Mä ngäjpxwäˈkxëm nˈoknimaytyakëm ja jotmay mëdiˈibë tuun jäjtëp

Jesus yëˈë nyimaytyak tijatyë nety jam tuun jäjtëp parë ttukniˈˈijxë jäˈäy (Luk. 13:1-5). Mijts mbäät nanduˈun xynyimaytyaˈaky tijaty tuun jäjtëp mä mtsëënë parë net xytyukmëtmaytyäˈägëdë jäˈäy ja Diosë gyobiernë. Ko nety të xynyimaytyaˈaky wiˈix nimëjääw ja xëëw tiempë nyaxy, wiˈix yˈayoˈonbëjktaˈaky tijaty, wiˈixë jäˈäy nyaynyibëdëˈëgëdë, nyaydryogaratëdë, ta net xyajtëwët mëdiˈibë mbäät yajwinmayëty. Extëm nˈokpëjktakëm, mbäät xyˈanëëmë: “¿Waˈandaa näˈä jyëjptëgoyëdë yäˈädë…?” o “¿Wiˈixëdaa mbäät yˈoyë…?”. Ta net xytyukwingugäjpxët tuˈugë tekstë mëdiˈibë myaytyakypyë yäˈädë jotmay. Pën ja jäˈäy yˈoymyëdoopy, ta xytyukˈixët tuˈugë bideo o xymyoˈoyët tuˈugë ëxpëjkpajn mëdiˈibë tuump ko jäˈäy nyaˈëxpëjkëm. Nˈokˈajäjt nˈokjotjäjtëm pënaty nmëtmaytyakëm ets nˈoktuˈunëm tukëˈëyë “mët yëˈëgyëjxm ja oybyë ayuk” (1 Kor. 9:22, 23).

Mä mijts mˈëwaˈkxy mgäjpxwaˈkxy, ¿ti jotmayëdaa jäˈäy nyimaytyäˈägaampy?