທຸກຄົນ. ມີຜູ້ຊາຍ 5,000 ຄົນ ແລະຜູ້ຍິງກັບເດັກນ້ອຍອີກຫຼາຍພັນຄົນ. ເຂົາທຸກຄົນຕ່າງກໍ່ກິນຈົນອີ່ມ. ແລະພວກສາວົກເກັບອາຫານທີ່ຍັງເຫຼືອໄດ້ເຖິງ 12 ກະບຸງເຕັມ!
ບັດນີ້ພະເຍຊູໃຫ້ພວກສາວົກລົງເຮືອຂ້າມທະເລຄາລິເລໄປ. ລະຫວ່າງຄ່ຳຄືນນັ້ນເກີດມີລົມພາຍຸໃຫຍ່ ແລະຄື້ນທະເລຊັດເຊເຮືອໄປໆມາໆ. ພວກສາວົກຕົກໃຈຢ້ານຍິ່ງໜັກ. ຄັນແລ້ວ ໃນກາງຄືນນັ້ນ ເຂົາເຫັນຄົນຜູ້ນຶ່ງຍ່າງຂ້າມນ້ຳຍ່າງຊື່ມາຫາເຂົາ. ເຂົາຮ້ອງອອກມາດ້ວຍຄວາມຢ້ານ ເພາະບໍ່ຮູ້ວ່າສິ່ງທີ່ພວກເຂົາເຫັນນັ້ນຄືອັນໃດແນ່?
ພະເຍຊູກ່າວວ່າ: ‘ເປັນເຮົາເອງ! ຢ່າຢ້ານເລີຍ.’ ເຂົາຍັງບໍ່ຄ່ອຍເຊື່ອ. ດັ່ງນັ້ນເປໂຕຈຶ່ງທູນວ່າ: ‘ພະອົງເຈົ້າຂ້າ ຖ້າເປັນພະອົງແທ້ໆ ຂໍໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຍ່າງຂ້າມນ້ຳໄປຫາພະອົງ.’ ພະເຍຊູຕອບວ່າ: ‘ມາເຖີດ!’ ແລະເປໂຕລົງຈາກເຮືອຍ່າງເທິງນ້ຳ! ແລ້ວເປໂຕຮູ້ສຶກຢ້ານແລະຈຶ່ງເລີ່ມຈົມລົງ ແຕ່ພະເຍຊູໄດ້ຊ່ວຍເຂົາໄວ້.
ຕໍ່ມາ ພະເຍຊູລ້ຽງອາຫານຜູ້ຄົນອີກຫຼາຍພັນຄົນ. ເທື່ອນີ້ພະອົງໄດ້ລ້ຽງອາຫານດ້ວຍເຂົ້າຈີ່ເຈັດກ້ອນແລະປານ້ອຍໆສອງສາມຕົວ. ແລະມີອາຫານຫຼາຍພໍສຳລັບທຸກຄົນ. ວິທີທີ່ພະເຍຊູເອົາໃຈໃສ່ຜູ້ຄົນເຊັ່ນນີ້ນັບວ່າເປັນການດີເລີດບໍ່ແມ່ນບໍ? ເມື່ອພະອົງປົກຄອງເປັນກະສັດຂອງພະເຈົ້າພວກເຮົາຈະບໍ່ຕ້ອງເປັນຫ່ວງກັບສິ່ງໃດໆເລີຍ!
ມັດທາຍ 14:1-32; 15:29-38; ໂຍຮັນ 6:1-21.